Czy na podstawie art. 6 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od (...)

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja artykułów spożywczych oraz ich sprzedaż. Oprócz tego Zainteresowany jest właścicielem kompleksu rekreacyjno-basenowego Y), który świadczy usługi sportowe na rzecz osób fizycznych. Spółka jest właścicielem budynku oraz użytkownikiem wieczystym nieruchomości, na którym znajduje się Y. W celu bieżącej obsługi Y Wnioskodawca zatrudnia pracowników dedykowanych do Y zarówno na podstawie umowy o pracę (20 pracowników), jaki umowy zlecenie (10 pracowników). Struktura organizacyjna w Y pozwala precyzyjnie określić przyporządkowanie pracowników Y do komórek organizacyjnych, takich jak obsługa klienta, ratownicy, sprzątaczki, utrzymanie ruchu, parking (strzeżony), sklep. Nadzór nad Y sprawuje Dyrektor Pływalni, który organizacyjnie podlega bezpośrednio Prezesowi Zarządu Spółki. Zarówno pracownicy szeregowi, jak Dyrektor Pływali nie wykonują żadnych czynności na rzecz pozostałej części przedsiębiorstwa Zainteresowanego. W ramach struktury organizacyjnej Spółki Y został wyodrębniony od pozostałej części Spółki i jest tytułowany jako ?Basen?. Działy administracyjne Spółki, takie jak dział finansowo-księgowy, informatyk, inspektor BHP, świadczą usługi na rzecz całej działalności Wnioskodawcy, w tym Y. Przy czym nie są w związku z tym dokonywane jakiekolwiek wewnętrzne rozliczenia.

Dodatkowo organizacja rachunkowości w Spółce umożliwia wydzielenie przychodów i kosztów i przygotowanie odrębnego rachunku zysków i strat dla Y, który stanowi wyodrębnione wewnętrznie centrum zysków. Nie funkcjonuje natomiast wydzielenie księgowe aktywów, pasywów, co oznacza, iż aktywa i pasywa dotyczące Y nie są ujmowane na dedykowanych kontach i nie jest możliwa ich bezpośrednia identyfikacja na podstawie zestawienia obrotów i sald. W związku z tym nie jest możliwe przygotowanie bilansu Y bezpośrednio na podstawie zestawienia obrotów i sald. Y nie korzysta również z odrębnego (dedykowanego Y) rachunku bankowego. Wszelkie płatności związane z działalnością Y są dokonywane z rachunków bankowych Zainteresowanego. Nie są również w żaden sposób wyodrębniane rozliczenia finansowe dotyczące Y oraz pozostałej części Spółki.

Rozliczenia z niektórymi kontrahentami (głównie dostawcy mediów, takich jak woda, ścieki, telefon, energia elektryczna) dotyczą zarówno działalności Y jak i podstawowej działalności Wnioskodawcy. Przy czym jak zostało to wskazane powyżej, nie są dokonywane rozliczenia (księgowe) pozwalające na przypisanie części zobowiązań dedykowanych odpowiednio do Y oraz pozostałą część Spółki.

Spółka planuje sprzedać Y. Transakcja sprzedaży Y ma obejmować sprzedaż kompleksu rekreacyjno-basenowego oraz przeniesienie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości na rzecz kupującego. Kupujący przejmie pracowników Y. Nie została jeszcze podjęta decyzja pomiędzy Kupującym a Sprzedającym co do przejścia zobowiązań Y na rzecz Kupującego w wyniku transakcji sprzedaży. Mogą one pozostać w Spółce, jak możliwe jest ich przejście na rzecz Kupującego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie art. 6 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług planowana transakcja sprzedaży Y będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana transakcja sprzedaży kompleksu rekreacyjno-basenowego Y będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, gdzie z kolei w art. 7 ust. 1 ustawy VAT wskazane jest, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak wynika z kolei z art. 6 pkt 1 ustawy VAT, z zakresu opodatkowania podatkiem VAT wyłączono ?transakcje zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa?.

Dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy, kluczowe znaczenie ma to, czy w ramach planowanej transakcji sprzedaży dojdzie do ?zbycia? przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W praktyce, należy zatem rozstrzygnąć, czy Y, który będzie przedmiotem transakcji sprzedaży jest zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, w rozumieniu ustawy VAT, a dokładnie w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy VAT, który zawiera definicję pojęcia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zorganizowana cześć przedsiębiorstwa (zcp) ? w myśl art. 2 pkt 27e ustawy VAT - stanowi organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z powołanego przepisu wynika, iż podstawowym warunkiem uznania określonego zespołu składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest to, aby wystąpiły w nim zarówno składniki materialne jak i niematerialne, w tym zobowiązania. Zespół ten powinien umożliwiać prowadzenie na jego bazie niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego określone zadania. Ponadto powinien być on wydzielony organizacyjnie i finansowo w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Zorganizowana cześć przedsiębiorstwa nie jest zatem jedynie ?prostą? sumą składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań. Istotne jest to, aby te składniki były odpowiednio powiązane i umożliwiały samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej.

Przyjmuje się, że aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana cześć przedsiębiorstwa, spełnione muszą być wszystkie poniższe warunki:

1. musi istnieć zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten powinien być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki przedsiębiorstwa powinny być przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół składników może stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące zadania.
   
   

Spółka jest świadoma tego, że nie wystarczy zorganizowanie jakiekolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać odpowiednią odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym.

Powszechnie przyjmuje się, że wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako pion, wydział, zakład, oddział itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie regulaminu, schematu organizacyjnego lub innego aktu o podobnym charakterze. Komórki organizacyjne składające się na zcp powinny stanowić organizacyjnie powiązaną całość, niezależną od pozostałej części przedsiębiorstwa. Odrębność organizacyjna powinna przy tym wskazywać na zdolność funkcjonowania danej części przedsiębiorstwa jako odrębnego przedsiębiorstwa. Zwykle przyjmuje się, że przesłanką dla takiego stanu jest nadanie odpowiednich kompetencji decyzyjnych w zakresie działalności zcp poszczególnym komórkom organizacyjnym wchodzącym w skład tego zcp. W szczególności dotyczy to wyodrębnienia w strukturze organizacyjnej takiego stanowiska jak dyrektor czy kierownik danego pionu/działu/zakładu/wydziału. Wzorcowym rozwiązaniem jest również sytuacja, w której osoba zarządzająca daną zcp podlega bezpośrednio najwyższemu kierownictwu całej spółki lub jest jedną z osób zarządzających całym przedsiębiorstwem. Wydzielenie organizacyjne zasadniczo wiąże się również z łatwością wskazania pracowników, którzy przypisani są do danej zcp i pozostałej części przedsiębiorstwa, co jest oczywiście ściśle powiązane z odpowiednio zbudowaną i sprecyzowaną pod kątem wydzielenia strukturą organizacyjną.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę w sposób szczegółowy stan przyszły, w jego ocenie poziom wydzielenia organizacyjnego Y jest na wysokim poziomie i spełnione są wszystkie przesłanki do uznania go za zcp. Za powyższym stanowiskiem przemawiają takie przesłanki jak wyodrębnienie organizacyjne działu ?Basen? w ramach struktury organizacyjnej Spółki.

Również wewnętrznie ?Basen? został organizacyjnie podzielony ze względu na funkcje: parking, utrzymanie ruchu, obsługa klienta, ratownicy, sprzątaczki oraz sklep. Wewnętrzny podział pozwala w sposób bardzo precyzyjny przyporządkować poszczególnych pracowników nie tylko do Y, ale również do jego ?wewnętrznych? komórek. Nadto Dyrektor Pływalni dedykowany wyłącznie Y podlega organizacyjnie bezpośrednio pod Prezesa Zarządu Spółki, wykonując jedynie czynności na rzecz Y, nie angażując się w pozostałą działalność Spółki.

W świetle definicji zcp wymagane jest ponadto, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie, w tym również w rozumieniu określonych procesów technologicznych, wytwarzanych produktów, świadczonych usług itp. Ważną okolicznością dla ustalenia istnienia zcp w ramach spółki jest przedmiot działalności zcp w relacji do pozostałej części danego podmiotu. Niemniej w doktrynie powszechnie przyjmuje się, że zdolność części organizacji do wskazywanego już samodzielnego funkcjonowania nie powinna być przy tym rozumiana dosłownie, to jest jako pełna niezależność od pozostałej części przedsiębiorstwa i samowystarczalność. W praktyce gospodarczej szereg funkcji (zwykle administracyjnych i pomocniczych) jest bowiem scentralizowanych w ramach danego przedsiębiorstwa i z oczywistych względów ekonomicznych nie jest uzasadnione powielanie danych komórek organizacyjnych, pod warunkiem jednak, że nie są one kluczowe z perspektywy możliwości kontynuacji prowadzonej działalności.

W ocenie Spółki odrębny przedmiot działalności Y (świadczenie usług sportowych) oraz zdolność do prowadzenia tejże działalności poza strukturą Spółki uzasadnia tezę, iż poziom wydzielenia funkcjonalnego jest na wystarczającym poziomie dla uznania, że stanowi on w tym względzie zcp. Na ocenę tą nie powinien wpływać fakt, iż Y korzysta z usług księgowo- finansowych, prawnych, informatycznych czy w ramach nadzoru inspektora BHP, realizowanych na rzecz całego przedsiębiorstwa Spółki.

Warunek wyodrębnienia zcp dotyczy również wydzielenia finansowego. Interpretując definicję zcp, powszechnie przyjmuje się, że wydzielenie finansowe powinno polegać na wydzieleniu ewidencyjnym aktywów, pasywów oraz przychodów i kosztów związanych ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. Dominuje pogląd, zgodnie z którym wyodrębnienie finansowe nie oznacza pełnej samodzielności i niezależności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przy określaniu cech zorganizowanej części przedsiębiorstwa często wskazywany jest również warunek przypisania odrębnego rachunku bankowego, co ułatwiać ma identyfikację przepływów i rozliczeń finansowych dotyczących zcp oraz potwierdzić wydzielenie finansowe.

W przedmiotowej sprawie poziom wydzielenia finansowego nie jest na takim poziomie, aby zasadnym było uznanie Y za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Na brak wydzielenia finansowego składają się takie przesłanki, jak:

• brak odpowiedniego wyodrębnienia księgowego w zakresie aktywów i zobowiązań (ustalenie aktywów i zobowiązań dotyczących Y wymaga manualnego ich wskazania),
• brak wydzielonych przepływów pieniężnych (rachunku bankowego dedykowanego Y,
• brak rozliczeń ze Spółką pozwalającą na ustalenie źródeł finansowania działalności Y).
  
  

Dodatkowo na powyższą ocenę wpływałby fakt nieprzejmowania przez kupującego zobowiązań dotyczących Y (co może wynikać m.in. z braku możliwości ich przyporządkowania). Zdaniem Wnioskodawcy, nawet jeżeli kupujący przejąłby zobowiązania związane z Y nie miałoby to wpływu na kwalifikację przedmiotu transakcji i sposób jej opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę przedstawiony szczegółowo przez Zainteresowanego stan obecny oraz przyszły, w jego ocenie przedmiot transakcji sprzedaży ? kompleks rekreacyjno-basenowy Y - nie stanowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy VAT, bowiem nie są spełnione wszystkie z warunków, wskazanych w definicji legalnej.

W konsekwencji należy uznać, że w odniesieniu do planowanej sprzedaży Y nie znajdzie zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy VAT. W konsekwencji sprzedaż Y będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, a sprzedający powinien wystawić fakturę VAT zgodnie zobowiązującymi przepisami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Stosownie do zapisu zawartego w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie ?transakcji zbycia? należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu ?dostawy towarów? w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy tzn. ?zbycie? obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie umowy sprzedaży.

Zaznaczyć należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji ?przedsiębiorstwa?. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Zatem, składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Stosownie do art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Z opisu sprawy wynika, iż głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja artykułów spożywczych oraz ich sprzedaż. Oprócz tego Zainteresowany jest właścicielem kompleksu rekreacyjno-basenowego Świat Wodny Cenos (dalej: Y), który świadczy usługi sportowe na rzecz osób fizycznych. Spółka jest właścicielem budynku oraz użytkownikiem wieczystym nieruchomości, na którym znajduje się Y. W celu bieżącej obsługi Y Wnioskodawca zatrudnia pracowników dedykowanych do Y zarówno na podstawie umowy o pracę (20 pracowników), jaki umowy zlecenie (10 pracowników). Struktura organizacyjna w Y pozwala precyzyjnie określić przyporządkowanie pracowników Y do komórek organizacyjnych, takich jak obsługa klienta, ratownicy, sprzątaczki, utrzymanie ruchu, parking (strzeżony), sklep. Nadzór nad Y sprawuje Dyrektor Pływalni, który organizacyjnie podlega bezpośrednio Prezesowi Zarządu Spółki. Zarówno pracownicy szeregowi, jak Dyrektor Pływali nie wykonują żadnych czynności na rzecz pozostałej części przedsiębiorstwa Zainteresowanego. W ramach struktury organizacyjnej Spółki Y został wyodrębniony od pozostałej części Spółki i jest tytułowany jako ?Basen?. Działy administracyjne Spółki, takie jak dział finansowo-księgowy, informatyk, inspektor BHP, świadczą usługi na rzecz całej działalności Wnioskodawcy, w tym Y. Przy czym nie są w związku z tym dokonywane jakiekolwiek wewnętrzne rozliczenia.

Dodatkowo organizacja rachunkowości w Spółce umożliwia wydzielenie przychodów i kosztów i przygotowanie odrębnego rachunku zysków i strat dla Y, który stanowi wyodrębnione wewnętrznie centrum zysków. Nie funkcjonuje natomiast wydzielenie księgowe aktywów, pasywów, co oznacza, iż aktywa i pasywa dotyczące Y nie są ujmowane na dedykowanych kontach i nie jest możliwa ich bezpośrednia identyfikacja na podstawie zestawienia obrotów i sald. W związku z tym nie jest możliwe przygotowanie bilansu Y bezpośrednio na podstawie zestawienia obrotów i sald. Y nie korzysta również z odrębnego (dedykowanego Y) rachunku bankowego. Wszelkie płatności związane z działalnością Y są dokonywane z rachunków bankowych Zainteresowanego. Nie są również w żaden sposób wyodrębniane rozliczenia finansowe dotyczące Y oraz pozostałej części Spółki.

Rozliczenia z niektórymi kontrahentami (głównie dostawcy mediów, takich jak woda, ścieki, telefon, energia elektryczna) dotyczą zarówno działalności Y jak i podstawowej działalności Wnioskodawcy. Przy czym jak zostało to wskazane powyżej, nie są dokonywane rozliczenia (księgowe) pozwalające na przypisanie części zobowiązań dedykowanych odpowiednio do Y oraz pozostałą część Spółki.

Spółka planuje sprzedać Y. Transakcja sprzedaży Y ma obejmować sprzedaż kompleksu rekreacyjno-basenowego oraz przeniesienie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości na rzecz kupującego. Kupujący przejmie pracowników Y. Nie została jeszcze podjęta decyzja pomiędzy kupującym a sprzedającym co do przejścia zobowiązań Y na rzecz kupującego w wyniku transakcji sprzedaży. Mogą one pozostać w Spółce, jak możliwe jest ich przejście na rzecz Kupującego.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy stwierdzić należy, że część przedsiębiorstwa Spółki, jak zostało wskazane przez Wnioskodawcę, nie została wydzielona finansowo z całości przedsiębiorstwa Spółki (nie wydzielono aktywów i pasywów oraz nie są dokonywane rozliczenia pozwalające na przypisanie części zobowiązań) zatem nie spełnia definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Tym samym, w przedmiotowej sytuacji nie znajdzie zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Podsumowując, planowana sprzedaż przez Wnioskodawcę ?Basenu? będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy.

Należy zauważyć, iż stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie przedstawionego zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.