Spółka wnosi o potwierdzenie, że w przedstawionym stanie faktycznym, zgodnie z art. 15 ust. 4d oraz (...)

Spółka wnosi o potwierdzenie, że w przedstawionym stanie faktycznym, zgodnie z art. 15 ust. 4d oraz 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych poniesione koszty pośrednie: dla których przed pierwszym zamknięciem ksiąg utworzono odpis na bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, a następnie w 13 okresie (przed ostatecznym zamknięciem ksiąg dla danego roku) Spółka otrzyma faktury, które zostaną ujęte w księgach na dzień 31 grudnia, może uznać za koszt uzyskania przychodu roku, w którym wykonano na rzecz Spółki usługę lub dostawę towarów; dla których faktury dokumentujące ich poniesienie Spółka otrzyma po ostatecznym zamknięciu księgowań do danego roku (w 13-tym okresie), powinny zostać uznane jako koszt uzyskania przychodu w roku, w którym otrzymano i ujęto w księgach fakturę lub inny dowód potwierdzający koszt

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2007r. (data wpływu 17.12.2007r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie rozliczania pośrednich kosztów uzyskania przychodów ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2007r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zakresie rozliczania pośrednich kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przestawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych w zakresie telefonii komórkowej jako operator sieci P, występując w obrocie gospodarczym pod marką handlową P, S, S-S, M, iP. W związku z prowadzoną działalnością ponosi szereg kosztów mających pośredni wpływ na uzyskiwane przychody. Są to koszty niezbędne do funkcjonowania Spółki, lecz nie mające bezpośredniego wpływu na przychody uzyskiwane przez Spółkę. Są to m.in. koszty energii, usług marketingowych, wydatki na reklamę, reprezentację, doradztwo prawne, usługi remontowo - budowlane, usługi informatyczne, itp. Ponadto Spółka ponosi również koszty związane z zakupem towarów i usług zapewniających sprawne działania infrastruktury telekomunikacyjnej i informatycznej, niezbędne do świadczenia usług telekomunikacyjnych. Zasadniczo są to koszty dotyczące danego okresu sprawozdawczego (roku obrotowego). Fakt poniesienia tych kosztów zasadniczo jest dokumentowany poprzez faktury VAT, w sporadycznych przypadkach przez inne dokumenty. Dostawcy działając zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług wystawiają faktury VAT w terminie 7 dni od daty dostawy towarów lub wykonania usługi. Faktury te są dostarczane do Spółki albo wraz z dostawą towarów albo w ciągu kilku dni od ich wystawienia drogą pocztową lub przez kuriera. Generalnie można stwierdzić, iż faktury docierają do Spółki kilka - kilkanaście dni po dacie ich wystawienia. Moment wystawienia i dostarczenia faktury do Spółki nabiera szczególnego znaczenia na przełomie roku. Możliwe są następujące warianty:

  1. Spółka zakupiła usługi lub towary w grudniu, fakturę wystawiono i dostarczono w grudniu,
  2. Spółka zakupiła usługi lub towary w grudniu, kontrahent wystawił fakturę do 31 grudnia, faktura dotarła do Spółki w pierwszych dniach stycznia kolejnego roku (jeszcze przed zamknięciem ksiąg),
  3. Spółka zakupiła usługi lub towary w grudniu, kontrahent wystawił fakturę do 31 grudnia, ale faktura dotarła do Spółki w pierwszych dniach lutego kolejnego roku (już po zamknięciu ksiąg),
  4. Spółka zakupiła usługi ciągłe (np. dostawę prądu), faktura wystawiona jest za okres

obejmujący przełom roku (np. 5 grudnia - 4 stycznia) i została wystawiona z datą 13 stycznia kolejnego roku, do Spółki dotarła 15 stycznia,

  1. Spółka zakupiła usługi lub towary w grudniu, kontrahent wystawił fakturę z datą 3 stycznia następnego roku, a Spółka otrzymała fakturę 10 stycznia, czyli jeszcze przed zamknięciem ksiąg.

