Dostawa nowego środka transportu - stan prawny 2005 r.

Dostawa nowego środka transportu - stan prawny 2005 r.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2, § 6 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów ? uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 15 lipca 2010 r., sygn. akt I SA/Łd 531/10 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 października 2011 r. sygn. akt I FSK 1538/10 ? stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2009 r. (data wpływu 26 października 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 grudnia 2009 r. (data wpływu 21 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy nowego środka transportu ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowej dostawy nowego środka transportu. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 grudnia 2009 r. (data wpływu 21 grudnia 2009 r.) o informacje doprecyzowujące i podpis osoby upoważnionej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności zajmuje się sprzedażą samochodów. W dniu 17 listopada 2005 r. dokonał sprzedaży samochodu, wystawiając fakturę na kwotę 81 792 zł (stawka VAT 0%). Fakturę, zgodnie z danymi podanymi przez A, wystawiono na niemiecką firmę leasingową V. Termin płatności określono na dzień 24 listopada 2005 r. Faktycznym zamawiającym i odbierającym samochód był A, który oświadczył, że zamierza leasingować ten samochód do prowadzonej w Niemczech działalności medycznej, jednak jak się okazało nie ma na to żadnego dowodu. Samochód został odebrany w dniu 18 listopada 2005 r. i w tym samym dniu wywieziony z Polski (na ?własnych kołach?) oraz zarejestrowany w Niemczech na nazwisko A. Spółka sporządzając deklaracje VAT-7 za miesiąc listopad 2005 r. wykazała powyższą sprzedaż jako krajową, opodatkowując ją podatkiem VAT 22%, policzonym metodą ?od stu? w kwocie 17 944 zł. Wnioskodawca nie dysponował wówczas wiedzą i dokumentacją pozwalającą na wykazanie tej sprzedaży jako WDT. W dniu 16 stycznia 2006 r. stwierdzono, że faktura z listopada 2005 r. wystawiona została na błędnego nabywcę. Faktycznie zamawiającym i odbierającym samochód była firma M. Wystawiono korektę do tej faktury na V i fakturę na właściwego nabywcę z datą sprzedaży 17 listopada 2005 r. Faktura pozostawała nadal nie zapłacona, w związku z czym Spółka dochodząc tej należności od A w 2006 r. wystąpiła na drogę sądową. Wyrokiem z dnia 13 sierpnia 2007 r. sąd zasądził, od A na rzecz Zainteresowanego, kwotę 81 792 zł z odsetkami i zwrot kosztów procesu. W styczniu 2008 r. podtrzymał wyrok po apelacji strony pozwanej. Sąd ocenił, że faktycznym nabywcą samochodu był A i potwierdził fakt wywiezienia samochodu z Polski oraz zarejestrowania go w Niemczech przez pozwanego A. Spółka do tej chwili nie skorygowała deklaracji VAT-7 za listopad 2005 r. (uznając dokonaną dostawę za WDT i stosując stawkę 0%).

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany poinformował, że:

  • wniosek z dnia 19 października 2009 r. dotyczy podatku od towarów i usług i w części D.2 powinien być zaznaczony pkt 41, zamiast pkt 39,
  • jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE,
  • A w momencie zawierania transakcji nie podał numeru NIP, a Wnioskodawca nie dociekał, czy jest on zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, gdyż sądził, że nabywa on samochód jako osoba fizyczna, niestety potem okoliczności sprawy utrudniały komunikację z A,
  • samochód będący przedmiotem dostawy spełniał warunki do uznania go za nowy środek transportu, zgodnie z art. 2 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

  1. Czy na podstawie posiadanych dokumentów Zainteresowany może uznać dokonaną dostawę samochodu za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów...
  2. Czy Spółka może dokonać korekty deklaracji VAT-7 za listopad 2005 r. pomniejszając podatek należny w stawce 22% o kwotę 17 994 zł (netto 81 792 zł) i wykazać kwotę 81 792 zł w pozycji 30 (wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów)...


Zdaniem Wnioskodawcy, posiadane obecnie przez niego dokumenty poświadczają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy nowego środka transportu, co upoważnia go do dokonania korekty deklaracji VAT-7 za listopad 2005 r.

Zgodnie z art. 42 ust. 5 ustawy o podatku VAT, w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu i wywóz jest dokonywany bez użycia innego środka transportu, podatnik oprócz obowiązkowo wystawianej faktury powinien posiadać dokument zawierający dane umożliwiające prawidłową identyfikację podatnika dokonującego dostawy, nabywcy oraz dostarczanego nowego środka transportu.

Odnośnie przedmiotowej transakcji, Zainteresowany posiada:

  • dane dotyczące podatnika i nabywcy, ich podpisy oraz datę przekazania towaru,
  • dane pozwalające zidentyfikować przedmiot dostawy jako nowy środek transportu,
  • oświadczenie nabywcy o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju,
  • kopię dokumentu rejestracji samochodu w Niemczech oraz wyroki sądowe wskazujące jako faktycznego nabywcę samochodu A i potwierdzające fakt wywozu oraz użytkowania przez niego sprzedanego samochodu.

Spółka uważa, że posiadane przez nią dokumenty potwierdzają słuszność jej stanowiska.

Na tle przedstawionego opisu sprawy oraz własnego stanowiska Zainteresowanego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 18 stycznia 2010 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-1450/09-3/ISN, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W ocenie tut. Organu, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), Wnioskodawca dla udokumentowania przedmiotowej dostawy nie wystawił faktury VAT zgodnie z art. 106 ust. 6 ustawy oraz dokumentu potwierdzającego wywóz przez nabywcę nowego środka transportu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium innego państwa członkowskiego na sformalizowanym dokumencie VAT-22, zawierającym wszystkie dane określone w art. 42 ust. 5 ustawy.

Wobec powyższego, Spółka nie posiada wszystkich dokumentów potwierdzających dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy nowego środka transportu, wymaganych przepisami ustawy o podatku od towarów i usług. Nie spełniając warunków wynikających z powołanych przepisów, Wnioskodawca nie ma prawa do zastosowania stawki podatku 0% dla dokonanej dostawy nowego środka transportu. Zatem, słusznie opodatkował i wykazał w deklaracji VAT-7 tą dostawę, jako dostawę na terytorium kraju ze stawką właściwą dla danego rodzaju towaru, tj. jak sam wskazał ze stawką 22%. Tym samym, nie może on dokonać korekty deklaracji VAT-7 za miesiąc listopad 2005 r.

Pismem z dnia 5 lutego 2010 r. (data wpływu 10 lutego 2010 r.) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowana przez Adwokata, wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 18 stycznia 2010 r. nr ILPP2/443-1450/09-3/ISN.

W wyniku ponownej analizy sprawy, w piśmie z dnia 9 marca 2010 r. nr ILPP2/443/W-16/10 -2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością reprezentowana przez Adwokata, wniosła w dniu 19 kwietnia 2010 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 15 lipca 2010 r. sygn. akt I SA/Łd 531/10, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

W dniu 16 września 2010 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku.

Wyrokiem z dnia 28 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1538/10 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego ? biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 15 lipca 2010 r. sygn. akt I SA/Łd 531/10 oraz w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 października 2011 r. sygn. akt I FSK 1538/10 ? stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem od towarów i usług, podlegają:

  1. odpłata dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów;
  4. wewnatrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.


Podkreślić w tym miejscu należy, że wyodrębnienie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu według art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy było konieczne z uwagi na daleko posuniętą harmonizację ustawodawstw państw członkowskich Unii Europejskiej w zakresie podatków obrotowych w tym podatku od towarów i usług, i dążenie w ten sposób do tworzenia i funkcjonowania rynku wewnętrznego oraz unikania zakłócania konkurencji.

Wymagało to przyjęcia wspólnej reguły, m.in. w zakresie opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, polegającej na faktycznym opodatkowaniu dostaw towarów w państwie przeznaczenia do którego towary są przemieszczane docelowo. Osiągnięcie tego celu jest możliwe poprzez potraktowanie czynności dostawy towarów odbywającej się z przemieszczeniem towarów między państwami Unii, jako dwóch odrębnych zdarzeń podatkowych, jednego mającego miejsce w państwie dostawcy (dostawa) i drugiego ? w państwie nabywcy (nabycie) i zastosowanie do dostawy, nazwanej w ustawie wewnątrzwspólnotową dostawą towarów, stawki podatku 0% oraz opodatkowanie nabycia, nazwanego w ustawie wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów, według stawki właściwej w państwie nabycia. Taki sposób opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych powoduje, że faktycznie transakcje nie są opodatkowane w państwie dostawcy ale dostawca zachowuje prawo do odliczania podatku naliczonego związanego z zakupami towarów i usług dotyczących tej dostawy. Natomiast transakcje są opodatkowane w państwie nabywcy, a więc w zasadzie w miejscu konsumpcji towarów.

Model opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych wynikający z art. 138 Dyrektywy Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.), nakazuje traktować zwolnienie dla dostawy towarów wywożonych do innego państwa członkowskiego jako fundamentalny konstrukcyjny element zasad opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, co oznacza, że państwa członkowskie Unii Europejskiej realizując powyższą Dyrektywę, a wcześniej VI Dyrektywę Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych ? wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) ? art. 28c, powinny tak kształtować wewnętrzne przepisy regulujące podatek, aby dostawca wewnątrzwspólnotowy miał możliwość skorzystania ze zwolnienia lub zastosowania stawki 0%, a więc aby nie był obciążony podatkiem od takiej dostawy.

Z powyższym modelem opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych związane jest niebezpieczeństwo unikania opodatkowania pojawiające się wtedy, gdy transakcja jest deklarowana jako wewnątrzwspólnotowa, a w rzeczywistości jest transakcją krajową. Rezultatem tej sytuacji jest faktyczny brak opodatkowania transakcji (stawka podatku 0%). Taka sytuacja oznacza oszustwo podatkowe i zakłócenie konkurencji w stosunku do podatników prawidłowo rozliczających krajowe dostawy towarów.

Eliminacja tego niebezpieczeństwa wymagała wprowadzenia koniecznych warunków, w tym dokumentacyjnych, których spełnienie upoważnia podatnika do potraktowania dostawy towarów jako dostawy wewnątrzwspólnotowej i zastosowania stawki podatku 0% zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy. Warunki takie zostały określone przede wszystkim art. 42 ustawy. Należy jednak mieć na uwadze, że efektem stosowania przepisów zawierających te warunki nie powinno być pozbawienie podatnika możliwości zastosowania stawki 0% w sytuacji, gdy nie będzie budziło wątpliwości, że dostawa towarów, rzeczywiście zrealizowana, miała cechy dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Na mocy art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jednakże w myśl ust. 2 tegoż artykułu, ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

  1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
  2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
  3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe zharmonizowane, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
  4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.


Stosownie do art. 13 ust. 7 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje również wówczas, gdy dokonującymi dostawy towarów są inne niż wymienione w ust. 6 podmioty, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności ? art. 15 ust. 1 ustawy.

Przez nowe środki transportu, zgodnie z art. 2 pkt 10 lit. a ustawy, rozumie się przeznaczone do transportu osób lub towarów pojazdy lądowe wymienione w poz. 1-4, 9, 10 i 15-20 załącznika nr 1 do ustawy, napędzane silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowatów, jeżeli przejechały nie więcej niż 6000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia ich do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy (?).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności zajmuje się sprzedażą samochodów. W dniu 17 listopada 2005 r. dokonał sprzedaży nowego środka transportu wystawiając fakturę ze stawką VAT 0%. Faktura, zgodnie z danymi podanymi przez A, wystawiona została na niemiecką firmę leasingową V. Termin płatności określono na dzień 24 listopada 2005 r. Faktycznym zamawiającym i odbierającym samochód był A, który oświadczył, że zamierza leasingować ten samochód do prowadzonej w Niemczech działalności medycznej, jednak jak się okazało nie ma na to żadnego dowodu. Samochód został odebrany w dniu 18 listopada 2005 r. i w tym samym dniu wywieziony z Polski (na ?własnych kołach?) oraz zarejestrowany w Niemczech na nazwisko A. Spółka sporządzając deklaracje VAT-7 za miesiąc listopad 2005 r. wykazała powyższą sprzedaż jako krajową, opodatkowując ją podatkiem VAT 22%, policzonym metodą ?od stu?. Zainteresowany nie dysponował wówczas wiedzą i dokumentacją pozwalającą na wykazanie tej sprzedaży jako WDT. W dniu 16 stycznia 2006 r. stwierdzono, że faktura z listopada 2005 r. wystawiona została na błędnego nabywcę. Faktycznie zamawiającym i odbierającym samochód była firma M. Dokonano korekty do faktury wystawionej wcześniej na V i wystawiono fakturę na właściwego nabywcę z datą sprzedaży 17 listopada 2005 r. W związku z tym, iż faktura pozostawała nadal nie zapłacona, Wnioskodawca dochodził tej należności na drodze sądowej. Sąd ocenił, że faktycznym nabywcą samochodu był A i potwierdził fakt wywiezienia samochodu z Polski oraz zarejestrowania go w Niemczech przez A. W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż A nie podał w momencie zawierania transakcji numeru NIP, a on sam nie dociekał, czy A jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ? art. 41 ust. 1 ustawy.

Art. 41 ust. 3 stanowi, że w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

  1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
  2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.


Podstawowe warunki, aby dla danej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów móc zastosować stawkę podatku w wysokości 0%, o których mowa powyżej są dwa. Jeden z nich związany jest ze stronami transakcji, a drugi z samą transakcją. Potraktowanie dostawy jako wewnątrzwspólnotowej wymaga mianowicie, aby była ona dokonywana przez podatników oraz osoby prawne, które są zarejestrowane i zidentyfikowane na potrzeby takiej transakcji, a więc w odniesieniu do nabywcy, powinien on posiadać właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Numer ten powinien być zamieszczony na fakturze stwierdzającej dokonanie dostawy towarów. Ponadto podatnik (dostawca) przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy powinien posiadać w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotowym wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Dla określonego rodzaju towarów ustawodawca wprowadził odmienne warunki zastosowania stawki podatku 0% od przedstawionych wyżej, ogólnych warunków opodatkowania dostawy wewnątrzwspólnotowej. Dotyczy to m.in. wywozu przez nabywcę nowych środków transportu bez użycia innego środka transportu.

W takim bowiem przypadku, zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy, warunki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się za spełnione również wówczas, gdy nie są spełnione wymagania w zakresie nabywcy ? w przypadkach, o których mowa w art. 13 ust. 2 pkt 3 i 4. Zatem nie jest konieczne, aby nabywca zamieszkujący w innym niż Polska państwie członkowskim był podatnikiem zarejestrowanym i zidentyfikowanym w swoim państwie na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

  1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju ? w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
  2. kopia faktury,
  3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

? z zastrzeżeniem ust. 4 i 5 - art. 42 ust. 3 ustawy.

Na mocy art. 42 ust. 5 ustawy, w przypadku wywozu przez nabywcę nowych środków transportu bez użycia innego środka transportu (przewozowego) podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający dane umożliwiające prawidłową identyfikację podatnika dokonującego dostaw i nabywcy oraz nowego środka transportu, w szczególności:

  1. dane dotyczące podatnika i nabywcy,
  2. dane pozwalające jednoznacznie zidentyfikować przedmiot dostawy jako nowy środek transportu,
  3. datę dostawy,
  4. podpisy podatnika i nabywcy,
  5. oświadczenie nabywcy o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju w terminie 14 dni od dnia dostawy,
  6. pouczenie nabywcy o skutkach niewywiązania się z obowiązku, o którym mowa w pkt 5

? zwany dalej 'dokumentem wywozu'.

W myśl art. 42 ust. 6 ustawy, dokument wywozu podatnik wystawia w każdym przypadku, w którym ma zastosowanie art. 106 ust. 6.

Należy w tym miejscu wskazać, iż stosownie do ust. 7 powyższego artykułu, dokument wywozu wypełnia się w trzech egzemplarzach, z których: jeden wydawany jest nabywcy, drugi ? podatnik pozostawia w swojej dokumentacji, trzeci ? podatnik przesyła wraz z fakturą, o której mowa w art. 106 ust. 6, do właściwej jednostki w urzędzie obsługującym ministra właściwego do spraw finansów publicznych, która na podstawie odrębnych przepisów dokonuje wymiany z innymi państwami członkowskimi informacji o podatku oraz o podatku od wartości dodanej, zwanej dalej ?biurem wymiany informacji o podatku VAT?.

Wystawienie przez podatnika (zbywcę) dokumentu wywozu jest ważne z dwóch względów. Po pierwsze umożliwia podatnikowi potraktowanie dostawy nowego środka transportu jako wewnątrzwspólnotowej i opodatkowanie jej według stawki 0%, mimo braku dowodu na wywiezienie nowego środka transportu do innego kraju członkowskiego. Po drugie przenosi na nabywcę obowiązek zapłaty podatku w razie niewywiezienia przez niego nowego środka transportu w ciągu 14 dni poza terytorium kraju.

A zatem w takiej sytuacji, jak wynika z treści przepisu art. 42 ust. 8 ustawy, w przypadku przekroczenia terminu, o którym mowa w ust. 5 pkt 5, nabywca nowego środka transportu jest obowiązany pierwszego dnia po upływie tego terminu do zapłaty podatku od dokonanej na jego rzecz dostawy tego środka transportu.

Jednakże stosownie do art. 42 ust. 9 ustawy, kwotę podatku zapłaconego zgodnie z ust. 8 zwraca się na wniosek nabywcy nowego środka transportu, w przypadku gdy nowy środek transportu zostanie wywieziony na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju i tam zostanie zarejestrowany, jeżeli podlega obowiązkowi rejestracji, przy czym nabywca ma obowiązek udowodnić na podstawie posiadanych dokumentów wywóz tego środka transportu i jego zarejestrowanie. Podatek zwraca urząd skarbowy, który pobrał ten podatek.

Ponadto zgodnie z art. 42 ust. 12 ustawy jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 nie został spełniony przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres, podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, jako dostawę na terytorium kraju.

Z kolei w myśl art. 42 ust. 13 ustawy, otrzymanie przez podatnika dowodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w terminie późniejszym niż określony w ust. 12 upoważnia podatnika do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1, w której wykazał dostawę towarów.

Ustawodawca przyjmuje zatem, podobnie jak w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy wszelkich innych towarów dokonywanej według zasad ogólnych, że podstawowe znaczenie dla zastosowania stawki preferencyjnej 0% ostatecznie ma wywóz towaru z kraju i dostarczenie go do innego państwa członkowskiego. Natomiast przedstawione na tę okoliczność dokumenty mają walor dowodowy.

Odnosząc się do stanu faktycznego wynikającego z wniosku o interpretację należy stwierdzić, że nie odpowiada on hipotezie normy prawnej z art. 42 ust.

5 ustawy. Wystawiając bowiem fakturę na rzecz pierwotnie wskazanego nabywcy ? niemieckiej firmy leasingowej, Wnioskodawca traktował nabywcę jako podmiot zarejestrowany i zidentyfikowany w Niemczech na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, a zatem nie miał obowiązku wystawiania dokumentu wywozu. Dopiero później okazało się, że nabywcą nowego samochodu był A, o którym nie wiadomo, aby był podatnikiem podatku VAT zarejestrowanym i zidentyfikowanym w Niemczech na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Co do faktu, kto był rzeczywistym nabywcą pojazdu istniał spór pomiędzy Spółką a A, a więc pewność mogła ona w tej mierze uzyskać po uprawomocnieniu się wyroku sądu powszechnego, w którym sąd jednoznacznie ocenił, iż faktycznym nabywcą samochodu był Pan Dariusz Stefaniak oraz potwierdził fakt wywiezienia samochodu z Polski oraz zarejestrowania go w Niemczech przez A. Wtedy jednakże, a nawet wcześniej, bo w styczniu 2006 r., gdy Zainteresowany wystawił fakturę na rzecz właściwego nabywcy, było za późno na wystawienie dokumentu wywozu, bowiem ten dokument, jak się wydaje, biorąc pod uwagę jego funkcję, powinien być wystawiony przed upływem 14 dni od dnia dostawy. Bowiem w tym terminie nabywca zobowiązuje się do wywiezienia nowego środka transportu z terytorium kraju.

Sposób postępowania podatnika (zbywcy) opisany w art. 42 ust. 5 ustawy dotyczy sytuacji, gdy podatnik od początku ma świadomość, że dokonuje dostawy nowego środka transportu dla nabywcy nie zarejestrowanego w innym państwie członkowskim na potrzeby podatku, który ma zamiar dokonać wywozu towaru do innego państwa członkowskiego bez użycia innego środka transportu. Sporządzenie przez dostawcę dokumentu wywozu przenosi wtedy obowiązek podatkowy na nabywcę, jeżeli nie dojdzie do faktycznego wywozu. Brak sporządzenia dokumentu wywozu powoduje zatem, że podatnik (zbywca) nie jest upoważniony do zastosowania stawki podatku 0%. Nie został bowiem spełniony podstawowy warunek wynikający z tego przepisu. Podatnik jest zatem zobowiązany do zastosowania stawki podatku obowiązującej w kraju.

Jednakże w stanie faktycznym opisanym we wniosku o interpretację, sytuację prawną Wnioskodawcy należy oceniać z uwzględnieniem także innych przepisów ustawy, wyżej wskazanych oraz zasad konstrukcyjnych podatku od wartości dodanej zawartych w Dyrektywie 2006/112/WE. W przedmiotowej sprawie art. 42 ustawy należy interpretować w ten sposób, że Zainteresowany, który nie wystawił dokumentu wywozu, bowiem na podstawie okoliczności towarzyszących transakcji, a w szczególności informacji uzyskanych od nabywcy, nie wiedział, że nabywca nie jest podatnikiem zarejestrowanym i zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w swoim kraju, nie traci definitywnie możliwości zastosowania stawki podatku 0%. Niewystawienie tego dokumentu powoduje jedynie, że obowiązek rozliczenia podatku nie zostaje przeniesiony na nabywcę nowego środka transportu. Konsekwencją tego jest konieczność rozliczenia podatku przez Spółkę według stawki właściwej dla sprzedaży krajowej, ale także prawo do skorygowania deklaracji podatkowej w terminie późniejszym, po uzyskaniu dowodu, że przedmiot dostawy został wywieziony z kraju do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Zajmując takie stanowisko należy mieć na uwadze, że podstawowym wymogiem zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, wynikającym z ujednoliconej konstrukcji podatku od wartości dodanej, mającej podstawę w prawie unijnym, jest przemieszczenie towarów pomiędzy państwami członkowskimi. Spełnienie pozostałych wymogów jest ważne dla unikania oszustw podatkowych, a więc dla uzyskania pewności, że doszło do przemieszczenia towarów pomiędzy państwami członkowskimi. Ścisła i formalna kontrola spełnienia tych wymogów jest konieczna, ale nie może powodować pozbawienie Wnioskodawcy możliwości ostatecznego skorzystania ze stawki 0%, jeżeli tylko wykaże, że doszło do czynności opisanej w art. 13 ustawy, w szczególności, gdy nie wystawił on dokumentu wywozu w okolicznościach ustalonych w tej sprawie.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Zainteresowany dokonał wewnątrzwspólnotowej dostawy nowego środka transportu dla A, który w momencie zawierania transakcji nie podał mu numeru NIP, a Wnioskodawca nie dociekał czy nabywca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec.

Zainteresowany dokonujący tej dostawy jest, na podstawie art. 42 ustawy, zobligowany do posiadania dowodów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska.

Zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

  1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
  2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
  3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny ? dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
  4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.


Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Z opisu sprawy wynika, że dla dostawy będącej przedmiotem zapytania, Wnioskodawca posiada:

  • wystawioną fakturę VAT,
  • dane dotyczące podatnika i nabywcy, ich podpisy oraz datę przekazania towaru,
  • dane pozwalające zidentyfikować przedmiot dostawy jako nowy środek transportu,
  • oświadczenie nabywcy o wywozie nowego środka transportu poza terytorium kraju,
  • kopię dokumentu rejestracji samochodu w Niemczech i wyroki sądowe wskazujące jako faktycznego nabywcę samochodu A i potwierdzające fakt wywozu oraz użytkowania przez niego sprzedanego samochodu.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że na podstawie posiadanych dokumentów wskazujących jako faktycznego nabywcę samochodu A i potwierdzających fakt wywozu przedmiotowego nowego środka transportu z terytorium kraju i dostarczenia go na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska (rejestracja samochodu w Niemczech), Zainteresowany może uznać dokonaną dostawę samochodu za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów oraz dokonać korekty deklaracji VAT-7 za listopad 2005 r., pomniejszając podatek należny w stawce 22% o kwotę 17 994 zł (netto 81 792 zł) i wykazać kwotę 81 792 zł w poz. 30 (wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów).

Z uwagi na fakt, iż dokonana przez Zainteresowanego dostawa nowego środka transportu miała miejsce w listopadzie 2005 r., w niniejszej interpretacji indywidualnej zastosowano przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika