Czy poniesione przez pracodawcę wydatki związane z finansowaniem świadczeń zdrowotnych w formie abonamentów (...)

Czy poniesione przez pracodawcę wydatki związane z finansowaniem świadczeń zdrowotnych w formie abonamentów medycznych czy polisy ubezpieczeniowej na rzecz pracowników stanowią koszt uzyskania przychodów?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku - data wpływu 05.11.2007r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na finansowanie świadczeń medycznych i polis ubezpieczeniowych dla pracowników - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05.11 .2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup dodatkowych świadczeń medycznych oraz polis ubezpieczeniowych dla pracowników.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka rozważa możliwość zakupienia od 1 stycznia 2008 r. dla pracowników dodatkowych usług medycznych (abonamentów medycznych) w ramach umowy z wyspecjalizowaną jednostką medyczną lub zawarcia umowy grupowego ubezpieczenia zdrowotnego z Towarzystwem Ubezpieczeń.

Umowa o świadczenie usług medycznych byłaby umową bezimienną, zawieraną na okres jednego roku, z możliwością jej przedłużenia. Sposób rozliczenia Spółki z jednostkę medyczną miałby grupowy, zryczałtowany charakter. Pracownicy uprawnieni do świadczeń identyfikowani byliby za pomocą kart abonamentowych. Wysokość opłaty ryczałtowej uzależniona byłaby od: zakresu świadczeń, wzrostu lub zmniejszenia procentowego grupy pracowników objętych abonamentem.

Ubezpieczenie zdrowotne oferowane przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe zostało zakwalifikowane zgodnie z załącznikiem do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej do Działu II grupy 2 i byłoby dodatkowym, dobrowolnym ubezpieczeniem zdrowotnym, niezależnym od ubezpieczenia zdrowotnego wynikającego z ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych. Składka w przypadku tej umowy kalkulowana byłaby zbiorczo, za całą grupę ubezpieczonych. Umowa z Towarzystwem zawarta byłaby na okres roczny, byłaby umową bezimienną, a sposób rozliczania Spółki miałby grupowy, zryczałtowany charakter. Wysokość opłaty ryczałtowej uzależniona byłaby od zakresu świadczeń, wzrostu lub zmniejszenia procentowego grupy ubezpieczonych. Pracownicy uprawnieni do świadczeń identyfikowani byliby za pomocą kart ubezpieczenia.

Zarówno z jednej jak i drugiej umowy wynikałby podobny zakres świadczeń, który obejmowałby:

  • dostęp do lekarza pierwszego kontaktu, badania diagnostyczne, konsultacje specjalistyczne, badania obrazowe, rehabilitację, szczepienia ochronne, profilaktykę, prowadzenie ciąży itp. Poza zakresem świadczeń dodatkowych, umowy obejmowałyby również opiekę w ramach medycyny pracy tj. badania wstępne, kontrolne, i okresowe wymagane przez obowiązujące przepisy prawa pracy. W przypadku obydwu umów istnieje możliwość wyodrębnienia usług świadczonych w ramach medycyny pracy i usług dodatkowych, do których Spółka nie jest zobowiązana przepisami prawa.


Wydatki na zakup świadczeń medycznych, jak również bezimiennej polisy ubezpieczeniowej pochodziłaby ze środków bieżących Spółki. Świadczenia medyczne w ramach ww. umów realizowane byłyby we wskazanych przez Towarzystwo lub jednostkę medyczną placówkach medycznych. Faktury byłyby wystawiane po zakończeniu każdego miesiąca i obejmowały ryczałtową kwotę, która będzie wypłacana niezależnie od tego, czy pracownik w danym miesiącu skorzystał z usługi medycznej czy też nie.

W związku z powyższym powstaje pytanie:

Czy poniesione przez pracodawcę wydatki związane z finansowaniem świadczeń zdrowotnych w formie abonamentów medycznych czy polisy ubezpieczeniowej na rzecz pracowników stanowią koszt uzyskania przychodów...

Zdaniem wnioskodawcy, wydatki pracodawcy na zakup dodatkowych świadczeń medycznych dla swoich pracowników, stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późn. zm). Wydatki te będą miały wpływ na poprawę stanu zdrowia pracowników, dzięki czemu ograniczeniu uległaby absencja w pracy z powodu choroby, co przełożyłoby się na efektywność wykonywanej pracy. Wydatki te, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, mają związek z osiąganymi przychodami- mogą przyczynić się do zwiększenia źródła przychodów. W konsekwencji zdaniem Spółki spełniają dyspozycję art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto wydatki na zakup abonamentów medycznych nie znajdują się na liście zawartej w art. 16 ust. 1 ustawy, stanowiącej katalog wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Wprawdzie w stanie prawnym obowiązującym do końca 2006 r. funkcjonował przepis art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulujący skutki podatkowe związane z finansowaniem pracownikom kosztów opieki medycznej, zgodnie z którym do kosztów uzyskania przychodów nie zaliczało się kosztów związanych z finansowaniem przez pracodawcę świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązywały pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw. Z dniem 1 stycznia 2007 r. przestał obowiązywać ww. przepis art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy, który ograniczał możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na sfinansowanie pracownikom opieki medycznej, zatem wydatki takie podlegają kwalifikacji do kosztów podatkowych na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy.

Odnośnie wydatków poniesionych na zakup polisy ubezpieczeniowej, wydatki te podobnie jak wydatki na świadczenia medyczne zaliczane są do kategorii wydatków, które wpływają pośrednio na uzyskiwane przychody. Wydatki te będą miały wpływ na poprawę stanu zdrowia pracowników, dzięki czemu ograniczeniu uległaby absencja w pracy z powodu choroby, co przełożyłoby się na efektywność wykonywanej pracy.

Wydatki te mając związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami również wypełniają dyspozycję art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto wydatki te nie znajdują się na liście zawartej w art. 16 ust. 1 ustawy, określającej wydatki i odpisy, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Wprawdzie art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy wśród wydatków nie będących kosztami uzyskania przychodów, wymienia składki opłacane przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, lecz kwestie wymienione w tym przepisie dotyczące wykluczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zawarto polisę lub odnowiono: wypłaty kwoty stanowiącej równowartość odstąpienia od umowy, możliwości zaciągnięcia zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy oraz wypłaty z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie, nie dotyczą przedmiotowej polisy. W konsekwencji wydatki poniesione przez Spółkę na zakup przedmiotowych polis mieszczą się w dyspozycji art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy. Zatem zdaniem Spółki wydatki poniesione na zakup polisy ubezpieczeniowej na rzecz pracowników będą kosztem uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), za koszty uzyskania przychodów uznaje koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.Zatem, aby wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, winien pozostawać w związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą Podatnika oraz nie może zostać wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy, jako wydatek niestanowiący kosztów uzyskania przychodów. W związku z powyższą definicją do kosztów uzyskania przychodów można również zaliczyć tzw. koszty pracownicze.

Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia i inne wypłaty pieniężne oraz świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika. Przepisy prawa pracy, w tym przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. ? Kodeks Pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) nakładają na pracodawcę wymóg przeprowadzania na własny koszt badań określonych w art. 229 k.p. Pracodawca poza świadczeniami z zakresu badań profilaktycznych obowiązany jest sfinansować koszt profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, ze względu na warunki pracy. Według stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2006 r. koszty związane z finansowaniem przez pracodawcę świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników nie były kosztami uzyskania przychodów z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązywały pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw (art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Od dnia 01.01.2007 r., w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, brak jest wyłączenia z kosztów podatkowych wydatków poniesionych na finansowanie świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników. Oznacza to, że wydatki ponoszone przez pracodawcę mogą stanowić dla niego koszt uzyskania przychodów. W przypadku wydatków ponoszonych na rzecz pracowników, nie oznacza to ich automatycznej kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów. Nie powinno się bowiem zapominać o przesłankach wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych warunkujących zaliczenie poniesionych kosztów do kosztów uzyskania przychodów. Organ zgadza się ze Spółką, że wydatki ponoszone przez nią na zapewnienie pracownikom opieki medycznej, będą miały wpływ na poprawę stanu zdrowia pracowników, dzięki czemu ograniczeniu ulegnie absencja w pracy z powodu choroby, co przedłoży się na efektywność wykonywanej pracy. Zatem, ponoszone przez Podatnika wydatki, są związane w sposób pośredni z uzyskiwanymi przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej. Organ uznaje więc, że przedmiotowe wydatki na rzecz pracowników stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odnośnie składek ponoszonych przez Spółkę jako pracodawcę z tytułu umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, co do zasady pracodawca nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów opłaconych przez siebie składek z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników ( art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ). Wyjątek od tej zasady stanowią składki z tytułu umów ubezpieczenia dotyczących ryzyka grup 1, 3 i 5 działu I oraz grup 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151 z późn. zm.). Zgodnie z powyższym kosztem uzyskania przychodów mogą być wyłącznie składki:

1. z działu I ? Ubezpieczenia na życie:

  1. ubezpieczenia na życie,
  2. ubezpieczenia na życie, jeżeli sa związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym,
  3. ubezpieczenia wypadkowe i chorobowe, jeśli sa uzupełnieniem ubezpieczeń wymienionych wyżej.

2. z działu II ? Pozostałe ubezpieczenia osobowe oraz ubezpieczenia majątkowe:

a) ubezpieczenia wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej

  • świadczenia jednorazowe,
  • świadczenia powtarzające się ,
  • świadczenia kombinowane,
  • przewóz osób.

b) ubezpieczenia choroby

  • świadczenia jednorazowe
  • świadczenia powtarzające się,
  • świadczenia kombinowane

Pracodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów opłacone przez siebie składkiz tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, dotyczących ryzyka wymienionego wyżej, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

  1. pracodawca nie jest uprawnionym do otrzymania świadczenia,
  2. umowa ubezpieczenia w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ja zawarto lub odnowiono wyklucza:

  1. wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
  2. możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
  3. wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie.


W przedmiotowej sprawie według informacji zawartej w opisie zdarzenia przyszłego ubezpieczenia oferowane Spółce przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe dotyczą ubezpieczeń z działu II, grupy 2 - ubezpieczenia choroby. Składki z tytułu takiego ubezpieczenia przy spełnieniu pozostałych warunków , co potwierdza Wnioskodawca, dają możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 59 w związku z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, uznaje się, że stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika