Czy opłaty wnoszone zgodnie z umową należy zaliczyć do należności licencyjnych, jeżeli tak to?Czy (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 03.09.2007 r. (data wpływu 07.09.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych interpretacji w zakresie opodatkowania opłat za reemisję programu w związku z postanowieniami konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840; dalej: konwencja), - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.09.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych interpretacji w zakresie opodatkowania opłat za reemisję programu w związku z postanowieniami konwencji z dnia 20 lipca 2006 r. między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

T.S.A. zawarła umowę licencyjną ze spółką utworzoną w Anglii, mającą siedzibę w Londynie, której postanowienie brzmi: ?Licencjodawca niniejszym udziela Licencjobiorcy niewyłącznej licencji na rozprowadzanie przy użyciu Autoryzowanego sposobu Transmisji usług programowych, zaś Licencjobiorca przyjmuje zobowiązanie do ich rozprowadzania. Usługi będą transmitowane jednocześnie po ich otrzymaniu w całości i bez zmian, każda w pojedynczym analogowym kanale , w pełnym wymiarze czasu, do pokazywania wyłącznie w systemach kablowych będących własnością lub eksploatowanych przez Licencjobiorcę w Polsce w celu transmisji usług. Licencjobiorca nie będzie przechowywać, nagrywać, kopiować ani transmitować żadnymi sposobami usług ani ich części bez uprzedniej pisemnej zgody Licencjodawcy, nie zezwoli na to A..., ani nie umożliwi im tego'

Program będzie rozprowadzany na terenie Polski i odbierany przez abonentów spółki T.S.A. Umowę zawarto na czas określony. T. S.A. będą uiszczały na rzecz podmiotu brytyjskiego opłatę licencyjną liczoną od abonenta w okresach miesięcznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy opłaty wnoszone zgodnie z umową należy zaliczyć do należności licencyjnych, jeżeli tak to...



2. Czy podlegają one opodatkowaniu w Polsce czy w Wielkiej Brytanii...

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Usługi transmisji (reemitowania) programów telewizyjnych należy zaliczyć do należności z tytułu praw autorskich lub praw pokrewnych. Art.6 ust.1 pkt 5 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych definiuje, iż reemitowaniem utworu jest jego rozpowszechnianie przez inny podmiot niż pierwotnie nadający, drogą przejmowania w całości i bez zmian programu organizacji radiowej lub telewizyjnej oraz równoczesnego i integralnego przekazywania tego programu do powszechnego odbioru.

2.Spółka polska jako płatnik powinna pobrać i odprowadzić zryczałtowany podatek dochodowy od wypłaconych w Polsce należności licencyjnych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jeżeli spółka brytyjska udokumentuje miejsce swojej siedziby stosownym zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wówczas zgodnie z art. 12 ust. 1-4 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królewstwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podatek będzie wynosił 5 %.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. ) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Opodatkowanie należności wypłacanych z tytułu nabycia prawa do reemisji programów podmiotom, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako dochodów z praw autorskich lub pokrewnych, regulują przepisy art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z ww. przepisem podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),



2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

• ustala się w wysokości 20% przychodów,

Zgodnie z art. 6 ust.

1 pkt. 5 ustawy z dnia 4 kwietnia 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.; dalej: prawo autorskie) reemitowaniem utworu jest jego rozpowszechnianie przez inny podmiot niż pierwotnie nadający, drogą przejmowania w całości i bez zmian programu organizacji radiowej lub telewizyjnej oraz równoczesnego i integralnego przekazywania tego programu do powszechnego odbioru:

Wnioskodawca korzysta zatem z prawa autorskiego lub pokrewnego, do którego mają zastosowanie przepisy ww. ustawy. Stosownie do przepisów ww. ustawy prawo wnioskodawcy wynikać może np. z art. 211 ust. 1 albo art. 97 pkt 5. Rozstrzygnięcie powyższego zagadnienia z podatkowego punktu widzenia nie ma jednak znaczenia w przedmiotowej sprawie, zgodnie bowiem z art. 99 pkt 2 przepisy ustawy stosuje się do nadań programów organizacji radiowej i telewizyjnej, która ma siedzibę na terytorium Europejskiego Obszaru Gospodarczego. W tym zakresie bez znaczenia jest kwalifikacja uprawnienia Wnioskodawcy jako prawa autorskiego albo pokrewnego.

W przypadku, gdy podatnik uzyskujący tego rodzaju dochody ma siedzibę w państwie, z którym Polska podpisała umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy uwzględnić przepisy tej umowy (art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zgodnie z art. 12 konwencji:

1. Należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.



2. Jednakże takie należności mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz jeżeli osoba uzyskująca należności jest osobą do nich uprawnioną, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty należności licencyjnych brutto.



3. Określenie 'należności licencyjne' użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego (włącznie z filmami dla kin oraz filmami lub taśmami transmitowanymi w radiu lub telewizji), wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).



4. Postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, z którego pochodzą należności licencyjne, działalność poprzez zakład w nim położony, a prawa lub majątek, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne faktycznie wiążą się z działalnością tego zakładu. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7 niniejszej Konwencji.



5. Uważa się, że należności licencyjne powstają w Umawiającym się Państwie, jeśli płatnikiem jest osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie. Jeżeli jednak osoba wypłacająca należności licencyjne bez względu na to, czy ma ona w Umawiającym się Państwie miejsce zamieszkania lub siedzibę, posiada w Umawiającym się Państwie zakład, w związku z którym powstał obowiązek wypłaty należności licencyjnych i zapłata tych należności jest pokrywana przez ten zakład, wówczas uważa się, że należności licencyjne powstają w tym Umawiającym się Państwie, w którym zakład jest położony.

Stosownie zatem do ust. 3 ww. przepisu opłaty wnoszone przez Wnioskodawcę należy uznać za należności licencyjne. Opłaty te zgodnie z ust. 1 będą opodatkowane w Wielkiej Brytanii oraz zgodnie z ust. 2 tego przepisu także w Polsce u źródła ale wg stawki 5 %.

Warunki niepobrania podatku u źródła, a raczej pobrania go wg stawki 5%, określa art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z tym przepisem osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego nie wynika jednoznacznie, czy kontrahent Wnioskodawcy prowadzi działalność poprzez zakład położony w Polsce, a prawa lub majątek, z tytułu których wypłacane są należności licencyjne faktycznie wiążą się z działalnością tego zakładu. Gdyby taka okoliczność miała miejsce stanowisko podatnika byłoby nieprawidłowe, a zastosowanie miałby art. 7 konwencji oraz art. 26 ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym, w szczególności przy uwzględnieniu ww. zastrzeżenia, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock