Czy obciążenia dokonywane przez firmę niemiecką za ubrania robocze wykorzystywane do usług świadczonych (...)

20.12.2012

Czy obciążenia dokonywane przez firmę niemiecką za ubrania robocze wykorzystywane do usług świadczonych dla firmy na terenie Niemiec, stanowią dla Zainteresowanego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów czy import usług?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2012 r. (data wpływu 3 września 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 listopada 2012 r. (data wpływu 28 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia ubrań roboczych ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia ubrań roboczych. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 listopada 2012 r. (data wpływu 28 listopada 2012 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych i budowlanych m.in. na terenie Niemiec. Zainteresowany ma podpisaną umowę z firmą niemiecką na wykonywanie usług przewozowych (transport mebli wraz z montażem do klientów niemieckiej firmy). W ramach umowy, firma niemiecka obciąża Wnioskodawcę rachunkami z następujących tytułów:

za paliwo zużyte przy usługach dla firmy w Niemczech płacone kartą niemieckiego kontrahenta;
za pracę niemieckiego dyspozytora;
10% prowizję od wystawionych przez Zainteresowanego faktur;
za brakujące dokumenty, potwierdzające zdanie mebli na magazynie na terenie Niemiec;
za brak potwierdzenia wpłaty pieniędzy pobranych od klienta w Niemczech;
za ubrania robocze wykorzystywane do usług świadczonych dla firmy na terenie Niemiec;
za uszkodzenia podłogi i ścian w mieszkaniu klienta w trakcie wykonywania usługi.

Niemiecka strona nie naliczyła podatku od wartości dodanej i wykazała powyższe przychody jako WDT.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca poinformował, że wszystkie opisane obciążenia wynikają z jednej umowy podpisanej z podmiotem niemieckim. Kontrahent niemiecki jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (?). Z danych zawartych w umowie i na rachunkach wynika, że kontrahent niemiecki posiada siedzibę na terytorium Niemiec. Zainteresowany wskazał, że niemiecki kontrahent obciążając go za ubrania robocze, wykorzystywane do usług świadczonych dla niego na terenie Niemiec, przenosi na niego prawo do rozporządzania tymi ubraniami jak właściciel. Ubrania robocze są wydawane na terenie Niemiec dla właściciela firmy (dla Wnioskodawcy), następnie transportowane do kraju, gdzie rozdzielane są między pracowników i niego, jako ubrania robocze do świadczonych Zleceniodawcy (firmie niemieckiej) usług na terenie Niemiec.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe obciążenia stanowią import usług i powinny być opodatkowane przez niego w Polsce, wykazane w poz. 51 i 52 deklaracji VAT-7, ale nie podlegają wykazaniu w informacji podsumowującej.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Nabywca usługi dokonuje rozliczenia na zasadach tzw. ?samonaliczenia? VAT, tj. jednocześnie nalicza podatek należny i odlicza podatek naliczony w tej samej kwocie ? zgodnie z treścią art. 17 ust. 1 pkt 4 w zw. z art. 17 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Podatnik nie wykazuje natomiast przedmiotowych usług w informacji podsumowującej VAT-UE. Wynika to z treści art. 100 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z treścią art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. W omawianym przypadku taka sytuacja nie wystąpiła, w związku z tym omawiane obciążenia mogą stanowić jedynie import usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?) ? art. 7 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? na mocy ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych i budowlanych m.in. na terenie Niemiec. Na podstawie umowy podpisanej z firmą niemiecką, wykonuje usługi przewozowe (transport mebli wraz z montażem do klientów niemieckiej firmy). W ramach tej umowy, firma niemiecka obciąża Wnioskodawcę m.in. rachunkami za ubrania robocze wykorzystywane do usług świadczonych dla firmy na terenie Niemiec.

Wątpliwości Zainteresowanego sprowadzają się do ustalenia, czy obciążenie go przez podatnika niemieckiego kosztami za ubrania robocze wykorzystywane do usług świadczonych dla firmy na terenie Niemiec, stanowią import usług czy też wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

W tym miejscu wskazać należy, iż ubrania robocze dla celów podatku od towarów i usług spełniają definicję towaru, określoną w art. 2 pkt 6 ustawy. Zatem w przedmiotowej sprawie nie występuje import usług.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

nabywcą towarów jest:
1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
? z zastrzeżeniem art. 10;
dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,
po drugie, w wyniku dokonanej dostawy towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Z opisu sprawy wynika, że niemiecki kontrahent obciążając Zainteresowanego za ubrania robocze, wykorzystywane do usług świadczonych dla niego na terenie Niemiec, przenosi na niego prawo do rozporządzania tymi ubraniami jak właściciel. Ubrania robocze są wydawane na terenie Niemiec dla właściciela firmy (dla Wnioskodawcy), następnie transportowane do kraju, gdzie rozdzielane są między pracowników i niego, jako ubrania robocze do świadczonych Zleceniodawcy (firmie niemieckiej) usług na terenie Niemiec.

Z powyższego wynika, że pierwszy z ww. warunków uznania transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie jest spełniony, bowiem Zainteresowany ? podatnik podatku od towarów i usług, nabył prawo do rozporządzania towarami (ubraniami roboczymi) jak właściciel, a nabyte towary służą wykonywanej przez niego działalności gospodarczej.

Następnie dla uznania transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, zakupiony towar, winien w wyniku dokonanej dostawy zostać wysłany lub przetransportowany na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcy lub na ich rzecz.

Wskazać zatem należy, że również ten warunek jest spełniony w niniejszej sprawie, bowiem towary nabywane od podatnika niemieckiego (ubrania robocze) w wyniku ich dostawy są transportowane na terytorium Polski.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż nabycie towarów w Niemczech, które w wyniku dokonywanej dostawy zostały przetransportowane na terytorium Polski, nastąpiło w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, zdefiniowanego w art. 9 ust. 1 ustawy.

Reasumując, obciążenia dokonywane przez firmę niemiecką za ubrania robocze wykorzystywane do usług świadczonych dla firmy na terenie Niemiec, stanowią dla Zainteresowanego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, a nie import usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być ? zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej ? rozpatrzone.

W przedmiotowej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia ubrań roboczych. Pozostałe kwestie zostały rozstrzygnięte w odrębnych interpretacjach indywidualnych z dnia 20 grudnia 2012 r. znak ILPP4/443-390/12-4/ISN, ILPP4/443-390/12-5/ISN, ILPP4/443-390/12-6/ISN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.