Czy mediacja, jako usługa specjalisty ds. społecznych zarejestrowana pod PKD 69.10.2 (rozwiązywanie (...)

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest mgr psychologii i mediatorem, w ramach swojej działalności gospodarczej będzie prowadzić mediacje, polegające na rozwiązywaniu konfliktów między osobami fizycznymi i firmami.

Mediacje wg PKD są pod nr 69.10.Z, ale w opinii Zainteresowanej mediatorami zazwyczaj są psycholodzy, pedagodzy rzadko prawnicy. Wnioskodawczyni jest psychologiem i nie prowadzi usług prawniczych i doradczych, lecz mediacyjne oparte na swojej specjalności zawodowej ds. społecznych.

Mediator wg klasyfikacji zawodów i specjalności Kod 244504, nie jest prawnikiem, lecz specjalistą ds. społecznych (rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 28 grudnia 2004 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy oraz zakresu jej stosowania ? Dz. U. Nr 265, poz. 2644). Mediator działa na zlecenie osób fizycznych, firm, organizacji, urzędów oraz sądów.

Zainteresowana wskazała, iż jej faktyczna działalność to usługi w zakresie rozwiązywania konfliktów.

Wg PKD mediator sądowy jest w podklasie 69.10.Z ?działalność prawnicza?, w ramach sekcji M: Działalność Profesjonalna, Naukowa i Techniczna, natomiast wg PKWiU 74.14.22 ?usługi arbitrażowe i pojednawcze?.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy mediacja, jako usługa specjalisty ds. społecznych zarejestrowana pod PKD 69.10.Z (rozwiązywanie konfliktów i sporów) jest podmiotowo zwolniona z podatku VAT, jeśli mediator faktycznie wykonuje inne usługi niż prawnicze czy doradcze, wg ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. ? art. 113 ust. 1...

Zdaniem Wnioskodawczyni, jako mediator, psycholog ? specjalista ds. społecznych, jej usługi powinny być podmiotowo zwolnione z podatku VAT, z uwagi na fakt, że nie jest ona prawnikiem i nie prowadzi faktycznej działalności prawniczej ani doradczej (zwolnienie w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r., art. 113 ust. 1).

Zainteresowana wskazała, iż powyższą odpowiedź uzyskała w dniu 16 marca 2010 r. w Infolinii Krajowej Informacji Podatkowej. Z uwagi jednak na niewiążący charakter tej odpowiedzi Wnioskodawczyni wystąpiła o pisemne jej potwierdzenie. Również w dniu 29 marca 2010 r. Zainteresowana uzyskała odpowiedź na Infolinii, że jeśli usługi mediacji są zaklasyfikowane do PKWiU 74.14.22 to korzystają ze zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jak stanowi art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Na mocy § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.).

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawą o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 2 grudnia 2009 r. (Dz. U. Nr 215, poz. 1666) przepis ten otrzyma brzmienie ? zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jednakże art. 2 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż kwotę, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł.

Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 (art. 113 ust. 9 ustawy).

Stosownie do art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy zwolnień, o których mowa ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Ponadto Minister Finansów w § 26 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.

Pod pozycją 37 tego załącznika wskazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy ?doradztwa, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego?.

Podkreślić należy, iż ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 i 9 należy ? wobec braku w ustawie definicji doradztwa ? posłużyć się znaczeniem językowym. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) ?doradzić ? doradzać? znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Natomiast ?doradztwo? to, wg powyższego słownika, udzielanie fachowych porad.

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 zastrzega także, że do osób świadczących usługi prawnicze nie stosuje się zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 i 9. Podobnie jak w przypadku usług doradztwa ustawa o VAT nie definiuje pojęcia usług prawniczych. Pomocne w tym wypadku jest odwołanie do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, w której w kategorii ?usługi prawnicze? znalazły się usługi w zakresie doradztwa prawnego i reprezentacji w dziedzinie prawa karnego, w pozostałych dziedzinach prawa, w postępowaniu ustawowym w kolegiach, komisjach arbitrażowych itp., usługi w zakresie patentów i praw autorskich, usługi notarialne, usługi związane z przetargami i aukcjami. Analiza tej kategorii statystycznej wskazuje zatem, że pod pojęciem usług prawniczych PKWiU rozumie rozmaite czynności związane z doradztwem prawnym.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni, w ramach swojej działalności gospodarczej będzie prowadzić mediacje, polegające na rozwiązywaniu konfliktów między osobami fizycznymi i firmami.

Zainteresowana wskazała, iż usługi mediacji są sklasyfikowane wg PKD pod nr 69.10.Z ?działalność prawnicza?, jednakże mediatorami zazwyczaj są psycholodzy, pedagodzy rzadko prawnicy. Wnioskodawczyni jest psychologiem i nie świadczy usług prawniczych i doradczych, lecz mediacyjne oparte na swojej specjalności zawodowej ds. społecznych.

Mediator wg klasyfikacji zawodów i specjalności Kod 244504, nie jest prawnikiem, lecz specjalistą ds. społecznych (rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 28 grudnia 2004 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy oraz zakresu jej stosowania ? Dz. U. Nr 265, poz. 2644). Mediator działa na zlecenie osób fizycznych, firm, organizacji, urzędów oraz sądów. Natomiast wg PKWiU usługi mediacji mieszczą się w grupowaniu 74.14.22 ?usługi arbitrażowe i pojednawcze?.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni ma wątpliwości czy w sytuacji gdy faktycznie wykonuje ona usługi inne niż prawnicze i doradcze, jednakże jej działalność zarejestrowana jest pod nr PKD 69.10.Z, to może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z definicją zawartą w wolnej encyklopedii Wikipedia, mediacje (łac. mediare ? być w środku) to dobrowolny i poufny proces dochodzenia do rozwiązania sporu, prowadzony w obecności osoby neutralnej i bezstronnej ? mediatora. Jest to pośredniczenie w sporze, mające na celu pomoc (dwóm lub więcej) stronom w osiągnięciu porozumienia. W przypadku postępowania karnego dodatkowym celem mediacji jest zadośćuczynienie, naprawa wyrządzonej szkody, czyli sprawiedliwość naprawcza.

Wskazać zatem należy, iż świadczenie usług mediacji czyli pośredniczenie w sporze mające na celu ułatwienie stronom dojście do porozumienia, nie stanowi usług doradztwa, ani usług prawniczych, bowiem mediator nie doradza stronom konfliktu, lecz pomaga zwaśnionym stronom w dobrowolnym osiągnięciu ich własnego, wzajemnie akceptowanego porozumienia w spornych kwestiach.

Mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni może korzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług ? do czasu przekroczenia kwoty obrotów wskazanych przepisami ustawy, o ile ? jak wynika z treści wniosku, prowadząc działalność gospodarczą w zakresie rozwiązywania konfliktów ? mediacji, nie wykonuje czynności w zakresie doradztwa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.