Czy koszty transportu związane ze sprzedażą towarów do Unii zwiększają podstawę WDT i należy (...)

UZASADNIENIE

W dniu 31 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usługi transportu. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 13 stycznia 2012 r. (data wpływu 16 stycznia 2012 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca sprzedaje swoje towary na terenie Polski oraz Unii Europejskiej. Sprzedaż jest dokonywana zawsze dla czynnych podatników VAT, którzy podali swój numer identyfikacyjny. W przypadku dostawy towarów do Unii obciąża on odbiorcę kosztami transportu, które są świadczone przez wynajętą przez niego firmę transportową na potrzeby konkretnej dostawy. Koszty transportu są dokumentowane oddzielną fakturą ze stawką ?np? jako usługi niepodlegające opodatkowaniu na terenie Polski, z dopiskiem, że ?zobowiązanym do zapłaty podatku jest odbiorca usługi?.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Jest on zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (?).
2. Dostawa towarów spełnia definicję wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy VAT.
3. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów realizowana jest na podstawie złożonych przez kontrahenta zamówień na towar. W cenę towaru nie jest wliczany koszt transportu. Obciążanie kosztami transportu następuje tylko w przypadku gdy to on dostarcza towar do kontrahenta, natomiast w przypadku odbioru własnego towarów z jego hurtowni nie ma kosztów transportu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszty transportu związane ze sprzedażą towarów do Unii zwiększają podstawę WDT i należy je wykazać ze stawką 0%, czy też stanowią odrębną usługę jako niepodlegającą VAT w Polsce, lecz w kraju gdzie ma siedzibę odbiorca usługi...

Zdaniem Wnioskodawcy, aby można było opodatkować usługę transportu stawką 0%, jej wartość musiałaby zostać wliczona w cenę towaru. W przypadku jednakże wykazania usługi transportowej oddzielnie, istnieje konieczność ustalenia jej miejsca świadczenia w celu określenia, czy podlega opodatkowaniu w Polsce. Ponieważ kontrahent podaje swój numer pod jakim jest zidentyfikowany dla potrzeby podatku VAT, usługa podlega opodatkowaniu tam gdzie odbiorca ma swoją siedzibę.

Podsumowując wnioski Zainteresowanego z wliczania kosztów transportu do podstawy opodatkowania WDT, uważa on, że w celu zapewnienia porównywalności danych zawartych w informacjach podsumowujących VAT UE, zasady zaliczania kosztów transportu muszą być jednakowe w całej Unii Europejskiej. To co u Wnioskodawcy stanowi podstawę WDT, to u jego odbiorcy powinno stanowić podstawę WNT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

Art. 13 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowany jako zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług sprzedaje swoje towary m.in. na terenie Unii Europejskiej. W przypadku dostawy towarów do Unii obciąża on odbiorcę kosztami transportu, które są świadczone przez wynajętą przez niego firmę transportową na potrzeby konkretnej dostawy. Koszty transportu są dokumentowane oddzielną fakturą ze stawką ?np? jako usługi niepodlegające opodatkowaniu na terenie Polski.

Jak wskazał Wnioskodawca, dostawa towarów, o której mowa w opisie sprawy spełnia definicję wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii, czy koszty transportu związane ze sprzedażą towarów do Unii zwiększają podstawę wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i należy je wykazać ze stawką 0%, czy też stanowią odrębną usługę jako niepodlegającą VAT w Polsce, lecz w kraju gdzie ma siedzibę odbiorca usługi.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zagadnienie to zostało uregulowane w art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 2006.347.1 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;
2. koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Zatem w sytuacji, gdy świadczenie sprzedawcy zobowiązującego się dostarczyć towar kupującemu do wskazanego przez niego miejsca obejmuje także koszty transportu, które są wkalkulowane w cenę towaru, to podstawa opodatkowania takiej sprzedaży obejmuje również koszty przewozu, niezależnie od podmiotu realizującego ten przewóz, a całość świadczenia powinna być opodatkowana według stawki podatkowej właściwej dla realizacji świadczenia, czyli sprzedaży towaru. W takiej sytuacji brak jest jakichkolwiek podstaw do traktowania usługi przewozu, realizowanej przez wyspecjalizowanego przewoźnika na rzecz sprzedawcy, jako usługi transportowej sprzedawcy wykonywanej na rzecz odbiorcy towaru.

Jednakże powyżej wskazane rozwiązanie nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż koszty transportu, którymi obciążany jest unijny odbiorca nie są wkalkulowane w cenę jednostkową towaru i są wykazywane w odrębnej fakturze, stanowią one bowiem odrębną od dostawy towarów usługę świadczoną na rzecz kontrahenta unijnego.

W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Oznacza to, że podmiot nabywający daną usługę we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przerzucenie kosztów na inną firmę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie. Zatem, konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej wyświadczenie tej usługi.

Zatem świadczoną usługę transportu należy uznać za usługę wykonywaną odrębnie od dostawy towarów oraz opodatkować zgodnie z przepisami podatku od towarów i usług właściwymi dla tej usługi.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku ? rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ? na mocy ust. 2 powołanego artykułu ? obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż odbiorca Zainteresowanego spełnia definicję podatnika, określoną w art. 28a ustawy.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

Dokonując analizy przepisu art. 28b ust. 1 ustawy stwierdzić należy, że zawarte w nim zastrzeżenia nie mają zastosowania w niniejszej sprawie. Miejsce świadczenia usługi transportu należy ustalić więc na podstawie zasady ogólnej, wyrażonej w tym artykule.

Zatem zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy, usługa transportu jest opodatkowana w państwie gdzie odbiorca Zainteresowanego posiada siedzibę działalności gospodarczej, co w konsekwencji powoduje, że usługa ta nie podlega opodatkowaniu na terytorium kraju.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie miejscem świadczenia usługi transportu na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Tym samym, koszty transportu stanowiące wynagrodzenie z tytułu usługi transportu, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe, jednakże na podstawie innego uzasadnienia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być ? zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej ? rozpatrzone.

Dodatkowo tut. Organ wskazuje, iż w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w dniu 2 lutego 2012 r. wydana została odrębna interpretacja indywidualna nr ILPP4/443-728/11-4/BA.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPP4/443-728/11-4/BA, interpretacja indywidualna