Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy zasiedzenie gruntów w trybie art.35 ustawy (...)

UZASADNIENIE

W dniu 11.10.2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie potwierdzenia, że zasiedzenie gruntów przez Spółdzielnie, w trybie art. 35 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, nie jest przychodem i w związku z tym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia, korzystając z przysługującego jej na podstawie art. 35 ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2001r. Nr 24, poz.27 ze zm) zamierza nabyć grunty w drodze zasiedzenia.

W opinii Spółdzielni, nabyte w ten sposób nieruchomości nie stanowią przychodu podatkowego i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Strona wskazuje, że w niniejszej sprawie nie ma zastosowania art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych gdyż traktowanie zasiedzenia w szczególnym trybie wynikającym z art. 35 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, jako przychodu i opodatkowanie go podatkiem w wysokości 19% byłoby sprzeczne z celem ustawodawcy, jakim w opinii Spółdzielni, było wprowadzenie odmiennych zasad dotyczących zasiedzenia niż przewidzianych w kodeksie cywilnym. Ponadto, Spółdzielnia zwraca uwagę, że art. 35 ust. 3 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych przewiduje możliwość udzielania 95% bonifikaty, gdy właścicielem zbywanych działek jest Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Przepisy dotyczące zagadnień związanych z zasiedzeniem zostały uregulowane w art. 172-176 ustawy z dnia 26 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Otóż, stosownie do art.172 § 1 K.c., posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność w trybie zasiedzenia, jeżeli posiada tę nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, o ile nie uzyskał posiadania w złej wierze. Natomiast, po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność nawet wówczas, gdyby uzyskał posiadanie w złej wierze (art. 172 § 2 K.c.). Do biegu zasiedzenia stosuje się przy tym odpowiednio przepisy biegu przedawnienia roszczeń (art. 175 K.c.). Nabycie nieruchomości na własność w drodze zasiedzenia następuje więc - co do zasady ? w formie nieodpłatnej i następuje z mocy prawa, zaś stwierdzenie tego faktu w postaci postanowienia sądu ma charakter jedynie deklaratywny. Jednocześnie w takiej sytuacji prawomocne orzeczenie sądu stanowi podstawę wpisu do księgi wieczystej.

Na podstawie art. 35 ust. 41 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (t. j. Dz. U. z 2003r. Nr 119, poz. 1116, ze zm.), którego przepisy stanowią lex specialis w stosunku do przepisów ustawy ? Kodeks cywilny, spółdzielnia mieszkaniowa, która w dniu 5 grudnia 1990 r. była posiadaczem nieruchomości gruntowej, stanowiącej własność Skarbu Państwa albo gminy, albo gdy właściciel tej nieruchomości pozostaje nieznany, pomimo podjętych starań o jego ustalenie, i przed tym dniem, na podstawie pozwolenia na budowę i decyzji lokalizacyjnej spółdzielnia ta wybudowała budynek, nabywa własność tej nieruchomości przez zasiedzenie. Orzeczenie sądu stwierdzające nabycie własności tej nieruchomości jest podstawą wpisu do księgi wieczystej. W myśl art. 35 ust. 4 tej ustawy, jeżeli osoba uprawniona do lokalu spółdzielczego wystąpiła z wnioskiem o przeniesienie prawa odrębnej własności, a spółdzielni nie przysługuje prawo własności lub użytkowania wieczystego gruntu, na którym znajduje się objęty wnioskiem lokal, a spółdzielnia spełnia warunki, o których mowa w ust. 41, to zarząd spółdzielni obowiązany jest, w ciągu 3 miesięcy od dnia złożenia wniosku, do wystąpienia do sądu z wnioskiem o stwierdzenie zasiedzenia gruntu, na którym znajduje się budynek, którego dotyczy wniosek.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14 jest w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (?). Zatem wartość nieruchomości gruntowej nabytej przez zasiedzenie należy traktować jako wartość otrzymanej nieodpłatnie rzeczy. Tym samym, nabycie poprzez zasiedzenie nieruchomości gruntowej, będzie stanowiło przysporzenie majątkowe, które podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Wartość tego przychodu ustala się w oparciu o art. 12 ust. 5 ww. ustawy, na podstawie cen rynkowych, stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem zwłaszcza ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Powyższe oznacza, że wartość nabytej w drodze zasiedzenia nieruchomości gruntowej, stanowi nieodpłatne przysporzenie majątkowe, i będzie dla Spółdzielni przychodem podatkowym, stanowiącym źródło dochodu. Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ww. ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się więc za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.