Podatek od towarów i usług w zakresie uznania składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowanej przez Doradcę Podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2014 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Łodzi Biuro KIP w Piotrkowie Trybunalskim 14 lipca 2014 r. data wpływu do Biura KIP w Lesznie 21 lipca 2014 r.) uzupełnionym pismem z 17 października 2014 r. (data wpływu 23 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz opodatkowania czynności zbycia części przedsiębiorstwa ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz opodatkowania czynności zbycia części przedsiębiorstwa. Wniosek uzupełniono 23 października 2014 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadził działalność w zakresie szycia garniturów. W ramach prowadzonej działalności, celem jej zoptymalizowania, Wnioskodawca od 2002 r. nie zatrudniał pracowników przy produkcji odzieży. W tym celu założono bowiem Sp. z o.o., która przejęła od Wnioskodawcy zatrudnienie pracowników produkcyjnych, prowadziła całość działalności produkcyjnej. Zainteresowany był jedynym odbiorcą usług szycia ?B? Sp. z o.o. Spółka ta nie posiadała żadnego majątku ani wyodrębnionej księgowości, nie zaciągała zobowiązań i nie posiadała należności w zakresie innym niż rozliczenia z Wnioskodawcą. Lokal w którym ?B? Sp. z o.o. świadczyła usługi, był własnością Zainteresowanego.

Członek zarządu Wnioskodawcy w 2009 r. założył drugą Spółkę ? ?C? Sp. z o.o., prowadzącą działalność konkurencyjną wobec Wnioskodawcy. Zainteresowany zbył w dniu 15 września 2010 r. na rzecz ?C? Sp. z o.o. składniki majątku istotne do produkcji garniturów i innej odzieży, w szczególności maszyny, urządzenia, specjalistyczne oprogramowanie i wyposażenie za kwotę 6100 zł brutto. 29 lipca 2010 r. ?B? Sp. z o.o. w likwidacji oraz ?C? Sp. z o.o. zawarły porozumienie o przeniesieniu pracowników do spółki ?C? Sp. z o.o. Ponadto ze spółki Wnioskodawcy przeniesiono prawa do domeny internetowej, której Wnioskodawca był właścicielem oraz numery telefonów przysługujące Wnioskodawcy. ?C? Sp. z o.o. w sposób nieuprawniony używa również znaku towarowego, zarejestrowanego na Wnioskodawcę.

Zespół ww. składników był wyodrębniony organizacyjnie (świadczy o tym faktyczne rozgraniczenie kompetencji zarządczych członków zarządu, czy też wydzielenie pracowników, którzy zajmowali się wyłącznie działalnością produkcyjną) oraz w pewnym zakresie finansowo (działalność w zakresie produkcji funkcjonowała w oparciu o odrębny obrót kasowy, posiadała wydzielony rachunek bankowy, zaś wyodrębnienie transakcji gospodarczych przypisanych do działalności konfekcyjnej mogło zostać w pełni przeprowadzone na bazie ksiąg rachunkowych prowadzonych przez Wnioskodawcę).

Składniki te były przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych tzn. produkcji i sprzedaży konfekcji męskiej i nie były wykorzystywane do działalności w zakresie najmu (wyodrębnienie funkcjonalne).

Zespół tych składników stanowił w praktyce zorganizowaną część przedsiębiorstwa samodzielnie realizującą zadania gospodarcze.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. ?A? Sp. z o.o. i ?B? Sp. z o.o. były odrębnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT, posiadającymi odrębne numery NIP;
2. Jak wskazano we wniosku Spółka ?B? Sp. z o.o. świadczyła na rzecz, ?A? Sp. z o.o. usługi szycia na powierzonym materiale, dostarczała ?A? Sp. z o.o. gotowy towar, za co otrzymywała wynagrodzenie;
3. ?B? Sp. z o.o. nie udostępniała Wnioskodawcy pracowników, a świadczyła na rzecz Wnioskodawcy usługę szycia garniturów. Pracownicy byli zatrudnieni w ?B? Sp. z o.o.;
4. Wnioskodawca poza podstawowym rodzajem działalności, tj. szycie garniturów, prowadził również działalność w zakresie wynajmu nieruchomości. Spółka ?B? Sp. z o.o. korzystała z lokalu będącego własnością Wnioskodawcy na podstawie umowy najmu. Wnioskodawca otrzymywał wynagrodzenie wynikające z przedmiotowej umowy. Maszyny były przekazane wraz z materiałem celem świadczenia przez ?B? Sp. z o.o. usługi szycia garniturów, których jedynym odbiorcą był Wnioskodawca;
5. Spółka ponosiła koszty utrzymania majątku i miała prawo do odliczenia podatku naliczonego;
6. Po przeniesieniu majątku przez ?A? Sp. z o.o. do ?C? Sp. z o.o. w ?A? Sp. z o.o. pozostały nieruchomości wykorzystywane w części działalności związanej z wynajmem nieruchomości. Jak wskazano we wniosku przeniesiona została zorganizowana część przedsiębiorstwa nie zaś całe przedsiębiorstwo.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przenoszona w ramach ww. transakcji część struktury przedsiębiorstwa, w postaci składników materialnych i niematerialnych związanych z częścią przedsiębiorstwa przeznaczoną do działalności gospodarczej będzie stanowiła zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 Nr 54 poz. 535)?
2. Czy zbycie opisanej w stanie faktycznym zorganizowanej części przedsiębiorstwa przez Wnioskodawcę nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy z dnia z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 55 (1) Kodeksu Cywilnego ?Przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Może ono obejmować w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej?.
   
   

W świetle regulacji Kodeksu cywilnego przedsiębiorstwo jest zatem zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Składniki materialne i niematerialne tworzą więc pewien zorganizowany kompleks przeznaczony do realizacji zadań gospodarczych i mogący być przedmiotem obrotu. W skład przedsiębiorstwa wchodzą zatem wszelkie zobowiązania i obciążenia związane z prowadzeniem tego przedsiębiorstwa. Innymi słowy, na przedsiębiorstwo składają się rozmaite aktywa, ale również pasywa (zobowiązania i obciążenia).

Wskazać w tym miejscu należy, iż w doktrynie prawa podatkowego uważa się, iż sformułowanie przepisu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów 1 usług (dalej również jako ustawa o VAT), nakazuje traktować zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55 z indeksem 1 K.C.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: ZCP) należy rozumieć organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Na gruncie ustawy podatkowej mamy zatem do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie wszystkie następujące przesłanki:

• istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;
• zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
• składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych, a ich zespół mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące określone zadania gospodarcze.
  
  

W orzecznictwie przyjmuje się, że zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest jednostka tego przedsiębiorstwa, która wchodzi w skład przedsiębiorstwa jako jego wewnętrzna część, stanowi organizacyjnie wyodrębniony kompleks składników o charakterze materialnym i niematerialnym oraz zachodzi powiązanie tych składników w sposób funkcjonalny.

Zatem wg doktryny, aby wydzielony majątek kwalifikował się jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, musi on być wyodrębniony:

• organizacyjnie
• finansowo
• funkcjonalnie (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).
  
  

Znajduje to swoje poparcie w orzecznictwie sądów administracyjnych - przykładowo WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 27 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 410/2011 wskazał, że ?ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa mamy do czynienia wówczas, gdy zespół określonych składników przedsiębiorstwa (materialnych i niematerialnych) jest wyodrębniony organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie (wraz ze zobowiązaniami) i służy do realizacji określonych zadań gospodarczych, mogąc zarazem stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania?. Podobnie stwierdził WSA w Kielcach w wyroku z dnia 13 sierpnia 2009 r. I SA/Ke 226/2009.

Jak wskazuje w wyroku WSA w Opolu z dnia 7 grudnia 2009 r., sygn. I SA/Op 325/09: Niewątpliwie zorganizowana część przedsiębiorstwa to sytuacja, która już zaistniała w strukturze organizacyjnej wnioskodawcy, a nie dopiero powstanie w przyszłości, to zaś oznacza, że nie ma możliwości wybierania przez podatnika, które wierzytelności i środki trwałe mogą, a które nie mogą być przekazywane.

Wartym podkreślenia jest, że składniki tworzące zorganizowaną część przedsiębiorstwa zależą od charakteru działalności gospodarczej prowadzonej przez tę wyodrębnioną część przedsiębiorstwa. Tym samym, o tym, czy dany zespół składników tworzy zorganizowaną część przedsiębiorstwa należy rozstrzygać każdorazowo na bazie zaistniałych okoliczności faktycznych. Znajduje to swoje oparcie w przytoczonym powyżej wyroku WSA w Warszawie, w którym sąd stwierdził, że: ?o tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie. W każdym przypadku należy badać przedmiot działalności gospodarczej i stosownie do niego określić minimum składników, jakie powinny być przeniesione, by mogły one tworzyć przedsiębiorstwo?.

1. Wyodrębnienie funkcjonalne

Kryterium to sprowadza się do ustalenia czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie oraz samodzielnie funkcjonować na rynku. Pogląd taki wyraził m.in. WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 6 lipca 2010 r., sygn. akt I SA/Gl 112/10, WSA w Krakowie w wyroku z dnia 15 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 31/10, a także WSA w Warszawie w wyroku z dnia 24 sierpnia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 483/2011, gdzie czytamy:

?warunkiem do uznania określonego zespołu materialnych i niematerialnych składników majątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest między innymi przeznaczenie ich do realizacji określonych zadań i potencjalna możliwość wykonywania tych zadań przez ten zespół składników materialnych i niematerialnych jako odrębne przedsiębiorstwo?. Odrębność funkcjonalna ZCP sprowadza się do realizacji określonych zadań gospodarczych, wyodrębnionych w ramach przedsiębiorstwa funkcji. W powyższym zakresie, punktem odniesienia jest rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa i na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość.

ZCP musi być przeznaczona do realizacji określonych zadań gospodarczych, a więc musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość ? obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia określonych działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa (por. przykładowo interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 19 lipca 2010 r., Nr IBPBI/2/423-589/10/MO).

O wyodrębnieniu funkcjonalnym może np. świadczyć posiadanie własnej grupy kontrahentów, z którymi istnieją bezpośrednie relacje handlowe, kanałów dystrybucji i zaopatrzenia. Kryterium wyodrębnienia funkcjonalnego sprowadza się do ustalenia, czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku.

Nadto, w orzecznictwie prezentowany jest pogląd, że zorganizowana część przedsiębiorstwa to określony zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności. Przyjmuje się, że strony mają swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, jednak zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo. Wynika z tego, że o transakcji zbycia przedsiębiorstwa można mówić wtedy, gdy zespół składników nie mogłoby realizować swoich zadań gospodarczych. Niemniej istnieje pewne niezbędne minimum składników, które należy ustalić osobno w każdym indywidualnym przypadku, pod względem możliwości prowadzenia działalności gospodarczej (por. Wyrok I SA/Kr 29/10 z 15 kwietnia 2010 r.).

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego (por. wyrok WSA oz. w Rzeszowie z dnia 23 lutego 1999 r., sygn. akt SA/Rz 1266/97). Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Warto również zauważyć, że ?aby część przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona rzeczywiście służyć prowadzeniu działalności gospodarczej. Nie może być natomiast zbędnym składnikiem majątku zbywcy? (por. wyrok NSA oz. w Gdańsku z dnia 26 czerwca 1998 r., sygn. akt SA/Gd 1097/96).

Jak wynika z powyższego, aby masa majątkowa spełniała kryterium funkcjonalne zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT musi ona pozwalać na prowadzenie działalności gospodarczej i jednocześnie charakteryzować się pewną odrębnością, przykładowo posiadać odrębny zespół kontrahentów.

1.1. Kryterium funkcjonalne w przedmiotowym stanie faktycznym

Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa Sądu Najwyższego, dla oceny kto jest pracodawcą w stosunku do pracownika, decydujące jest faktyczne przejęcie zakładu pracy, powodujące, że pracownicy świadczą pracę na rzecz kogo innego niż dotychczas. Zmiany prawne dotyczące praw do zakładu pracy nie są przy tym przesądzające? (wyrok SN z 2 sierpnia 2007 r. V CSK 156/07, opubl. SIP Legalis). Wykonywanie zatem pracy przez jeden i ten sam zespół pracowników, formalnie ?pod innym szyldem? lecz w rzeczywistości na rzecz dotychczasowego pracodawcy nie może zostać zakwalifikowane za przejęcie pracowników w trybie art. 231 kodeksu pracy (por. Wyrok SN z dnia 17 listopada 2004 r., II PK 69/09, opubl. Orzecznictwo Sądu Najwyższego Izba Administracyjna Pracy i Ubezpieczeń Społecznych rok 2005, Nr 8, poz. 112, str. 356).

Biorąc pod uwagę całokształt okoliczności, uznać należy, że wyodrębnienie formalne ?B? Sp. z o.o., w sytuacji niewyposażenia tej spółki w składniki majątku i nie ponoszenia przez nią faktycznych kosztów prowadzenia swojej działalności, było czynnością pozorną, a pracownicy przeniesieni późniejszą umową do ?C? Sp. z o.o. wykonywali w istocie cały czas pracę dla spółki Wnioskodawcy.

Jak już wspomniano na początku, miało też miejsce przeniesienie własności maszyn i urządzeń używanych do szycia konfekcji męskiej. Przeniesienie maszyn i urządzeń wraz z pracownikami, niewątpliwie nosi znamiona przeniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Część ta stanowiła bowiem de facto integralną całość, dzięki której prowadzona była produkcja.

Niewątpliwie mając na uwadze powyższe, w przypadku stanu faktycznego przedstawionego powyżej, zorganizowana część przedsiębiorstwa była wyodrębniona funkcjonalnie. W świetle powyższego nie budzi wątpliwości, iż przesłanka funkcjonalna w zakresie podziału przedsiębiorstwa na zorganizowane części została spełniona.

Powyższe jednoznacznie potwierdza zatem, iż część przedsiębiorstwa będąca przedmiotem zbycia jest wyodrębniona funkcjonalnie, jako ZCP w rozumieniu ustawy o VAT.

2. Wyodrębnienie organizacyjne

Kryterium to jest spełnione, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 10 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Po 185/2010 wyraził stanowisko, że: ?aby część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za zorganizowaną część, musi ona posiadać potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego, jako samodzielnego podmiotu gospodarczego. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa, np. zakładu, sklepu czy punktu usługowego. Zatem nieodzownym warunkiem do uznania sprzedawanego majątku za część zorganizowaną przedsiębiorstwa jest posiadanie przez niego elementu organizacyjnego?. Również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22 stycznia 1997 r., sygn. akt SA/Sz 2724/95 uznał, że ?zorganizowana część przedsiębiorstwa to taki zespół składników materialnych i niematerialnych, który może stanowić odrębny zakład, oddział?.

Wyodrębnienie organizacyjne winno przejawiać się posiadaniem przez daną masę wyznaczonego miejsca w strukturze organizacyjnej firmy. Przejawem takiego wyodrębnienia jest również istnienie odrębnego kierownictwa w jakiejkolwiek formie i na jakimkolwiek szczeblu struktury.

Dowodem wyodrębnienia może być również ustalenie odrębnych procedur lub regulaminów dla danego zespołu aktywów. W doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Innymi słowy, muszą istnieć procedury (zarządzania, podejmowania decyzji) wskazujące na odrębność potencjalnego ZCP od pozostałych składników (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 12 lipca 2012 r. sygn. IPPP2/443-576/12-3/BH).

Jak wynika ze stanowiska doktryny, przesłanki wyodrębnienia organizacyjnego są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa. Na rzecz wyodrębnienia organizacyjnego może świadczyć także okoliczność wykorzystywania takich aktywów, których nie wykorzystują pozostałe części przedsiębiorstwa. Wyodrębnienie organizacyjne może także oznaczać pewną wewnętrzną całość, która mimo braku wyodrębnienia zewnętrznego będzie mogła stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze. Odrębność organizacyjna powinna wskazywać na zdolność funkcjonowania ZCP jako odrębnego przedsiębiorstwa. Zdolność wydzielonej części organizacji do samodzielnego funkcjonowania nie powinna być rozumiana jako pełna niezależność od pozostałej części przedsiębiorstwa i samowystarczalność. Dlatego wydzielenie powinno dotyczyć głównego przedmiotu zadań realizowanych przez ZCP. Dodatkową kwestią jest również konieczność przejścia pracowników związanych z daną masą majątkową. Przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 10 października 2008 r., (znak ILPB3/423-446/08-2/HS) ?elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących ZCP, powinny być w szczególności aktywa trwałe, obrotowe, a także czynnik ludzki, czyli kadra pracownicza?.

Jak wynika z powyższego organy podatkowe uznają, iż w sytuacji, gdy pracownicy przedsiębiorstwa są związani z jego częścią dla spełnienia kryterium organizacyjnego w świetle art. 2 pkt 27e ustawy o VAT koniecznym jest również, aby podążali oni w ślad za daną masą majątkową. Jednak przede wszystkim, aby część przedsiębiorstwa stanowiła ZCP w świetle niniejszego kryterium winna być ona wyodrębniona w jego strukturze, poprzez posiadanie właściwego miejsca w strukturze organizacyjnej, dysponowanie odrębnymi procedurami, posiadanie odrębnego kierownictwa, czy ewentualnie pełnienie specjalnej funkcji. O takim wyodrębnieniu świadczyć może także wykorzystywanie części posiadanych aktywów wyłącznie w związku z daną masą majątkową funkcjonującą w przedsiębiorstwie czy też prowadzenie w odpowiedni sposób ewidencji należności i zobowiązań.

2.1. Kryterium organizacyjne w przedmiotowym stanie faktycznym

W kontekście przywołanych regulacji wskazać należy, iż w spółce Wnioskodawcy prowadzone były dwie niemal całkowicie odrębne działalności ? de facto dwa przedsiębiorstwa ? jedno zajmujące się wynajmowaniem nieruchomości (Wnioskodawca) oraz drugie zajmujące się produkcją i sprzedażą konfekcji męskiej (garniturów) ? ?B? Sp. z o.o. Co prawda z formalnego punktu widzenia produkcją garniturów zajmowała się spółka ?B?, jednakże okoliczności funkcjonowania tego podmiotu świadczą o tym, iż jej wydzielenie ze struktury spółki Wnioskodawcy było wyłącznie ?papierowe?. Spółka ?B? została bowiem założona w 2000 r. przez dotychczasowych wspólników spółki Wnioskodawcy. W trakcie całego swojego okresu funkcjonowania spółka ta nie nabyła żadnego majątku, nie zaciągała zobowiązań i nie posiadała należności w zakresie innym niż obejmujące rozliczenia ze spółką Wnioskodawcy. Do spółki tej zostali formalnie przeniesieni jedynie pracownicy spółki Wnioskodawcy zajmujący się działalnością w zakresie produkcji konfekcji męskiej, przy czym ich wynagrodzenia były nadal wypłacane przez Wnioskodawcę. Spółka nie posiadała wyodrębnionej księgowości, zaś lokal w którym świadczyła usługi był własnością Wnioskodawcy. Reasumując, spółka Wnioskodawcy była wewnętrznie podzielona na działalność wynajmu i działalność handlową, zaś podział ten obejmował także rachunki bankowe. Wskazuje to jednoznacznie, iż przedsiębiorstwo ?B? Sp. z o.o. należy traktować jako część przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

W praktyce gospodarczej potwierdzonej licznymi interpretacjami podatkowymi przyjmuje się, iż jedynie w przypadku pominięcia istotnych składników wykorzystywanych w dotychczasowej działalności gospodarczej (np. nieruchomości, dokumentacji technicznej, projektów, itp.) można się zastanawiać, czy składniki te nadal będą tworzyć przedsiębiorstwo. Natomiast. w sytuacji gdy przeniesione składniki umożliwiają ? nawet potencjalnie prowadzenie określonego rodzaju działalności stanowią one przedsiębiorstwo. Tak stwierdza m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 8 kwietnia 2010 r. (sygn. IPPB3/423-53/10 -2/MS oraz sygn. IPPB3/423-45/10-2/MS), oraz interpretacji indywidualnej z dnia 9 grudnia 2009 r. (sygn. IPPB1/415-823/09-2/AM).

3. Wyodrębnienie finansowe

Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Zatem przy wyodrębnieniu finansowym możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części.

O wyodrębnieniu finansowym świadczy prowadzenie ewidencji księgowej Spółki w sposób umożliwiający ewidencję zdarzeń gospodarczych dotyczących działalności ZCP. W rezultacie istnieje możliwość przyporządkowania przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do ZCP. W orzecznictwie i doktrynie przyjmuje się, iż wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa (por. także interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 września 2009 roku, znak IPPB5/423-436/09-2/MB). Ponadto, jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 9 czerwca 2009, znak IPPP2/443-312/09-2/AS ?wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W sytuacji wyodrębnienia finansowego możliwe jest oddzielenie finansów przedsiębiorstwa od finansów jego zorganizowanej części. Zorganizowana część przedsiębiorstwa jest w stanie samodzielnie prowadzić działalność i istnieć niezależnie od przedsiębiorstwa głównego. Nie musi to być postać oddziału samodzielnie rozliczającego się. Ważne natomiast jest, aby przenoszone należności i zobowiązania były wyodrębnione i dały się przyporządkować organizacyjnie i finansowo do wyodrębnionego majątku (tak aby można było przejąć funkcje gospodarcze)?.

Należy przyjąć, iż wyodrębnienie finansowe polega na prowadzeniu ewidencji zdarzeń gospodarczych w sposób, który pozwoli przyporządkować przychody i koszty oraz należności i zobowiązania do wyodrębnionej z przedsiębiorstwa jego zorganizowanej części. Na taką możliwość wskazują również publikowane stanowiska organów podatkowych, np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 marca 2010 r., sygn. akt IPPB5/423-810/09-4/MB. Ustawodawca pozostawia jednak podatnikowi dowolność w zakresie sposobu prowadzenia dokumentacji odzwierciedlającej powyższe kwestie, nie wskazuje zatem, czy winna być to podatkowa księga przychodów i rozchodów czy też pełne księgi rachunkowe.

Prawidłowość powyższej argumentacji potwierdzona została m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 11 czerwca 2010 r. (sygn. ITPP2/443-221/10/AP), zgodnie z którą: ?wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, gdy sposób prowadzenia ewidencji rachunkowej przedsiębiorstwa pozwala na przyporządkowanie majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a ściślej do realizowanych przez nie zadań gospodarczych. Nie należy jednak utożsamiać tego pojęcia z pełną samodzielnością finansową?. Wyodrębnienie finansowe zachodzi, gdy możliwe jest, na podstawie prowadzonych przez podatnika ewidencji, przyporządkowanie do ZCP pewnych elementarnych danych finansowych. Co najmniej musi zatem wystąpić sytuacja, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest odrębne określenie podstawowych danych finansowych, takich jak przychody i koszty, aktywa i pasywa, należności i zobowiązania do przedmiotowej części przedsiębiorstwa.

3.1. Kryterium finansowe w przedmiotowym stanie faktycznym

Działalność w zakresie produkcji funkcjonowała w oparciu o odrębny obrót kasowy, posiadała wydzielony rachunek bankowy, zaś wyodrębnienie transakcji gospodarczych przypisanych do działalności konfekcyjnej mogło zostać w pełni przeprowadzone na bazie ksiąg rachunkowych prowadzonych przez spółkę Wnioskodawcy. Do spółki ?C? Sp. z o.o. przeniesiono część dokumentacji księgowej Wnioskodawcy. Ponadto, Spółka ?C? przejęła opłacanie rat leasingu samochodu osobowego marki (?) oraz przejęła zobowiązania z umów z kontrahentami z tytułu zakupów i sprzedaży materiałów i towarów. Należy też wskazać, że wszelkie należności za usługi transportowe, którymi obciążona była spółka Wnioskodawcy przez firmę przewozową za wrzesień i październik 2010 r. zostały uregulowane przez ?C? Sp. z o.o.

Podsumowanie

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy transakcja zbycia części przedsiębiorstwa na podstawie faktury z dnia 15 września 2010 r. wraz z przejściem pracowników do spółki ?C? Sp. z o.o. na podstawie porozumienia z 29 lipca 2010 r. stanowić będzie zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Jak wykazano powyżej, opisana część przedsiębiorstwa spełnia przestanki wskazywane w doktrynie. Zespół składników materialnych i niematerialnych stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa albowiem spełniał następujące przesłanki:

1. w istniejącym przedsiębiorstwie istniał zespół składników majątkowych, obejmujący składniki o charakterze materialnym (maszyny i urządzenia do produkcji konfekcji męskiej, samochód służbowy) i niematerialnym (specjalistyczne oprogramowanie komputerowe, wysoce wykwalifikowani pracownicy), w tym zobowiązania (zobowiązania z umowy leasingu, umów związanych z dostawami materiałów i towarów, zobowiązania wobec pracowników itp.);
2. zespół tych składników był wyodrębniony organizacyjnie (świadczy o tym faktyczne rozgraniczenie kompetencji zarządczych członków zarządu, czy też wydzielenie pracowników, którzy zajmowali się wyłącznie działalności produkcyjną) oraz w pewnym zakresie finansowo (działalność w zakresie produkcji funkcjonowała w oparciu o odrębny obrót kasowy, posiadała wydzielony rachunek bankowy, zaś wyodrębnienie transakcji gospodarczych przypisanych do działalności konfekcyjnej mogło zostać w pełni przeprowadzone na bazie ksiąg rachunkowych prowadzonych przez spółkę ?A?);
3. składniki te były niewątpliwie przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych tzw. produkcji i sprzedaży konfekcji męskiej i nie były wykorzystywane do działalności w zakresie najmu (wyodrębnienie funkcjonalne);
4. zespół tych składników mógł stanowić i w praktyce stanowił niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.
   
   

Zatem zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT transakcja zbycia wskazana w przedmiotowym stanie faktycznym jest nie objęta regulacjami ustawy o VAT.

W związku z powyższym odpowiedzi na postawione przez Wnioskodawcę pytania brzmią następująco:

Ad. 1

Przeniesienie w ramach ww. transakcji części struktury przedsiębiorstwa, w postaci składników materialnych i niematerialnych związanych z częścią przedsiębiorstwa przeznaczoną do działalności gospodarczej będzie stanowiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ad. 2

Zbycie opisanej w stanie faktycznym zorganizowanej części przedsiębiorstwa przez Wnioskodawcę nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 ustawy ? przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Stosownie do art. 6 pkt 1 ustawy ? przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Należy zauważyć, że regulacja zawarta w art. 6 pkt 1 ustawy, stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, poz. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE.

W myśl art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Pojęcie ?transakcji zbycia? należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu ?dostawy towarów? w ujęciu art. 7 ustawy, tzn. ?zbycie? obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji ?przedsiębiorstwa?, zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Ponadto art. 55² K.c. stanowi, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Z kolei, w myśl art. 2 pkt 27e ustawy ? przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako: dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość ? obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona ? obiektywnie oceniając ? posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Zatem, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Podkreślić należy, że interpretacji pojęcia ?zorganizowana część przedsiębiorstwa?, określonego w art. 2 pkt 27e ustawy, należy dokonywać w ramach wykładni prowspólnotowej z uwzględnieniem cyt. normy art. 19 Dyrektywy 112. Regulacja ta natomiast była przedmiotem orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01) Trybunał stwierdził, że ?(?) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów?. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że - w świetle tej normy dyrektywy - nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christem Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika Wnioskodawca (?A? Sp. z o.o.) prowadził działalność w zakresie szycia garniturów. Wnioskodawca od 2002 r. nie zatrudniał pracowników przy produkcji odzieży. W tym celu założono bowiem Spółkę ?B? Sp. z o.o., która przejęła od Wnioskodawcy zatrudnienie pracowników produkcyjnych, prowadziła całość działalności produkcyjnej. Spółka ?B? Sp. z o.o. świadczyła na rzecz, Wnioskodawcy usługi szycia na powierzonym materiale, dostarczała gotowy towar, za co otrzymywała wynagrodzenie. ?B? Sp. z o.o. nie udostępniała Wnioskodawcy pracowników, a świadczyła na rzecz Wnioskodawcy usługę szycia garniturów. Pracownicy byli zatrudnieni w ?B? Sp. z o.o. Zainteresowany był jedynym odbiorcą usług szycia ?B? Sp. z o.o. ?A? Sp. z o.o. i ?B? Sp. z o.o. były odrębnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT, posiadającymi odrębne numery NIP. Członek zarządu Wnioskodawcy w 2009 r. założył drugą Spółkę ? ?C? Sp. z o.o., prowadzącą działalność konkurencyjną wobec Wnioskodawcy. Lokal w którym ?B? Sp. z o.o. świadczyła usługi, był własnością Zainteresowanego. Zainteresowany zbył w dniu 15 września 2010 r. na rzecz ?C? Sp. z o.o. składniki majątku istotne do produkcji garniturów i innej odzieży, w szczególności maszyny, urządzenia, specjalistyczne oprogramowanie i wyposażenie. ?B? Sp. z o.o. w likwidacji oraz ?C? Sp. z o.o. zawarły porozumienie o przeniesieniu pracowników do spółki ?C? Sp. z o.o. Ponadto ze spółki Wnioskodawcy przeniesiono prawa do domeny internetowej, której Wnioskodawca był właścicielem oraz numery telefonów przysługujące Wnioskodawcy.

?C? Sp. z o.o. w sposób nieuprawniony używa również znaku towarowego ?A?, zarejestrowanego na Wnioskodawcę. Zespół ww. składników był wyodrębniony organizacyjnie (świadczy o tym faktyczne rozgraniczenie kompetencji zarządczych członków zarządu, czy też wydzielenie pracowników, którzy zajmowali się wyłącznie działalnością produkcyjną) oraz w pewnym zakresie finansowo (działalność w zakresie produkcji funkcjonowała w oparciu o odrębny obrót kasowy, posiadała wydzielony rachunek bankowy, zaś wyodrębnienie transakcji gospodarczych przypisanych do działalności konfekcyjnej mogło zostać w pełni przeprowadzone na bazie ksiąg rachunkowych prowadzonych przez Wnioskodawcę). Składniki te były przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych tzn. produkcji i sprzedaży konfekcji męskiej i nie były wykorzystywane do działalności w zakresie najmu (wyodrębnienie funkcjonalne). Zespół tych składników stanowił w praktyce zorganizowaną część przedsiębiorstwa samodzielnie realizującą zadania gospodarcze.

Wnioskodawca poza podstawowym rodzajem działalności, tj. szycie garniturów, prowadził również działalność w zakresie wynajmu nieruchomości. Spółka ?B? Sp. z o.o. korzystała z lokalu będącego własnością Wnioskodawcy na podstawie umowy najmu. Wnioskodawca otrzymywał wynagrodzenie wynikające z przedmiotowej umowy. Maszyny były przekazane wraz z materiałem celem świadczenia przez ?B? Sp. z o.o. usługi szycia garniturów, których jedynym odbiorcą był Wnioskodawca.

Spółka ponosiła koszty utrzymania majątku i miała prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Po przeniesieniu majątku przez ?A? Sp. z o.o. do ?C? Sp. z o.o. w ?A? Sp. z o.o. pozostały nieruchomości wykorzystywane w części działalności związanej z wynajmem nieruchomości. Jak wskazano we wniosku przeniesiona została zorganizowana część przedsiębiorstwa nie zaś całe przedsiębiorstwo.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro jak wskazał Wnioskodawca ? część przedsiębiorstwa przeznaczona do produkcji i sprzedaży konfekcji męskiej z jego składnikami materialnymi i niematerialnymi (w tym zobowiązaniami) została wydzielona funkcjonalnie, organizacyjnie i finansowo z całości przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania), przeznaczony do prowadzenia odrębnej i samodzielnej działalności gospodarczej, to tym samym spełniała definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa stosownie do art. 2 pkt 27e ustawy.

W konsekwencji, czynność zbycia ww. składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań przez Wnioskodawcę, stanowi zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku oraz jego uzupełnienia opisie przedstawionego stanu faktycznego.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślić należy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.