Czy wykonywane w ramach działalności Wnioskodawcy usługi logopedyczne, do świadczenia, których podatnik (...)

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT do świadczonych usług. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 20 czerwca 2012 r. o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 1 kwietnia 2012 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej, w ramach której świadczy usługi doradcze w zakresie ochrony danych osobowych. W zakresie prowadzonej działalności podatnik świadczy również usługi logopedyczne i w tym celu zatrudnia pracownika na podstawie umowy zlecenia. Pracownik wykonujący czynności w zakresie usług logopedycznych legitymuje się wyższym wykształceniem pedagogicznym w zakresie nauczania początkowego i wychowania przedszkolnego oraz wykształceniem uzupełniającym w zakresie logopedii, zdobytym w trakcie trzysemestralnych studiów podyplomowych.

W związku z faktem, że Zainteresowany prowadzi działalność w zakresie doradztwa, nie może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Usługi doradztwa w zakresie ochrony danych osobowych nie korzystają z preferencji i opodatkowane są stawką podstawową.

Do świadczenia usług logopedycznych Wnioskodawca również stosuje stawkę podstawową. W tym jednak zakresie budzi to spore wątpliwości u podatnika, ponieważ usługi logopedyczne służą profilaktyce, zachowaniu, przywracaniu i poprawie stanu zdrowia. Dla świadczenia tego typu usług ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje zwolnienie od podatku pod warunkiem, że wykonują je:

1. lekarz i lekarz dentysta,
2. pielęgniarka i położna,
3. osoba wykonująca zawód medyczny,
4. psycholog.
   
   

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż praca logopedy w jego firmie obejmuje następującą działalność:

1. Profilaktyka (zapobieganie powstawaniu wad i czuwanie nad prawidłowym rozwojem mowy):
   • stymulowanie procesu nabywania kompetencji i sprawności warunkujących prawidłowy przebieg komunikacji językowej;
   • czuwanie nad rozwojem mowy i jej doskonalenie;
   • zapobieganie dysharmoniom rozwojowym;
   • stymulowanie rozwoju poznawczo-językowego;
   • prowadzenie ćwiczeń ortofonicznych, tj. ćwiczeń kształtujących prawidłową mowę i doskonalących mowę już ukształtowaną, ćwiczeń:
     1. słuchowych;
     2. rytmicznych;
     3. usprawniających narządy mowy;
     4. artykulacyjnych;
     5. dykcyjnych.
2. Diagnoza (rozpoznawanie zakłóceń lub zaburzeń językowych):,
   • prowadzenie przesiewowych badań wymowy;
   • diagnozowanie logopedyczne;
   • udostępnienie wyników badań zainteresowanym.
3. Terapia (usuwanie, likwidowanie wszelkich zakłóceń i zaburzeń komunikacji językowej i pomoc w przezwyciężaniu problemów dzieciom, które mają trudności z mówieniem, rozumieniem, pisaniem i czytaniem):
   • objęcie opieką logopedyczną;
   • systematyczne prowadzenie terapii w przedszkolach i szkołach (w małych zespołach bądź indywidualnie);
   • rozwijanie komunikacji językowej poprzez usprawnianie funkcji mowy i umiejętności wypowiadania się;
   • wyrównywanie opóźnień mowy;
   • korygowanie wad wymowy;
   • stymulowanie rozwoju poznawczo-językowego;
   • usprawnianie procesów wzrokowo-ruchowo-słuchowych;
   • wyrównywanie dysharmonii w przypadku dzieci z zaburzoną koordynacją;
   • udzielanie porad i wskazówek;
   • prowadzenie zeszytów zajęć logopedycznych z zaleceniami do utrwalenia w domu;
   • w przypadku trudności, nawiązywanie kontaktu z psychologiem, audiologiem z poradni pedagogiczno-psychologicznej i poradni wad słuchu.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wykonywane w ramach działalności Wnioskodawcy usługi logopedyczne, do świadczenia, których zatrudnia on na podstawie umowy zlecenia fachowca, mogą korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 19, czy też nie mogą korzystać ze zwolnienia i powinny być opodatkowane stawką podstawową?

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 19 przewiduje, że zwolnione są od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

1. lekarza i lekarza dentysty,
2. pielęgniarki i położnej,
3. medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112 (...)),
4. psychologa.
   
   

Zatrudniona przez Zainteresowanego osoba, nie jest lekarzem, lekarzem dentystą, pielęgniarką, położną oraz psychologiem. Pomimo to posiada stosowne wykształcenie i kwalifikacje aby móc uznać ją - zdaniem Wnioskodawcy - za osobę wykonującą zawód medyczny.

Zawód medyczny był do dnia 30 czerwca 2011 r. zdefiniowany w art. 18d ust. 1 pkt 1 ustawy o zakładach opieki zdrowotnej. Ustawa stanowiła, że przez osobę wykonującą zawód medyczny należy rozumieć osobę, która na podstawie odrębnych przepisów uprawniona jest do udzielania świadczeń zdrowotnych, oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Od dnia 1 lipca 2011 r. ustawa o działalności leczniczej określa osobę wykonującą zawód medyczny jako osobę uprawnioną na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Analiza powyższych przepisów pozwala stwierdzić, że obie ustawy definiują osobę wykonującą zawód medyczny stosunkowo szeroko, co powoduje że zapisy te są wyjątkowo nieprecyzyjne i dają duże możliwości interpretacyjne. Nieprecyzyjność przepisów obu cytowanych ustaw znalazła swoje odzwierciedlenie również w interpelacji poselskiej nr 14566 skierowanej do Ministra Zdrowia z dnia 26 lutego 2010 r., w sprawie interpretacji określenia ?osoba wykonująca zawód medyczny? w kontekście braku regulacji prawnych odnoszących się do zawodów innych niż zawód lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarki i położnej.

W odpowiedzi z dnia 23 marca 2010 r. na interpelację poselską Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia podkreślił, że brak jest przepisów, które zawierałyby szczególne uregulowania dotyczące wykonywania zawodów medycznych, innych niż objęte pierwszą częścią definicji zawartej w art. 18d ustawy o zakładach opieki zdrowotnej. W dalszej części odpowiedzi na interpelację podsekretarz stanu w Ministerstwie Zdrowia konstatuje, że niezbędne jest dokonanie zmian w obowiązujących przepisach prawa, prowadzących do precyzyjnego zdefiniowania pojęcia ?zawód medyczny? oraz informuje o toczących się w ministerstwie zdrowia pracach, zmierzających do uregulowania tej kwestii.

Fakt, że nawet Ministerstwo Zdrowia ma problem z precyzyjną definicją osoby wykonującej zawód medyczny, powoduje że decyzja o uznaniu kogoś za osobę wykonującą zawód medyczny może pozostawać w rękach urzędnika, co z kolei rodzi niebezpieczny precedens, że czynności wykonywane przez osoby o takim samym zakresie kwalifikacji raz mogą zostać uznane za zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a innym razem nie. Taka uznaniowość w przypadku stosowania zapisów ustawy o podatku od towarów i usług jest niedopuszczalna w świetle gwarantowanej przez art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej równości obywateli wobec prawa i równego traktowania przez władze publiczne.

Dyrektywa 2006/112/We Rady z dnia 25 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w art. 132 ust. 1 lit. c) stanowi, że państwa członkowskie zwalniają transakcje świadczenia opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie. Przepis ten należy stosować tak samo wobec osób fizycznych wykonujących wolne zawody i wykonujących świadczenia medyczne jak również wobec podmiotów, które do tego celu zatrudniają fachowców. Pogląd ten potwierdza orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-141/00, które stwierdza że zwolnienie przewidziane przez art. 13 (A) (1) (C) VI Dyrektywy (obecnie art. 132 ust. 1 lit. c) nie jest zależne od formy prawnej, w jakiej podatnik świadczy usługi medyczne lub paramedyczne, o których mowa w tym przepisie. Do zastosowania zwolnienia konieczne jest aby czynności dotyczyły opieki medycznej i były wykonywane przez personel dysponujący odpowiednimi kwalifikacjami z zakresu opieki medycznej.

Wobec powyższego fakt prowadzenia przez podatnika działalności w zakresie świadczenia usług w zakresie logopedii, które mają za zadanie kształtowanie prawidłowej wymowy oraz usuwanie jej wad i zaburzeń oraz zatrudnianie w tym celu osoby legitymującej się fachową wiedzą stanowią dostateczne przesłanki do zastosowania zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Należy zaznaczyć, że w myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Art. 43 ust. 1 pkt 18a) ustawy stanowi natomiast, że zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, świadczone na rzecz podmiotów leczniczych na terenie ich przedsiębiorstw, w których wykonywana jest działalność lecznicza.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

1. lekarza i lekarza dentysty,
2. pielęgniarki i położnej,
3. medycznych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654 ze zm.),
4. psychologa.
   
   

Zauważyć należy, że wymienione powyżej zwolnienia od podatku VAT mają charakter podmiotowo-przedmiotowy. Przede wszystkim zwolnienia te mają bowiem zastosowanie wyłącznie do usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawy towarów i świadczenia usług ściśle z tymi usługami związanych. Ustawodawca wymienił ponadto konkretne podmioty, które wykonując takie usługi, mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Zdefiniowanie w cyt. przepisach art. 43 ust. 1 pkt 18-19 ustawy o podatku od towarów i usług zakresu zwolnienia poprzez zawężenie go wyłącznie do usług opieki medycznej służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, odpowiada co do zasady używanym przez Trybunał Sprawiedliwości UE określeniom ?postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz, w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych?. Podkreślenia wymaga, iż orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE wskazuje również, że ze zwolnienia mogą korzystać również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok w sprawie Unterpertinger, C-212/01, pkt 40). Zgodnie z orzeczeniem w tej sprawie ?celu terapeutycznego nie należy określać w sposób szczególnie wąski, świadczenie profilaktycznych usług medycznych może być również zwolnione od podatku nawet jeśli okaże się że osoby, które są poddane badaniom lub innym zabiegom medycznym o charakterze profilaktycznym nie cierpią na żadną chorobę lub anomalię zdrowotną.?

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęć ?opieka? i ?profilaktyka?. Zatem przy dokonywaniu interpretacji ww. przepisu, należy posłużyć się wykładnią literalną odwołując się do językowego znaczenia tego wyrazu. Zgodnie z definicją zawartą we ?Współczesnym słowniku języka polskiego? (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007r. tom II str. 1119 oraz 1391), ?opieka? oznacza ?troskliwe zajmowanie się kimś, dbanie o kogoś (?)?, natomiast ?profilaktyka? oznacza ?wszelkie działania podejmowane w celu zapobieżenia czemuś; ochrona przed niepożądanym skutkiem czegoś (?)?. Zatem istotą opieki medycznej jest podejmowanie działań mających na celu ochronę, utrzymanie bądź przywrócenie zdrowia. Zwolnienie obejmuje zatem tylko świadczenia medyczne wykonywane w określonym celu przez określone osoby (podmioty).

Z treści wniosku wynika, że w dniu 1 kwietnia 2012 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej, w ramach której świadczy usługi doradcze w zakresie ochrony danych osobowych. W zakresie prowadzonej działalności podatnik świadczy również usługi logopedyczne i w tym celu zatrudnia pracownika na podstawie umowy zlecenia. Pracownik wykonujący czynności w zakresie usług logopedycznych legitymuje się wyższym wykształceniem pedagogicznym w zakresie nauczania początkowego i wychowania przedszkolnego oraz wykształceniem uzupełniającym w zakresie logopedii, zdobytym w trakcie trzysemestralnych studiów podyplomowych.

W związku z faktem, że Zainteresowany prowadzi działalność w zakresie doradztwa, nie może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Usługi doradztwa w zakresie ochrony danych osobowych nie korzystają z preferencji i opodatkowane są stawką podstawową.

Do świadczenia usług logopedycznych Wnioskodawca również stosuje stawkę podstawową. W tym jednak zakresie budzi to spore wątpliwości u podatnika, ponieważ usługi logopedyczne służą profilaktyce, zachowaniu, przywracaniu i poprawie stanu zdrowia. dla świadczenia tego typu usług ustawa o podatku od towarów i usług przewiduje zwolnienie od podatku pod warunkiem, że wykonują je:

1. lekarz i lekarz dentysta,
2. pielęgniarka i położna,
3. osoba wykonująca zawód medyczny,
4. psycholog.
   
   

Świadczenia usług w zakresie logopedii, mają za zadanie kształtowanie prawidłowej wymowy oraz usuwanie jej wad i zaburzeń.

