Podatek od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego i rozliczenia transakcji jako eksportu (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów ? uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 23 lutego 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1495/10 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 1046/11 ? stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 18 czerwca 2010 r. (data wpływu 24 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego i rozliczenia transakcji jako eksportu towarów podlegającego opodatkowaniu 0% stawką podatku VAT ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego i rozliczenia transakcji jako eksportu towarów podlegającego opodatkowaniu 0% stawką podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności Spółka, będąca zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, dokonała w 2007 r. sprzedaży maszyny produkcyjnej na rzecz spółki z siedzibą na terytorium Rosji.

Strony transakcji, tj. Wnioskodawca i podmiot rosyjski, postanowiły następnie, że przez określony czas będąca przedmiotem dostawy maszyna, już jako urządzenie w stosunku do którego prawo własności przysługuje spółce rosyjskiej, nie zostanie od razu wywieziona do Rosji, lecz będzie wykorzystywana przez Zainteresowanego do produkcji towarów na rzecz podmiotu rosyjskiego i dopiero po tym okresie zostanie wywieziona poza terytorium Wspólnoty. Towary, produkowane przez Spółkę przy użyciu tej maszyny, były przedmiotem dostawy wyłącznie na rzecz wymienionej spółki rosyjskiej.

W związku z tym, iż maszyna sprzedana spółce rosyjskiej nie została wywieziona z terytorium Polski na terytorium Rosji, w 2007 r. Wnioskodawca na dokumentującej transakcję fakturze VAT rozliczył tę sprzedaż tak jak dostawę krajową i naliczył podatek VAT w 22% stawce.

Następnie w grudniu 2009 r., przedmiotowa maszyna produkcyjna została wywieziona z terytorium Polski (i jednocześnie z terytorium Wspólnoty Europejskiej) na terytorium Rosji. Obecnie Zainteresowany jest w posiadaniu potwierdzającego wywóz z terytorium Wspólnoty dokumentu SAD. Podmiotem dokonującym wywozu była Spółka i to ona została wskazana na dokumentach celnych jako podmiot, który dokonał tego wywozu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z wywozem sprzedanej podmiotowi rosyjskiemu maszyny produkcyjnej poza terytorium Wspólnoty Europejskiej, Spółce przysługuje prawo do skorygowania dotychczasowego sposobu rozliczenia tej transakcji, tj. zmniejszenia o te kwoty, w tym o wartość podatku należnego VAT, wartości sprzedaży krajowej i rozliczenia tej transakcji jako eksportu towarów podlegającego opodatkowaniu 0% stawką VAT?

Zainteresowany ma również wątpliwości co do okresu rozliczeniowego, w którym ma prawo do zmniejszenia sprzedaży krajowej, w tym obniżenia dotychczas wykazanego podatku należnego VAT i wykazania tej sprzedaży jako eksportu towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z wywozem sprzedanej podmiotowi rosyjskiemu maszyny produkcyjnej poza terytorium Wspólnoty Europejskiej, przysługuje mu prawo do skorygowania dotychczasowego sposobu rozliczenia tej transakcji, tj. zmniejszenia o te kwoty, w tym o wartość podatku należnego VAT, wartości sprzedaży krajowej i rozliczenia tej transakcji jako eksportu towarów podlegającego opodatkowaniu 0% stawką VAT.

Zdaniem Spółki, ma ona prawo do zmniejszenia sprzedaży krajowej, w tym obniżenia dotychczas wykazanego podatku należnego VAT i wykazania tej sprzedaży jako eksportu towarów, w rozliczeniu za okres, w którym uzyskała potwierdzenie wywozu towaru poza terytorium Wspólnoty.

W jej ocenie przedstawioną w stanie faktycznym transakcję, należy dla potrzeb rozliczenia podatku VAT zakwalifikować jako eksport towarów podlegający opodatkowaniu 0% stawką VAT. Za taką kwalifikacją transakcji przemawia definicja eksportu towarów zawarta w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej jako ustawa o VAT), zgodnie z którą przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez dostawcę lub na jego rzecz.

Z przedstawionej definicji wynika, że dla uznania czynności za eksport towarów koniecznym jest spełnienie trzech przesłanek:

1. musi nastąpić wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty;
2. wywóz musi nastąpić w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT, tj. w wyniku dostawy towarów - przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel;
3. wywóz musi zostać potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.

Powyższe przesłanki w przedstawionym stanie faktycznym zostały przez Spółkę spełnione. Przede wszystkim nastąpił wywóz maszyny produkcyjnej z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty, tj. do Rosji (przesłanka 1). Wywóz ten nastąpił w wyniku dokonanej dostawy towarów, gdyż Wnioskodawca sprzedał przedmiotową maszynę spółce z siedzibą na terytorium Rosji i zgodnie z dyspozycją nabywcy wywiózł ją poza terytorium Wspólnoty - widnieje jako nadawca - podmiot zgłaszający na dokumencie IE-599 (przesłanka 2). W ocenie Zainteresowanego bez znaczenia jest w tym wypadku fakt, iż wywóz nastąpił po upływie 2 lat od daty dokonania sprzedaży. Wcześniejszy wywóz sprzedanego towaru nie był możliwy z uwagi na złożone Spółce zlecenie wykorzystywania maszyny w produkcji wyrobów na rzecz podmiotu rosyjskiego. Fakt ten nie zmienia jednak tego, iż wywóz nastąpił na zlecenie podmiotu rosyjskiego i w związku z dokonaną przez Wnioskodawcę dostawą. Potwierdza to sposób wywozu towaru, tj. fakt, iż to Zainteresowany, a nie podmiot rosyjski, dokonał wywozu maszyny poza terytorium Wspólnoty. W jego ocenie, gdyby wywóz nie następował w związku z dokonaną przez niego dostawą, to podmiot rosyjski we własnym imieniu i bez jego udziału dokonałby wywozu maszyny poza terytorium Wspólnoty.

Tymczasem to Spółka posiada potwierdzenie właściwego urzędu celnego, iż maszyna została wywieziona z terytorium Polski i że wywozu tego dokonała (przesłanka 3). Tym samym, w ocenie Zainteresowanego, wszystkie warunki niezbędne do uznania dokonanej przez niego dostawy maszyny produkcyjnej za eksport towarów zostały spełnione.

Ponieważ w chwili sprzedaży maszyny na rzecz spółki rosyjskiej, Wnioskodawca nie posiadał potwierdzenia jej wywozu poza terytorium Wspólnoty, prawidłowo powyższą sprzedaż rozliczył w składanej dla podatku VAT deklaracji jako dostawę krajową opodatkowaną 22% stawką VAT, przy czym już wówczas winien udokumentować ją fakturą VAT z wykazaną 0% stawką VAT, jaka ma zastosowanie do eksportu towarów. Obecnie więc, Spółka winna skorygować tę fakturę VAT poprzez wykazanie na niej sprzedaży jako opodatkowanej 0% stawką VAT i tym samym zmniejszenie wykazanego na niej podatku należnego VAT.

Wątpliwości nie budzi też okres rozliczeniowy, w jakim Zainteresowany ma prawo do dokonania takiej korekty. W ocenie Spółki, w tej sytuacji będzie miał zastosowanie art. 41 ust. 9 ustawy o VAT, zgodnie z którym otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia go do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument. Zdaniem Wnioskodawcy, przepis ten w sposób szczególny regulujący zasady dokonywania korekt podatku należnego w przypadku eksportu towarów, będzie miał w tej sprawie zastosowanie. Należy też zwrócić uwagę, iż przepis ten nie uzależnia możliwości dokonania korekty od uzyskania potwierdzenia wywozu towarów w określonym czasie. Skoro więc Zainteresowany uzyskał to potwierdzenie w okresie dwóch lat od dokonania dostawy, to również w takim przypadku przysługuje mu prawo do wykazania eksportu towarów i zmniejszenia podatku należnego.

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 8 września 2010 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-943/10-2/PG, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W ocenie tut. Organu, w związku z wywozem poza terytorium Wspólnoty w grudniu 2009 r. sprzedanej w 2007 r. podmiotowi rosyjskiemu maszyny produkcyjnej, Zainteresowanemu nie przysługuje prawo do skorygowania dotychczasowego sposobu rozliczenia tej transakcji, bowiem dostawa tej maszyny nie spełniała definicji eksportu towaru lecz podlegała opodatkowaniu na terytorium kraju, wg stawki podatku w wysokości 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy.

Pismem z dnia 23 września 2010 r. Spółka, wezwała tut. Organ do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 25 października 2010 r. nr ILPP2/443/W-113/10-2/SJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Spółka reprezentowana przez Pełnomocnika, wniosła w dniu 2 grudnia 2010 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu.

Po rozpoznaniu sprawy, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wydał wyrok w dniu 23 lutego 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1495/10, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

Pismem z dnia 20 kwietnia 2011 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku.

Wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2012 r. sygn. akt I FSK 1046/11, Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego ? biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 23 lutego 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1495/10 ? stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy (w brzmieniu obowiązującym w 2007 r.), przez eksport towarów - rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1 pkt 1-4, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1), zwanego dalej ?rozporządzeniem nr 1777/2005?.

W myśl art. 2 pkt 8 ustawy (w brzmieniu obowiązującym w 2009 r.), przez eksport towarów - rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia łodzi rekreacyjnych oraz prywatnych statków powietrznych lub innych prywatnych środków transportu, w tym środków transportu, o których mowa w art. 16 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 288 z 29.10.2005, str. 1), zwanego dalej ?rozporządzeniem nr 1777/2005?.

Jak wynika z powyższego, ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar:

• jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz i na niego są wystawiane dokumenty eksportowe (eksport bezpośredni), lub
• gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz i na niego są wystawiane dokumenty eksportowe (eksport pośredni).
  
  
  

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Wobec powyższego, aby uznać daną czynność za eksport towarów, muszą wystąpić łącznie następujące przesłanki:

• ma miejsce czynność określona w przepisach art. 7 ustawy,
• następnie, w konsekwencji tej czynności, dochodzi do wywozu towaru z terytorium Polski poza terytorium Wspólnoty przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni), lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (eksport pośredni),
• wywóz towaru musi być potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych.
  
  
  

Niespełnienie jakiejkolwiek z wymienionych przesłanek powoduje, iż nie dochodzi do eksportu towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym w 2007 r.), stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

W przypadku eksportu bezpośredniego, do zastosowania 0% stawki podatku VAT konieczne jest spełnienie określonych warunków o charakterze formalnym. Ich spełnienie ma gwarantować, że faktycznie nastąpił wywóz towaru i że bez jego powrotnego przywozu nie będzie on przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która przez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana.

Stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty ? art. 41 ust. 6 ustawy.

Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6 nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę VAT 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7 ustawy).

Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu (art. 41 ust. 8 ustawy).

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 23 lutego 2011 r., powyższy przepis jest odpowiednikiem przepisu art. 146 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112)WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE z dna 11 grudnia 2006 r. L 347, S. 1 ze zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez sprzedawcę lub na jego rzecz poza terytorium Wspólnoty. Wskazane wyżej zwolnienie, jak i inne zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego i prostego stosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

Przyjęty system opodatkowania transakcji międzynarodowych oparty jest na zasadzie, że opodatkowane są dostawy towarów w miejscu przeznaczenia z jednoczesnym zwolnieniem z podatku obowiązującym w kraju wysyłki. Powyższe znajduje swoje odzwierciedlenie w treści art. 146 ust. 1 lit. a) Dyrektywy, regulującej kwestię tzw. eksportu bezpośredniego. Aby można było mówić o takim eksporcie niezbędnym jest zaistnienie trzech jego istotnych elementów. Po pierwsze, warunkiem koniecznym jest dokonanie dostawy towarów. Po drugie konieczność wywozu towarów poza terytorium Wspólnoty. Po trzecie wywóz taki powinien zostać dokonany przez sprzedającego lub przez inny podmiot działający na jego rzecz. Podobne warunki odnajdujemy w treści cytowanego art. 2 pkt 8 lit. a ustawy. Z powyższego Sąd wywiódł, ?że zarówno ustawodawca wspólnotowy, jak i krajowy nie formułuje żadnego dodatkowego warunku, od którego spełnienia uzależniałby kwalifikację danej transakcji jako eksportu towarów. Takim warunkiem nie jest zatem (?) przesłanka, że wywóz towarów powinien nastąpić bezpośrednio po jego dostawie. Co więcej sama treść art. 41 ust. 9 ustawy o ptu wyraźnie wskazuje, że podatnik może posiadać dokument wywozu w terminie późniejszym?.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca, który jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, w ramach prowadzonej działalności w 2007 r. dokonał sprzedaży maszyny produkcyjnej na rzecz spółki z siedzibą na terytorium Rosji. Strony transakcji, tj. Zainteresowany i podmiot rosyjski postanowiły, że przez określony czas będąca przedmiotem dostawy maszyna, już jako urządzenie w stosunku do którego prawo własności przysługuje spółce rosyjskiej, nie zostanie od razu wywieziona do Rosji, lecz będzie wykorzystywana przez Spółkę do produkcji towarów na rzecz podmiotu rosyjskiego i dopiero po tym okresie zostanie wywieziona poza terytorium Wspólnoty. Towary, produkowane przez Wnioskodawcę przy użyciu tej maszyny, były przedmiotem dostawy wyłącznie na rzecz wymienionej spółki rosyjskiej.

W związku z tym, iż maszyna sprzedana spółce rosyjskiej nie została wywieziona z terytorium Polski na terytorium Rosji, w 2007 r. Zainteresowany na dokumentującej transakcję fakturze VAT rozliczył tę sprzedaż tak jak dostawę krajową i naliczył podatek VAT stosując 22% stawkę.

Następnie w grudniu 2009 r. przedmiotowa maszyna produkcyjna została wywieziona z terytorium Polski (i jednocześnie z terytorium Wspólnoty Europejskiej) na terytorium Rosji. Obecnie Wnioskodawca jest w posiadaniu potwierdzającego wywóz z terytorium Wspólnoty dokumentu SAD, przy czym podmiotem dokonującym wywozu był on i to on został wskazany na dokumentach celnych jako podmiot, który dokonał tego wywozu.

A zatem, w przedmiotowej sprawie należy zauważyć, że Spółka dokonała dostawy towarów na rzecz kontrahenta rosyjskiego, jednakże wywóz przez nią towarów nastąpił w terminie późniejszym, co zostało udokumentowane dokumentem wywozu. Zatem z eksportem towarów mamy do czynienia w momencie spełnienia wszystkich wspomnianych wyżej przesłanek.

Wobec powyższego, w związku z wywozem sprzedanej podmiotowi rosyjskiemu maszyny produkcyjnej poza terytorium Unii Europejskiej, Zainteresowanemu przysługuje prawo do skorygowania dotychczasowego sposobu rozliczenia tej transakcji, tj. zmniejszenia o te kwoty, w tym o wartość podatku należnego VAT, wartości sprzedaży krajowej i rozliczenia tej transakcji jako eksportu towarów podlegającego opodatkowaniu 0% stawką VAT.

Wątpliwości Spółki dotyczą także okresu rozliczeniowego, w którym ma prawo do zmniejszenia sprzedaży krajowej, w tym obniżenia dotychczas wykazanego podatku należnego VAT i wykazania tej sprzedaży jako eksportu towarów.

Stosownie do treści art. 41 ust. 9 ustawy, otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Jak wskazano w przytaczanym wyroku, ?(?) sama treść art. 41 ust. 9 ustawy o ptu wyraźnie wskazuje, że podatnik może posiadać dokument wywozu w terminie późniejszym. I dopiero wówczas podatnik ten może dokonać korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument. Do momentu zaś braku takiego dokumentu transakcja taka jest traktowana jako transakcja krajowa?.

Zatem, w przedmiotowej sprawie Zainteresowany jest upoważniony do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym otrzymał dokument, potwierdzający wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto, zwrócić należy uwagę, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz stanowisku własnym, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.