Podatek od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego przekazania towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2012 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 29 marca 2012 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 2 kwietnia 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 czerwca 2012 r. (data wpływu 19 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego przekazania towarów poza terytorium Unii Europejskiej ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego przekazania towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 czerwca 2012 r. pełnomocnictwo, doprecyzowanie stanu faktycznego oraz potwierdzenie wniesienia opłaty. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 16 czerwca 2012 r. (data wpływu 19 czerwca 2012 r.) o pełnomocnictwo oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca nieodpłatnie przekazuje materiały reklamowe, przy zakupie których odliczył podatek VAT. Nieodpłatnie przekazywane są także drukowane materiały reklamowe i informacyjne oraz prezenty o małej wartości, od nabycia których odliczono VAT.

Zainteresowany przekazuje nieodpłatnie prezenty - inne niż drukowane materiały reklamowe i informacyjne o jednostkowej wartość nabycia (lub koszcie wytworzenia) netto tych towarów nieprzekraczającym 10 zł.

Gdy jednostkowa cena nabycia lub koszt wytworzenia materiałów reklamowych mieszczą się w przedziale od 10,01 do 100 zł, to Spółka prowadzi dodatkową ewidencję obdarowanych podmiotów. Niekiedy nieodpłatnie przekazywane towary reklamowe przekraczają wartość 100 zł. Wnioskodawca nieodpłatnie przekazuje materiały reklamowe polskim podmiotom. Przy zakupie tych towarów reklamowych obniżył on podatek należny o podatek naliczony - taką transakcję traktuje on jak dostawę towarów i opodatkowuje podatkiem VAT (nie są to prezenty o małej wartości, ani te w przedziale od 10,01 do 100 zł, dla których prowadzi ewidencję obdarowanych podmiotów, ani też drukowane materiały reklamowe i informacyjne).

Natomiast nieodpłatne przekazania towarów reklamowych na rzecz kontrahentów (czynnych podatników podatku od wartości dodanej) z UE, Spółka traktuje jako WDT. Nieodpłatne przekazania towarów reklamowych na rzecz kontrahentów (nie będących podatnikami podatku od wartości dodanej) z UE, traktuje ona jako sprzedaż wysyłkową, jednak z uwagi, że limit darowizn nie przekracza dla sprzedaży wysyłkowej przyjętych limitów dla takiej sprzedaży, to takie nieodpłatne przekazania Zainteresowany opodatkowuje w Polsce.

Darowizny towarów na rzecz kontrahentów będących podatnikami podatku od wartości dodanej z poza terytorium Unii Europejskiej, stanowią dla Wnioskodawcy eksport towarów.

W odpowiedzi na wezwanie tut. Organu, Zainteresowany udzielił następujących informacji:

W odniesieniu do pytania Spółki: ?Czy darowizny towarów na rzecz kontrahentów spoza UE stanowią eksport towarów??, wskazała ona, iż:

Przedmiotem darowizny są to drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości i próbki.

Wnioskodawcy przysługiwało, w całości prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów.

W wyniku darowizny towarów, o których mowa w ww. pytaniu nie nastąpił wywóz towarów poza UE. Towary te zostały przewiezione najpierw przez Spółkę na targi do Niemiec i tam wydane wystawcom i uczestnikom targów. Natomiast jeżeli Zainteresowany organizuje targi i wstawy na Ukrainie, to drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości oraz próbki nabywa on na Ukrainie od miejscowych firm. Tak więc Wnioskodawca nie wywozi z Polski na Ukrainę towarów, które na targach jako drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości oraz próbki wydawane są wystawcom i osobom zwiedzającym.

Ponieważ nie zachodzi wywóz tych towarów z Polski na Ukrainę, toteż nie mamy do czynienia z odprawami celnymi.

Spółka nie wywozi z Polski na Ukrainę żadnych towarów, które następnie by wydawała wystawcom i uczestnikom targów i wystaw. Nie zachodzi też dokonywanie wywozu przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy darowizny towarów na rzecz kontrahentów spoza UE stanowią eksport towarów?

Zdaniem Wnioskodawcy, darowizny towarów na rzecz kontrahentów spoza terytorium Unii Europejskiej stanowią dla niego eksport towarów, który podlega potwierdzeniu przez graniczny urząd celny. W przypadku gdy uzyska on z urzędu celnego potwierdzenie wywozu darowanych towarów (komunikat IE-599), to transakcję tą opodatkowuje według stawki 0%.

Reasumując, jeżeli zakupiony w Polsce towar zostanie przemieszczony poza terytorium kraju mamy do czynienia z nietransakcyjną wewnątrzwspólnotową dostawą towarów - jeżeli towar zostanie przemieszczony na terytorium innego państwa Unii Europejskiej (UE), bądź eksportem towarów jeżeli towar zostanie przemieszczony poza terytorium UE. Przemieszczenie towarów do innego państwa UE jest dla odbiorców tych towarów nabyciem wewnątrzwspólnotowym opodatkowanym w danym kraju UE. Odbiorca tych towarów wystawia fakturę wewnętrzną z podatkiem od wartości dodanej należnym i naliczonym.

Spółka chciałaby uniknąć tak skomplikowanych rozliczeń zwłaszcza, że dotyczą one bardzo wielu drobnych transakcji i przyjąć rozwiązanie aby nieodpłatne przekazanie towarów reklamowych za granicę było wykazane dla niej jako sprzedaż krajowa. Aby uniknąć opodatkowania tego przemieszczenia na terytorium innego państwa członkowskiego (przez odbiorcę tych towarów), w celu uniknięcia tych konsekwencji każdorazowo przyjmie ona, że nieodpłatne przekazanie towarów reklamowych miało miejsce na terytorium RP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, iż przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

? jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zgodnie z powołanymi regulacjami, dla uznania nieodpłatnej dostawy towarów za odpłatną dostawę towarów, muszą być spełnione łącznie dwie przesłanki, tj.:

• podatnik przekazuje nieodpłatnie lub zużywa towary należącego do jego przedsiębiorstwa oraz
• podatnikowi przysługiwało w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
  
  

Przepisu ust. 2 - na mocy art. 7 ust. 3 ustawy - nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Stosownie do art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy (art. 7 ust. 7 ustawy).

Zauważyć należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia ?materiały reklamowe?. Według definicji pochodzącej z innych źródeł (leksykon PWN) przez drukowane materiały reklamowe i informacyjne rozumie się wszelkiego rodzaju cenniki, foldery, broszury, prospekty itp. Zatem materiały, które zawierałyby przede wszystkim informacje na temat działalności podatnika i jego produktów przygotowane w drodze procesu technologicznego, polegającego na nadrukowaniu informacji na nośniku mogą odpowiadać pojęciu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Przy czym, przez zawarcie informacji o działalności podatnika, bądź jego reklamę zawartą na ww. materiałach uznać należałoby jakąkolwiek formę (w tym również wizualną) przedstawienia informacji, bądź reklamy, służącą przybliżeniu informacji o produkcie podatnika, bądź zachęceniu (poprzez promocję) do nabycia jego produktów.

Z kolei wobec braku na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również definicji pojęcia ?reklamy?, należy odwołać się do innych dziedzin, w których pojęcie to występuje. I tak, stosując definicję słownikową, za reklamę należy uznać ?rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś? (Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002, pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka). Podobnie orzecznictwo sądowe uznaje, że ?celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia; polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych i zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi); od strony przedmiotowej można rozróżnić: reklamę towaru, usługi a także marki? (wyrok NSA z dnia 14 listopada 2002 r. - sygn. akt I SA/Wr 4097/01). Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym także poprzez rozpowszechnianie logo firmy.

W tym miejscu należy przywołać także wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 30 września 2010 r. sygn. C-581/08 w sprawie EMI Group Ltd v. The Commissioners for Her Majesty?s Revenue and Customs, gdzie Trybunał zdefiniował próbkę jako ?egzemplarz okazowy produktu, mający na celu promocję jego sprzedaży i pozwalający na ocenę jego cech i właściwości bez wykorzystania końcowego innego niż nieodłącznie powiązane z takimi działaniami promocyjnymi?.

Zatem z powyższego wynika, że próbka reprezentuje cechy produktu gotowego, a zatem, aby mogła służyć jako przykład musi zachować wszystkie istotne cechy charakterystyczne substancji lub towarów, których dotyczy.

Analizy cytowanych wyżej przepisów wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa podatnika, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne, bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki.

W opisie stanu faktycznego Spółka poinformowała, iż dokonuje nieodpłatnego przekazania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości oraz próbek na rzecz kontrahentów spoza terytorium Unii Europejskiej. W wyniku darowizny towarów, o których mowa powyżej nie nastąpił wywóz towarów poza UE. Bowiem gdy Zainteresowany organizuje targi i wstawy na Ukrainie, to drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości oraz próbki nabywa on na Ukrainie od miejscowych firm. Tak więc nie wywozi z Polski na Ukrainę towarów, które na targach jako drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości oraz próbki wydawane są wystawcom i osobom zwiedzającym. Transakcje te traktuje on jako eksport towarów.

W tym miejscu wskazać należy treść art. 2 pkt 22 ustawy, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zaznaczyć należy, że podatek od towarów i usług cechuje zasada terytorialności. Oznacza to, że dana czynność podlega podatkowi od towarów i usług (podatkowi od wartości dodanej) w tym państwie, w którym miało miejsce jej świadczenie.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Jak wynika z przedstawionych informacji, w niniejszej sprawie nieodpłatne przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości oraz próbek na rzecz kontrahentów spoza terytorium Unii Europejskiej dokonywane jest na terytorium państwa trzeciego. Zatem nie mają tu zastosowania polskie przepisy dotyczące podatku od towarów i usług. Dokonując ww. czynności Wnioskodawca zobligowany jest do stosowania regulacji prawnych Ukrainy. Te przepisy bowiem przesądzają o sposobie rozliczania podatku od wartości dodanej i jego wysokości, oraz o podmiocie zobowiązanym do jego rozliczenia.

Stosownie do treści art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

1. dostawcę lub na jego rzecz, lub
2. nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę dla celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych.
   
   

Jak wynika z powyższego, w niniejszej sprawie nie mamy do czynienia z eksportem towarów, o którym mowa art. 2 pkt 8 ustawy. Jak bowiem poinformował Wnioskodawca, drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości oraz próbki, nie są wywożone z terytorium Polski na terytorium Ukrainy, lecz nabywane tam od miejscowych firm, a następnie przekazywane nieodpłatnie kontrahentom spoza Unii Europejskiej.

Odnosząc powyższe do pytania zadanego przez Zainteresowanego, w przedmiotowej sprawie darowizna drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości oraz próbek nie stanowi eksportu towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz stanowiska własnego, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

W niniejszej interpretacji rozstrzygnięto wniosek w zakresie nieodpłatnego przekazania towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Natomiast w pozostałych zakresach wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia z dnia 11 lipca 2012 r. nr ILPP4/443-143/12-4/EWW, nr ILPP4/443-143/12 5/EWW oraz nr ILPP4/443-143/12-7/EWW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.