Czy sprzedaż przedmiotowych nieruchomości przez osobę nieprowadzącą działalności gospodarczej (...)

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, zamieszkałą w Polsce. Jednocześnie jest rolnikiem i zajmuje się prowadzeniem gospodarstwa rolnego, nie prowadzi działalności gospodarczej. Zainteresowany jest właścicielem nieruchomości, stanowiącej działkę niezabudowaną numer z/3 o pow. 6,10 ha oraz nieruchomości stanowiącej działkę niezabudowaną numer x/7 o pow. 2,15 ha, niezabudowanej a także współwłaścicielem (wraz z żoną) nieruchomości stanowiącej działkę niezabudowaną numer v/2 o pow. 0,85 ha, niezabudowanej, nieruchomości stanowią jedną zorganizowaną całość (graniczą ze sobą).

W planie zagospodarowania przestrzennego wszystkie ww. działki przeznaczone są pod tereny gruntów rolnych bez prawa zabudowy. Działkę numer z/3 oraz x/7 Wnioskodawca otrzymał na podstawie umowy darowizny od swoich rodziców w dniu 10 czerwca 1991 r.

Działkę numer v/2 Zainteresowany nabył wraz z żoną na podstawie umowy sprzedaży w dniu 24 czerwca 1991 r. W dniu 27 lutego 2009 r. Wnioskodawca zawarł warunkową umowę sprzedaży ww. nieruchomości. Do dnia 30 września 2009 r. zamierza dokonać ich sprzedaży. Nabywcą nieruchomości jest spółka z o.o., która nabytej nieruchomości nie będzie wykorzystywać na cele rolnicze. Zainteresowany nie zamierza w przyszłości dokonywać kolejnych sprzedaży nieruchomości oraz planuje dalej prowadzić należące do niego gospodarstwo rolne, a część środków ze sprzedaży nieruchomości zamierza przeznaczyć na modernizację gospodarstwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowych nieruchomości przez osobę nieprowadzącą działalności gospodarczej oraz niebędącą podatnikiem VAT, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT)...

Zdaniem Wnioskodawcy, jako osoba fizyczna dokonująca sprzedaży nieruchomości niezabudowanej, stanowiącej grunty rolne, nie podlega on opodatkowaniu podatkiem VAT ze względu na brzmienie art. 15 ust. 1, 2 oraz ust. 3 ustawy o VAT.

W myśl art. 2 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), dalej ustawa o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach ? rozumie się przez to rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast zgodnie z ust. 2 powyższego przepisu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponieważ Zainteresowany prowadzi wyłącznie gospodarstwo rolne, zaś grunt podlegający zbyciu wchodzi w skład jego gospodarstwa i Wnioskodawca nie złożył zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 15 ust. 4 ustawy o VAT, w jego opinii, nie sposób uznać planowanego przez niego zbycia wskazanych we wniosku nieruchomości za sprzedaż podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Sprzedaż taka będzie bowiem jednorazową czynnością dotyczącą gruntów nabytych w przeszłości w celach niezwiązanych z działalnością gospodarczą i nie będzie towarzyszył jej zamiar częstotliwego obrotu nieruchomościami.

Obowiązek podatkowy w podatku VAT jest, co do zasady, uzależniony od łącznego wystąpienia dwóch przesłanek: wykonywania odpłatnej czynności podlegającej opodatkowaniu oraz od statusu podmiotu dokonującego tej czynności. Odpadnięcie choćby jednej z tych przesłanek skutkuje brakiem powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Konsekwencją takiej regulacji prawnej jest to, iż grunty zasadniczo podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Jednakże nie każda umowa sprzedaży nieruchomości gruntowej stanowi podstawę do powstania obowiązku podatkowego, bowiem musi być ona dokonana przez podatnika podatku VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, jak również przedmiotem umowy musi być grunt zabudowany lub przeznaczony pod zabudowę (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT).

Jednocześnie podatnikiem są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 ustawy o VAT).

Jak wcześniej wskazano, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z konstrukcją przepisów podatkowych, zaproponowaną przez ustawodawcę europejskiego (VI Dyrektywa Rady UE), w tym również polskiego, podatnikiem VAT jest ten, kto spełnia następujące warunki:

1. w sposób częstotliwy prowadzi sprzedaż towarów lub usług w ramach stale wykonywanej działalności ? zatem pojedyncze transakcje nie podlegają opodatkowaniu VAT;
2. przedmiot dokonywanego świadczenia musi mieć pewną wartość ? zatem transakcje o bardzo niskiej wartości (nawet powtarzane) nie powinny być tutaj brane pod uwagę;
3. przeprowadzona transakcja powinna przynieść określoną korzyść finansową (zysk);
4. potencjalny podatnik VAT musi samodzielnie wykonywać czynności opodatkowane VAT, aktywnie uczestniczyć i kontrolować zachodzące transakcje (wyjątkiem od tej zasady są szeroko rozumiane umowy pośrednictwa);
5. wykonywana działalność powinna mieścić się w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa;
6. osoba dokonująca wspomnianych czynności powinna być właścicielem lub najemcą swojej siedziby (miejsca prowadzenia działalności) oraz znajdującego się w niej sprzętu;
7. dokumenty księgowe i ewidencja sprzedaży powinny być przechowywane i posegregowane ze względu na prowadzoną działalność;
8. potencjalny podatnik:

- umieszcza swoje nazwisko i nazwisko odbiorcy danego świadczenia na wystawianych fakturach;
- odpowiada zgodnie z obowiązującym prawem za prowadzoną działalność;
- jest posiadaczem konta bankowego;
- reguluje wszystkie ciążące na nim należności podatkowe i quasi-podatkowe (np. składki na ubezpieczenie społeczne);
- jest zarejestrowany dla celów podatkowych, tzn. posiada własny, niepowtarzalny numer identyfikacji podatkowej (W. Maruchin, Komentarz do ustawy o podatku od towarów i usług, Warszawa 2006 r.).

Reasumując, należy stwierdzić, że przedstawione powyżej warunki, stawiane podatnikom podatku od towarów i usług, spełniają wyłącznie podmioty prowadzące zorganizowaną działalność gospodarczą, określoną przepisami prawa. Z kolei, pojecie ?działalności gospodarczej? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Zgodnie z regulacją ustawową, obowiązek uiszczenia podatku od towarów i usług jest, co do zasady, uzależniony od łącznego wystąpienia dwóch przesłanek, tj. od wykonania odpłatnej czynności podlegającej opodatkowaniu oraz od statusu podmiotu dokonującego tej czynności. Jeżeli dana czynność nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, bądź podlega opodatkowaniu, ale jest wykonywana przez podmiot, który nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, to nie powstaje zobowiązanie podatkowe.

W nawiązaniu do powyższych rozważań prawnych, Wnioskodawca nie może być uznany za podatnika w podatku od towarów i usług, bo nie prowadzi on działalności gospodarczej w zakresie obrotu gruntami ani jako osoba fizyczna, ani jako jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej np. jakaś spółka osobowa. Dlatego też planowana sprzedaż w żadnym przypadku nie może podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie można bowiem, w świetle obowiązujących przepisów prawa ? potraktować planowanej sprzedaży nieruchomości za taką działalność gospodarczą o jakiej mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Przełomowym, a jednocześnie istotnym dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie, jest wyrok 7-osobowego składu sędziów NSA z dnia 29 października 2007 r., w którym to Naczelny Sąd Administracyjny dokonał własnej wykładni przepisów w zakresie definicji działalności gospodarczej i uznał, iż sprzedaż działek budowlanych z majątku prywatnego osoby fizycznej nieprowadzącej działalności w tym zakresie nie podlega podatkowi VAT. W poszerzonym składzie Sąd uznał, że co do zasady, jednorazowa czynność dokonana w okolicznościach wskazujących na zamiar częstotliwości może spowodować konieczność zapłaty VAT, jednakże, jak podkreślił Sąd, musi ona być podjęta przez podmiot, który działa w charakterze podatnika VAT, tj. w charakterze producenta, handlowca, itd. Sąd wskazał także, iż osoba fizyczna, która sprzeda kilka działek budowlanych, należących do jej majątku osobistego, nie staje się automatycznie podatnikiem VAT, ponieważ nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskować z tego należy, że tym bardziej nie staje się podatnikiem VAT osoba fizyczna, która nie prowadzi działalności gospodarczej i która zamierza sprzedać jednorazowo kilka należących do niego nieruchomości (ale stanowiących jedną całość), co w pełni odnosi się do sytuacji, w jakiej działała Wnioskodawca.

Wskazać nadto należy, iż wyżej przedstawiona interpretacja przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, dokonana przez NSA jest zgodna z koncepcją przyjętą przez ustawodawcę europejskiego, według którego nie jest podatnikiem VAT ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji oraz nie prowadzi zorganizowanej i zarejestrowanej działalności gospodarczej (W. Maruchin, Komentarz do ustawy o podatku od towarów i usług, Warszawa 2006 r.) ? jak to ma miejsce w niniejszej sprawie.

Mając na uwadze powyższe przepisy, zdaniem Zainteresowanego, odpłatna dostawa istotnego gruntu nieprzeznaczonego pod zabudowę, nie powinna być opodatkowana podatkiem VAT ze względu na fakt, iż przedmiotowa czynność ma być dokonana jednorazowo i nie będzie związana z prowadzeniem działalności gospodarczej, brak jest zatem przesłanek z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, przesądzających o nadaniu statusu podatnika podatku VAT.

Jedynie z ostrożności procesowej Wnioskodawca wskazuje, iż nawet gdyby uznać, iż sprzedaż następuje w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (co nie będzie miało miejsca zgodnie z przedstawionym powyżej opisem), to jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z ustawy VAT nie wynika jednak, czy dla podatku od towarów i usług grunt jest tym samym, co nieruchomość gruntowa. W praktyce przyjmuje się, że decydujące znaczenie ma definicja zawarta w art. 46 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którą nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności.

Jednakże w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, mowa jest nie o gruntach, lecz o terenach. Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Są to pojęcia niezdefiniowane w ustawie o VAT. Należy więc szukać ich definicji w innych przepisach prawa. Tereny zostały zdefiniowane w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717). Art. 1 ww. ustawy, określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy. Pojęcie terenu obejmuje zarówno tereny będące przedmiotem prawa własności, jak i tereny będące przedmiotem użytkowania wieczystego. Zakwalifikowanie gruntu (terenu) do tej lub innej kategorii wynika z planów gminy co do przyszłej zabudowy. Plany te dotyczą terenów, a nie formy władania gruntem. To właśnie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania.

Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej ? przeznaczony pod zabudowę.

W przedmiotowej sprawie, kwestia ta jest całkowicie jasna. Otóż po pierwsze działka jest działką niezabudowaną a ponadto zgodnie z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego są to nieruchomości rolne bez prawa zabudowy.

W takim zaś stanie faktycznym i prawnym zbycie przedmiotowej nieruchomości wolne będzie od opodatkowania podatkiem VAT. Takie stanowisko jest utrwalone w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz w dotychczasowych stanowiskach organów skarbowych, a tytułem przykładu można tu wskazać m.in. na informację Trzeciego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy z dnia 2 czerwca 2004 r. (PP2-443-16/04), czy też postanowienie Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni z dnia 13 lutego 2006 r. (XII-2/443-18/TZ-13/06/AB).

Mając na uwadze przytoczone powyżej argumenty, w ocenie Wnioskodawcy, na nim jako osobie fizycznej dokonującej sprzedaży nieruchomości niezabudowanej, stanowiącej grunty rolne, nie będzie ciążył obowiązek opodatkowania podatkiem VAT ze względu na brzmienie art. 15 ust. 1, 2 oraz ust. 3 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? na mocy ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Rolnikiem ryczałtowym, w myśl art. 2 pkt 19 ustawy, jest rolnik dokonujący dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Przepis art. 2 pkt 15 ustawy, definiuje działalność rolniczą jako produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin ?in vitro?, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42 -00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Biorąc pod uwagę przytoczoną definicję działalności gospodarczej uznać należy, iż rolnik ryczałtowy, w świetle ustawy VAT, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem VAT, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu, tym bardziej, że rolnik sprzedający grunty nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne.

Rolnik sprzedający grunt nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne. Wobec powyższego, osoba taka dokonuje sprzedaży majątku związanego z przedmiotową działalnością gospodarczą (działalnością rolniczą) i jest z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług, nie korzystającym ze zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Jak wynika z przedstawionego opisu sprawy, Wnioskodawca jest rolnikiem zajmującym się prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Jest właścicielem działki numer 145/3 oraz 144/7, które nabył w drodze darowizny oraz współwłaścicielem (wraz z żoną) działki numer 145/2, którą nabył wraz z żoną na podstawie umowy sprzedaży. Przedmiotowe grunty nabyte były przez Zainteresowanego i jego żonę do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Wobec powyższego, planowaną dostawę działek rolnych, wykorzystywanych w działalności rolniczej, należy traktować jako działalność gospodarczą, bowiem będzie to sprzedaż majątku wykorzystywanego w prowadzonej działalności, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, zamierzona przez Wnioskodawcę, sprzedaż gruntów wykorzystywanych w działalności rolniczej, bez względu na sposób ich nabycia jest czynnością podlegającą uregulowaniom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług, tym samym podlega opodatkowaniu ww. podatkiem.

W tej sytuacji, nie ulega wątpliwości, że Wnioskodawca, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o podatku VAT, jest podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą (rolniczą ? w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy), a ponadto dokonuje sprzedaży składników majątku służącego do prowadzenia tej działalności ? i tym samym w zakresie tej sprzedaży podlega opodatkowaniu według ogólnych zasad określonych w ustawie o podatku od towarów i usług.

Majątkiem osobistym jest mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych jego właściciela. Natomiast działki gruntu zostały wyodrębnione przez Zainteresowanego z majątku o charakterze produkcyjnym, nie w celu zaspokojenia potrzeb osobistych właściciela, a w celu sprzedaży.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towarów i podlega opodatkowaniu tym podatkiem, według stawki określonej art. 41 ust. 1 ustawy.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostawy towarów lub świadczeniu usług zostały określone m.in. w art. 43 ust. 1 ustawy.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdza się, iż opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane 22% stawką podatku są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług. Należy zauważyć, że ustawa w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. O przeznaczeniu gruntu rozstrzyga bowiem odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.

Art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) stanowi, że ustawa ta określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej ? przeznaczony pod zabudowę. W przypadku jego braku, zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. ustawy, określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (?).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest rolnikiem, właścicielem działki numer 145/3 oraz 144/7, które nabył w drodze darowizny oraz działki numer 145/2, którą zakupił wraz z żoną, wykorzystywanych w prowadzonej działalności rolniczej.

Obecnie zamierza dokonać sprzedaży przedmiotowych działek. Zainteresowany wskazał, iż nie zamierza w przyszłości dokonywać kolejnych sprzedaży nieruchomości ? będzie to sprzedaż jednorazowa ? i nadal będzie prowadzić należące do niego gospodarstwo rolne. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, zgodnie z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, są to nieruchomości rolne bez prawa do zabudowy. Nabywca przedmiotowych działek (spółka z o.o.) nie będzie ich wykorzystywać na cele rolnicze.

Reasumując, dostawa przedmiotowych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawca dla tej czynności wystąpi jako podatnik podatku VAT, ale korzystać będzie ze zwolnienia zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, pod warunkiem, że w momencie ich sprzedaży będą gruntami rolnymi, a przeznaczenie to wynikać będzie z opisanych aktów (miejscowy plan zagospodarowana przestrzennego, decyzja o warunkach zabudowy). Bez znaczenia pozostaje fakt, czy nabywca będzie wykorzystywał przedmiotowe grunty do celów działalności rolniczej.

Należy zauważyć, że powołany przez Zainteresowanego wyrok sądu krajowego oraz rozstrzygnięcia organów skarbowych są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntów. Kwestie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie w dniu 22 września 2009 r. nr ILPB2/415-668/09-2/WM.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław Łodzi po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPB2/415-668/09-2/WM, interpretacja indywidualna