Spółka nabyła formy wtryskowe jako samodzielne, zdatne do użytku urządzenie, które może współpracować (...)

UZASADNIENIE

W dniu 22.08.2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania jako samodzielny środek trwały form wtryskowych i skorzystania z jednorazowej amortyzacji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka w styczniu 2007r. nabyła 4 formy wtryskowe , stanowiące komplet dla produkcji wentylatora za kwotę 150.206,80 zł. Zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, formy wtryskowe znajdują się w grupie 503: ? maszyny, urządzenia i aparaty przemysłu tworzyw sztucznych?. Spółka spełnia definicję małego podatnika, dlatego przyjmując formy do produkcji w kwietniu 2007r., dokonała ich jednorazowej amortyzacji na podstawie art. 16k pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z uwagi na to, że nie posiada własnej wtryskarki, Spółka zawarła za wynagrodzeniem umowę z podmiotem, który posiada wtryskarkę, o świadczenie usług wtrysku. Formy zostały zamontowane na wtryskarce i rozpoczęto produkcję wyrobów, których sprzedaż stanowi przychód Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka , będąc właścicielem form wtryskowych, ale nie posiadając wtryskarki, może uznać formy za ?środki trwałe , kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania? i skorzystać z jednorazowej amortyzacji...

Zdaniem wnioskodawcy formy wtryskowe, zaliczone do urządzeń z grupy 3-8 KŚT spełniając warunek kompletności i zdatności do użytku w dniu przyjęcia do używania , stanowią środek trwały, który może pracować z dowolną wtryskarką, nie tylko z jedną. Uzyskiwanie przychodów z tytułu sprzedaży wyrobów wytworzonych na formach uprawnia Spółkę do zakwalifikowania wydatków na zakup form do kosztów uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( t.j. Dz. U. z 2000r., nr 54, poz. 654 z późn. zm. ), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Zatem , aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione warunki:

1. poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu z działalności gospodarczej,
2. poniesiony wydatek ma na celu zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
3. wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów negatywnych określonych w art. 16 ust. 1 ustawy.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych , w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia ( odpisy amortyzacyjne ). W myśl definicji środka trwałego określonej w art. 16a ust. 1 ustawy, przedmiot , aby był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

1. musi stanowić własność lub współwłasność podatnika,
2. w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku,
3. przewidywany okres jego używania jest dłuższy niż rok,
4. jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
   
   

Oprócz powyższych przesłanek określonych przez ustawodawcę w ustawie podatkowej przy rozstrzyganiu problemu, czy dany przedmiot może być uznany za środek trwały należy posiłkować się Klasyfikacją Środków Trwałych - Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych ( Dz. U. nr 112, poz. 1317 z późn. zm.), gdzie poszczególne środki trwałe, zakwalifikowane są do odpowiedniej grupy, podgrupy i rodzaju. Art.16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wymienia wśród środków trwałych m.in. maszyny, urządzenia i środki transportu. W grupie 5, podgrupie 50 Klasyfikacji Środków Trwałych określono, że rodzaj 503 obejmuje : prasy hydrauliczne do tworzyw sztucznych, wytłaczarki ślimakowe z oprzyrządowaniem, wtryskarki, maszyny powlekające i nasycające, żelatyniarki, maszyny do formowania próżniowego, zgrzewarki do mas plastycznych, ucierarki jedno- i trójwalcowe, zwijarki rur bakelitowych, formy wtryskowe oraz inne maszyny, urządzenia i aparaty przemysłu tworzyw sztucznych. Jak wynika z przedstawionego przez wnioskodawcę stanowiska, zakupione formy mogą współpracować z dowolną wtryskarką, w tym przypadku należącą do innego podmiotu, a to świadczy, że są one samodzielnym, zdatnym do użytku urządzeniem, niestanowiącym części peryferyjnej wtryskarki. Zatem można przyjąć ? kompletność i zdatność do użytku? tych form w dniu przyjęcia ich do używania.

Zgodnie z dodanym ustawą z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. nr 217, poz. 1589 ) art. 16k ust. 7 ustawy , mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym te środki zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów. Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych ( art. 16k ust. 8 ustawy ).

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego stanu faktycznego należy uznać, że Spółka nabywając formy wtryskowe, nabyła samodzielne, zdatne do użytku urządzenie, które może współpracować z dowolną wtryskarką i nie stanowiące peryferyjnej części wtryskarki.

Nabyła zatem środek trwały. Wartość nabytych form wtryskowych wynosi 150.206,80 zł, a jak wynika z wniosku, Spółka posiada status małego podatnika, zatem w świetle obowiązującego stanu prawnego była uprawniona do zakwalifikowania wydatków na zakup form wtryskowych do kosztów uzyskania przychodów w formie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego. W związku z powyższym stanowisko wnioskodawcy w zakresie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1Maja 10, 09-402 Płock.