Podatek od towarów i usług w zakresie opodatkowania bezpłatnych degustacji wyrobów Spółki.

18.12.2013

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko X, przedstawione we wniosku z 17 września 2013 r. (data wpływu 18 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania bezpłatnych degustacji wyrobów Spółki ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania bezpłatnych degustacji wyrobów Spółki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji artykułów spożywczych tj. produktów rybnych, czyli co do zasady działalność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT). W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka wydaje nieodpłatnie głównie towary własnej produkcji, a w niektórych przypadkach, w celu budowania pozytywnego wizerunku marek, pod którymi Spółka sprzedaje swoje produkty, Wnioskodawca prowadzi szereg akcji promocyjnych, reklamowych i marketingowych. Wśród wspomnianych działań znajdują się m.in. akcje polegające na poczęstunku potencjalnych klientów niewielką ilością produkowanych towarów (dalej: degustacja).

Degustacje są organizowane najczęściej na terenie wielkopowierzchniowych sklepów należących do sieci handlowych lub w punktach sprzedaży detalicznej. Przedmiotem degustacji są produkty, jakie Spółka aktualnie posiada w swojej ofercie handlowej.

W ramach opisanych akcji, przeznaczone do degustacji produkty są dzielone na małe porcje (odpowiadające np. ilości pokarmu nakładanego jednorazowo na łyżkę/widelec) i oferowane potencjalnym klientom. Wartość poszczególnych porcji (koszt wytworzenia lub cena zakupu) jest mniejsza niż 10 zł. Produkt jest porcjowany i udostępniany konsumentom w formie w jakiej nie jest dostępny w ofercie handlowej. Częstowanie Produktami konsumentów odbywa się np. w formie tzw. stoiska degustacyjnego, na którym widnieje logo i nazwa Spółki. Jeżeli konsumentowi zasmakuje Produkt Spółki, ma on możliwość nabycia w miejscu degustacji identycznego produktu, tyle, że w zwykłym opakowaniu (np. w słoiku, pojemniku, itp.).

W odniesieniu do wyrobów będących przedmiotem degustacji Spółka dokonuje obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z wytworzeniem/nabyciem wyrobów zużywanych w ramach degustacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W związku z przedstawionym powyżej zaistniałym stanem faktycznym oraz zdarzeniem przyszłym, Spółka zwraca się o potwierdzenie, że zużycie produktów Spółki w formie opisanych powyżej degustacji nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zużycie produktów Spółki w formie opisanych powyżej degustacji nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Swoje stanowisko Wnioskodawca opiera na następującej argumentacji:

Przepis art. 5 ust. i ustawy o VAT przedstawia zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. W szczególności, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Należy zauważyć, że w świetle powyższego przepisu, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega jedynie taka dostawa towar6w i takie świadczenie usług, które są dokonane pod tytułem odpłatnym. Zdaniem Spółki, odpłatność powinna być rozumiana, jako możliwość żądania od kontrahenta zapłaty ustalonej kwoty należnej z tytułu dostawy towarów. W konsekwencji, jeżeli dana dostawa towarów jest realizowana nieodpłatnie zasadniczo nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jednocześnie, regulacja art. 7 ust. 1. ustawy o VAT określa, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 przywołanej ustawy, przez odpłatną dostawę towarów rozumie się także przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy. członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny,

? jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W ocenie Spółki degustacje, przedstawione w opisanym powyżej zaistniałym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym, nie wypełniają przesłanek zastosowania przywołanego powyżej art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Istotą opisanych regulacji jest bowiem opodatkowanie dostawy towarów rozumianej jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, która skutkuje przysporzeniem po stronie nabywcy, zarówno w przypadku przekazania, o którym mowa w pkt 1) przywołanej regulacji, jak i w przypadku darowizny o której mowa w pkt 2). W szczególności w przypadku degustacji nie występuje element przysporzenia po stronie klienta, co oznacza, że w praktyce nie dochodzi w takim przypadku do przekazania, tj. przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Co więcej, z uwagi na brak przysporzenia po stronie klienta, degustacja nie może zostać potraktowana jako darowizna. Elementem koniecznym darowizny jest bowiem właśnie przysporzenie po stronie obdarowanego. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, degustacja nie stanowi przekazania ani darowizny.

Jednocześnie, w przypadku degustacji, Spółka udostępnia potencjalnym konsumentom niewielkie ilości produktów, które są natychmiast przez nich konsumowane. Dlatego też w takim przypadku, zdaniem Spółki, dochodzi do faktycznego zużycia towarów stanowiących jej własność. Ustawodawca nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem zużycia towarów, aczkolwiek zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego PWN ?zużyć? oznacza ?wykorzystać coś w jakiejś części lub w całości?. Pokreślenia wymaga okoliczność, że udostępnione Produkty są przeznaczone wyłącznie do konsumpcji, która w sposób naturalny oznacza właśnie zużycie artykułu spożywczego. Spółka nie przekazuje bowiem niewielkiej ilości Produktów konsumentom w celu dalszego dysponowania nimi, lecz wyłącznie w celu spożycia ich na miejscu. Forma udostępnienia towarów, tj. degustacja nie pozwała bowiem na nic innego niż faktyczna i bezpośrednia konsumpcja towaru przez klienta. Powyższe potwierdza zatem, że w opisanej sytuacji nie dochodzi do przekazania towarów, lecz do ich faktycznego zużycia.

Jak wynika z analizy przywołanego powyżej art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, co do zasady opodatkowaniu VAT podlega każde zużycie towarów na cele osobiste osób wymienionych we pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wymienione powyżej podmioty tworzą katalog zamknięty, co oznacza, że do osób, które nie zostały bezpośrednio wskazane w art. 7 ust. 2 pkt 1, przepis ten nie ma zastosowania, nawet jeżeli podatnik miał prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony związany z artykułami będącymi przedmiotem zużycia.

Powyższe podejście potwierdza m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, który w interpretacji indywidualnej z 10 grudnia 2012 r. (sygn. IPTPP1/443-813/12-2/AK) uznał, m.in., że:

?...Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie ? tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu...?.

Odbiorcami degustacji są potencjalni klienci Spółki. Klienci (lub też potencjalni klienci) nie zostali wprost wymienieni jako grupa osób objętych regulacją art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji, przekazanie niewielkiej ilości produktu klientom nie zostało objęte zakresem opodatkowania w świetle przywołanej regulacji. Zatem zużycie produktów w ramach degustacji na rzecz przez potencjalnych klientów nie podlega opodatkowaniu VAT.

Jednocześnie, Wnioskodawca we wspomnianym katalogu wymienia natomiast podatników, a więc w tym przypadku Spółkę. Jednakże samo przyporządkowanie Spółki do jednej z grup podmiotów art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT jest niewystarcząjące do objęcia zużycia towarów opodatkowaniem podatkiem VAT. Istotny jest również cel zużycia. Opodatkowaniu podlega bowiem tylko takie zużycie towarów przez podatników, które jest związane z ich osobistymi celami.

Zdaniem Spółki, prowadzonych przez nią działań promocyjno-reklamowych nie można uznać za podejmowanych w celach osobistych. Zamiarem przeprowadzania degustacji, z którą związane jest zużycie produktów Spółki jest reklama i promocja oferowanych produktów, co z kolei przyczynia się do pozyskania nowych klientów. Spółka podczas prowadzonych akcji promocyjno-reklamowych częstuje potencjalnych konsumentów. Mają oni możliwość poznania walorów smakowych oferowanych przez Spółkę produktów oraz dokonania ich zakupu w miejscu degustacji, tj. w sklepie należącym do sieci handlowych lub w punkcie sprzedaży detalicznej. Wielu konsumentów nie nabyłoby produktów Spółki, gdyby nie miało okazji wcześniej ich spróbować. Oznacza to, że przeprowadzone degustacje przyczyniają się do wzrostu sprzedaży i zysków osiąganych przez Spółkę, a to z kolei jest związane z jej celami gospodarczymi. Dlatego też nie można uznać, iż zużycie przez Spółkę produktów podczas degustacji jest związane z jej celami osobistymi. W konsekwencji, zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 zużycie produktów w ramach degustacji, jako zużycie towarów w ramach prowadzonej działalności, nie jest objęte zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

Jak wynika z powyższego, w opinii Spółki, udostępnienie niewielkiej ilości jej towarów w czasie degustacji, nie jest odpłatną dostawą towarów ani inną czynnością, która była za taką uznana. W szczególności nie spełnia przesłanek zastosowania przywołanego powyżej art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Jednocześnie, z uwagi iż świetle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów stanowi świadczenie usług, kwestię opodatkowania degustacji należy również rozpatrzyć analizując, czy w opisanym zaistniałym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym wystąpi świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT.

