Usługa dostarczania pracowników (PKWiU 74.50). Miejsce świadczenia, dokumentacja.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2008 r. (data wpływu 1 sierpień 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 października 2008 r. (data wpływu 27 październik 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usługi dostarczania pracowników oraz jej dokumentacji ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usługi dostarczania pracowników oraz jej dokumentacji. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 października 2008 r. (data wpływu 27 październik 2008 r.) o doprecyzowanie stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca współpracuje z firmą mołdawską. Pracownicy mołdawscy pracują dla firmy Zainteresowanego na podstawie wydanego zezwolenia na pracę cudzoziemca zatrudnionego przy realizacji usługi eksportowej świadczonej przez pracodawcę zagranicznego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Pracownicy ci wykonują pracę kierowców przewozów międzynarodowych na terenie Unii Europejskiej. Firma mołdawska obciąża Wnioskodawcę za przejechane kilometry, w cenie których wliczone są już wynagrodzenia z wszelkimi narzutami. W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że od firmy mołdawskiej nabywa usługę dostarczania pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Zainteresowany może traktować przedmiotową usługę dostarczania pracowników i co za tym idzie wystawiać fakturę wewnętrzną VAT (import usług) z tą samą datą co wystawiona na Wnioskodawcę faktura mołdawska...
2. Czy może traktować tę usługę jako usługę transportową i wystawiać fakturę wewnętrzną (import usług) wg szczególnego momentu podatkowego ? czyli na trzydziesty dzień od wykonania usługi...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa usługa jest usługą udostępnienia pracowników (PKWiU 74.50) ? dostarczanie (oddelegowanie) pracowników. Z przepisów art. 27 ust. 4 pkt 5 i ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że jeżeli usługi świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, miejscem ich świadczenia jest miejsce gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona. Tym samym usługi te będą opodatkowane w Polsce. Dlatego Wnioskodawca traktuje tę usługę jako import usług i wystawia na tę usługę fakturę wewnętrzną VAT, naliczając VAT należny w miesiącu wystawienia faktury przez firmę mołdawską.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W przypadku świadczenia usług bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie. Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługę ? miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności ? miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Odstępstwo od tej zasady przewidziane zostało między innymi w art. 27 ust. 3 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Zgodnie z art. 27 ust. 4 pkt 5 ustawy, przepis ust. 3 stosuje się do usług dostarczania (oddelegowania) personelu.

W myśl art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Organ podatkowy nie jest właściwym do dokonania oceny prawidłowości klasyfikacji statystycznej wykonywanych usług. Obowiązek prawidłowego zakwalifikowania danej czynności do właściwego grupowania PKWiU ciąży na podmiocie wykonującym te czynności.

Należy zaznaczyć, że ustawodawca wymieniając usługi dostarczania (oddelegowania) personelu w art. 27 ust. 4 pkt 5 ustawy nie odwołuje się do klasyfikacji statystycznej usługi. Należy zatem szeroko traktować przedmiotowe pojęcie i brać pod uwagę charakter świadczonej usługi.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabywa usługi dostarczania (oddelegowania) pracowników (PKWiU 74.50), zatem miejscem opodatkowania tych usług w myśl art. 27 ust. 3 ustawy będzie miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, tj. Polska.

Stosownie do zapisu art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca powinien rozpoznać przedmiotową transakcję, jako import usług. To na nim ciąży obowiązek rozliczenia podatku od towarów i usług od tej czynności, oraz prawidłowego jej udokumentowania, poprzez wystawienie faktury wewnętrznej.

Art. 106 ust. 7 ustawy stanowi, iż w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie (...).

W myśl § 25 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.) przepisy § 9, 13-17, 19, 20 i 23 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, z tym że w przypadku:

• czynności określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, gdy brak jest konkretnego nabywcy towaru lub usługi, faktura nie zawiera danych dotyczących tego nabywcy oraz kwoty należnej z tytułu wykonania tych czynności;
• dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz importu usług, faktury mogą nie zawierać numeru identyfikacji podatkowej kontrahenta.

Zgodnie z § 25 ust. 2 ww. rozporządzenia, faktury, o których mowa w ust. 1, można wystawić w 1 egzemplarzu i należy przechowywać wraz z całą dokumentacją dotyczącą podatku.

Na mocy § 13 ust. 1 cyt. rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (?).

Zatem, jeżeli Wnioskodawca wystawił fakturę wewnętrzną w terminie określonym w § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, tj. nie później niż siódmego dnia od dnia wykonania usługi, jego postępowanie jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 19 ust. 19 ustawy, przepisy ust. 1, 4, 5, 11, 13 pkt 1 lit. b i c, pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16 stosuje się odpowiednio do importu usług.

W związku z powyższym tut. Organ zwraca uwagę na brzmienie art. 19 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.