Uwzględniając powyższe regulacje należy stwierdzić, że decydujące znaczenie dla zastosowania zwolnienia z podatku VAT do opisanych we wniosku usług, jest wykazanie, że celem świadczonych usług jest profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywrócenie i poprawa zdrowia. Profilaktyka zdrowotna obejmuje działania mające na celu zapobieganie chorobom bądź innemu niekorzystnemu zjawisku zdrowotnemu przed jej rozwinięciem, poprzez ich wczesne wykrycie i leczenie. Ma ona również na celu zahamowanie postępu lub powikłań już istniejącej choroby, czy też zapobieganie powstawaniu niekorzystnych wzorów zachowań społecznych, które przyczyniają się do podwyższania ryzyka choroby. Z kolei interpretując termin ?poprawa zdrowia?, którym posługuje się ustawodawca określając zakres zwolnień, należy zastosować wykładnię literalną, zgodnie z którą wyrażenie to oznacza zmianę stanu zdrowia na lepsze, poprawienie zdrowia, jego polepszanie. Podobnie należy postąpić dokonując wykładni pojęcia ?przywracanie zdrowia?, które oznacza doprowadzenie zdrowia do poprzedniego stanu, sprawienie, że znajdzie się ono w takim stanie, w jakim był poprzednio.

Rozpatrując więc kwestię ewentualnego zwolnienia usług świadczonych przez Wnioskującą, należy w pierwszej kolejności dokonać oceny, czy usługi będące przedmiotem wniosku ze względu na swój cel mogą zostać uznane za usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia ? usługi medyczne.

W okolicznościach sprawy zatrudniony przez Wnioskodawcę logopeda prowadzi terapię, która ma na celu usuwanie, likwidowanie wszelkich zakłóceń i zaburzeń komunikacji językowej i pomoc w przezwyciężaniu problemów dzieciom, które mają trudności z mówieniem, rozumieniem, pisaniem i czytaniem. Ćwiczenia prowadzone przez logopedę polegają na rozwijaniu komunikacji językowej poprzez usprawnianie funkcji mowy i umiejętności wypowiadania się, wyrównywaniu opóźnień mowy, korygowaniu wad wymowy, stymulowaniu rozwoju poznawczo-językowego oraz usprawnianiu procesów wzrokowo-ruchowo -słuchowych. Należy zatem stwierdzić, iż zatrudniony przez Wnioskodawcę logopeda wykonuje działania nakierowane na postawienie diagnozy dotyczącej możliwości wystąpienia u dziecka zaburzeń chorobowych, jak również leczenie, zahamowanie postępu lub powikłań zidentyfikowanych wcześniej zaburzeń u dziecka.

Na podstawie przedstawionych w sprawie okoliczności należy zatem stwierdzić, iż usługi wykonywane w ramach działalności Wnioskodawcy, przez zatrudnionego logopedę, spełniają przesłanki uznania ich za usługi medyczne. Terapia logopedyczna ma bowiem na celu zdiagnozowanie dzieci pod kątem wystąpienia u nich chorób związanych z mową, czytaniem, pisaniem, jak również ogólnych dysfunkcji rozwojowych ? czyli zaburzeń negatywnie wpływających na ich rozwój ? a także eliminację i leczenie tych dysfunkcji. Działania diagnostyczne w tym zakresie oraz terapię uznać zatem należy za usługi związane z profilaktyką (rozumianą w tym przypadku jako podejmowanie działań w celu zapobieżenia zaburzeniom mowy, czytania, pisania, itp. i ochrony przed niepożądanym ich skutkiem) oraz przywracaniem i poprawą zdrowia dzieci. Zatem są to usługi opieki medycznej w rozumieniu ustawy, służące profilaktyce, zachowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie, w przypadku powyższych usług medycznych, ze względu na cel ich wykonywania, spełniony został warunek przedmiotowy stosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT. W dalszej kolejności należy zatem przeanalizować świadczone przez Zainteresowanego usługi pod kątem spełnienia warunku podmiotowego.

W kwestii stosowania zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT, stwierdzić należy, że zwolnienie to przewidziane zostało dla usług medycznych świadczonych w ramach wykonywania zawodu lekarza, pielęgniarki, położnej, psychologa oraz innych zawodów medycznych.

W stosunku do zawodu logopedy należy dokonać analizy pod kątem ustalenia, czy jest to zawód medyczny. Art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT odsyła do art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2011 r. Nr 112, poz. 654 ze zm.), zgodnie z którym osoba wykonująca zawód medyczny to osoba uprawniona na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osoba legitymująca się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Jak widać powyższy przepis nie wymienia wprost zawodów medycznych odsyłając do kolejnych uregulowań. Wobec tego należy stwierdzić, iż logopeda to osoba legitymująca się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w dziedzinie logopedii. Należy zauważyć, iż wykonywanie zawodu logopedy polega przede wszystkim na badaniu i praktycznym działaniu w zakresie ogólnej diagnozy stanu rozwoju mowy i ogólnej terapii zaburzeń komunikacji człowieka na różnych etapach rozwoju i w różnych sferach, aktywności: edukacyjnej, społecznej i zawodowej. Działania te przybierają m.in. postać diagnostyki, profilaktyki i terapii mających na celu likwidowanie lub zmniejszanie zaburzeń mowy i zaburzeń komunikacji językowej.

Analizując przedstawiony stan faktyczny w kontekście powyższych uregulowań i ustaleń należy podkreślić, iż zatrudniony przez Wnioskodawcę logopeda posiadać będzie kwalifikacje odpowiednie do udzielania świadczeń zdrowotnych w zakresie logopedii i jest tym samym osobą wykonującą inny zawód medyczny, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, a więc osobą, która legitymuje się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że zawód logopedy został wymieniony na równi z innymi zawodami medycznymi w szeregu przepisów związanych z ochroną zdrowia, a ponadto kształcenie tego rodzaju specjalistów podjęły uczelnie wyższe, w których funkcjonują wydziały i kierunki logopedii.

Logopeda to człowiek zajmujący się kształtowaniem właściwej wymowy. Żeby posługiwać się tym tytułem niezbędne jest wykształcenie wyższe w niniejszym kierunku lub studia podyplomowe na podbudowie wyższych studiów medycznych lub pedagogicznych. Logopedia jest nauką interdyscyplinarną z pogranicza psychologii, pedagogiki, medycyny i innych. Żadna z tych dyscyplin, rozpatrywana oddzielnie, nie pozwala na kompetentną diagnozę zachowań ludzkich związanych z językiem, a tym bardziej na budowanie programów terapii zaburzeń języka i mowy.

Stosownie do przepisu § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 września 2002 r. w sprawie uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz. U z 2002 r. Nr 173, poz. 1419 ze zm.), zawód logopedy został wymieniony w wykazie podstawowych dziedzin mających zastosowanie w ochronie zdrowia, w których może być uzyskiwany tytuł specjalisty ? specjalista w dziedzinie neurologopedii i surdologopedii.

W rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 27 kwietnia 2010 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U Nr 82, poz. 537) logopedzi zostali wymienieni w grupie 228 (nr 228502) obejmującej innych specjalistów ochrony zdrowia.

Zatem logopeda spełnia ustawowe przesłanki, pozwalające zastosować zwolnienie od podatku dla omawianych usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy.

Należy w tym miejscu zwrócić również uwagę, iż zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT odpowiada zakresowi zwolnienia wynikającego z przepisu art. 132 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2006/112WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L 347. str. 1), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają od podatku świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie.

Co również istotne w analizowanej sprawie, zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej C-141/00 w sprawie Ambulanter Pflegedienst Kugler GMBH, ?zwolnienie przyznane w art. 13(A)(1)(c)b szóstej dyrektywy (aktualnie art. 132 ust. 1 lit. c) dyrektywy 2006/112/WE Rady) nie zależy od formy prawnej podatnika świadczącego usługi medyczne lub paramedyczne, o których mowa w tym przepisie?.

W wyroku tym TSUE wyjaśnił również: ?W dosłownej interpretacji, przepis ten (art. 132 ust. 1 lit. c dyrektywy nie wymaga, by usługi medyczne były świadczone przez podatnika o konkretnej formie prawnej, aby objąć je zwolnieniem. Spełnione muszą być tylko dwa warunki: musi to obejmować usługi medyczne i muszą one być świadczone przez osoby posiadające konieczne kwalifikacje zawodowe?.

Powyższe oznacza więc, że zwolnienie określone w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług ma zastosowanie do usług opieki medycznej, świadczonych w ramach wykonywania zawodów medycznych niezależnie od formy organizacyjno-prawnej podatnika świadczącego taką usługę.

Reasumując, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy iż, w przedmiotowej sprawie z uwagi na fakt, że usługi będące przedmiotem wniosku służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia i są one świadczone przez określony ustawą podmiot (logopeda), korzystają ze zwolnienia od podatku VAT określonego w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.