1. Czy wystarczy na paragonie podać nazwę ?kwiaty cięte? czy też trzeba wskazać, że chodzi (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2013 r. (data wpływu 1 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych jest:

• prawidłowe w części dotyczącej sposobu określania przez Zainteresowanego towarów na paragonie fiskalnym, według nazw: kwiaty cięte, bukiet, wiązanka, oraz
• nieprawidłowe w części dotyczącej sposobu określania przez Zainteresowanego towarów na paragonie fiskalnym, według grup towarowych, tj. art. dekoracyjne, ceramika.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność handlową ? kwiaciarnia, gdzie w grupach towarowych występuje duża ilość nazw towarów np.:

• Grupa kwiaty cięte:
  występują: kwiaty popularne to róże (jest ich kilka rodzajów określonych indywidualnymi nazwami dodatkowymi, np. mercedes ?), goździki, anturie, lilie, tulipany, gerbery, kalie, chryzantemy oraz wiele innych, jak również dodatki zielone itp., większość z nich występuje w różnych rozmiarach i długościach co nie jest bez znaczenia przy ustalaniu ceny,
• Grupa bukiety (produkt finalny składający się z wielu komponentów),
• Grupa bukiety ślubne (produkt finalny składający się z wielu komponentów),
• Grupa wiązanki pogrzebowe (produkt finalny składający się z wielu komponentów),
• Grupa wieńce pogrzebowe (produkt finalny składający się z wielu komponentów),
  Grupy opodatkowane stawką VAT 8%.
• Grupa ceramika, w której występują doniczki o różnej wielkości i kształcie oraz wzorach.
  Dostawcy wystawiają faktury podając nazwę ? wyrób ceramiczny.
  Grupa opodatkowana stawką VAT 23%.
• Grupa art. dekoracyjne, w której występują różne dodatki do bukietów oraz oddzielnie np. zapinki, motylki, aniołki itp., sprzedawane jako element dekoracyjny przy pakowaniu prezentów, dodatki do bukietów oraz jako oddzielna sprzedaż.
  W fakturach dostawcy występują pod nazwą ?artykuły dekoracyjne?.
  Grupa opodatkowana stawką VAT 23%.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wystarczy na paragonie podać nazwę ?kwiaty cięte? czy też trzeba wskazać, że chodzi np. o róże, goździki, lilie czy tulipany?
2. Czy wystarczy na paragonie podać nazwę ?bukiet, wiązanka? czy należy wyliczyć wszystkie jego elementy składowe?
3. Czy nazwa ?art. Dekoracyjne? (których są setki, jak nie tysiące) jest wystarczająca, czy należy wyliczać aniołki, misie, pieski, biedronki, pszczółki ??
4. Czy napisanie na paragonie ceramika spełnia wymogi rozporządzenia (w ten sposób dokumentuje sprzedaż doniczek o różnej wielkości, kształcie i wzorach)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, istota czynności zakupu i sprzedaży przy określaniu na fakturze, czy paragonie grupy towarów, czy nazwy jest identyczna ? ?towar został kupiony?. Kwota podatku jest w takiej samej wysokości, przy grupie, jak i nazwie towarów. W efekcie szczegółowe rozwijanie grup towarowych dla których ustalane są stawki podatku VAT, kwoty podatku nie zmieniają się.

W ocenie Wnioskodawcy celem ustawodawcy podatku od towarów i usług jest przecież prawidłowe stosowanie stawek podatkowych, a te stosowane przez Wnioskodawcę są prawidłowo. Nie ma mowy i możliwości, aby omawiane rozporządzenie wprowadzało nowy sposób (lub stawkę) opodatkowania sprzedawanych przez Wnioskodawcę towarów/usług.