Na podstawie ustawy o rachunkowości, zgodnie z zasadą memoriałową oraz zasadą współmierności kosztów i przychodów, w księgach Spółki na koniec każdego okresu sprawozdawczego tworzone są odpisy na bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów. Jednocześnie, ze względu na przyjęte w Spółce zasady sporządzania sprawozdań finansowych (wynikające m.in. z wymogów raportowania do akcjonariuszy), Spółka ma bardzo krótki okres na ?zamknięcie ksiąg? za dany okres sprawozdawczy. Dla przykładu: pierwsze zamknięcie ksiąg za grudzień 2007 (tzw. ?12 okres?) planowane jest na 11 stycznia 2008 roku, drugie zamknięcie, ostateczne na 28 stycznia (tzw. ?13 okres?). Zamknięcie po 13-tym okresie nie stanowi ostatecznego zamknięcia ksiąg rachunkowych, o którym mowa w art. 12 ustawy o rachunkowości, natomiast zgodnie z przyjętymi w Spółce zasadami, po tym terminie, do ksiąg mogą zostać wprowadzone wyłącznie korekty zgłoszone przez audytora. Wszystkie faktury VAT (oraz inne dokumenty potwierdzające poniesienie kosztów) wystawione przez kontrahentów do 31 grudnia 2007, które wpłyną do Spółki przed datą pierwszego zamknięcia zostaną zaksięgowane w ciężar kosztów rzeczowych 2007 roku (w 12 okresie). Następnie dla zachowania zasady współmierności kosztów i przychodów Spółka oszacuje wartość nabytych usług i dostarczonych towarów na jej rzecz dotyczących roku 2007, dla których nie otrzymała faktur i utworzy odpisy na bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów (RMKB). RMKB tworzone są w ciężar kosztów rzeczowych, w rachunku zysków i strat. Wszystkie faktury, które Spółka otrzyma w 13 okresie, (czyli po pierwszym, ale przed ostatecznym zamknięciem ksiąg) zostaną ujęte w księgach rachunkowych na dzień 31 grudnia 2007 roku w ciężar R. Taka metoda księgowania wynika z ogromnej ilość transakcji księgowanych w Spółce na koniec roku oraz bardzo krótkiego czasu na zamknięcie ksiąg. Trudno sobie wyobrazić taki schemat ewidencji, w którym w 13 okresie następowałoby rozwiązanie R, w części w której Spółka dostała faktury, a następnie ponownego szacowania kwot R ze względu na harmonogram prac i ilość dokumentów. Należy także zaznaczyć, że wszystkie faktury księgowane w 13 okresie (to jest na dzień 31 grudnia 2007) dotyczą usług i dostaw towarów dokonanych przez kontrahentów w rozliczanym roku podatkowym, a data ich wystawienia jest nie późniejsza niż 31 grudnia 2007r. Wyjątkiem od tej zasady są faktury dokumentujące usługi ciągłe wykonane na przełomie roku (mogą być wystawione w styczniu kolejnego roku) - część kosztów dotycząca 2007r. zostanie zaksięgowana w ciężar RMKB, natomiast część dotycząca 2008 roku - w ciężar kosztów rzeczowych 2008. Natomiast faktury dokumentujące usługi i dostawy towarów dokonane na rzecz Spółki w grudniu, a otrzymane po ostatecznym zamknięciu ksiąg (to znaczy po 13 okresie) zarówno te z datą wystawienia do 31 grudnia jak i wystawione później, księgowane będą z bieżącą datą również w ciężar utworzonych wcześniej odpisów na bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Spółka wnosi o potwierdzenie, że w przedstawionym stanie faktycznym, zgodnie z art. 15 ust. 4d oraz 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych poniesione koszty pośrednie:

  • dla których przed pierwszym zamknięciem ksiąg utworzono odpis na bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, a następnie w 13 okresie (przed ostatecznym zamknięciem ksiąg dla danego roku) Spółka otrzyma faktury, które zostaną ujęte w księgach na dzień 31 grudnia, może uznać za koszt uzyskania przychodu roku, w którym wykonano na rzecz Spółki usługę lub dostawę towarów;
  • dla których faktury dokumentujące ich poniesienie Spółka otrzyma po ostatecznym zamknięciu księgowań do danego roku (w 13-tym okresie), powinny zostać uznane jako koszt uzyskania przychodu w roku, w którym otrzymano i ujęto w księgach fakturę lub inny dowód potwierdzający koszt.

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z treścią art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązujących od 1 stycznia 2007r., koszty uzyskania przychodu, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu którego dotyczą. Zgodnie z ust. 15 ust. 4e ww. ustawy za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Nie ma wątpliwości, że faktury wystawione do 31 grudnia danego roku i ujęte w księgach do daty pierwszego zamknięcia stanowią koszt podatkowy danego roku. Zdaniem Spółki faktury otrzymane w pierwszych dniach nowego roku kalendarzowego, ale jeszcze przed ostatecznym zamknięciem ksiąg (w 13 okresie), a wystawione przez kontrahentów w grudniu poprzedniego roku powinny być uznawane za koszt uzyskania przychodu w roku, w którym wykonano usługę lub dostawę towarów. Zacytowany powyżej przepis art. 15 ust 4e stanowi, że za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach spółki. Omawiane faktury zostaną ujęte w księgach Spółki na dzień 31 grudnia 2007r., choć datą ich księgowania będzie dzień, w którym faktycznie dokonano operacji zaksięgowania. Zdaniem Spółki nie będzie miała tu zastosowania zasada stanowiąca, iż kosztem uzyskania przychodu nie są odpisy na rezerwy oraz bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów. Odpisy, bowiem nie stanowią kosztu podatkowego w dacie ich utworzenia, staną się nim w momencie zaksięgowania faktury dokumentującej fakt poniesienia danego kosztu. Zgodnie z przyjętymi przez Spółkę zasadami księgowania, faktury otrzymane w 13 okresie księgowane są w ciężar wcześniej utworzonych odpisów na bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów. Zdaniem Spółki, z punktu widzenia przepisów prawa podatkowego, przy przyjęciu techniki księgowania jak opisana powyżej, nieistotnym jest, czy dany koszt księgowany jest w ciężar odpisu czy bezpośrednio w ciężar kosztów rzeczowych. Koszt został poniesiony na 31 grudnia danego roku, a tym samym powinien stanowić koszt uzyskania przychodu w kalkulacji podatku sporządzanej za ten rok. Przyjęcie odmiennej interpretacji prowadziłoby do sytuacji, w której omawiane koszty nigdy nie będą stanowić kosztów uzyskania przychodu. Koszty udokumentowane fakturami otrzymanymi w 13 okresie zostaną ujęte w księgach na dzień 31 grudnia. Zdaniem Spółki nie można twierdzić, że w rachunku zysków i strat zostały one ujęte poprzez RMKB i dlatego nie ma podstaw do ujęcia jako koszty podatkowe w danym roku a dodatkowo nie ma również podstaw do uznania ich za koszt podatkowy w roku, w którym je fizycznie otrzymano, gdyż nie zostanie spełniony warunek, że za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach. W efekcie - zdaniem Spółki - powstaje absurdalna sytuacja, w której koszt poniesiony w celu uzyskania przychodu nie będzie kosztem podatkowym ani w roku bieżącym, ani w roku kolejnym. Inna sytuacja ma miejsce w przypadku faktur dokumentujących wykonane na rzecz Spółki usługi i dostawy towarów, otrzymane po ostatecznym zamknięciu ksiąg oraz faktury dokumentujące usługi wykonane w poprzednim roku, ale wystawione w styczniu kolejnego roku. Faktury takie są księgowane w księgach Spółki w ciężar biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, ale z bieżącą datą, czyli na kolejny dzień 2008 roku. Koszty o charakterze innym niż bezpośrednio związane z przychodami powinny być rozpoznane jako koszt uzyskania przychodu w dacie faktycznego zaksięgowania takiej faktury. Tym samym będą to koszty uzyskania przychodu w 2008roku niezależnie od faktu, iż usługa bądź dostawa towaru nastąpiła w grudniu 2007 roku. Mając na względzie wyżej zaprezentowane wyjaśnienia Spółka zwraca się z wnioskiem o uznanie stanowiska Spółki za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 4d ww. ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczające rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Należy zwrócić uwagę, zgodnie z treścią tego przepisu obowiązek podzielenia kosztów pośrednich na poszczególne lata podatkowe dotyczy tych wszystkich kosztów, które dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, bez względu na ich wysokość np. wydatki związane z ubezpieczeniem składników majątkowych, opłata za pobór energii elektrycznej, wydatki z tytułu opłat za używanie cudzej rzeczy w ramach np. umowy najmu lub dzierżawy za okres takiego użytkowania. Taka konieczność wystąpi nawet wtedy, jeśli przyjęta przez podatnika polityka rachunkowości dawałaby mu możliwość zarachowania tego kosztu jednorazowo.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na podatniku ciąży obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy (?). Zasady prowadzenia tej ewidencji przez podatników określa ustawa z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2002r., Nr 76 poz. 694 ze zm.). Są to m. in.:

  1. zasada memoriału, określona w art. 6 ust. 1 ww. ustawy, tzn. w księgach rachunkowych jednostki należy ująć wszystkie osiągnięte, przypadające na jej rzecz przychody i obciążające je koszty związane z tymi przychodami dotyczące danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty,
  2. zasada współmierności, określona w art. 6 ust. 2 ww. ustawy, tzn. dla zapewnienia współmierności przychodów i związanych z nimi kosztów do aktywów lub pasywów danego okresu sprawozdawczego zaliczyć należy koszty lub przychody dotyczące przyszłych okresów oraz przypadające na ten okres sprawozdawczy koszty, które jeszcze nie zostały poniesione.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o rachunkowości do ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego należy wprowadzić, w postaci zapisu, każde zdarzenie, które nastąpiło w tym okresie sprawozdawczym. Zapis księgowy, zgodnie z art. 23 ust. 2 tej ustawy powinien zawiera co najmniej:

  1. datę dokonania operacji gospodarczej,
  2. określenie rodzaju i numer identyfikacyjny dowodu księgowego stanowiącego podstawę zapisu oraz jego datę, jeżeli różni się ona od daty dokonania operacji,
  3. zrozumiały tekst, skrót lub kod opisu operacji, z tym, że należy posiadać pisemne objaśnienia treści skrótów lub kodów,
  4. kwotę i datę zapisu,
  5. oznaczenie kont, których dotyczy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w art. 15 ust. 4e odwołuje się do przepisów o rachunkowości stanowiąc, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu, jeżeli brak jest faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Z przepisu tego wynika, iż:

  1. ważny jest dzień, na który ujęto koszt w księgach,
  2. podstawą do ujęcia kosztu jest faktura (rachunek) lub inny dowód wówczas, gdy nie ma faktury,
  3. zasady powyższe nie dotyczą rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, gdyż one stają się kosztem z chwilą poniesienia.

Koszt podatkowy powstaje więc w dniu faktycznego zaksięgowania kosztu w księgach rachunkowych, a nie w dniu przeprowadzania operacji gospodarczej, np. w dniu wystawienia faktury. Dopiero bowiem ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. A zatem dniem, w którym ujęto koszt w księgach, a więc i dniem zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych, jest dzień zapisu księgowego. Zważywszy na fakt, że przy prowadzeniu ksiąg rachunkowych obowiązuje m.in. zasada memoriałowa, tj. przypisywanie kosztu do okresu, którego dotyczy, oraz obowiązek prowadzenia ksiąg bieżąco, chronologicznie i systematycznie - nie powinno być żadnych rozbieżności pomiędzy datą zapisu księgowego i datą zdarzenia gospodarczego oraz okresem, którego koszt dotyczy.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Spółka ponosi szereg kosztów pośrednich jak. np. wydatki na reklamę, reprezentację, doradztwo prawne, usługi informatyczne, zakup towarów i usług zapewniających sprawne działalnie infrastruktury telekomunikacyjnej i informatycznej, niezbędne do świadczenia usług telekomunikacyjnych itp. Fakt poniesienia tych kosztów jest zasadniczo dokumentowany poprzez faktury VAT. Na przełomie roku podatkowego faktury VAT dokumentujące zakupione w grudniu usługi i towary docierają do Spółki kilkanaście dni po dacie ich wystawienia, jak również po zamknięciu ksiąg na dany okres sprawozdawczy. Spółka tworzy odpisy na bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów na koniec każdego okresu sprawozdawczego. W ciężar tych odpisów ujmowane są faktury dotyczące 2007r. i otrzymane przed ostatecznym zamknięciem ksiąg rachunkowych. W takich sytuacjach faktury zostają więc ujęte w księgach Spółki na dzień 31 grudnia 2007r., choć datą ich księgowania będzie dzień, w którym faktycznie dokonano operacji zaksięgowania. Spółka jest zdania, że nie ma tu zastosowania zasada, iż kosztem uzyskania przychodu nie są odpisy na rezerwy oraz bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów. Odpisy nie są bowiem kosztem podatkowym w dacie utworzenia ale staną się nim w momencie zaksięgowania faktury dokumentującej fakt poniesienia danego kosztu. Zdaniem podatnika nie jest istotnym fakt, czy dany koszt księgowany jest w ciężar odpisu czy bezpośrednio w ciężar kosztów rzeczowych.

Mając na uwadze przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż poniesienie kosztu podatkowego, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uzależnione będzie przede wszystkim od jego ujęcia w księgach (zaksięgowania). Rozwiązanie to nie dotyczy jednak tych przypadków, które miałyby odnosić się do ujętych w księgach jako koszt rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów (tzw. rezerwa na przewidywane koszty), podobnie jak czynne rozliczenia, dokonywane są dla zachowania współmierności przychodów i kosztów (art. 39 ustawy o rachunkowości). Są one zobowiązaniami przypadającymi do zapłaty za towary i usługi, które zostały otrzymane (wykonane), ale nie zostały opłacone, zafakturowane lub formalnie uzgodnione z dostawcą, łącznie z kwotami należnymi pracownikom. Bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów stanowią zatem oszacowanie kosztów bieżącego okresu sprawozdawczego, a tym samym są pewną formą rezerw, dlatego ujęcia tych kosztów (zdarzeń) w księgach rachunkowych, dla celów podatkowych nie będzie się ich traktować jako poniesienie kosztu, który mógłby być zakwalifikowany jako koszt podatkowy.

W tym miejscu należy zauważyć przepis art. 5 ust. 1 tej ustawy zobowiązuje podatników aby przyjęte zasady (polityka) rachunkowości były stosowane w sposób ciągły, poprzez dokonywania w kolejnych latach obrotowych jednakowego grupowania operacji gospodarczych (?). A zatem w sytuacji, gdy Spółka faktycznie poniosła przedmiotowe wydatki w grudniu 2007r. i zaksięgowała w postaci odpisu na bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów z uwagi na fakt, iż faktury od kontrahentów docierają do Spółki również w późniejszym terminie, a następnie w ciężar tych rezerw i odpisów rozliczyła otrzymane faktury dotyczące 2007r., należy stwierdzić, że działania te nie będą stały w sprzeczności z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przypadku zaś faktur dokumentujących wykonanie na rzecz Spółki usług i dostawy towarów, otrzymanych po ostatecznym zamknięciu ksiąg oraz faktur dokumentujących usługi wykonane w poprzednim roku, ale wystawionych w styczniu kolejnego roku, księgowanych w księgach Spółki w ciężar biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, ale z bieżącą datą będą one kosztem uzyskania przychodu w dacie zaksięgowania, a więc w 2008r., niezależnie od faktu że usługa bądź dostawa towarów nastąpiła w grudniu 2007r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10,09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika