1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że zapewnienie i przekazanie pracownikom okularów korygujących (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2011 r. (data wpływu 18 października 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 stycznia 2012 r. (data wpływu 11 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe ? w zakresie opodatkowania przekazania pracownikom soczewek kontaktowych w formie dokonywanego całościowego zwrotu kosztów nabycia soczewek na podstawie faktury, na której jako nabywca wskazana będzie Spółka;
• nieprawidłowe ? w zakresie opodatkowania przekazania pracownikom soczewek kontaktowych w formie dokonywanego częściowego zwrotu kosztów nabycia soczewek na podstawie faktury, na której jako nabywca wskazana będzie Spółka, prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie soczewek oraz wyliczenia kwoty podatku należnego.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania pracownikom soczewek kontaktowych w sytuacji, gdy faktura dokumentująca ich nabycie będzie wystawiona na Spółkę, prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie soczewek oraz wyliczenia kwoty podatku należnego. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 stycznia 2012 r. (data wpływu 11 stycznia 2012 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy, przyporządkowanie zadanych pytań oraz stanowiska własnego do zdarzenia przyszłego oraz o brakującą opłatę.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

X S.A. (dalej: Spółka) zapewniać będzie pracownikom wykonującym pracę przy monitorach ekranowych okulary korygujące wzrok, na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. z 1998 r. Nr 148, poz. 973).

Zgodnie z wewnętrznymi regulacjami, Spółka ponosić będzie koszt związany z nabyciem okularów korygujących, ale jej udział w całkowitym koszcie zakupu okularów nie będzie mógł być wyższy niż 350 zł brutto.

Obowiązek wynikający z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe Spółka realizować będzie na dwa sposoby:

1. Spółka otrzymywać będzie od pracownika fakturę VAT, na której wskazana będzie jako nabywca. W praktyce zatem to pracownik ponosić będzie koszt nabycia okularów korygujących wzrok, a następnie Spółka na podstawie faktury VAT, na której wskazana będzie jako nabywca, zwracać będzie pracownikowi koszt nabycia okularów (oprawek oraz szkieł, bez kosztów badania wzroku) do wskazanej kwoty 350 zł. Spółka odliczać będzie podatek VAT z faktury za okulary (w całości, bądź w części, proporcjonalnie do zwracanej pracownikom kwoty 350 zł);
2. Spółka otrzymywać będzie od pracownika fakturę VAT, na której jako nabywca imiennie wskazany będzie pracownik nabywający okulary. Spółka na podstawie okazanej faktury zwracać będzie pracownikowi koszt nabycia okularów (oprawek oraz szkieł, bez kosztów badania wzroku) do wskazanej kwoty 350 zł. Spółka nie będzie odliczać podatku VAT z faktury za okulary wystawionej na pracownika.
   
   

Ponadto Spółka zamierza w przyszłości dokonywać zwrotów na rzecz pracowników kosztów nabycia soczewek kontaktowych zamiast okularów korygujących wzrok. Ponieważ w niektórych przypadkach pracownicy, dla których jest wskazanie lekarskie dla noszenia okularów, preferują, ze względów estetycznych, jednak soczewki. Zapewnienie soczewek kontaktowych odbywałoby się na tych samych zasadach, w więc na podstawie faktury VAT wystawionej na pracodawcę, bądź na pracownika, a zwrot przysługiwałby do kwoty 350 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że zapewnienie i przekazanie pracownikom soczewek kontaktowych w formie dokonywanego całościowego, bądź częściowego zwrotu kosztów nabycia soczewek na podstawie faktury, na której jako nabywca wskazana będzie Spółka, nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem VAT? Natomiast ona będzie uprawniona do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej ich nabycie w proporcji, w jakiej partycypować będzie w kosztach nabycia soczewek?
2. Czy w przypadku negatywnej odpowiedzi na powyższe pytanie, prawidłowe będzie stanowisko Spółki, że kwota podatku należnego winna być naliczana od kwoty wyliczonej proporcjonalnie do zrefundowanej pracownikowi części kosztu?

Zdaniem Wnioskodawcy, zapewnienie i przekazanie pracownikom soczewek kontaktowych w formie dokonywanego całościowego, bądź częściowego zwrotu kosztów nabycia soczewek na podstawie faktury, na której jako nabywca będzie on wskazany, nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem VAT. Natomiast Spółka będzie uprawniona do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie soczewek kontaktowych w proporcji w jakiej partycypować będzie w kosztach nabycia soczewek.

Pracodawca na podstawie § 8 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary korygujące wzrok, zgodnie z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.

Z przepisu tego jednoznacznie wynika, że zapewnianie pracownikom okularów korygujących wzrok jest nakazem, obowiązkiem pracodawcy, z którego nie może się on zwolnić. Spółka obowiązek ten realizuje poprzez dokonywanie zwrotu całościowego, bądź częściowego do kwoty 350 zł kosztów nabycia okularów przez pracownika. Przy czym faktura wystawiana jest na pracodawcę, bowiem to pracodawca jest zobowiązany do zapewnienia pracownikom okularów korygujących wzrok.

Z literalnego brzmienia § 8 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe wynika, że pracodawca zobowiązany jest do zapewnienia okularów korygujących wzrok w sytuacji, gdy:

• pracownik użytkuje w czasie pracy monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy,
• wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.
  
  

Powyższy przepis nie określa w jakiej formie powinno nastąpić zapewnienie pracownikowi okularów korygujących wzrok, możliwe jest zatem nabycie ich przez pracodawcę (pracodawca jest wskazany na fakturze VAT jako nabywca i pokrywa koszt zakupu), bądź pracownika (pracownik jest wskazany na fakturze VAT jako nabywca, ale pracodawca zwraca mu całość, bądź część kosztów nabycia okularów korygujących wzrok).

Jak wskazuje się w literaturze fachowej ?Wobec znacznie zróżnicowanych cen szkieł optycznych i oprawek pracodawca może mieć wątpliwości co do obowiązku ponoszenia pełnych kosztów wykonania okularów. Względy słuszności przemawiają za tym, by pracodawca ponosił pełny koszt robocizny i szkieł o parametrach wyznaczonych przez lekarza. Nie ma natomiast formalnoprawnych przeszkód, aby pracodawca ograniczył swój udział w ponoszeniu kosztów oprawy poprzez ustalenie kwoty partycypacji nie niższej jednak niż koszt oprawy odpowiadającej co najmniej standardowi podstawowemu? (Pióro Jan, Praca i Zabezpieczenie społeczne 2002/3/40).

Mając na uwadze powyższe, Spółka wewnętrznie uregulowała kwestię zwrotu pracownikom kosztu zakupu soczewek kontaktowych, ustalając kwotę partycypacji Spółki w koszcie nabycia na sumę 350 zł. Spółka dokonywać będzie zwrotu na podstawie otrzymanej faktury, na której jako nabywca wskazana będzie ona, bądź jej pracownik.

Ponadto Spółka uważa, iż z uwagi na to, że soczewki kontaktowe pełnią taką samą funkcję jak okulary korygujące wzrok nie ma znaczenia, czy lekarz zaleca stosowanie soczewek, bądź okularów. Ważny jest jedynie cel jakiemu mają służyć zarówno okulary, jak i soczewki kontaktowe, a więc zapewnienie bezpiecznej pracy przy monitorze ekranowym.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

? jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Dostawa towarów natomiast, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W ocenie Spółki, zwrot kosztów nabycia soczewek kontaktowych pracownikom, który może być uznany za przekazanie pracownikowi soczewek z uwagi na to, że Spółka figurować będzie na fakturze VAT jako nabywca, nie może być uznany za dostawę opodatkowaną na gruncie ustawy VAT.

Niewątpliwie będzie to przekazanie na cele związane z prowadzoną działalnością Spółki i będzie ona miała prawo do odliczenia podatku VAT. Pomimo, że pracownik używać będzie soczewek kontaktowych również poza godzinami pracy, a ponadto pracodawca nie będzie żądać zwrotu soczewek po ustaniu stosunku pracy, nie będzie można uznać, że przekazanie zostało dokonane na cele osobiste pracownika. Po pierwsze, pracownik partycypować będzie w części kosztów nabycia soczewek okularów (zwrot za soczewki przysługiwać będzie tylko do kwoty 350 zł) po drugie, soczewki będą dostosowane do indywidualnych potrzeb pracownika i najczęściej nie będzie możliwości przekazania tych samych soczewek innej osobie, bo niezwykle rzadko się zdarza, aby dwóch pracowników miało taką samą wadę wzroku i takie same potrzeby. Koronnym argumentem będzie natomiast fakt nałożenia na pracodawcę obowiązku zapewnienia pracownikowi soczewek kontaktowych, jeśli wykonuje on pracę przy monitorze ekranowym oraz fakt, że służą one działalności pracodawcy, bowiem zapewniać będą one bezpieczną pracę jego pracowników.

Mając na uwadze powyższe, Spółka prosi o potwierdzenie, że planowany zwrot pracownikom kosztów nabycia soczewek kontaktowych, który może być rozumiany jako ich przekazanie ? bowiem to Spółka figurować będzie na fakturze VAT jako nabywca ? nie będzie stanowić czynności opodatkowanej na gruncie ustawy VAT.

W przypadku, gdy faktura wystawiona będzie na pracodawcę przysługiwać mu będzie prawo do odliczenia podatku VAT. Zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 86 ust. 1 ustawy VAT, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jeśli zatem faktura dokumentująca zakup soczewek kontaktowych dla pracownika wystawiona będzie na Spółkę, nie będzie przeszkód, aby Spółka odliczyła VAT z takiej faktury. Spółka kwotę VAT podlegającą odliczeniu ustalać będzie w proporcji do kosztów zwracanych pracownikowi, czyli kosztów ponoszonych przez Spółkę bezpośrednio. Minister Finansów nie kwestionuje związku poniesionych kosztów z opodatkowaną działalnością podatnika i prawa do odliczenia podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie okularów (podobnie powinno być z soczewkami kontaktowymi), gdy będzie ona wystawiona na Spółkę (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 września 2009 r., sygn. IPPP1 443-698/09-4/PR).

Jeżeli Minister Finansów nie zgodziłby się ze stanowiskom Spółki wyrażonym powyżej, to zdaniem Spółki, kwota podatku należnego winna być naliczana od kwoty wyliczonej proporcjonalnie do zrefundowanej pracownikowi części kosztu.

Spółka stoi na stanowisku, że zapewnienie i przekazanie pracownikom soczewek kontaktowych w formie dokonywanego całościowego, bądź częściowego zwrotu kosztów nabycia soczewek na podstawie faktury, na której jako nabywca wskazana będzie Spółka, nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem VAT.

Jeżeli jednak Minister Finansów nie zgodziłby się z tym stanowiskiem i uznał, że w tej sytuacji przekazania pracownikowi soczewek kontaktowych stanowić będzie czynność opodatkowaną na gruncie ustawy VAT, wówczas zdaniem Spółki VAT należy naliczyć od kwoty refundowanej pracownikowi przez pracodawcę, tj. stanowiącej nie więcej niż 350 zł. Naliczanie podatku VAT od całej wartości nabycia soczewek kontaktowych wynikającej z faktury wystawionej na pracodawcę będzie nieuzasadnione co najmniej z dwóch powodów. Po pierwsze Spółka odliczać będzie VAT tylko od wartości pozostającej w proporcji do kosztów zwracanych pracownikowi, czyli kosztów ponoszonych przez Spółkę bezpośrednio, tj. do kwoty 350 zł. Po drugie, Spółka zapewniać będzie pracownikowi soczewki kontaktowe do kwoty 350 zł i towar w takiej wartości (taki bądź niższy będzie rzeczywisty koszt nabycia przez Spółkę, bowiem w pozostałej wartości koszty ponosić będzie pracownik) przekazywany będzie pracownikowi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe ? w zakresie opodatkowania przekazania pracownikom soczewek kontaktowych w formie dokonywanego całościowego zwrotu kosztów nabycia soczewek na podstawie faktury, na której jako nabywca wskazana będzie Spółka;
• nieprawidłowe ? w zakresie opodatkowania przekazania pracownikom soczewek kontaktowych w formie dokonywanego częściowego zwrotu kosztów nabycia soczewek na podstawie faktury, na której jako nabywca wskazana będzie Spółka, prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie soczewek oraz wyliczenia kwoty podatku należnego.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Spółka w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, na podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe, zamierza w przyszłości dokonywać zwrotów na rzecz pracowników kosztów nabycia soczewek kontaktowych zamiast okularów korygujących wzrok. Ponieważ w niektórych przypadkach pracownicy, dla których jest wskazanie lekarskie dla noszenia okularów, preferują, ze względów estetycznych, jednak soczewki. Zapewnienie soczewek kontaktowych odbywałoby się na tych samych zasadach, a więc na podstawie faktury VAT wystawionej na pracodawcę, bądź na pracownika a zwrot przysługiwałby do kwoty 350 zł.

W oparciu o § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973), pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym na stanowiskach z monitorami ekranowymi profilaktyczną opiekę zdrowotną, w zakresie i na zasadach określonych w odrębnych przepisach.

Według ust. 2 tego przepisu, pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary korygujące wzrok, zgodne z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, o której mowa w ust. 1, wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.

Przepisy ww. rozporządzenia w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe nie określają szczegółowych warunków zapewnienia przez pracodawcę okularów korekcyjnych. W związku z tym, powyższe kwestie powinny zostać uregulowane w aktach prawa zakładowego (układ zbiorowy pracy, regulaminy), które normują prawa i obowiązki pracowników i pracodawców w danym zakładzie pracy oraz organizację i porządek pracy. Jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest zobowiązany do wydawania regulaminu pracy i wynagradzania (zatrudniający powyżej 20 pracowników), warunki zapewnienia pracownikom pracującym przy monitorach ekranowych okularów korekcyjnych, w tym zasady dofinansowania kosztów ich zakupu, powinien ustalić na mocy swojej decyzji (wewnętrznego zarządzenia).

Jeżeli we wspomnianych przepisach znajduje się zapis, iż pracownikowi przysługuje zwrot kosztów zakupu okularów (szkieł) korekcyjnych w każdym wypadku, gdy przepisze je lekarz okulista, bez względu na to, czy badania zostały przeprowadzone w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, wówczas pracodawca będzie zobowiązany zwrócić koszty nawet takiego zakupu. W przeciwnym wypadku nie musi on zwracać kosztów poniesionych przez pracownika na okulary korekcyjne, jeśli nie zostały one zakupione w wyniku badań profilaktycznych, przeprowadzonych na podstawie skierowania pracodawcy.

W opinii Wnioskodawcy, z uwagi na to, że soczewki kontaktowe pełnią taką sama funkcję jak okulary korygujące wzrok nie ma znaczenia, czy lekarz zaleca stosowanie soczewek, bądź okularów. Ważny jest jedynie cel jakiemu mają służyć zarówno okulary, jak i soczewki kontaktowe, a więc zapewnienie bezpiecznej pracy przy monitorze ekranowym.

Mając na uwadze powyższe, Zainteresowany wewnętrznie uregulował kwestię zwrotu pracownikom kosztu zakupu soczewek kontaktowych, ustalając kwotę jego partycypacji w koszcie nabycia na sumę 350 zł. Spółka dokonywać będzie zwrotu na podstawie otrzymanej faktury, na której jako nabywca wskazana będzie ona, bądź jej pracownik.

W przedmiotowej sprawie obowiązek wynikający z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe Wnioskodawca realizować będzie w taki sposób, że otrzymywać on będzie od pracownika fakturę VAT, na której wskazany będzie jako nabywca. Następnie Zainteresowany na podstawie faktury VAT, na której wskazany będzie jako nabywca, zwracać będzie pracownikowi koszt nabycia soczewek do wskazanej kwoty 350 zł. Spółka odliczać będzie podatek VAT z faktury za soczewki (w całości, bądź w części, proporcjonalnie do zwracanej pracownikom kwoty 350 zł).

W opinii Wnioskodawcy, zwrot kosztów nabycia soczewek kontaktowych pracownikom, który może być uznany za przekazanie pracownikowi soczewek z uwagi na to, że będzie on figurować na fakturze VAT jako nabywca, nie będzie mógł być uznany za dostawę opodatkowaną na gruncie ustawy VAT.

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której to na fakturze dokumentującej zakup soczewek wskazana będzie jako nabywca Spółka.

Z informacji przedstawionych w opisie sprawy wynika, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dwoma sytuacjami, tj. w pierwszej sytuacji Wnioskodawca zwracać będzie pracownikowi całość poniesionych przez niego kosztów z tytułu nabycia soczewek, a w drugiej sytuacji zwrot dokonywany będzie tylko w części.

Odnosząc się zatem do pierwszej z ww. sytuacji, tut. Organ wyjaśnia co następuje.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług formułuje zasadę, iż warunkiem opodatkowania dostawy towarów jest odpłatność za tą czynność. W myśl powyższej zasady, nieodpłatna dostawa towarów nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, za wyjątkiem ściśle określonych sytuacji wskazanych w przepisach ustawy.

W odniesieniu do dostawy towarów, taki wyjątek od powyższej zasady odpłatności wprowadza przepis art. 7 ust. 2 ustawy.

Według tego przepisu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

? jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy).

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż zapewnienie pracownikom przez Spółkę soczewek kontaktowych, zgodnych z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie będzie ono stanowić przekazania towarów na cele osobiste pracowników.

Wskazać należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji potrzeb osobistych, można jednak przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązku pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Zatem przekazanie pracownikom soczewek kontaktowych w ramach stosunku zatrudnienia w formie dokonywanego całościowego zwrotu kosztów nabycia soczewek na podstawie faktury, na której będzie on wskazany jako nabywca, nie będzie stanowić w tym przypadku przekazania towarów na cele osobiste pracowników, gdyż takie przekazanie będzie miało na celu zabezpieczenie pracownikom zgodnych z przepisami warunków pracy.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, iż nieodpłatne przekazanie soczewek swoim pracownikom, którego obowiązek dokonania wynika z przytoczonych powyżej przepisów, w formie dokonywanego całościowego zwrotu kosztów nabycia okularów na podstawie faktury, na której jako nabywca wskazana będzie Spółka, nie wypełni warunków art. 7 ust. 2 ustawy i znajdzie się poza zakresem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, prawidłowe będzie stanowisko Zainteresowanego, że zapewnienie i przekazanie pracownikom soczewek kontaktowych w formie dokonywanego całościowego zwrotu kosztów nabycia soczewek na podstawie faktury, na której będzie on wskazany jako nabywca, nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie uznano za prawidłowe.

Z kolei w kwestii dokonywania przez Spółkę częściowego zwrotu kosztów poniesionych z tytułu nabycia soczewek wskazać należy, iż czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane ?po kosztach? ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Wobec powyższego nie można uznać, iż czynności wykonywane za wynagrodzeniem, które to wynagrodzenie jest niższe od kosztów świadczenia tych czynności, są nieodpłatne w części.

Potwierdzeniem powyższej tezy jest orzecznictwo TSUE. Przykładowo w wyroku w sprawie C 412/03 Hotel Scandic Gasaback AB v. Riksskatteverket, TSUE wskazał, iż według VI Dyrektywy dostawa jest albo odpłatna albo nieodpłatna. Uzyskanie zapłaty, która pokrywa jedynie koszty, czy też tylko ich część nie oznacza, w ocenie TSUE, że czynność ma charakter nieodpłatny lub częściowo nieodpłatny.

Powyższe koresponduje z definicją podatnika zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy, zgodnie z którą podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zatem dla opodatkowania czynności podatkiem od towarów i usług nie ma znaczenia, czy przez dostawcę towaru została odniesiona korzyść finansowa. Istotnym jest, czy w zamian za dostarczony towar zostało wypłacone wynagrodzenie na rzecz dostawcy. Bez znaczenia pozostaje zatem fakt, czy wynagrodzenie sprzedającego towar obejmuje jedynie kwotę stanowiącą zwrot kosztów lub jej część, czy też zostało powiększone o marżę stanowiącą zysk dla dostawcy.

W niniejszej sprawie Zainteresowany na podstawie odrębnych przepisów (cyt. powyżej) zobligowany jest do zapewnienia pracownikom pracującym przy monitorach ekranowych soczewek kontaktowych. Faktura dokumentująca ich nabycie będzie wystawiona na Spółkę. Z kolei ona dokonywać będzie częściowego zwrotu poniesionych przez pracownika kosztów nabycia soczewek. Wnioskodawca zwrot części poniesionych kosztów traktować będzie jako formę przekazania pracownikom okularów.

Wobec powyższego, obciążenie pracowników uprawnionych do przekazania im przez pracodawcę soczewek, określoną kwotą do zapłaty powodować będzie, iż na gruncie ustawy należy przyjąć, iż czynność ta będzie odpłatna. Tym samym stwierdzić należy, iż mimo, że soczewki zostaną przekazane za częściowym wynagrodzeniem, to jednak ich przekazanie będzie należało uznać za odpłatną dostawę towarów.

Tak więc przekazanie soczewek kontaktowych pracownikom Zainteresowanego za odpłatnością stanowić będzie, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, czynność podlegającą opodatkowaniu, na zasadach ogólnych, według stawek obowiązujących dla danego towaru.

W tym stanie rzeczy nie znajdzie zastosowania przepis art. 7 ust. 2 ustawy, ponieważ, jak wyżej wskazano, mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów. Tymczasem przepis art. 7 ust. 2 odnosi się do czynności nieodpłatnych.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionej powyżej sytuacji należy stwierdzić, iż skoro Wnioskodawca obciążać będzie pracowników częścią kosztów zakupu soczewek kontaktowych, kwota ta stanowić będzie kwotę należną z tytułu sprzedaży soczewek, w myśl wyżej cyt. art. 29 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym, jako podstawę opodatkowania należy przyjąć kwotę refundowaną pracownikowi przez pracodawcę, tj. stanowiącą nie więcej niż 350 zł, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Tym samym kwota podatku należnego nie powinna być naliczana od kwoty wyliczonej proporcjonalnie do zrefundowanej pracownikowi części kosztu, lecz winna się już w tej kwocie zawierać.

Zatem stanowisko Spółki, zgodnie z którym zapewnienie i przekazanie pracownikom okularów korygujących wzrok w formie dokonywanego częściowego zwrotu kosztów nabycia okularów na podstawie faktury, na której jako nabywca wskazana jest ona, nie stanowi czynności opodatkowanej podatkiem, a VAT należy naliczyć od kwoty refundowanej pracownikowi, uznać należało za nieprawidłowe.

Odnośnie prawa do odliczenia podatku naliczonego, tut. Organ wyjaśnia co następuje.

Art. 86 ust. 1 ustawy stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, iż nabywane przez Wnioskodawcę towary będące przedmiotem zapytania będą wykorzystywane przez niego do wykonywania czynności opodatkowanych. Wynika to z faktu, że pracownicy Spółki korzystający z soczewek otrzymywać je będą w ramach stosunku służbowego, zaś pracodawca został zobligowany do zapewnienia pracownikom zgodnych z przepisami warunków pracy. Zakup soczewek będzie związany z ogólną opodatkowaną działalnością Zainteresowanego, zapewniać będzie bezpieczną pracę pracowników.

Zatem zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu soczewek należących do jego przedsiębiorstwa, a następnie nieodpłatnie bądź częściowo odpłatnie przekazywanych jego pracownikom. Bowiem zakup ww. towarów przekazywanych nieodpłatnie bądź częściowo odpłatnie w ramach stosunku służbowego pracownikom będzie związany ze sprzedażą opodatkowaną.

Tym samym, Spółka będzie uprawniona do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z każdej faktury wystawionej na nią jako nabywcę, dokumentującej zakup soczewek kontaktowych.

Wobec powyższego stanowisko Zainteresowanego zgodnie z którym będzie on uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie soczewek w proporcji w jakiej partycypuje w kosztach nabycia soczewek, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w opodatkowania przekazania pracownikom soczewek kontaktowych w sytuacji, gdy faktura dokumentująca ich nabycie będzie wystawiona na Spółkę, prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie soczewek oraz wyliczenia kwoty podatku należnego. Natomiast pozostałe kwestie w zakresie podatku od towarów i usług zostały rozstrzygnięte w odrębnych interpretacjach indywidualnych z dnia 31 stycznia 2012 r.

Ponadto informuje się, że w zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.