Reasumując ? Wnioskodawca uważa, że podawanie grup towarowych przy dużej różnorodności nazw na dokumentach sprzedaży nie podważa podstawowej istoty ustawy o podatku od towarów i usług ? VAT i jest zgodne z zasadami dot. stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania towarów i usług. Według Wnioskodawcy mógłby on stosować rozszerzone nazewnictwo np. ?kwiaty cięte?, ?bukiety?, ?art. dekoracyjne?, ?ceramika?, gdyż nazwa towaru jest określona jednoznacznie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w części dotyczącej sposobu określania przez Zainteresowanego towarów na paragonie fiskalnym, według nazw: kwiaty cięte, bukiet, wiązanka oraz za nieprawidłowe w części dotyczącej sposobu określania przez Zainteresowanego towarów na paragonie fiskalnym, według grup towarowych, tj. art. dekoracyjne, ceramika.

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy ? podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 2 i pkt 9 ustawy ? podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać niezwłocznie zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy oraz prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1.

W art. 111 ust. 6a ustawy wskazano, że kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

W myśl art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy ? minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2013 r. obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z 2013 r., poz. 363), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas rejestrujących.

Stosownie do § 2 pkt 12 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących ? przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Jak wynika z § 8 ust. 1 rozporządzenia, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP);
3. numer kolejny wydruku;
4. datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
5. oznaczenie ?PARAGON FISKALNY?;
6. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi;
8. ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
9. wartość rabatów lub narzutów, o ile występują;
10. wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów;
11. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku;
12. łączną kwotę podatku;
13. łączną kwotę sprzedaży brutto;
14. oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto;
15. kolejny numer paragonu fiskalnego;
16. numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
17. numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) - na żądanie nabywcy;
18. logo fiskalne i numer unikatowy kasy.
    
    

Paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwiać nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy (§ 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Natomiast § 14 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia wskazuje, że podatnicy stosujący kasy dokonują weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług, wartości stawek podatkowych, waluty ewidencyjnej wraz z jej symbolem i wartością przelicznika, wskazań daty i czasu oraz właściwego przyporządkowania nazw towarów do stawek podatku.

Ponadto, podatnicy niezwłocznie zgłaszają podmiotowi prowadzącemu serwis główny lub podmiotowi prowadzącemu serwis kas każdą nieprawidłowość w pracy kasy (§ 14 ust. 1 pkt 2).

Zatem z przytoczonych przepisów wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny. Jednym z nich jest wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest więc do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Wprawdzie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia ?nazwa towaru/usługi? oraz nie określają źródła stosowania tych nazw, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć, zgodnie ze ?Słownikiem Języka Polskiego? (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005) nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Sprzedawca jest zobowiązany na paragonie opisać każdy towar (usługę), podać jego nazwę, ale też, nie może być to nazwa bardzo ogólna. Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru (usługi) winna oznaczać nazwę jednostkową sprzedawanego towaru (usługi), a nie określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru (usługi), tak aby do każdego towaru możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i aby użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem (usługą), a ponadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedanego towaru (usługi).

Jak wskazano powyżej, sposób przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług określa sam sprzedawca uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towaru lub usługi jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Podatnik powinien zatem zastosować oznaczenia nazw towarów lub usług do oferowanego asortymentu tak, aby do użytej nazwy towaru lub usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatku oraz użyta nazwa była zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem lub usługą. Oznacza to, że podatnik stosujący nazewnictwo spełniające wymóg ?jednoznaczności?, o którym mowa w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, ma posługiwać się takimi określeniami, które określają nazwę towarów na paragonie fiskalnym umożliwiającą ich prawidłową identyfikację.

Sposób ?jednoznacznego? identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem towarów i usług, jakie podatnik oferuje. Jeżeli podatnik dokonuje sprzedaży określonego rodzaju towarów lub świadczy określonego rodzaju usługi i wszystkie towary lub wszystkie usługi z danej kategorii mają jedną stawkę podatku VAT, podatnik może co do zasady, zaprogramować w kasie nazwę tego towaru lub usługi zgodnie z nazwą tej kategorii. Jeżeli jednak podatnik sprzedaje różne towary i usługi należące do różnych kategorii towarów lub usług, pomimo, że mają one taką samą stawkę podatku VAT, to podatnik powinien, co do zasady, oddzielnie je identyfikować. Sposób prowadzenia jednoznacznej identyfikacji ma zatem ścisły związek z asortymentem oferowanym przez podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność handlową ? kwiaciarnia, gdzie w grupach towarowych występuje duża ilość nazw towarów, np.:

• Grupa kwiaty cięte, w której występują: kwiaty popularne takie jak róże (jest ich kilka rodzajów określonych indywidualnymi nazwami dodatkowymi, np. mercedes ?), goździki, anturie, lilie, tulipany, gerbery, kalie, chryzantemy oraz wiele innych, jak również dodatki zielone itp., większość z nich występuje w różnych rozmiarach i długościach co nie jest bez znaczenia przy ustalaniu ceny,
• Grupa bukiety (produkt finalny składający się z wielu komponentów),
• Grupa bukiety ślubne (produkt finalny składający się z wielu komponentów),
• Grupa wiązanki pogrzebowe (produkt finalny składający się z wielu komponentów),
• Grupa wieńce pogrzebowe (produkt finalny składający się z wielu komponentów).
  Ww. Grupy opodatkowane są stawką VAT 8%.
• Grupa ceramika, w której występują doniczki o różnej wielkości i kształcie oraz wzorach.
  Dostawcy wystawiają faktury podając nazwę ? wyrób ceramiczny. Grupa ta opodatkowana jest stawką VAT 23%.
• Grupa art. dekoracyjne, w której występują różne dodatki do bukietów oraz oddzielnie np. zapinki, motylki, aniołki itp., sprzedawane jako element dekoracyjny przy pakowaniu prezentów, dodatki do bukietów oraz jako oddzielna sprzedaż. W fakturach dostawcy wskazują nazwę ?artykuły dekoracyjne?. Grupa ta opodatkowana jest stawką VAT 23%.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy mógłby on podawać na paragonach następujące nazwy, np. ?kwiaty cięte?, ?bukiety?, ?art. dekoracyjne?, ?ceramika?.

Z powołanego wcześniej art. 111 ust. 3a pkt 2 ustawy wynika, że to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Oznacza to, że podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów na tyle szczegółowe, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikacje prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Podatnik powinien zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z konkretnymi nazwami towarów lub usług, pozwalającymi na ich jednoznaczną identyfikację.

Wnioskodawca powinien więc użyć oznaczenia nazw towarów do oferowanego asortymentu nie tylko tak, aby do użytej nazwy towaru możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatku, ale również mając na uwadze, aby użyta nazwa była zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem, przy czym wprowadzony w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z 2013 r. wymóg ?jednoznaczności? wyłącza możliwość stosowania nazw grup towarów. Oznacza to, że podatnik stosujący nazewnictwo spełniające wymóg ?jednoznaczności?, o którym mowa w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia, zamiast posługiwać się takimi określeniami (właściwymi dla nazwy określonych grup towarów) jak np.: art. dekoracyjne, ceramika, powinien stosować nazwy konkretnych towarów, bardziej szczegółowe, tj. np. doniczka ceramiczna, podstawka ceramiczna, doniczka plastikowa, dodatek do bukietu, figurka, obraz.

Wnioskodawca ma więc obowiązek oddzielnie identyfikować rodzaj sprzedawanego towaru i na paragonie umieścić jego nazwę umożliwiającą nabywcy kontrolę dokonanych zakupów np. poprzez uszczegółowienie nazwy.

Na mocy natomiast z § 36 ww. rozporządzenia podatnicy użytkujący kasy, o których mowa w § 35 oraz art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), nieposiadające możliwości technicznych spełnienia wymagań określonych w rozdziale 2 (rozdział ten obejmuje m.in. § 8 oraz § 9 tego rozporządzenia) stosują te przepisy odpowiednio.

Zgodnie z § 37 ww. rozporządzenia do dnia 30 września 2013 r. podatnicy mogą prowadzić ewidencję oraz zapewnić spełnienie warunków używania kas zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy, obowiązującymi na dzień 31 marca 2013 r.

W świetle ww. przepisów podatnicy:

1. mogą do dnia 30 września 2013 r. stosować dotychczasowe zasady prowadzenia ewidencji,
2. po dniu 30 września 2013 r. obligatoryjnie stosują zasady określone w rozporządzeniu z dnia 14 marca 2013 r., z uwzględnieniem jednak możliwości technicznych użytkowanych kas; oznacza to, że jeżeli kasa rejestrująca nie ma możliwości drukowania na paragonie, na żądanie nabywcy, numeru identyfikacji podatkowej nabywcy, to podatnik po 30 września 2013 r. będzie mógł stosować tę kasę (drukowane przez podatnika paragony fiskalne nie będą jednak zawierać NIP nabywcy).
   
   

Rozporządzenie to jedynie wskazuje, że z upływem 30 września 2013 r. podatnicy będą zobowiązani w pełni realizować przewidziany w przepisie wymóg wskazywania nazwy, która pozwoli na jednoznaczną identyfikację towaru lub usługi. Nie oznacza to jednak, że obecnie akceptowane było prowadzenie ewidencji i stosowanie nazewnictwa bazującego, np. na grupach towarowych w sposób niepozwalający na jednoznaczną identyfikację sprzedawanych towarów lub świadczonych usług.

Wskazać należy, że paragon fiskalny spełnia określone funkcje (kontrolną, ochronną, informacyjną ? co jest szczególnie istotne z punktu widzenia nabywcy będącego konsumentem), których realizacja jest możliwa jedynie wówczas, gdy zawiera on wprowadzone w sposób prawidłowy dane wymienione w § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia.

Przepisy przejściowe zawarte w rozporządzeniu z dnia 14 marca 2013 r. wprowadzają długie terminy umożliwiające stosowanie kas na dotychczasowych warunkach i umożliwiają podatnikom dostosowanie się do wymogów określonych tym rozporządzeniem.

Zgodnie z przepisem przejściowym § 35 ww. rozporządzenia, podatnicy użytkujący kasy, które zostały nabyte w okresie ważności:

1. decyzji ministra właściwego do spraw finansów publicznych wydanej na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem wejścia w życie rozporządzenia minister finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania,
2. potwierdzenia, o którym mowa w art. 111 ust. 6b ustawy, wydanego po dniu 1 września 2011 r.

? mogą je nadal stosować do prowadzenia ewidencji po upływie tego okresu, pod warunkiem że kasy te zapewniają prawidłowość rozliczeń podatnika.

Podatnicy nie są zatem obowiązani wymieniać ?starych? kas na nowe, gdyż brak ww. funkcji w ?starych? kasach nie powoduje, że nie mogą być one stosowane dla rozliczeń podatkowych. Jeśli natomiast podatnik uznałby, że ww. funkcja oferowana w nowych kasach byłaby atrakcyjna dla niego biznesowo, wówczas podatnik może wymienić ?starą? kasę na tę nową ? jest to jednak decyzja podatnika.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych, według nazw: ?kwiaty cięte?, ?bukiet?, ?wiązanka? są wystarczające i spełniają warunek wskazany w § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Odnośnie powyższego wskazać należy, że w przypadku sprzedaży kwiatów w kwiaciarni zaewidencjonowaniu na kasie rejestrującej podlega produkt finalny (bukiet, wiązanka itp.), składający się z wielu komponentów, nie ma konieczności wyliczania wszystkich jego elementów składowych. Wnioskodawca celem wytworzenia bukietu czy wiązanki dokonuje zakupu różnych elementów składających się na produkt będący przedmiotem sprzedaży. Przedmiotem zakupu będą więc elementy składowe (np. róże, wstążki itp.), a przedmiotem sprzedaży np. bukiet ślubny. W konsekwencji rozbieżność nazewnictwa zakupu i sprzedaży będzie się mieścić w zakresie obowiązującego prawa.

W tej części uznano stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Natomiast, nie jest wystarczające oznaczanie sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych, według grup towarowych, tj. art. dekoracyjne, ceramika, gdyż nie spełnia wymogu wskazanego w § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Zatem, stanowisko Zainteresowanego w tym zakresie jest nieprawidłowe.

Dodatkowo tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniem ? nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej ? rozpatrzone. W szczególności nie rozstrzygano wysokości stawki podatku na poszczególne towary.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.