Zwolnienie od podatku opłat za użytkowanie dodatkowych pomieszczeń piwnicznych lub innych pomieszczeń (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2014 r. (data wpływu 20 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku opłat za użytkowanie dodatkowych pomieszczeń piwnicznych lub innych pomieszczeń przez mieszkańców budynków znajdujących się w zasobach Spółdzielni ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku opłat za użytkowanie dodatkowych pomieszczeń piwnicznych lub innych pomieszczeń przez mieszkańców budynków znajdujących się w zasobach Spółdzielni.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia prowadzi działalność w oparciu o ustawę z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. Nr 119 poz. 1116, z późn. zm., dalej: u.s.m.). Spółdzielnia jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towaru i usług. W ramach swej działalności wykonuje czynności na rzecz:

• członków Spółdzielni, którym przysługuje spółdzielcze prawo do lokali mieszkalnych (lokatorskie, własnościowe);
• osób niebędących członkami Spółdzielni, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokali;
• członków Spółdzielni będących właścicielami lokali;
• właścicieli lokali niebędących członkami Spółdzielni.
  
  

Od wyżej wymienionych osób Spółdzielnia pobiera opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2 i 4 u.s.m. W oparciu o te przepisy i statut Spółdzielni, Spółdzielnia obciąża mieszkańców opłatami za używanie lokali mieszkalnych uwzględniając odpowiednio:

• w przypadku członków Spółdzielni, którym przysługuje spółdzielcze prawo do lokali, koszty związane z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokal, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie Spółdzielni zgodnie ze statutem;
• w przypadku osób niebędących członkami Spółdzielni, którym przysługuje własnościowe prawo do lokalu, koszty związane z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokal, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie Spółdzielni na takich samych zasadach, jak członkowie Spółdzielni;
• w przypadku członków Spółdzielni będących właścicielami Spółdzielni, koszty związane z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokal, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie Spółdzielni zgodnie z postanowieniami statutu;
• w przypadku właścicieli lokali niebędących członkami Spółdzielni, koszty związane z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokal, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie Spółdzielni, które są przeznaczone do korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu na takich samych zasadach, jak członkowie Spółdzielni.
  
  

Do każdego lokalu mieszkalnego przypisane są piwnice do wyłącznego korzystania przez właścicieli poszczególnych lokali, które stanowią część nieruchomości wspólnej. Oprócz piwnic przydzielonych do poszczególnych lokali mieszkalnych, za które właściciele nie ponoszą dodatkowych opłat, w zasobach Spółdzielni występują dodatkowe pomieszczenia piwniczne, które nie są przynależne do żadnych lokali. Są to wolne pomieszczenia, wnęki znajdujące się pod schodami, pomieszczenia po likwidacji suszarni, pralni czy zsypów. Stanowią one część wspólną danego budynku, będącego współwłasnością Spółdzielni (zarządzającej nieruchomością) i innych właścicieli lokali. Przydzielane są przez Spółdzielnię właścicielom na podstawie decyzji wyrażających zgodę na użytkowanie tychże pomieszczeń. Przydzielone ww. pomieszczenia zgodnie z treścią zawartej decyzji muszą być wykorzystywane ?wyłącznie na cele przechowywania przedmiotów związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego. Pomieszczenia nie można podnajmować osobom trzecim, a zmianę warunków użytkowania należy ustalać ze Spółdzielnią?. Spółdzielnia cofa niniejszą decyzję w przypadku korzystania z przedmiotu decyzji w sposób niezgodny z przydziałem lub w przypadku zalegania z opłatami za mieszkanie. Za korzystanie z pomieszczeń właściciel wnosi miesięczną opłatę w wysokości ustalonej przez Spółdzielnię w planach finansowo-gospodarczych łącznie z opłatą za mieszkanie. Do kwoty opłaty za dodatkowe pomieszczenie Spółdzielnia dolicza stawkę podatku VAT 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opłata za użytkowanie dodatkowych pomieszczeń piwnicznych lub innych pomieszczeń dla mieszkańców budynków znajdujących się w zasobach Spółdzielni korzysta ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z objaśnieniami zawartymi w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Definicję lokalu mieszkalnego zawiera art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903, z późn. zm.), który stanowi, że samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Ponadto, ustawa o własności lokali w ust. 4 powołanego artykułu stanowi, że do lokalu mogą przynależeć jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej ?pomieszczeniami przynależnymi?.

Biorąc powyższe pod uwagę wskazać należy, że dodatkowe pomieszczenia takie jak komórki, piwnice, które co do zasady mogą przynależeć do lokalu mieszkalnego, nie powinny być traktowane jako lokale użytkowe, gdyż stanowią pomieszczenia gospodarcze lokalu mieszkalnego służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, przeznaczone do przechowywania materiałów, przedmiotów np. rowerów lub produktów żywnościowych użytkowników lokalu. Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony opis sprawy Spółdzielnia stwierdza, że usługa polegająca na odpłatnym udostępnianiu członkom Spółdzielni lub właścicielom lokali mieszkalnych dodatkowego pomieszczenia piwnicznego znajdującego się w budynku mieszkalnym na podstawie decyzji, korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, bowiem dodatkowe pomieszczenie piwniczne jest wykorzystywane wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Ponieważ zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe, Spółdzielnia niesłusznie nalicza podatek VAT w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Przez towary - zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy - należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (?).

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. serii L Nr 347 str. 1 ze zm.), dalej: Dyrektywa 2006/112/WE. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Na mocy art. 5a ustawy - obowiązującego od 1 stycznia 2011 r. - towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Należy podkreślić, że zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że Spółdzielnia prowadzi działalność w oparciu o ustawę z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych i jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towaru i usług. W ramach swej działalności wykonuje czynności na rzecz:

• członków Spółdzielni, którym przysługuje spółdzielcze prawo do lokali mieszkalnych (lokatorskie, własnościowe);
• osób niebędących członkami Spółdzielni, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokali;
• członków Spółdzielni będących właścicielami lokali;
• właścicieli lokali niebędących członkami Spółdzielni.
  
  

Od wyżej wymienionych osób Spółdzielnia pobiera opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2 i 4 u.s.m. Do każdego lokalu mieszkalnego przypisane są piwnice do wyłącznego korzystania przez właścicieli poszczególnych lokali, które stanowią część nieruchomości wspólnej. Oprócz piwnic przydzielonych do poszczególnych lokali mieszkalnych, za które właściciele nie ponoszą dodatkowych opłat, w zasobach Spółdzielni występują dodatkowe pomieszczenia piwniczne, które nie są przynależne do żadnych lokali. Są to wolne pomieszczenia, wnęki znajdujące się pod schodami, pomieszczenia po likwidacji suszarni, pralni czy zsypów. Stanowią one część wspólną danego budynku, będącego współwłasnością Spółdzielni (zarządzającej nieruchomością) i innych właścicieli lokali. Przydzielane są przez Spółdzielnię właścicielom na podstawie decyzji wyrażających zgodę na użytkowanie tychże pomieszczeń. Przydzielone ww. pomieszczenia zgodnie z treścią zawartej decyzji muszą być wykorzystywane ?wyłącznie na cele przechowywania przedmiotów związanych z prowadzeniem gospodarstwa domowego. Pomieszczenia nie można podnajmować osobom trzecim, a zmianę warunków użytkowania należy ustalać ze Spółdzielnią?. Spółdzielnia cofa decyzję w przypadku korzystania z przedmiotu decyzji w sposób niezgodny z przydziałem lub w przypadku zalegania z opłatami za mieszkanie. Za korzystanie z pomieszczeń właściciel wnosi miesięczną opłatę w wysokości ustalonej przez Spółdzielnię w planach finansowo-gospodarczych łącznie z opłatą za mieszkanie.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości, czy opłata za użytkowanie dodatkowych pomieszczeń piwnicznych lub innych pomieszczeń znajdujących się w zasobach Spółdzielni przez mieszkańców budynków korzysta ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w świetle art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zatem ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym co istotne, na cele mieszkaniowe.

Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

1. świadczenie usługi na własny rachunek,
2. charakter mieszkalny nieruchomości,
3. mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
   
   

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku, natomiast brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na jego zastosowanie.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego oraz lokalu użytkowego.

Definicję lokalu mieszkalnego zawiera natomiast art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, z późn. zm.). Zgodnie z nim, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Ponadto, art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali stanowi, że do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej ?pomieszczeniami przynależnymi?.

Jednocześnie Minister Infrastruktury w § 3 pkt 14 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690, z późń. zm.) określił, że lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Natomiast zgodnie z § 3 pkt 13 ww. rozporządzenia, pomieszczeniem gospodarczym jest pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych.

Z kolei pomieszczeniem technicznym jest pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku (§ 3 pkt 12 cyt. rozporządzenia).

Ponadto zgodnie z objaśnieniami zawartymi w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.) część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Biorąc powyższe pod uwagę wskazać należy, że dodatkowe pomieszczenia takie, jak komórki, piwnice, które co do zasady mogą przynależeć do lokalu mieszkalnego, nie powinny być traktowane jako lokale użytkowe, gdyż stanowią pomieszczenia gospodarcze lokalu mieszkalnego służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, przeznaczone do przechowywania materiałów, przedmiotów, opału lub produktów żywnościowych użytkowników lokalu.

Należy zauważyć, że z literalnego brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy wynika, że zwolnienie dotyczy usług najmu lub dzierżawy lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe. Jednakże biorąc pod uwagę wykładnię celowościową tego przepisu zwolnieniem od podatku objęte będą również usługi nienazwane z różnych względów ?najmem? lub ?dzierżawą? ale charakteryzujące się cechami przypisanymi do najmu lub dzierżawy.

W przepisie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.) ustawodawca wskazał, że przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Natomiast jak stanowi art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc zarówno najem jak i dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Świadczenie ww. usług wypełnia zatem określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu/dzierżawy mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe). W konsekwencji najem/dzierżawa nieruchomości, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy zauważyć, że dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług znaczenie ma rzeczywisty charakter danej czynności a nie jej nazwa zastosowana w umowie zawartej pomiędzy stronami transakcji.

Na tle powyższego należy zatem wyjaśnić, że zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy objęte są usługi mające cechy najmu i dzierżawy nieruchomości mieszkalnych, a zatem również świadczenie usług o podobnym do najmu lub dzierżawy charakterze (np. oddanie nieruchomości w odpłatne użytkowanie) pod warunkiem jednak wypełnienia wskazanych wyżej przesłanek obiektywnych, tj. świadczenie usługi odbywa się na własny rachunek, nieruchomość ma charakter mieszkalny, a celem realizowanego świadczenia jest zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych.

Mając na uwadze wyżej przytoczone przepisy oraz powyższy opis sprawy należy stwierdzić, że czynność polegająca na odpłatnym udostępnieniu mieszkańcom zasobów Spółdzielni dodatkowych pomieszczeń takich jak: pomieszczenia po likwidacji suszarni, pralnie, zsypy, pomieszczenia piwniczne, wnęki pod schodami, znajdujących się w budynkach mieszkalnych podmiotom nieprowadzącym działalności gospodarczej, z uwagi na fakt, że - jak wskazał Wnioskodawca - udostępnienie ma związek z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych, spełnia przesłanki do objęcia tej czynności zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. W konsekwencji pobierając opłaty za użytkowanie ww. pomieszczeń Spółdzielnia nie powinna naliczać podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.