Podatek od towarów i usług w zakresie stawki dla usługi własnej transportu osób w ramach świadczonej (...)

Podatek od towarów i usług w zakresie stawki dla usługi własnej transportu osób w ramach świadczonej usługi turystyki.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Jawnej przedstawione we wniosku z 16 lipca 2014 r. (data wpływu 17 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki dla usługi własnej transportu osób w ramach świadczonej usługi turystyki ? jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki dla usługi własnej transportu osób w ramach świadczonej usługi turystyki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sprawa dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie stawki dla usługi własnej transportu osób (własnym autokarem) w ramach świadczonej usługi turystyki.

Spółka organizuje dla turystów usługi turystyczne, wyjazdy wycieczkowe i turystyczne oraz zwiedzania. W skład takiej usługi turystycznej wchodzi przewóz osób, we własnym zakresie własnymi środkami transportu, tj. autobusami, dowóz osób do miejsca zwiedzania oraz usługa przewodnicka lub usługi pilota na miejscu oraz nocleg. Usługa przewodnicka i pilota oraz nocleg polega na zakupie tej usługi u innego podatnika.

Za taką kompleksową usługę, składającą się z co najmniej dwóch elementów podatnik zobowiązany jest do stosowania 23% VAT. W przypadku usługi transportowej oznaczonej PKWiU 49.39.32.0, tj. usługi transportu drogowego pasażerskiego, wycieczkowego i turystycznego podatnik może stosować stawki VAT 8%.

Wątpliwości Spółki dotyczą prawa do stosowania stawki 8% w odniesieniu do opisanych w zdarzeniu przyszłym usług turystycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy można stosować do usługi własnej w ramach usługi turystycznej obniżoną stawkę VAT 8%? Czy w ramach usługi kompleksowej zastosowanie powinna mieć stawka 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z wyrokiem TSUE z dnia 25.10.2012 (sprawa C 557/11) do usług własnych (transport pasażerów własnymi autokarami w ramach usługi turystycznej) należy stosować stawkę VAT 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów na terytorium kraju;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy ? przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W przypadku usług turystyki stosuje się procedury szczególne.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę, o której mowa w ust. 1 ustawy, rozumie się różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 119 ust. 5 ustawy, w przypadku, gdy przy świadczeniu usługi turystyki, oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, podatnik wykonuje we własnym zakresie część świadczeń w ramach tej usługi, zwanych dalej ?usługami własnymi?, odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29a.

Z wniosku wynika, że Spółka świadczy usługi turystyczne. W skład takiej usługi turystycznej wchodzi przewóz osób własnymi środkami transportu, tj. dowóz osób autobusami do miejsca zwiedzania oraz usługa przewodnicka lub usługa pilota lub usługi pilota na miejscu oraz nocleg. Przy czym usługa przewodnicka i usługa pilota oraz nocleg jest nabywana od innego podatnika. Zatem część usługi turystyki wykonywana jest w zakresie własnym a część nabywana jest od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania stawki VAT w wysokości 8% dla usług własnych, opisanych w zdarzeniu przyszłym wniosku.

Odnosząc wskazane powyższej przepisy ustawy o podatku od towarów i usług do zdarzenia opisanego we wniosku stwierdzić należy, że w myśl cyt. art. 119 ust. 5 ustawy, w stosunku do świadczeń wykonywanych we własnym zakresie, tj. usług polegających na transporcie osób autobusami własnymi Wnioskodawca ma prawo do określenia podstawy opodatkowania zgodnie z art. 29a ustawy. W stosunku zaś do usług nabywanych przez Wnioskodawcę od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, tj. w tym przypadku usług przewodnika lub usług pilota podstawę opodatkowania należy określić odrębnie.

Wnioskodawca, na podstawie art. 119 ust. 6 ustawy, jest zobowiązany w prowadzonej ewidencji, do wykazania jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne.

Stosownie do art. 306 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.06.347.1) ? zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie stosują procedurę szczególną VAT do transakcji dokonywanych przez biura podróży, o ile biura te występują we własnym imieniu wobec nabywców oraz gdy wykorzystują one do realizacji podróży towary dostarczane i usługi świadczone przez innych podatników.

Niniejsza procedura szczególna nie ma zastosowania do biur podróży, które działają wyłącznie w charakterze pośredników i do których w celu obliczenia podstawy opodatkowania stosuje się art. 79 akapit pierwszy lit. c) Dyrektywy 2006/112/WE. Zgodnie z art. 306 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE organizatorzy wycieczek turystycznych są traktowani jak biura podróży.

W myśl art. 307 Dyrektywy 2006/112/WE, transakcje dokonywane na warunkach przewidzianych w art. 306 przez biura podróży w zakresie realizacji podróży uznawane są za pojedynczą usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz turysty. Pojedyncza usługa podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim, w którym biuro podróży ma siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego świadczy usługi.

Zgodnie z art. 308 Dyrektywy 2006/112/WE, w odniesieniu do pojedynczej usługi świadczonej przez biuro podróży, za podstawę opodatkowania i cenę z wyłączeniem VAT w rozumieniu art. 226 pkt 8 uznaje się marżę biura podróży, czyli różnicę między całkowitą kwotą, z wyłączeniem VAT, do zapłaty przez turystę a faktycznymi kosztami poniesionymi przez biuro podróży z tytułu dostaw towarów i usług świadczonych przez innych podatników, w przypadku gdy transakcje te służą bezpośredniej korzyści turysty.

Należy wskazać, że skoro podstawę opodatkowania usług własnych, stanowiących element usługi turystyki określa się na zasadach ogólnych uregulowanych w art. 29a ustawy, to również stawkę podatku dla tych usług należy ustalić w oparciu o zasady ogólne.

Potwierdzeniem tego jest wyrok TSUE z dnia 25 października 2012 r. w sprawie C-557/11, w której to Trybunał orzekając w trybie prejudycjalnym na wniosek polskiego Naczelnego Sądu Administracyjnego stwierdził, że ?artykuły 306-310 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 roku w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że własne usługi przewozu stanowiące element składowy usługi turystycznej świadczonej podróżnym przez biuro podróży za cenę ryczałtową, opodatkowanej zgodnie ze wskazanymi przepisami, podlegają ogólnym zasadom opodatkowania podatkiem VAT, w szczególności w odniesieniu do stawki podatku, a nie szczególnej procedurze opodatkowania transakcji dokonywanych przez biura podróży. Zgodnie z art. 98 tej dyrektywy, jeżeli państwo członkowskie wprowadziło obniżoną stawkę podatku VAT dla usług przewozu, stawka ta znajduje zastosowanie do omawianych usług własnych biura podróży?.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Przepis art. 41 ust. 2 ustawy określa, iż dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

  1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
  2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

W świetle art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak wynika z załącznika nr 3 do ustawy, obniżoną 8% stawką podatku objęto wymienione w poz. 155 usługi transportu lądowego pasażerskiego, miejskiego i podmiejskiego (PKWiU 49.31). Natomiast w poz. 157 tego załącznika wskazano pozostały transport lądowy pasażerski, gdzie indziej niesklasyfikowany (PKWiU 49.39).

Z uwagi na powyższe wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie, w odniesieniu do usług własnych transportu osób autobusami, będących elementem usługi turystyki Wnioskodawca określając podstawę opodatkowania dla tej usługi, na podstawie art. 29a ustawy, ma prawo do zastosowania obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 8%.

Wskazać należy, że powyższe ma zastosowanie jedynie do usług przewozu osób świadczonych we własnym zakresie. Usługa przewodnika lub też usługa pilota, jako usługa obca tj. nabywana od innego podmiotu dla bezpośredniej korzyści turysty nie może korzystać ze stawki preferencyjnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika