Czy korzystanie z bezpłatnego oprogramowania ściągniętego z Internetu będzie uznane za przychód (...)

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 17 lipca 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za przychód podatkowy wartości bezpłatnego oprogramowania komputerowego ściągniętego z Internetu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik chciałby skorzystać z oferowanego w Internecie bezpłatnego oprogramowania komputerowego dotyczącego CRM (customer relationship management ? system relacji z klientami). Oprogramowanie to zainstalowane byłoby na więcej niż jednym stanowisku komputerowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy korzystanie z bezpłatnego oprogramowania ściągniętego z Internetu będzie uznane za przychód Spółki, który zostanie opodatkowany podatkiem od osób prawnych...

Jeśli tak ? to czy wartość takiego oprogramowania będzie ustalana dla celów podatkowych dla jednego oprogramowania czy wielokrotnie ? dla każdego stanowiska, gdzie oprogramowanie byłoby zainstalowane...

Zdaniem wnioskodawcy korzystanie z bezpłatnego oprogramowania nie powinno być traktowane jak przychód podlegający opodatkowaniu. Na potwierdzenie swojego stanowiska wnioskodawca powołuje się na pismo podsekretarza stanu w ministerstwie finansów z dnia 10 marca 2006 r. nr PB3/GM-8213-12/06/144.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez zakłady budżetowe, gospodarstwa pomocnicze jednostek budżetowych, spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia ?nieodpłatne świadczenie?, na ten temat jednak wielokrotnie wypowiadał się NSA, m.in. w wyroku z 3 grudnia 1998 r. sygn. SA/Sz 2425/97, w którym stwierdził, że przez nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy.

Przy próbie zdefiniowania pojęcia ?nieodpłatne świadczenie? pomocne jest również odwołanie się do rozumienia pojęcia ?świadczenie? zgodnego z przepisami prawa i nauką prawa cywilnego. Świadczenie stanowi przedmiot każdego zobowiązania, określa bowiem rodzaj zachowania (działania lub zaniechania), do którego zobowiązany jest jeden podmiot (dłużnik) w stosunku do innego podmiotu (wierzyciela).

W tym kontekście o istnieniu świadczenia może być mowa wówczas, gdy między określonymi podmiotami doszło do powstania zobowiązaniowej więzi prawnej. Świadczenie ma więc o tyle skonkretyzowany podmiotowo charakter, iż z jednej strony występuje podmiot, który może domagać się jego realizacji, z drugiej zaś strony podmiot, który zrealizować dane świadczenie powinien.

Sytuacja taka nie zachodzi w przypadku programów komputerowych udostępnianych nieodpłatnie za pośrednictwem Internetu, z możliwością korzystania z nich przez wszystkie zainteresowane podmioty. Podmiot udostępniający w ten sposób program komputerowy nie wykonuje nieodpłatnie świadczenia na rzecz innego, skonkretyzowanego podmiotu, umożliwia natomiast korzystanie z tego programu przez wszystkie potencjalnie zainteresowane podmioty. Należy ponadto zauważyć, iż przepis art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powinien być rozpatrywany łącznie z postanowieniami art. 12 ust. 6 tej ustawy, który określa, w jaki sposób ustalana jest wartość świadczenia stanowiącego przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

W sytuacji nieodpłatnie otrzymanych praw, przychód określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie prawami tego samego rodzaju, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Przepisy podatkowe określające wartość przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnie otrzymanych świadczeń nie przewidują sytuacji, gdy wskazane świadczenie jest z założenia bezpłatne dla wszystkich zainteresowanych podmiotów. W art. 12 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zostały określone te przypadki, w których istnieje możliwość porównania wartości nieodpłatnego świadczenia z innymi odpłatnymi świadczeniami dokonywanymi przez podatnika. Możliwość ustalenia wartości 'porównywalnych' świadczeń wskazanego rodzaju w przypadku bezpłatnych programów komputerowych, które są dostępne dla wszystkich na jednakowych (nieodpłatnych) zasadach, nie może być przeprowadzona, a tym samym brak jest podstaw do ustalenia wartości przychodu.

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, iż korzystanie z udostępnionych nieodpłatnie w Internecie programów komputerowych nie skutkuje powstaniem zobowiązania podatkowego z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.