Czy w związku z powyżej przedstawioną sytuacją istnieje obowiązek odprowadzenia podatku od towarów (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2012 r. (data wpływu 26 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 13 listopada 1987 r. Wnioskodawca kupił wraz z żoną gospodarstwo rolne o powierzchni 4,88 ha, które do chwili obecnej prowadzi. Z powyższego gospodarstwa zamierza wydzielić on część gruntów o powierzchni 2,07 ha. Jest to w większości grunt orny VI klasy bonitacyjnej. Zamierza podzielić ten grunt na działki z przeznaczeniem pod zabudowę. Grunty te nie są objęte planem zagospodarowania przestrzennego, ponieważ teren gminy nie posiada takiego planu. W związku z tym, w sierpniu tego roku, Zainteresowany wystąpił do Burmistrza Miasta i Gminy z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy na interesującym go obszarze. Do dnia 24 października 2012 r., decyzji nie otrzymał. Wnioskodawca uważa, że decyzja będzie pozytywna, ponieważ obszar ten graniczy z działkami budowlanymi. Sprzedaż działek ma on zamiar prowadzić w sposób niezorganizowany, tzn. bez uzbrajania i ogradzania terenu, bez biura pośrednictwa, bez ogłoszeń i bilbordów reklamowych.

W opinii Zainteresowanego, konieczne będzie jedynie wydzielenie działek i wytyczenie drogi dojazdowej. Nie wyklucza on, że dwie działki (będzie ich kilkanaście) daruje dorosłym synom (27 lat i 25 lat), a jedną przeznaczy dla siebie, gdyż obecnie Wnioskodawca mieszka w budynku z 1938 r.

Środki uzyskane ze sprzedaży spożytkuje on na cele osobiste, np. studia najmłodszego syna (16 lat), budowę nowego domu, pomoc finansową w budowie domów starszych synów. Zainteresowany nie zamierza nabywać innych gruntów. Jego żona prowadzi handlową i usługową działalność gospodarczą, ale nie polega ona na obrocie nieruchomościami i nie jest z takim obrotem związana.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z powyżej przedstawioną sytuacją istnieje obowiązek odprowadzenia podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż części gruntu wydzielonego z gospodarstwa rolnego, które nie zostało nabyte w celu dalszej odsprzedaży nie jest działalnością gospodarczą. Sposób sprzedaży również nie nosi znamion działalności gospodarczej. Przy sprzedaży nie zostaną podjęte działania ?marketingowe? ułatwiające sprzedaż, a z uzyskanych środków nie nastąpi zakup innych gruntów do kolejnej sprzedaży.

Zainteresowany uważa, że ma tu miejsce zwykłe wykonywanie prawa własności (dyrektywa RE 2006/112/WE, art. 12 ust. 1). Podobne do jego przypadki rozpatrywane już były i wydane zostały wyroki. Oto kilka przykładów:

• Wyrok WSA w Poznaniu SA/Po 699/09 z dnia 26 listopada 2009 r.,
• Wyrok NSA z dnia 15 grudnia 2011 r. I FSK 1695/11 i I FSK 1732/11,
• Wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 15 grudnia 2011 r. połączone sprawy C 180/10 i C-181/10.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.
  
  

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - art. 15 ust. 2 ustawy.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem ?podatnik? tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia ?częstotliwości?, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje dostawy ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r.

W tym miejscu należy także zwrócić uwagę na rozstrzygnięcie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10), oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), w którym Trybunał stwierdził, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same w sobie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Nadto wskazał, że liczba i zakres dokonywanych transakcji nie mają znaczenia decydującego, albowiem dużą liczbę transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobiste. Nie jest również zdaniem Trybunału decydująca długość okresu w jakim następowały transakcje sprzedaży działek ani wysokość osiągniętych przychodów, albowiem elementy te mogą odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym.

Z treści wskazanych orzeczeń wynika ponadto, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność ?handlową? wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania dostawy działek podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący ?działalność gospodarczą? w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Przyjęcie, że Zainteresowany sprzedając przedmiotowy grunt, będzie działał w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą wymaga ustalenia, że jego działalność w tym zakresie przybierze formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Z opisu sprawy wynika, iż w dniu 13 listopada 1987 r. Wnioskodawca kupił gospodarstwo rolne o powierzchni 4,88 ha, które do chwili obecnej prowadzi. Z gospodarstwa tego zamierza on wydzielić część gruntów o powierzchni 2,07 ha (jest to w większości grunt orny VI klasy bonitacyjnej). Zainteresowany ma zamiar podzielić ten grunt na działki z przeznaczeniem pod zabudowę.

Przedmiotowe grunty nie są objęte planem zagospodarowania przestrzennego, ponieważ teren gminy nie posiada takiego planu. W związku z tym, w sierpniu 2012 r., Wnioskodawca wystąpił do Burmistrza Miasta i Gminy z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy na interesującym go obszarze.

Sprzedaż gruntu Zainteresowany ma zamiar prowadzić w sposób niezorganizowany, tzn. bez uzbrajania i ogradzania terenu, bez biura pośrednictwa, bez ogłoszeń i bilbordów reklamowych.

W jego opinii, konieczne będzie jedynie wydzielenie działek i wytyczenie drogi dojazdowej. Z udzielonych informacji wynika, iż nie zostaną podjęte działania marketingowe ułatwiające sprzedaż, a z uzyskanych środków nie nastąpi zakup innych gruntów do kolejnej sprzedaży.

Wnioskodawca nie wyklucza, że dwie z kilkunastu działek daruje dorosłym synom, a jedną przeznaczy dla siebie, gdyż obecnie mieszka on w budynku z 1938 r. Środki uzyskane ze sprzedaży spożytkuje on na cele osobiste, np.: studia najmłodszego syna, budowę nowego domu, pomoc finansową w budowie domów starszych synów.

Przedstawione okoliczności faktyczne sprawy w żadnym zakresie nie wskazują zatem, że aktywność Zainteresowanego w przedmiocie zbycia działek będzie porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wnioskodawca nie planuje podjąć działań marketingowych w celu dokonania sprzedaży gruntów, jedynie dokona ich podziału oraz wystąpił z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy na interesującym go obszarze.

Z opisu sprawy nie wynika zatem, aby Zainteresowany miał zamiar podjąć działania marketingowe wykraczające poza zakres działań zwyczajowo czynionych celem sprzedaży nieruchomości. Za takie nie można będzie uznać podziału nieruchomości na mniejsze działki oraz wystąpienia dla nich o warunki zabudowy.

Wnioskodawca nie poniesie również nakładów w celu uatrakcyjnienia działek, tj. nie ogrodzi i nie uzbroi działek. Dodatkowo, będzie dokonywał ich sprzedaży w sposób niezorganizowany, tzn. bez ogłoszeń i bilbordów reklamowych.

Ponadto, środki jakie Zainteresowany uzyska ze sprzedaży gruntów, spożytkuje on na cele osobiste.

Wobec powyższego uznać należy, że zbycie przez Wnioskodawcę części gruntu wydzielonego z jego gospodarstwa rolnego, nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak będzie przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowego gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Zatem w przedmiotowej sprawie brak będzie przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy części gruntu wydzielonego z gospodarstwa rolnego prowadzonego przez Zainteresowanego, wystąpi on w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż części gruntu będzie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Zatem, w przedmiotowej sprawie nie wystąpi obowiązek opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży części gruntu wydzielonego z prowadzonego przez Zainteresowanego gospodarstwa rolnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Podkreślić zatem należy, że w przedmiotowej sprawie niniejsza interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla współwłaścicielki nieruchomości, tj. żony Zainteresowanego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.