Opodatkowanie wniesienia do spółki z o.o. aportu w postaci przedsiębiorstwa.

24.10.2014

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2014 r. (data wpływu 14 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wniesienia do spółki komandytowej wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wniesienia do spółki komandytowej wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jako osoba fizyczna indywidualną działalność gospodarczą pod firmą ?A? (dalej: Przedsiębiorca). Sprzedaż prowadzona jest dla innych przedsiębiorstw (sprzedaż hurtowa) oraz dla ludności (sprzedaż detaliczna) poprzez sieć sklepów znajdujących się na terenie kilku sąsiadujących województw (48 sklepów). Sklepy działają pod znakiem firmowym (marką), który stanowi istotną wartość w wyniku zdobytego na przestrzeni lat zaufania klientów oraz dostawców.

Przedsiębiorca zamierza wnieść do spółki osobowej (spółki komandytowej) wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa.

W zakres wkładu niepieniężnego wchodzić będą w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo (znak firmowy),
własność ruchomości, w tym środki trwałe, wyposażenie, towary oraz inne prawa rzeczowe ruchomości,
wartości niematerialne i prawne, m.in. oprogramowanie komputerowe oraz baza klientów (know-how),
wierzytelności,
środki pieniężne,
prawa z umów i porozumień handlowych łączących Przedsiębiorcę z dostawcami i odbiorcami,
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy,
tajemnice przedsiębiorstwa,
zobowiązania handlowe oraz wobec pracowników.

Spółka komandytowa przejmie dotychczasową strukturę organizacyjną przedsiębiorstwa prowadzonego przez Przedsiębiorcę.

Wszyscy pracownicy zatrudnieni u Przedsiębiorcy przejdą do pracy w spółce komandytowej na podstawie art. 23 (1) Kodeksu pracy (przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę).

Z przedmiotu wkładu niepieniężnego (aportu) wyłączone zostaną dwie nieruchomości będące własnością Przedsiębiorcy, budynek magazynowo-biurowy, w którym obecnie prowadzona jest działalność hurtowa wraz z częścią administracyjną oraz lokal biurowy, w którym znajduje się biuro przedstawicieli handlowych koordynujących działalność handlu detalicznego. Wyłączone zostanie również zobowiązanie kredytowe związane z budynkiem magazynowo-biurowym (kredyt inwestycyjny na budowę tej nieruchomości).

Ze względu na to, że z przedmiotu wkładu zostaną wyłączone nieruchomości, w których obecnie prowadzony jest handel hurtowy oraz biura zakłada się zawarcie długoterminowej umowy najmu tych nieruchomości pomiędzy Przedsiębiorcą a spółką komandytową, tym samym spółka będzie miała możliwość korzystania z tych nieruchomości w celu prowadzenia działalności handlu hurtowego, jak również zapewnione będą pomieszczenia dla celów administracyjno-biurowych spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wniesienie do spółki komandytowej wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa (z wyłączeniem nieruchomości oraz zobowiązania kredytowego ściśle związanego z tą nieruchomością) będzie stanowiło czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (zwaną dalej ustawą o VAT) przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jak stanowi art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie ?transakcja zbycia? należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu ?dostawa towarów? w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. ?zbycie? obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie aportu.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji ?przedsiębiorstwa?, zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. Według art. 55 (1) Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Z definicji tej wynika, że składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, aby można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Ponadto art. 55 (2) k.c. stanowi, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Z przepisu tego wynika, że ustawodawca pozostawił stronom transakcji swobodę co do tego, które składniki przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, a które z jej zakresu wyłączyć. Pogląd taki wyrażają również sądy.

Przykładowo Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 8 stycznia 1997 r. (sygn. akt I ACr 527/96), stwierdził, że ?Wyłączenie z przekazania poszczególnych składników jego mienia nie oznacza, że czynność prawna nie obejmuje zbycia przedsiębiorstwa (art. 55 (2) K.c.)?.

Z całą stanowczością należy uznać, że własność nieruchomości nie jest niezbędna do prowadzenia działalności handlowej. Brak nieruchomości w majątku przedsiębiorstwa nie wpływa na funkcjonalne związki pomiędzy pozostałymi składnikami, które pozwalają na prowadzenie działalności.

Nieruchomości wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej można uzyskać w formie odpłatnego posiadania zależnego, tj. wynająć, wydzierżawić lub wyleasingować od innego podmiotu gospodarczego. Taka możliwość w tym przypadku jest zapewniona.

Tym samym pozostałe składniki majątkowe, po wyłączeniu nieruchomości, zdecydowanie posiadają potencjalną zdolność do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot, a więc tworzą przedsiębiorstwo, a nie zbiór pewnych elementów, których jedyną cechą wspólną jest bycie własnością jednego podmiotu gospodarczego.

Jednocześnie należy zauważyć, że art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przewiduje jednakowe skutki podatkowe zarówno w odniesieniu do transakcji, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo, jak i jego zorganizowana część. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa ? w myśl art. 2 pkt 27e ustawy o VAT ? stanowi organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z powołanego przepisu wynika, że podstawowym warunkiem uznania określonego zespołu składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest to, aby wystąpiły w nim zarówno składniki materialne jak i niematerialne, w tym zobowiązania. Zespół ten powinien umożliwiać prowadzenie na jego bazie niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego określone zadania. Ponadto, powinien być on wydzielony organizacyjnie i finansowo w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Zorganizowana cześć przedsiębiorstwa nie jest zatem jedynie ?prostą? sumą składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań. Istotne jest to, aby te składniki były odpowiednio powiązane i umożliwiały samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej. Wskazane cechy zorganizowanej części przedsiębiorstwa wskazują na ścisłe powiązanie tego zespołu składników majątkowych z przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 55 (1) Kodeksu cywilnego. Istotą każdego z wymienionych tworów prawnych jest bowiem zapewnienie ich właścicielowi możliwości realizacji w oparciu o nie samodzielnej działalności gospodarczej.

W ocenie Przedsiębiorcy, przedmiot planowanego aportu należy uznać za przedsiębiorstwo. Jednak nawet w przypadku wystąpienia jakichkolwiek wątpliwości w zakresie tej kwalifikacji, powinien on być uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Potwierdza to wyrok NSA z dnia 28 sierpnia 2013 r. (sygn. akt II FSK 2529/11), w uzasadnieniu którego, sąd orzekł:

?(...) Żaden z przepisów prawa powołanych przez Sąd pierwszej instancji oraz wnoszącego skargę kasacyjną nie zawiera wprost, dosłownie i jednoznacznie wymogu, zgodnie z którym dla bytu prawnego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części niezbędne jest prawo własności nieruchomości?.

Niezależnie więc od tego czy przedmiot aportu zostanie zakwalifikowany jako przedsiębiorstwo, czy zostanie uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, wniesienie aportu będzie stanowiło ? zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT ? czynność wyłączoną spod opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, wniesienie przez Przedsiębiorcę swojego przedsiębiorstwa z wyłączeniem nieruchomości oraz zobowiązania kredytowego dotyczącego nieruchomości do spółki komandytowej będzie czynnością, która nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (?).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Stosownie bowiem do art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem ?transakcji zbycia?. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia ?dostawy towarów? w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport).

Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 tej ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia ?przedsiębiorstwo?. Zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), gdzie zawarta jest taka definicja.

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Jeżeli warunki, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu cywilnego zostaną spełnione, to dostawa realizowana do innego podmiotu (np. spółki prawa handlowego lub cywilnego), nie będzie podlegała przepisom ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jako osoba fizyczna indywidualną działalność gospodarczą (dalej: Przedsiębiorca). Sprzedaż prowadzona jest dla innych przedsiębiorstw (sprzedaż hurtowa) oraz dla ludności (sprzedaż detaliczna) poprzez sieć sklepów znajdujących się na terenie kilku sąsiadujących województw (48 sklepów). Sklepy działają pod znakiem firmowym (marką), który stanowi istotną wartość w wyniku zdobytego na przestrzeni lat zaufania klientów oraz dostawców.

Przedsiębiorca zamierza wnieść do spółki osobowej (spółki komandytowej) wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa. W zakres wkładu niepieniężnego wchodzić będą w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo (znak firmowy),
własność ruchomości, w tym środki trwałe, wyposażenie, towary oraz inne prawa rzeczowe ruchomości,
wartości niematerialne i prawne, m.in. oprogramowanie komputerowe oraz baza klientów (know-how),
wierzytelności,
środki pieniężne,
prawa z umów i porozumień handlowych łączących Przedsiębiorcę z dostawcami i odbiorcami,
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy,
tajemnice przedsiębiorstwa,
zobowiązania handlowe oraz wobec pracowników.

Spółka komandytowa przejmie dotychczasową strukturę organizacyjną przedsiębiorstwa prowadzonego przez Przedsiębiorcę. Wszyscy pracownicy zatrudnieni u Przedsiębiorcy przejdą do pracy w spółce komandytowej na podstawie art. 23 (1) Kodeksu pracy (przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę).

Z przedmiotu wkładu niepieniężnego (aportu) wyłączone zostaną dwie nieruchomości będące własnością Przedsiębiorcy, budynek magazynowo-biurowy w Zielonej Górze, w którym obecnie prowadzona jest działalność hurtowa wraz z częścią administracyjną oraz lokal biurowy w Poznaniu, w którym znajduje się biuro przedstawicieli handlowych koordynujących działalność handlu detalicznego. Wyłączone zostanie również zobowiązanie kredytowe związane z budynkiem magazynowo-biurowym (kredyt inwestycyjny na budowę tej nieruchomości). Ze względu na to, że z przedmiotu wkładu zostaną wyłączone nieruchomości, w których obecnie prowadzony jest handel hurtowy oraz biura zakłada się zawarcie długoterminowej umowy najmu tych nieruchomości pomiędzy Przedsiębiorcą a spółką komandytową, tym samym spółka będzie miała możliwość korzystania z tych nieruchomości w celu prowadzenia działalności handlu hurtowego, jak również zapewnione będą pomieszczenia dla celów administracyjno-biurowych spółki.

Wskazać należy, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa decyduje pełen zakres aportowanego majątku, praw i zobowiązań, wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo.

W przedmiotowej sprawie, w mającym być przedmiotem aportu przedsiębiorstwie, zachowane zostaną funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, a przekazana masa będzie mogła służyć kontynuowaniu dotychczasowej działalności.

Podkreślić w tym miejscu należy, że brak nieruchomości w przekazywanym majątku nie wpływa na funkcjonalne związki pomiędzy pozostałymi składnikami, które pozwalają na prowadzenie dotychczasowej działalności. Nieruchomości wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej można bowiem uzyskać w formie odpłatnego posiadania zależnego (wynajem, dzierżawa, leasing) i w taki sposób ? jak wskazał Wnioskodawca ? w przedmiotowej sprawie będą one przez nabywcę przedsiębiorstwa pozyskane.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy stwierdzić należy, że wyłączenie z masy majątkowej przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, nieruchomości wykorzystywanej dla potrzeb prowadzenia działalności gospodarczej ? która to nieruchomość następnie będzie przedmiotem umowy najmu zawartej przez Zainteresowanego ze spółką komandytową, do której zamierza on wnieść to przedsiębiorstwo ? nie pozbawia go ? na dzień wniesienia aportem do spółki ? cech przedsiębiorstwa. To samo dotyczy zobowiązania kredytowego ściśle związanego z tą nieruchomością. Oznacza to, że w analizowanej sprawie będzie miał zastosowanie przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W konsekwencji czynność wniesienia przez Wnioskodawcę aportem przedsiębiorstwa do spółki komandytowej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Reasumując, opisany przez Zainteresowanego przedmiot wkładu niepieniężnego stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, a zatem jego wniesienie przez Wnioskodawcę (aport) do spółki komandytowej będzie czynnością, która na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ? nie będzie objęta zakresem przedmiotowym tej ustawy.

Zatem, w świetle opisanego przyszłego zdarzenia wniesienie wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa (z wyłączeniem nieruchomości oraz zobowiązania kredytowego ściśle związanego z tą nieruchomością) nie będzie stanowiło czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.