Jak już wcześniej wskazano przedmiotowe zużycie towarów nie ma charakteru odpłatnego. W myśl art. 8 ust. 2 ustawy o VAT za równoważne z odpłatnym świadczeniem uznaje się również:

zużycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powyższego przepisu wynika, iż podobnie jak w przypadku dostawy towarów kluczowe znaczenie dla uznania danej czynności za opodatkowaną podatkiem VAT ma cel użycia towarów będących częścią przedsiębiorstwa podatnika. Zakresem opodatkowania podatkiem VAT objęte jest wyłącznie użycie towarów do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Jak już wspomniano powyżej, zużycie produktów podczas degustacji jest ściśle związane z działalnością Wnioskodawcy. Zatem udostępnienie towarów konsumentom w ramach degustacji nie stanowi użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu VAT w świetle art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Co więcej, nawet gdyby uznać, że w przypadku degustacji dochodzi do nieodpłatnego świadczenia usług (art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT), świadczenie takie następowałoby na cele osób niewymienionych w katalogu przywołanej regulacji. Dlatego też, przepis ten nie mógłby znaleźć zastosowania w zaistniałym stanie faktycznym oraz w przypadku zdarzenia przyszłego.

W konsekwencji, jak wykazano powyżej, Spółka prowadząc degustacje, w praktyce dokonuje zużycia towarów w ramach prowadzonej działalności. Nieodpłatne rozporządzenie towarami na cele degustacji, nie wypełnia przesłanek opodatkowania takiej czynności wynikających z przywołanych powyżej art. 7 ust. 2 oraz art. 8 ust. 2 ustawy o VAT. Dlatego też, zdaniem Spółki, zużycie towarów w ramach degustacji, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jednocześnie, z ostrożności Spółka pragnie wskazać, że nawet gdyby uznać, iż przekazanie towarów na cele degustacji podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w myśl np. art. 7 ust. 2, jako forma darowizny, charakter przekazywanych towarów pozwala uznać je za próbki, lub prezenty o malej wartości i w konsekwencji zastosować wyłączenie z opodatkowania podatkiem VAT.

Zgodnie bowiem z regulacją art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, przepisów art. 7 ust. 2 nie stosuje się m.in. do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek.

W świetle art. 7 ust. 4 przywoływanej ustawy o VAT, przez prezenty o malej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

W konsekwencji przywołanej regulacji, nawet gdyby uznać, że w opisanym zaistniałym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym dochodzi do przekazania towarów, z uwagi na ich małą wartość (tj. cena nabycia lub koszt wytworzenia poniżej 10 zł), przekazanie takie nie będzie opodatkowane podatkiem VAT.

Ponadto, zgodnie z art. 7 ust. 7 cytowanej ustawy pod pojęciem próbki należy rozumieć identyfikowalny jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

ma na celu promocję tego towaru oraz
nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

Zgodnie z przywołaną regulacją, aby można było uznać towar lub jego niewielką ilość, jako próbkę powinien on być identyfikowalny jako próbka lub jego niewielka ilość powinna pozwalać na ocenę właściwości towaru.

Ustawodawca nie sprecyzował w jak sposób należy spełnić warunek identyfikowalności towaru jako próbka. Zdaniem Spółki sam fakt, iż produkt jest porcjowany i udostępniany konsumentom w niewielkiej ilości, czyli w formie w jakiej nie jest dostępny w ofercie handlowej, może być uznany za spełnienie warunku ?identyfikowalności? towaru jako próbka. Konsumenci widząc porcję produktu podczas degustacji od razu wiedzą, iż jest to próbka, którą mogą się poczęstować.

Towary zużywane na cele degustacji pozwalają na ocenę właściwości danego towaru. Co więcej, nie można uznać, iż towary przekazywane w ramach degustacji mają na celu zaspokojenie potrzeb konsumenta. Ilość przekazywanego towaru nie jest bowiem w stanie zaspokoić potrzeb żywieniowych klienta. Z drugiej strony nawet gdyby uznać, że takie zaspokojenie następuje, ustawodawca zastrzegł, że jeśli zaspokojenie potrzeb jest nieodłącznym elementem promocji towaru, a tak właśnie następuje w przypadku promocji artykułów spożywczych, definicja próbki będzie również spełniona.

Podsumowując, Spółka uważa, że przeprowadzenie degustacji stanowi w praktyce zużycie towarów, tj. jedynie rodzaj rozporządzenia towarami stanowiącymi element jej przedsiębiorstwa. Jak zaznaczono powyżej, w ocenie Wnioskodawcy, żaden przepis ustawy o VAT nie nakłada obowiązku opodatkowania podatkiem VAT takiej formy dysponowania własnymi towarami. W szczególności, w opinii Spółki nie dochodzi bowiem w takim przypadku do darowizny ani też przekazania prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Z drugiej strony, nawet jeżeli by uznać, że darowizna lub przekazanie faktycznie następuje, z uwagi na charakter przekazywanych towarów spełniających zarówno definicję próbki lub prezentu o małej wartości, to i tak takie przekazanie nie będzie opodatkowane podatkiem VAT.

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska, jak wskazano na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy ? przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

W tym miejscu tut. Organ wyjaśnia, że zmiana treści art. 7 ust. 2 ustawy, która obowiązuje od dnia 1 kwietnia 2013 r. na podstawie odpowiednio art. 1 pkt 4 lit. a), b), c) ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw z dnia 7 grudnia 2012 r. (Dz.U. z 2013 r. poz. 35), stanowi doprecyzowanie, a nie rozszerzenie dotychczasowych przepisów. Nowelizacja ustawy w zakresie art. 7 ust. 2 potwierdza opodatkowanie nieodpłatnego przekazania towarów, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku poniesionego w związku z ich nabyciem, importem lub wytworzeniem tych towarów lub ich części składowych. Wyszczególnienie ww. czynności usuwa dotychczasowe wątpliwości interpretacyjne, zachowując jednocześnie cel określony w Dyrektywie 2006/112/WE w tym zakresie.

Dokonana zmiana przepisu uwzględnia bowiem wytyczne interpretacyjne zawarte w orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jak również oddaje w pełni sens art. 16 Dyrektywy. Ustawodawca odstąpił od wskazywania celu przeznaczenia oraz podmiotu, na rzecz którego dokonywane jest nieodpłatne przekazanie. Obecne brzmienie art. 7 ust. 2 ustawy stanowi, że opodatkowaniu podlegają wszelkie nieodpłatne przekazania, należących do podatników towarów niezależnie od tego, czy następują one na cele prowadzonej działalności gospodarczej, czy też nie.

Skutkiem powyższego, zarówno regulacje unijne, jak i krajowe przewidują opodatkowanie czynności nieodpłatnego przekazania towarów dokonywanych przez podmioty gospodarcze, z wyłączeniem towarów wymienionych w art. 7 ust. 3 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zmiany wprowadzone od 1 kwietnia 2013 r. w art. 7 ust. 3 ustawy, polegają więc na doprecyzowaniu, że przepis art. 7 ust. 2 ustawy, nie będzie stosowany do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to nastąpi na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Ponadto, w znowelizowanym art. 7 ust. 3 ustawy, nie ma już mowy o przekazywaniu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych.

W konsekwencji wprowadzone zmiany oznaczają, że nie będzie uznawane za odpłatną dostawę towarów tylko wykorzystanie na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki (pomimo, że podatnikowi przysługiwało prawo doodliczenia podatku naliczonego od tych towarów).

Zgodnie, z art. 7 ust. 4 ustawy ? przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Powyższy przepis nie został zmieniony ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, która wprowadziła zmiany do art. 7 ust. 2, ust. 3 oraz ust. 7 ustawy, obowiązujące od dnia 1 kwietnia 2013 r.

Niemniej z powołanych przepisów wynika także, że ? podobnie jak w poprzednim stanie prawnym ? opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega przekazanie klientom towarów, których jednostkowa cena nabycia towaru lub jednostkowy koszt wytworzenia nie przekracza 10 zł. Nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli wartość przekazanego towaru przekracza 100 zł podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

Ponadto, w świetle przytoczonych przepisów ? art. 7 ust. 3 w zw. z art. 7 ust. 4 pkt 2 ustawy ? nie ma znaczenia ilość przekazywanych przez Wnioskodawcę jednemu podmiotowi towarów, a także status tego podmiotu, w sytuacji gdy jednostkowa cena nabycia lub jednostkowy koszt wytworzenia tych przedmiotów, nie przekroczyła 10 zł.

Jak wynika natomiast z art. 7 ust. 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

ma na celu promocję tego towaru oraz
nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

Z powyższych uregulowań wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości (niebędące przedmiotem niniejszej interpretacji) lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji artykułów spożywczych tj. produktów rybnych, czyli co do zasady działalność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka wydaje nieodpłatnie głównie towary własnej produkcji, a w niektórych przypadkach, w celu budowania pozytywnego wizerunku marek, pod którymi Spółka sprzedaje swoje produkty Wnioskodawca prowadzi szereg akcji promocyjnych, reklamowych i marketingowych. Wśród wspomnianych działań znajdują się m.in. akcje polegające na poczęstunku potencjalnych klientów niewielką ilością produkowanych towarów. Degustacje są organizowane najczęściej na terenie wielkopowierzchniowych sklepów należących do sieci handlowych łub w punktach sprzedaży detalicznej. Przedmiotem degustacji są produkty, jakie Spółka aktualnie posiada w swojej ofercie handlowej.

Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania wyrobów własnych stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę ? konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

Zdaniem tut. Organu rozstrzygnąć należy, czy wyżej opisane przekazania produktów w szczegółowo określonych we wniosku celach wypełniają przesłanki pozwalające uznać je za ?próbki?, o których mowa w art. 7 ust. 7 ustawy o VAT. Intencją ustawodawcy wprowadzającego nowe brzmienie ww. przepisu było pełniejsze dostosowanie dotychczasowej definicji próbki do rozumienia tego pojęcia w prawie unijnym. Obecna definicja próbki została oparta na tezach orzeczenia TSUE z dnia 30 września 2010 r. sygn. C-581/08 w sprawie EMI Group Ltd v. The Commissioners for Her Majesty?s Revenue and Customs, gdzie Trybunał zdefiniował próbkę jako ?egzemplarz okazowy produktu, mający na celu promocję jego sprzedaży i pozwalający na ocenę jego cech i właściwości bez wykorzystania końcowego innego niż nieodłącznie powiązane z takimi działaniami promocyjnymi?.

Zgodnie z brzmieniem obowiązującego od 1 kwietnia 2013 r. art. 7 ust. 7 ustawy, pod pojęciem ?próbki? rozumie się:

identyfikowalny jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, pozwalającą na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci,
przy czym przekazanie (wręczenie) ma na celu promocję tego towaru oraz nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.

Podkreślenia wymaga fakt, że dopiero łączne spełnienie ww. przesłanek pozwala uznać dany towar za ?próbkę?, i w konsekwencji zgodnie z dyspozycją art. 7 ust. 3 ustawy wyłączyć przekazanie (wręczenie) towaru z opodatkowania podatkiem VAT.

Konfrontując wymienione wyżej warunki z okolicznościami przedstawionymi we wniosku należy zauważyć, że brak spełnienia chociażby jednego spośród stawianych przez ustawodawcę warunków względem ?próbki?, przekreśla możliwość spełnienia definicji zawartej w art. 7 ust. 7 ustawy. Ustawodawca sformułował kilka warunków, przy czym jedne z nich odnoszą się do ilości, sposobu oznaczenia, oraz właściwości fizykochemicznych, a inne określają cel jaki ma towarzyszyć przekazaniu (wręczeniu) ich przez podatnika.

W przedmiotowej sprawie, zdaniem tut. Organu zostały spełnione przesłanki określone w art. 7 ust. 7 zawierającego definicję ?próbki?, bowiem przekazanie wyrobów własnych ma charakter promocyjny, częstowanie produktami konsumentów odbywa się np. w formie tzw. stoiska degustacyjnego, na którym widnieje logo i nazwa Spółki. Poczęstunek polega na wydaniu potencjalnym klientom niewielkiej ilości produkowanych towarów, produkty te są dzielone na małe porcje (odpowiadające np. ilości pokarmu nakładanego jednorazowo na łyżkę/widelec). Produkt jest porcjowany i udostępniany konsumentom w formie w jakiej nie jest dostępny w ofercie handlowej. Konsument (potencjalny klient) ma okazję zapoznać się z danym produktem, poznając jego właściwości, co w dalszej kolejności ma sprzyjać zachęceniu go do nabycia pełnowartościowego egzemplarza tego towaru. Jeżeli konsumentowi zasmakuje produkt Wnioskodawcy, ma on możliwość nabycia w miejscu degustacji identycznego produktu, tyle, że w zwykłym opakowaniu (np. w słoiku, pojemniku, itp.).

Zatem powyższe sprawia, że omawiane produkty przekazywane do degustacji, w opisywanych okolicznościach spełniają warunki pozwalające uznać je za ?próbkę?.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że wydanie towaru (wyrobów Wnioskodawcy) w ramach bezpłatnych degustacji organizowanych na terenie wielkopowierzchniowych sklepów należących do sieci handlowych lub w punktach sprzedaży detalicznej, nie podlega/nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 7 ustawy.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.