Czy dla zastosowania stawki 0% dla realizowanych przez Spółkę transakcji WDT konieczne jest posiadanie (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2012 r. (data wpływu 10 października 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 grudnia 2012 r. (data wpływu 21 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 grudnia 2012 r. (data wpływu 21 grudnia 2012 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. (dalej Spółka) jest producentem mebli tapicerowanych. Przeważająca część sprzedaży Spółki realizowana jest na rzecz podmiotów zagranicznych, w tym m.in. z Francji i Niemiec.

Transport do nabywców zapewniany jest co do zasady przez firmę logistyczną (podmiot powiązany ze Spółką). Firma ta odpowiedzialna jest m.in. za wynajęcie firm transportowych realizujących dostawy do nabywców produktów Spółki.

Spółka otrzymuje od firmy logistycznej dokumenty związane ze zrealizowanym transportem, w szczególności: dokumenty przewozowe przekazane przez przewoźnika oraz specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Spółka posiada również kopie wystawionych na rzecz kontrahentów faktur, a także zamówienie, korespondencję handlową oraz potwierdzenie płatności.

W celu usprawnienia obiegu dokumentów planowane jest wdrożenie rozwiązania, w ramach którego zostanie uruchomiona platforma (strona internetowa), z której będą mogli korzystać przewoźnicy po wprowadzeniu przypisanego im unikalnego loginu i hasła. Dzięki skorzystaniu z platformy, będą mieli możliwość wystawienia faktury za wykonane usługi przewozowe (na firmę logistyczną) oraz załączenia skanów dokumentów przewozowych (np. CMR) podpisanych przez nabywcę towarów Spółki. Dostęp do platformy nie będzie udzielany osobom postronnym. Niniejsze działania mają na celu m.in. minimalizację formalności oraz uproszczenie procesu kompletowania dowodów dokumentujących wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Może się także zdarzyć, że Spółka będzie otrzymywała zeskanowane dokumenty przewozowe (wraz z podpisem nabywcy) na dedykowaną skrzynkę mailową Spółki.

Ponadto, Spółka wystawia faktury VAT w systemie komputerowym, który umożliwia pełną archiwizację danych, w tym przechowywanie kopii faktur i ich korekt oraz duplikatów w podziale na okresy rozliczeniowe. Oryginały faktur VAT są następnie przez Spółkę drukowane i przesyłane kontrahentom w formie papierowej.

Spółka rozważa wprowadzenie rozwiązania, w ramach którego kopie faktur nie byłyby drukowane, ale byłyby przez Spółkę archiwizowane wyłącznie w formie elektronicznej.

W złożonym uzupełnieniu Spółka poinformowała, że transakcje realizowane przez nią, będące przedmiotem pytania stanowią wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2011 r., Nr 177, poz. 1054). Ponadto Spółka oprócz dokumentu przewozowego CMR będzie posiadała inne dokumenty potwierdzające dokonanie danej dostawy wewnątrzwspólnotowej, w tym kopię faktury sprzedaży oraz inne dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w szczególności:

• korespondencję handlową z nabywcą, w tym jego zamówienie;
• dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
• dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny ? dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
• dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium (w większości przypadków) kraju.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dla zastosowania stawki 0% dla realizowanych przez Spółkę transakcji WDT konieczne jest posiadanie dokumentu przewozowego w formie papierowej, czy wystarczy jego wersja elektroniczna (w szczególności skan ? wraz z podpisem nabywcy potwierdzającym odbiór towaru)?

Zdaniem Wnioskodawcy, dla zastosowania stawki 0% dla realizowanych przez niego transakcji WDT wystarczające jest posiadanie dokumentu przewozowego w wersji elektronicznej (w szczególności skan ? wraz z podpisem nabywcy potwierdzającym odbiór towaru), bez konieczności posiadania jego wersji papierowej.

Przedmiotowe transakcje realizowane przez Spółkę stanowią wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 Ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%.

Według art. 42 ust. 1 Ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0%, pod warunkiem że:

• podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
• podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
  
  

Dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2, zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

• dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju ? w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
• kopia faktury,
• specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.
  
  

Zgodnie z art. 42 ust. 11 Ustawy o VAT, w przypadku gdy wyżej wymienione dowody nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa w szczególności:

• korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
• dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
• dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny ? dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
• dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
  
  

W ocenie Spółki, za dokumenty przewozowe, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 Ustawy o VAT można uznać w szczególności skan podpisanego przez nabywcę towarów dokumentu przewozowego otrzymanego od przewoźnika (skan podpisanego przez nabywcę dokumentu CMR).

Zdaniem Spółki, biorąc pod uwagę fakt, że przepisy ustawy o VAT nie stanowią o formie dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 pkt 1, każda forma tych dokumentów jest dopuszczalna.

W opinii Spółki, otrzymane przez nią drogą elektroniczną skany podpisanych przez nabywcę dokumentów CMR stanowią dowód dostarczenia towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Wykorzystanie natomiast środków komunikacji elektronicznej ogranicza nakłady administracyjne po stronie uczestników transakcji.

Ponadto, w przypadku sprzedaży na warunkach INCOTERMS ? FCA, uzyskanie dokumentów w papierowej formie jest znacznie utrudnione. W takim przypadku kupujący odbiera towar z zakładu Spółki, a wszelkie obowiązki związane z organizacją transportu, obsługą formalności spoczywają na nabywcy, w związku z czym utrudnione jest kompletowanie przez Spółkę dokumentów transportowych z tzw. listem przewozowym CMR.

W opinii Spółki, uzasadnia to fakt, iż w obliczu przyjętej na gruncie wykładni prawa unijnego zasady proporcjonalności i neutralności opodatkowania VAT, przesłanki określone w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, powinny być uznane za spełnione również w sytuacji, gdy fakt dostarczenia towarów na terytorium innego państwa członkowskiego potwierdzany jest przy pomocy zeskanowanego i podpisanego przez nabywcę dokumentu CMR (obok kopii faktury i specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku).

ETS podkreślał bowiem wielokrotnie, że uznanie danej dostawy za czynności wewnątrzwspólnotowe musi być dokonywane na podstawie elementów obiektywnych, takich jak fizyczne przemieszczenie towarów pomiędzy państwami członkowskimi. Natomiast przepisy, do przyjęcia których państwa członkowskie są upoważnione w celu zapewnienia prawidłowego poboru podatku i uniknięcia oszustw podatkowych, nie mogą być wykorzystywane w sposób, który podważałby neutralność podatku VAT (np. wyrok z dnia 27 września 2007 r. w sprawie C 409/04 Teleos plc i in. przeciwko Commissioners of Customs Excise oraz w sprawie C 146/05 Albert Collée przeciwko Finanzamt Limburg an der Lahn).

Potwierdzeniem tego, że zbyt wąskie interpretowanie przepisów dotyczących prawa do zastosowania stawki 0% w WDT mogłoby doprowadzić do naruszenia fundamentalnych zasad podatku VAT, tj. zasad neutralności i proporcjonalności, jest także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 stycznia 2010 r. (sygn. I FSK 1421/08), w którym rozpatrując sprawę możliwości zastosowania stawki 0% na podstawie kserokopii lub faksu dokumentu przewozowego, wskazał, że: ?stosowanie stawki 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie jest wyjątkiem od reguły, lecz regułą, od której wyjątkiem jest stosowanie stawki krajowej. Oznacza to, że wykładnia przepisów dotyczących warunków, od których spełnienia zależy prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej, powinna być rozszerzająca, a nie zawężająca, zaś wszelkie wątpliwości dotyczące opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powinny być rozstrzygane na korzyść reguły ogólnej, czyli stosowania stawki 0%?. W związku z tym, w ocenie sądu ?dopuszczalna będzie więc każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniona była autentyczność dokumentu. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesłanemu w formie elektronicznej, czy faksem?.

Zaprezentowany pogląd potwierdzony został także w licznych interpretacjach podatkowych:

• w interpretacji z dnia 21 grudnia 2010 r. (sygn. ILPP2/443-1574/10-2/ISN) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że: ?posiadany przez Spółkę skan oryginalnie ostemplowanego i podpisanego przez nabywcę towarów dokumentu przewozowego otrzymanego od przewoźnika (skan podpisanego przez nabywcę dokumentu CMR), uznać należy za dokument, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy?;
• w interpretacji z dnia 1 grudnia 2010 r. (sygn. ITPP2/443-952d/10/MD) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy podkreślił, że: ?w dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesłanemu w formie elektronicznej, czy faksem?;
• w interpretacji z dnia 15 kwietnia 2010 r. (sygn. IPPP3/443-774/10-2/KC) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie podsumował, że: ?należy podkreślić, że nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej wskazanym dokumentom, które dostarczone są w formie elektronicznej lub za pomocą faxu do Wnioskodawcy. Zasadniczo, na tle uregulowań art. 42, dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniona była autentyczność dokumentu?.
  
  

Podsumowując, zdaniem Spółki, dla zastosowania stawki 0% dla realizowanych przez nią transakcji WDT wystarczające jest posiadanie dokumentu przewozowego w wersji elektronicznej (w szczególności skan CMR ? wraz z podpisem nabywcy potwierdzającym odbiór towaru), bez konieczności posiadania jego wersji papierowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Art. 13 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Art. 13 ust. 6 ustawy stanowi, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 (?).

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Dodatkowo, przepisy art. 13 ust. 2 pkt 1 i ust. 6 ustawy wymagają dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, aby obie strony transakcji były podatnikami zarejestrowanymi dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w różnych krajach członkowskich, tj. aby dostawca towaru był zarejestrowany jako podatnik VAT UE na terytorium Polski zaś nabywcą towaru winien być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska. Jest to związane z faktem, że dana dostawa tylko wówczas może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów ? czego praktycznym wyrazem jest stawka 0% (z prawem do odliczenia) ? jeśli zapewnione jest, że dostawa ta będzie opodatkowana w państwie nabywcy towaru, co zagwarantowane będzie wówczas, jeśli zostanie ona opodatkowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie.

Zatem zasady opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. nabycie wg stawki właściwej dla danego towaru, zaś dostawa, wg stawki 0% (z prawem do odliczenia) powoduje, że podatek z tytułu danej czynności faktycznej (którą jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami, u jednego kontrahenta stanowiące wewnątrzwspólnotowe nabycie, u drugiego zaś odpowiednio wewnątrzwspólnotową dostawę) jest faktycznie rozliczany przez nabywcę w państwie, do którego towary zostały ostatecznie przemieszczone.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest producentem mebli tapicerowanych. Przeważająca część sprzedaży Spółki realizowana jest na rzecz podmiotów zagranicznych, w tym m.in. z Francji i Niemiec. Jak Zainteresowany poinformował, transakcje realizowane przez niego, stanowią wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów, o których mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zaznaczyć należy, że stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Przedmiotowa sprawa dotyczy sytuacji, gdy transport towarów w ramach wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów będzie wykonywany przez firmę logistyczną.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

? z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny ? dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, a w konsekwencji jej opodatkowanie preferencyjną stawką 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji ? jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji ? jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego.

Drugi z warunków, o którym mowa wyżej, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej opodatkowanej stawką podatku w wysokości 0%, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji. Powyższy warunek został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym ważne jest to, aby przedmiotowe dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że określony towar został wywieziony z terytorium kraju oraz został faktycznie dostarczony nabywcy do innego państwa członkowskiego.

W art. 42 ust. 11 ustawy przewidziano dowody uzupełniające. Z przepisu tego wynika, że jeśli dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3-5 ustawy nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium Polski, dowodami potwierdzającymi dokonanie dostawy mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa.

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest zatem w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru z terytorium kraju i dostarczenia go do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż Polska. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

W przedmiotowej sprawie, Spółka planuje wdrożyć rozwiązanie, w ramach którego zostanie uruchomiona platforma (strona internetowa), z której będą mogli korzystać przewoźnicy po wprowadzeniu przypisanego im unikalnego loginu i hasła. Dzięki skorzystaniu z platformy, będą mieli możliwość wystawienia faktury za wykonane usługi przewozowe (na firmę logistyczną) oraz załączenia skanów dokumentów przewozowych (np. CMR) podpisanych przez nabywcę towarów Zainteresowanego. Dostęp do platformy nie będzie udzielany osobom postronnym. Niniejsze działania mają na celu m.in. minimalizację formalności oraz uproszczenie procesu kompletowania dowodów dokumentujących wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Może się także zdarzyć, że Spółka będzie otrzymywała zeskanowane dokumenty przewozowe (wraz z podpisem nabywcy) na dedykowaną skrzynkę mailową Wnioskodawcy. Ponadto oprócz dokumentu przewozowego CMR będzie posiadała inne dokumenty potwierdzające dokonanie danej dostawy wewnątrzwspólnotowej, w tym kopię faktury sprzedaży oraz inne dokumenty wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy, w szczególności.

• korespondencję handlową z nabywcą, w tym jego zamówienie;
• dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
• dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny ? dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
• dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium (w większości przypadków) kraju.
  
  

Z powyższego wynika, że Zainteresowany dla potwierdzenia dokonywania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów będzie posiadał dokumenty, które w sposób jednoznaczny potwierdzą, iż w wyniku danej wewnątrzwspólnotowej dostawy towar zostanie wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wyjaśnienia, czy dla zastosowania stawki 0% dla realizowanej przez niego danej transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów konieczne jest posiadanie dokumentu przewozowego w formie papierowej, czy wystarczy jego wersja elektroniczna (w szczególności skan ? wraz z podpisem nabywcy potwierdzającym odbiór towaru).

Zauważyć w tym miejscu należy, że powołane powyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniała ona wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. W dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej, nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesyłanemu np.: w formie elektronicznej, skanem czy faxem.

Przenosząc powyższe na grunt przepisów ustawy o podatku od towarów i usług dotyczących uprawnienia do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie dla zastosowania stawki 0% dla realizowanych przez Spółkę transakcji WDT nie jest konieczne posiadanie dokumentu przewozowego w formie papierowej, wystarczy jego wersja elektroniczna (w szczególności skan ? wraz z podpisem nabywcy potwierdzającym odbiór towaru).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ zwraca uwagę na fakt, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być ? zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej ? rozpatrzone.

Z kolei odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że stanowią one rozstrzygnięcia w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

W przedmiotowej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Natomiast zdarzenie przyszłe w zakresie przechowywania kopii faktur papierowych w formie elektronicznej zostało rozstrzygnięte w odrębnej interpretacji indywidualnej z dnia 11 stycznia 2013 r. znak ILPP4/443-445/12-5/ISN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.