Kontrahentami Spółki będą nie posiadające na terytorium Polski zakładu podmioty wg wiedzy Wnioskodawcy (...)

Kontrahentami Spółki będą nie posiadające na terytorium Polski zakładu podmioty wg wiedzy Wnioskodawcy głównie - ale nie wyłącznie ? ukraińskie, co sprawia że certyfikat rezydencji jest nie tylko wymaganym ale wręcz niezbędnym elementem prawidłowego i korzystnego dla Spółki określenia wysokości podatku i jego pobrania lub nie pobrania stosownie do umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z Ukrainą lub innym państwem, która zgodnie z unormowaniami konstytucyjnymi a także wprost na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma pierwszeństwo zastosowania.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29.08.2007 r. (data wpływu 03.09.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konieczności uzyskania certyfikatu rezydencji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03.09.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie konieczności uzyskania certyfikatu rezydencji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawione następujące zdarzenia przyszłe (zdarzenie przyszłe w dwóch wariantach).

Sp. z o.o, zwana dalej przez wnioskodawcę ?U.? albo ?Spółka? założyła na Ukrainie przedstawicielstwo w celu promowania towarów oferowanych przez Spółkę. Przedstawicielstwo zatrudnia pracowników i dysponuje zapleczem technicznym niezbędnym do promocji i reklamy Spółki na terenie Ukrainy.

Przedstawicielstwo wykonuje wyłącznie czynności marketingowe i promocyjne, nie prowadzi natomiast działalności gospodarczej. Ponieważ funkcje przedstawicielstwa sprowadzają się jedynie do czynności promocyjnych i marketingowych nie powstaje obowiązek zapłaty podatku dochodowego na Ukrainie w związku z działalnością przedstawicielstwa. Przedstawicielstwo nie jest zakładem w rozumieniu Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania uchylaniu się od podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w K. dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r., Nr 63, poz. 269, zwanej dalej przez wnioskodawcę ?polsko-ukraińską umową o unikaniu podwójnego opodatkowania?). W związku z koniecznością zapewnienia sprawnego funkcjonowania przedstawicielstwa oraz w związku z wykonywaniem przez niego działalności promocyjnej i marketingowej nabywane będą od kontrahentów zagranicznych, głównie podmiotów ukraińskich, towary i usługi. Przedstawicielstwo może dokonywać w szczególności zakupów: usług doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników oraz pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz usług o podobnym charakterze.

Spółka rozważa dwa warianty dokonywania płatności za zakup wyżej wymienionych usług:

W myśl pierwszego wariantu kontrahenci będą wystawiać faktury na przedstawicielstwo. Płatności będą dokonywane bezpośrednio, ze środków zgromadzonych na koncie przedstawicielstwa na Ukrainie, które zostały przekazane przedstawicielowi z rachunku U. (dalej określany przez wnioskodawcę jako ?wariant pierwszy?).

W drugim wariancie kontrahenci będą wystawiać faktury bezpośrednio na przedstawicielstwo, natomiast płatność będzie dokonywana z konta U. (dalej określany przez wnioskodawcę jako ?wariant drugi?).

Ponieważ przedstawicielstwo nie jest zakładem, wyżej wymienione wydatki przedstawicielstwa na zakup usług od zagranicznych kontrahentów będą podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów U.

Kontrahenci zagraniczni, głównie podmioty ukraińskie, od których nabywane będą wyżej wymienione usługi, nie posiadają w Polsce zakładów w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w tym w szczególności polsko-ukraińskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy spółka ma obowiązek każdorazowego uzyskiwania certyfikatów rezydencji od zagranicznych kontrahentów w przypadku zakupu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2 a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w obu przedstawionych w stanie faktycznym wariantach ...

Zdaniem wnioskodawcy w związku z zakupami usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od kontrahentów przedstawicielstwa Spółki na Ukrainie, dokonywanych na potrzeby związane z działalnością promocyjno ? reklamową przedstawicielstwa Spółki na Ukrainie, w żadnym z przedstawionych wariantów dokonywania płatności Spółka nie ma obowiązku uzyskiwania certyfikatów rezydencji zagranicznych kontrahentów w celu niedobrania podatku u źródła, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z treści art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 tej ustawy, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze, ustala się w wysokości dwudziestu procent tych przychodów, z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczypospolita Polska. Zgodnie z polsko-ukraińską umową o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatności za ww. świadczenia są traktowane jako zyski przedsiębiorstwa podlegające opodatkowaniu w państwie odbiorcy płatności.

Jednakże na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niedobranie podatku zgodnie z tą umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym przez niego zaświadczeniem (certyfikat rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Transakcja zakupu przedmiotowych usług dotyczy dwóch podmiotów prawa ukraińskiego, tj. kontrahenta oraz przedstawicielstwa Spółki zarejestrowanego na Ukrainie zgodnie z przepisami wewnętrznymi prawa tego państwa. Usługi nabywane są wyłącznie na rzecz przedstawicielstwa na Ukrainie. Usługi te mają służyć jego prawidłowemu funkcjonowaniu i prowadzeniu działalności promocyjnej i marketingowej na terenie Ukrainy.

W wariancie pierwszym zlecenie wykonania usług podmiotom zagranicznym będzie przekazywać kontrahentowi przedstawicielstwo na Ukrainie, nie zaś U.

Przedstawicielstwo będzie również negocjować wszystkie warunki wykonania usług przez kontrahentów zagranicznych.

Wariant ten zakłada dokonywanie płatności ze środków pieniężnych przedstawicielstwa zgromadzonych na koncie bankowym na Ukrainie, udostępnionych przedstawicielstwu przez U. Spółka nie będzie wypłacać podmiotom wymienionym w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jakichkolwiek kwot pieniężnych, ponieważ wynagrodzenie za świadczone przez nie usługi będą wypłacane przez przedstawicielstwo ze środków udostępnionych mu przez U.. Na fakturze będzie widniało przedstawicielstwo Spółki jako podmiot obciążony kosztami transakcji. Również sama płatność będzie dokonywana ze środków zgromadzonych na rachunku bankowym przedstawicielstwa.

Fakt, że wydatki ponoszone przez przedstawicielstwo będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów U., nie oznacza jednocześnie, że kontrahenci przedstawicielstwa uzyskają przychody na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 21 ust. 1 pkt. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że podatek u źródła pobiera się z tytułu przychodów uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 tej ustawy, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z uwagi na to, że bezpośrednie porozumienia oraz negocjacje z kontrahentami w zakresie zakupu usług prowadzone będą przez przedstawicielstwo, kupowane usługi będą służyć działalności przedstawicielstwa, a co więcej, wynagrodzenie będzie wypłacane ze środków przedstawicielstwa na Ukrainie, udostępnionych mu jedynie przez U., kontrahenci nie będą uzyskiwać przychodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W analizowanym wariancie przychody te uzyskiwane będą przez podmioty wymienione w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłącznie na terytorium Ukrainy.

Również zastosowanie przez Spółkę wariantu drugiego, nie powinno powodować obowiązku pobrania podatku u źródła i uzyskania certyfikatu rezydencji przez U. od zagranicznych kontrahentów, od których przedstawicielstwo będzie kupować usługi doradcze, reklamowe itp.

W wariancie drugim, pomimo zaangażowania Spółki polegającego na dokonywaniu przez nią płatności za usługi kupowane przez przedstawicielstwo, należy podkreślić, że miejsce położenia źródła przychodów pozostaje w dalszym ciągu Ukraina, ponieważ i w tym przypadku bezpośrednie porozumienia oraz negocjacje z kontrahentami w zakresie zakupu towarów i usług prowadzone będą przez przedstawicielstwo. Usługi będą kupowane w celu wykonania działalności przedstawicielstwa. Fakt fizycznego dokonania płatności przez Spółkę nie ma decydującego znaczenia dla uznania, że kontrahenci zagraniczni uzyskują przychody na terytorium Polski. Wobec tego Spółka stoi na stanowisku, że również w tym przypadku źródło przychodów znajduje się na terytorium Ukrainy.

Spółka zwraca uwagę na fakt, że zgodnie z powszechnie przyjętą praktyką interpretacyjną przpisy prawa podatkowe powinny być interpretowane literalnie. Także art. 22 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powinien być interpretowany w ten sposób. Przepis ten stanowi o obowiązku pobrania podatku u źródła wyłącznie w odniesieniu do przychodów uzyskiwanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników nie mających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu.

W analizowanych wariantach kontrahenci zagraniczni nie uzyskują przychodów na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, ponieważ:

  • w wariancie 1 i 2 zamówienia usług u kontrahentów zagranicznych będzie dokonywać przedstawicielstwo na Ukrainie,


  • w wariancie 1 i 2 przedstawicielstwo na Ukrainie będzie negocjować również wszystkie warunki wykonania zamówienia przez kontrahenta zagranicznego,


  • w wariancie 1 i 2 usługi kupowane od kontrahentów zagranicznych będą wykonane na rzecz przedstawicielstwa na Ukrainie. Usługi te są niezbędne do prawidłowego wykonania czynności promocyjnych i marketingowych przez to przedstawicielstwo,


  • w wariancie 1 płatność dokonywana będzie przez z konta przedstawicielstwa na Ukrainie, ze środków udostępnionych jedynie przedstawicielstwu przez U.,


W wariancie 1 U. nie będzie wpłacać bezpośrednio kontrahentom zagranicznym żadnego wynagrodzenia z tytułu świadczenia przez kontrahentów zagranicznych usług na rzecz przedstawicielstwa,

W wariancie 1 i 2 zakup usług doradczych, reklamowych itp. dotyczy dwóch podmiotów prawa ukraińskiego, tj. kontrahenta i przedstawicielstwa zarejestrowanego na Ukrainie.

W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, że dochód uzyskany przez kontrahentów przedstawicielstwa jest uzyskiwany w całości za granicą (na Ukrainie), a więc nie podlega opodatkowaniu w Polsce 20% podatkiem u źródła i w związku z tym nie powstaje obowiązek uzyskiwania od kontrahentów przedstawicielstwa certyfikatów rezydencji podatkowej

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego (zdarzeń przyszłych), stwierdzam, co następuje.

Obowiązek uzyskania certyfikatu rezydencji w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654, ze zm.) został uregulowany w nw. ustępach art. 26, tj.:

  • ust. 1, zgodnie z którym osoby prawne i jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany
  • jej miejsca siedziby dla celów podatkowych, uzyskanym od niej certyfikatem rezydencji, lub
  • istnienia zagranicznego zakładu - zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej państwa, w którym znajduje się jej siedziba lub zarząd, albo przez właściwy organ podatkowy państwa, w którym ten zagraniczny zakład jest położony,
  • ust.

    1d, zgodnie z którym osoby prawne i jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, nie pobierają zryczałtowanego podatku od dokonywanych wypłat pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2, prowadzącego działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład, uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji, oraz uzyskania pisemnego oświadczenia, że należności te związane są z działalnością tego zakładu; przepis ust. 3d stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionych zdarzeń przyszłych wynika, że odnośnie podatnika będzie miał zastosowanie jedynie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych. Niemniej jednak wszystkie przytoczone wyżej ustępy art. 26 odwołują się do art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie zatem z ww. przepisami konieczność uzyskania certyfikatu rezydencji dotyczy przedsiębiorców wypłacających należności określone w art. 21 ust. 1 art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy podatek dochodowy od dochodów (przychodów z dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ustala się w wysokości 19 % uzyskanego przychodu. Art. 22 ust. 1 dotyczy przychodów z tytułu udziału w zyskach polskich osób prawnych i nie ma zastosowania odnośnie przedstawionych zdarzeń przyszłych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. ustawy podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

  1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),


  2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,


2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów,

3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytow

4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej

- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Art. 21 ust. 1 pkt. 2a dotyczy świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze, czyli świadczeń które jak wynika z przedstawionych zdarzeń przyszłych są (będą) przedmiotem działalności przedstawicielstwa Spółki na Ukrainie, a w szczególności są przedmiotem wniosku podatnika.

Istotne jest zatem ustalenie, czy w przedstawionych zdarzeniach przyszłych (dwóch wariantach zdarzenia przyszłego) zostanie spełniona ogólna przesłanka wynikająca z ww. art. 21 ust. 1, a sprowadzająca się do uzyskania przychodów na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że faktury za nabywane towary i usługi będą wystawiane przez kontrahentów na przedstawicielstwo z tym, że:

  • w wariancie pierwszym płatność będzie następowała z konta przedstawicielstwa, tj. ze środków powierzonych w tym celu przez Spółkę,


  • w wariancie drugim płatność będzie następowała bezpośrednio z konta Spółki.


Ponieważ przedstawicielstwo nie będzie prowadzić działalności gospodarczej (nie będzie zakładem), a stanowić będzie jedynie wyodrębnioną w celu wykonywania określonych czynności część Spółki to wszelkie wzajemne rozliczenia pomiędzy Spółką, a jej przedstawicielstwem będą dokonywane w ramach tego samego podatnika. Tym samym to Spółka będzie faktycznym nabywcą usług, a nie jej przedstawicielstwo. Również płatności za usługi dokonywane będą przez Spółkę bezpośrednio lub za pośrednictwem jej przedstawicielstwa co oznacza, iż przychody podatników o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będą faktycznie uzyskiwane na terytorium Rzeczpospolitej Polski. W powyższym zakresie nie można się zatem zgodzić z twierdzeniem Spółki, że przychody kontrahentów będą uzyskane na terytorium Ukrainy.

Z art. 21 ust. 1 wynika, że zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo nie pobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Certyfikat rezydencji będąc warunkiem:

  1. zastosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania,


  2. nie pobrania podatku zgodnie z taką umową


jest zatem sposobem udokumentowania niezbędnym do zastosowania odpowiedniej metody unikania podwójnego opodatkowania. A co więcej jest podstawą stwierdzenia, czy do podatnika takiego mają zastosowanie przepisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z danym krajem. Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że kontrahentami Spółki będą nie posiadające na terytorium Polski zakładu podmioty wg wiedzy Wnioskodawcy głównie - ale nie wyłącznie ? ukraińskie, co sprawia że certyfikat rezydencji jest nie tylko wymaganym ale wręcz niezbędnym elementem prawidłowego i korzystnego dla Spółki określenia wysokości podatku i jego pobrania lub nie pobrania stosownie do umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej z Ukrainą lub innym państwem, która zgodnie z unormowaniami konstytucyjnymi a także wprost na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma pierwszeństwo zastosowania.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy odnośnie przedstawionego zdarzenia przyszłego (obu wariantów) jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika