Czy koszty transportu związane z zakupem towarów z Unii zwiększają w tym przypadku podstawę WNT, (...)

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 13 stycznia 2012 r. (data wpływu 16 stycznia 2012 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność handlową polegającą na sprzedaży artykułów elektrycznych. Dostawcami towarów są zarówno firmy polskie, jak też firmy z państw członkowskich Unii Europejskiej będące czynnymi podatnikami VAT w swoich krajach. Niektórzy z pośród dostawców, wyodrębniają w osobnej pozycji na fakturze koszty transportu towaru do Polski. Transport nie jest świadczony bezpośrednio przez dostawcę, lecz przez firmy spedycyjne lub kurierskie. Koszty transportu nie zwiększą towaru, ale zwiększą kwotę należną dla dostawcy.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Jest on zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (?).
2. Nabycie towarów spełnia definicję wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty transportu związane z zakupem towarów z Unii zwiększają w tym przypadku podstawę WNT, czy też należy je wykazać w deklaracji VAT jako import usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawę opodatkowania WNT zwiększają tylko koszty transportu pobierane przez dostawcę, jeżeli jednocześnie organizuje on transport. W przeciwnym wypadku, gdy transport zapewnia podmiot inny niż dostawca jest on zobowiązany do rozpoznania importu usług.

Podsumowując wnioski Zainteresowanego z wliczania kosztów transportu do podstawy opodatkowania WNT, uważa on, że w celu zapewnienia porównywalności danych zawartych w informacjach podsumowujących VAT UE, zasady zaliczania kosztów transportu muszą być jednakowe w całej Unii Europejskiej. To co u Wnioskodawcy stanowi podstawę WNT, to u jego odbiorcy powinno stanowić podstawę WDT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług prowadzi działalność handlową polegającą na sprzedaży artykułów elektrycznych. Dostawcami towarów są zarówno firmy polskie, jak też firmy z państw członkowskich Unii Europejskiej będące czynnymi podatnikami VAT w swoich krajach. Niektórzy z pośród dostawców, wyodrębniają w osobnej pozycji na fakturze koszty transportu towaru do Polski. Transport nie jest świadczony bezpośrednio przez dostawcę, lecz przez firmy spedycyjne lub kurierskie. Koszty transportu nie zwiększą towaru, ale zwiększą kwotę należną dla dostawcy.

Jak wskazał Zainteresowany, nabycie towarów, o którym mowa w opisie sprawy spełnia definicję wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy koszty transportu związane z zakupem towarów z Unii zwiększają w tym przypadku podstawę wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W myśl art. 31 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

W myśl art. 31 ust. 2 ustawy, podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku;
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Z powyższych przepisów wynika, że podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów o którym mowa w art. 9 ustawy jest cena nabycia towaru (czyli wartość towaru jaka znajduje się na fakturze wystawionej przez dostawcę towaru), powiększona na podstawie art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy o wydatki dodatkowe (w szczególności koszty transportu) pod warunkiem, że wydatki te są pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zatem, jeżeli transport związany z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów zapewniany jest przez dostawcę, wówczas koszty transportu zwiększają podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i to bez względu na to, czy koszty transportu zostały wkalkulowane w cenę towarów, czy też wykazane zostały jako odrębna pozycja na fakturze dokumentującej wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Koszty transportu zwiększają podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów także w sytuacji, gdy dostawca wystawił odrębną fakturę na rzecz podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dotyczącą świadczonej usługi transportu związanej z nabytymi towarami.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie dostawca towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia jest organizatorem ich transportu, a koszty z nim związane zwiększają kwotę należną z tytułu sprzedaży przez niego towarów.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy należy stwierdzić, że koszty transportu związane z zakupem towarów z Unii Europejskiej pobierane przez dostawcę towarów (organizatora ich transportu), stosownie do art. 31 ust. 2 pkt 2 ustawy, należy wliczyć do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zatem stanowisko Zainteresowanego, zgodnie z którym koszty transportu pobierane przez dostawcę towarów zwiększają podstawę wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w przypadku, gdy dostawca organizuje transport, należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być ? zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej ? rozpatrzone.

Dodatkowo tut. Organ wskazuje, iż w zakresie opodatkowania usługi transportu w dniu 2 lutego 2012 r. wydana została odrębna interpretacja indywidualna nr ILPP4/443-728/11-5/BA.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPP4/443-728/11-5/BA, interpretacja indywidualna