Podatek od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT, o którym (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z 7 sierpnia 2014 r. (data wpływu 11 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 1 stycznia 2015 roku Wnioskodawca chce zrezygnować z bycia czynnym podatnikiem VAT, od tego dnia będzie podatnikiem zwolnionym na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zainteresowany od 2010 roku nie przekroczył limitów wyznaczonych w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W roku bieżącym nie przekroczy kwoty 150.000 złotych.

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie usług księgowych i kadrowo-płacowych jako biuro rachunkowe. Nie jest doradcą podatkowym i nie wykonywał i nie będzie wykonywał usług doradczych i prawniczych wymienionych w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, które dyskwalifikowałyby go ze zwolnienia.

Zainteresowany posiada świadectwo kwalifikacyjne do prowadzenia ksiąg rachunkowych i w swojej jednoosobowej działalności wykonuje następujące usługi dla swoich klientów:

• prowadzenie ksiąg handlowych, podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów, ewidencje ryczałtu i na ich podstawie sporządza roczne deklaracje podatkowe, bilanse, sprawozdania do GUS, oraz wylicza miesięczne zaliczki na podatek i podatki,
• prowadzenie ewidencji VAT-owskiej i na jej podstawie sporządza deklaracje VAT,
• sporządza listy płac oraz deklaracje ZUS oraz na ich podstawie roczne deklaracje dla płatników i podatników,
• podpisuje sporządzane przez siebie deklaracje podatkowe.
  
  

Wnioskodawca nie wykonuje usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, nie wypełnia dla nich PIT-ów rocznych i nie wykonuje innych usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od dnia 1 stycznia 2015 roku Zainteresowany może wybrać zwolnienie od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, może on korzystać ze zwolnienia zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zainteresowany wykonuje prace księgowe i kadrowo-płacowe nie wykonując usług doradczych. Jego usługi są kompleksową usługą księgową, która rozpoczyna się od wpisania dokumentów do ksiąg a kończy na sporządzeniu deklaracji podatkowej ? jednak nie można tego uznać za usługę doradztwa.

Również, zdaniem Wnioskodawcy, podpisywanie deklaracji, nie można wiązać z doradztwem, ponieważ samo podpisywanie jest zawarte w całości świadczonej usługi księgowej.

Na korzyść Zainteresowanego przemawia decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (IPTPP4/443-699/12-5/JM) oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku (sygn. akt SA/Gd 175/12).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą ? opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy ? przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Natomiast według art. 8 ust. 1 ustawy ? przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

W oparciu o art. 113 ust. 1 ustawy ? zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Na mocy art. 113 ust. 2 ustawy ? do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności ? przed dniem wykonania tej czynności ? art. 113 ust. 4 ustawy.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy ? zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, na mocy art. 113 ust. 10 ustawy ? jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 11 podatnik ? który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Według art. 113 ust. 11a ustawy ? przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5.

Jak wynika z treści art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy ? zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie.
   
   

W świetle powyższego osoby świadczące usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia z podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od 1 stycznia 2015 r.

• prowadzenie ksiąg handlowych, podatkowych ksiąg przychodów i rozchodów, ewidencje ryczałtu i na ich podstawie sporządza roczne deklaracje podatkowe, bilanse, sprawozdania do GUS, oraz wylicza miesięczne zaliczki na podatek i podatki,
• prowadzenie ewidencji VAT-owskiej i na jej podstawie sporządza deklaracje VAT,
• sporządza listy płac oraz deklaracje ZUS oraz na ich podstawie roczne deklaracje dla płatników i podatników,
• podpisuje sporządzane przez siebie deklaracje podatkowe.
  
  

Wnioskodawca nie wykonuje usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, nie wypełnia dla nich PIT-ów rocznych i nie wykonuje innych usług.

W związku z wątpliwościami Wnioskodawcy dotyczącymi zastosowania zwolnienia podmiotowego należy rozstrzygnąć, czy świadczone usługi opisane we wniosku należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa, których świadczenie nie uprawnia do korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Podkreślić należy, że ani ustawa o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit b ustawy zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia, określonego w ust. 1 i ust. 9 należy ? wobec braku w ustawie definicji doradztwa ? posłużyć się należy znaczeniem językowym.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia podmiotowego, należy stwierdzić, że termin ?doradztwo? obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem ?doradcy? należy rozumieć tego, ?kto udziela porad?. Natomiast ?doradzać?, w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza ?udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie?. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych, doradztwo finansowe, a przez doradcę rozumie się tego, kto udziela porad, doradza. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin ?usługi w zakresie doradztwa? należy rozumieć szeroko.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213, z późn. zm.) ? obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.
   
   

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, że zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 3 tej ustawy ? podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.
   
   

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Mając na uwadze opis świadczonych usług oraz analizę pojęcia usług doradczych należy wskazać, że opisane przez Wnioskodawcę usługi, które świadczy prowadząc działalność gospodarczą ? nie będą stanowiły usług w zakresie doradztwa, które nie są objęte zwolnieniem podmiotowym.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy Zainteresowany nie będzie świadczył usług o charakterze doradczym, a sporządzanie deklaracji podatkowych stanowić będzie element kompleksowej usługi księgowej ? zastosowania nie znajdzie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym należy stwierdzić, że jeżeli wartość sprzedaży w 2014 r. nie przekroczy kwoty 150.000 zł, to Wnioskodawca prowadząc biuro rachunkowe, w ramach którego świadczy kompleksową obsługę księgową i nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ? od dnia 1 stycznia 2015 r. może skorzystać z prawa do zwolnienia podmiotowego od podatku, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy, do czasu przekroczenia kwoty limitu wartości sprzedaży opodatkowanej, o którym mowa w tym przepisie ? w wysokości 150.000 zł.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.