Podatek od towarów i usług w zakresie udokumentowania i wykazania usługi świadczonej przez Wnioskodawcę (...)

Podatek od towarów i usług w zakresie udokumentowania i wykazania usługi świadczonej przez Wnioskodawcę jako podwykonawcę polskiej firmy.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2014 r. (data wpływu 8 października 2014 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania i wykazania usługi świadczonej przez Wnioskodawcę jako podwykonawcę polskiej firmy ? jest nieprawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania i wykazania usługi świadczonej przez Wnioskodawcę jako podwykonawcę polskiej firmy. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 grudnia 2014 r. (data wpływu 22 grudnia 2014 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT, nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE, w żadnym kraju za granicą nie ma zarejestrowanej działalności do celów podatkowych. Zainteresowany prowadzi firmę usługową, zajmującą się głównie instalacjami ? wykonanie, montaż, uruchomienie wszelkich instalacji (klimatyzacje, wentylacje, centralne ogrzewanie, wodno-kanalizacyjne, elektryczne, automatyka).

Wnioskodawca obecnie wykonuje instalacje wentylacji i klimatyzacji w budynkach znajdujących się w Niemczech. Usługę świadczy jako podwykonawca na zlecenie polskiej firmy, która z kolei otrzymała zlecenie od firmy niemieckiej. Polska firma, dla której Zainteresowany świadczy ww. usługę posiada siedzibę w Polsce, jest podatnikiem VAT i tutaj się rozlicza, jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE i jest zarejestrowana również w Niemczech do celów podatkowych (była zarejestrowana już wcześniej).

Ponieważ Zainteresowany nie dysponuje wystarczającą liczbą własnych pracowników, zleca wykonanie ww. usługi swoim polskim podwykonawcom, którzy mają siedziby w Polsce, są podatnikami VAT, nie są zgłoszeni jako podatnicy VAT UE i nie mają zarejestrowanych działalności w żadnym kraju za granicą.

W odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, że z informacji które posiada, polski zleceniobiorca (zlecający wykonanie usługi Zainteresowanemu) nie jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT na terytorium Niemiec, ponieważ nabywał usługę wykonaną na terytorium Niemiec od Wnioskodawcy, po czym odsprzedaje ją podmiotowi zarejestrowanemu na terytorium Niemiec, będącemu ostatecznym odbiorcą usługi zobowiązanym do zapłaty podatku VAT. Zainteresowany wystawia fakturę na polskiego zleceniodawcę bez VAT (NP), a ten odsprzedaje usługę ostatecznemu odbiorcy zarejestrowanemu na terytorium Niemiec, wystawiając fakturę bez VAT (NP) z dopiskiem ?odwrotne obciążenie?, a ostateczny odbiorca z Niemiec jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT na terytorium Niemiec.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

  1. Czy Wnioskodawca prawidłowo wystawia fakturę VAT, bez należnego podatku VAT, jako polski podwykonawca na polskiego zleceniodawcę? (Zainteresowany wystawia fakturę NP (nie podlega))
  2. W której pozycji deklaracji VAT-7 powinna być wykazana sprzedaż ww. usługi?


Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 28e ustawy o VAT usługi związane z pracą na terenie nieruchomości położonej w Niemczech, powinny być opodatkowane w Niemczech. Nie podlegają podatkowi VAT w Polsce. Faktura wystawiona przez Zainteresowanego na kontrahenta z polski powinna być bez naliczania podatku VAT (NP) i wykazana w poz. 11 deklaracji VAT-7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) ? zwanej dalej ustawą ? opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez terytorium kraju ? w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy ? rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy ? przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Z kolei na mocy art. 8 ust. 1 ustawy ? przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi firmę usługową, zajmującą się głównie instalacjami ? wykonanie, montaż, uruchomienie wszelkich instalacji (klimatyzacje, wentylacje, centralne ogrzewanie, wodno-kanalizacyjne, elektryczne, automatyka). Obecnie wykonuje instalacje wentylacji i klimatyzacji w budynkach znajdujących się w Niemczech. Usługę świadczy jako podwykonawca na zlecenie polskiej firmy, która z kolei otrzymała zlecenie od firmy niemieckiej. Polska firma, dla której Zainteresowany świadczy ww. usługę posiada siedzibę w Polsce, jest podatnikiem VAT i tutaj się rozlicza, jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE i jest zarejestrowana również w Niemczech do celów podatkowych. Wnioskodawca wskazał, że z informacji które posiada, polski zleceniobiorca (zlecający wykonanie usługi Zainteresowanemu) nie jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT na terytorium Niemiec. Wnioskodawca wystawia fakturę na polskiego zleceniodawcę bez VAT (NP).

Podkreślić należy, że opodatkowaniu podatkiem VAT w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane ? na tle przepisów o miejscu świadczenia ? za wykonane w tym państwie. Zatem określenie miejsca świadczenia danej transakcji determinuje jej miejsce opodatkowania.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

  1. ilekroć jest mowa o podatniku ? rozumie się przez to:
    1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
    2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
  2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy ? podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? na mocy ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym ? miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Od powyższej zasady ustawodawca przewidział szereg wyjątków, wskazując m.in. szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami.


I tak, zgodnie z art. 28e ustawy ? miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Z cyt. przepisu art. 28e ustawy wynika, że o miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi związanej z nieruchomością decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia. Przepis ten ? jak wynika z jego brzmienia ? stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium odniesienie się nie do podmiotu lecz do przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według miejsca jej położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter otwarty. Do zakresu tych usług ustawodawca zaliczył nie tylko usługi stricte dotyczące prac wykonywanych w nieruchomościach i obrotu nieruchomościami, ale także usługi, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości.

Także Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347.1, z późn. zm.) w art. 47 przewiduje, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub w miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

W Memorandum Wyjaśniającym do artykułu 9 (2) (a) VI Dyrektywy wskazano, że opodatkowanie usług związanych z nieruchomościami jest bardziej racjonalne w miejscu, w którym dana nieruchomość się znajduje. Rozwijając powyższą myśl, należy uznać, że wprowadzenie takiego rozwiązania miało przede wszystkim zapewnić realizację podstawowej zasady wspólnego systemu VAT, jaką jest zasada opodatkowania transakcji w miejscu faktycznej konsumpcji towaru lub usługi. Efekt czynności związanych z nieruchomościami jest bowiem w większości przypadków wykorzystywany w miejscu lokalizacji nieruchomości.


W tym miejscu należy podkreślić jednak, że reguła art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE ma zastosowanie tylko w sytuacjach, w których wynik prac wiąże się z konkretną nieruchomością.

Przepis ten ? jak wynika z jego brzmienia ? stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu którym jest nieruchomość. Usługi które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według jej miejsca położenia. Kryterium położenia nieruchomości jest tu zatem decydujące ? determinuje ono docelowo miejsce opodatkowania usługi związanej z daną nieruchomością. Co istotne, zasada wyrażona w art. 28e ustawy ? powtórzona za treścią art. 47 Dyrektywy ? dotyczy jedynie usług, które związane są z konkretną nieruchomością ? jedynie wówczas można w praktyce zastosować opodatkowanie w miejscu położenia nieruchomości.

Świadczone przez Zainteresowanego usługi polegające na wykonaniu instalacji wentylacji i klimatyzacji w budynkach znajdujących się w Niemczech, mają charakter usług związanych z nieruchomościami. Tym samym miejsce ich świadczenia ustalane jest na podstawie art. 28e ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami jest miejsce położenia tych nieruchomości, czyli Niemcy.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

I tak, zgodnie z art. 106a ustawy ? przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

  1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
  2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej ? posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
    1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
    2. państwa trzeciego.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy ? podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-18 ustawy ? faktura powinna zawierać:

  1. datę wystawienia;
  2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
  3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
  4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
  5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
  6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
  7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
  8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
  9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
  10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
  11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
  12. stawkę podatku;
  13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
  14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
  15. kwotę należności ogółem
  16. w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1 ? wyrazy ?metoda kasowa?;
  17. w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 ? wyraz ?samofakturowanie?;
  18. w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi ? wyrazy ?odwrotne obciążenie? (?).

W myśl art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy ? faktura może nie zawierać w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit. a ? danych określonych w ust. 1 pkt 10 i 12-14.

Zatem w świetle przytoczonego wyżej art. 106e ust. 5 pkt 1 ustawy, jeśli miejscem świadczenia dostawy towarów lub świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika, faktura może nie zawierać:

  1. kwot wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto,
  2. stawki podatku;
  3. sumy wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
  4. kwoty podatku, od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku.

Mając na uwadze opis sprawy należy stwierdzić, że powołane powyżej przepisy dotyczące wystawiania faktur nie mają zastosowania w przypadku usług związanych z nieruchomościami (wykonanie instalacji wentylacji i klimatyzacji) świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz polskiego zleceniodawcy. Miejscem świadczenia ww. usług  na podstawie art. 28e ustawy  jest terytorium Niemiec. Natomiast jak wyjaśnił to Wnioskodawca, zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec, nie był polski zleceniodawca, dla którego jako podwykonawca Zainteresowany wykonuje swoje usługi.

Art. 106a ustawy nie przewiduje możliwości wystawiania faktur przez podatnika (Wnioskodawcę) wykonującego na rzecz innego polskiego podatnika (zleceniodawcę polskiego) usług niepodlegających opodatkowaniu na terytorium kraju (usług związanych z nieruchomościami na terytorium Niemiec). W niniejszej sprawie nie ma zastosowania pkt 1 tego przepisu, ponieważ dokonywane przez Zainteresowanego czynności nie spełniają definicji sprzedaży wskazanej w art. 2 pkt 22 ustawy. Ponadto, polski zleceniodawca, jako nabywca wykonywanych przez Wnioskodawcę usług, nie jest zobowiązany do zapłaty podatku od wartości dodanej z tytułu ich nabycia na terytorium Niemiec, zatem również art. 106a pkt 2 lit. a ustawy nie stanowi podstawy do wystawienia faktury przez Zainteresowanego.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie powinien wystawiać faktury VAT ? zgodnie z przepisami obowiązującymi na terytorium kraju ? dokumentującej świadczenie przez niego na rzecz polskiego zleceniodawcy usług polegających na wykonaniu instalacji wentylacji i klimatyzacji, których miejscem opodatkowania jest terytorium Niemiec.

W rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług z dnia 18 marca 2013 r. (Dz. U. z 2013 r., poz. 394) ? obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2013 r. ? określono wzór deklaracji podatkowych, jak też wyjaśniono w których pozycjach należy wykazać poszczególne wartości. Zgodnie z pkt 3 objaśnienia do deklaracji VAT-7, VAT 7K i VAT-7D ? stanowiącym załącznik nr 4 do rozporządzenia ? w poz. 11 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy. W pozycji tej nie uwzględnia się wartości dostaw towarów i świadczonych usług dokonywanych w ramach działalności gospodarczej zarejestrowanej poza terytorium kraju.

W związku z tym, że świadczone przez Zainteresowanego usługi podlegają opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej na terytorium Niemiec ? są wykonywane w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez niego, która winna zostać zarejestrowana na terytorium Niemiec ? Wnioskodawca nie powinien wykazywać świadczonych usług w deklaracji podatkowej VAT-7.

W przedmiotowej sprawie o sposobie dokumentowania świadczonych przez Zainteresowanego usług, decydują przepisy prawa obowiązujące na terytorium Niemiec.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika