Czy wydatki związane z nabyciem usług w celu emisji akcji na rynku regulowanym w szczególności: koszty (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 07.04.2008r. (data wpływu 09.04.2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu przygotowania i przeprowadzenia emisji akcji Spółki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.04.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu przygotowania i przeprowadzenia emisji akcji Spółki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka dokonała realizacji procesu mającego na celu podwyższenie kapitału zakładowego w drodze publicznej emisji akcji przeznaczonych do obrotu na rynku regulowanym. W związku z powyższym Spółka poniosła wydatki związane z nabyciem usług w celu emisji akcji na rynku regulowanym w szczególności: koszty związane ze sporządzeniem prospektu emisyjnego, koszty zakupu usług od doradców finansowych, koszty doradztwa prawnego, związane ze sporządzeniem aktu notarialnego, koszty związane z ogłoszeniem, drukiem i dystrybucją prospektu, koszty kampanii reklamowych i promocyjnych itp.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki związane z nabyciem usług w celu emisji akcji na rynku regulowanym w szczególności: koszty związane ze sporządzeniem prospektu emisyjnego, koszty zakupu usług od doradców finansowych, koszty doradztwa prawnego, związane ze sporządzeniem aktu notarialnego, koszty związane z ogłoszeniem, drukiem i dystrybucją prospektu, koszty kampanii reklamowych i promocyjnych itp. stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art.15 ust 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. nr 54, poz.654 z późn. zm.) ...

Zdaniem Spółki, zgodnie z treścią art. 15 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art,16 ust 1, a także (od 1 stycznia 2007r.) koszty zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Konsekwentnie, co potwierdza także uzasadnienie do rządowego projektu zmian ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokonanych z dniem 01.07.2007r., za koszty uzyskania przychodów należy uznać wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą zatem koszty zarówno bezpośrednio, jak pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem podatkowym. Taki sposób interpretowania zacytowanego przepisu, zresztą ukształtowany przez liczne orzeczenia sądów administracyjnych, jednoznacznie potwierdza, iż przedmiotowa definicja kosztów uzyskania przychodów nie powinna być rozumiana zbyt wąsko. Za taką wykładnią tzn. dopuszczającą pośredni, szeroki związek kosztu z przychodem opowiedziały się zarówno sądy administracyjne (m. in. w wyroku NSA z 25.10.2007r. III SA 792/01, wyroku NSA z 26104.2005r. FSK 1996/04, Wyrok NSA z 13.12.2002r. IIl SA 769/01), jak również co wymaga szczególnego podkreślenia, sam ustawodawca poprzez uściślającą zmianę definicji kosztów uzyskania przychodów (potwierdzającą szeroki katalog wydatków uznawanych za koszty uzyskania przychodów). By zakwalifikować dany koszt zgodnie z art. 15 ust 1 do kosztów uzyskania przychodów koszt musi spełniać kumulatywnie następujące warunki:

1. koszt musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów
2. koszt został poniesiony definitywnie
3. koszt został właściwie udokumentowany
4. koszt ten nie został zakwalifikowany do grona kosztów nie uznanych przez ustawodawcę za koszty uzyskania przychodu (art. 16 ust 1 PDOP).
   
   

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego publiczna emisja akcji celem podwyższenia kapitału zakładowego powoduje, iż Spółka była zobligowana do poniesienia szeregu wydatków, przykładowo: koszty związane ze sporządzeniem prospektu emisyjnego, koszty zakupu usług od doradców finansowych, koszty doradztwa prawnego koszty związane z ogłoszeniem, drukiem i dystrybucją prospektu, koszty kampanii reklamowych i promocyjnych itp.

Należy podkreślić, że celem kapitału zakładowego w spółce kapitałowej nie jest pełnienie przez tenże li tylko funkcji źródła środków finansowych. Funkcję powyższą (źródła środków finansowych) kapitał zakładowy spełnia jedynie w fazie początkowej działalności spółki kapitałowej. W miarę rozwoju działalności spółki majątek jej (aktywa w tym: nieruchomości, majątek obrotowy, firma, know-how i inne) nierzadko kilkakrotnie przewyższają kwotę kapitału zakładowego, tym samym przedmiotowa funkcja schodzi na drugi, a nierzadko i trzeci plan. Konsekwentnie na bieżącym etapie rozwoju Spółki, kapitał zakładowy pełni co najwyżej w pewnym ograniczonym zakresie funkcje gwarancyjną tzw. minimalnej kwoty gwarancji dla potencjalnych kontrahentów. W przedmiotowym przypadku kapitał zakładowy spółki podwyższany jest w ściśle określonym celu, a mianowicie emisji akcji przeznaczonych do obrotu na rynku regulowanym. Podwyższenie kapitału zakładowego jest jednym z elementów koniecznych do wejścia spółki na giełdę, tym samym podwyższenie kapitału i poniesione z wejściem na giełdę koszty są środkiem, a nie bezpośrednim celem Spółki. Konsekwentnie przedmiotowym celem, a także zamierzonym przez Spółkę skutkiem, jest zyskanie w wyniku poniesionych wydatków min. zwiększonej wiarygodności w oczach potencjalnych, przyszłych kontrahentów. Podwyższenie kapitału zakładowego przez Spółkę nie jest więc celem samym w sobie, ale ma służyć zwiększeniu zdolność działania podmiotu na rynku, a w szczególności jego zdolności inwestycyjnej. Ponadto rygorystyczna procedura związana z emisją prospektu inwestycyjnego (z której jeden z istotnych elementów stanowi badanie Spółki przez biegłego rewidenta) skutkuje m.in. dla Spółki:

• zwiększeniem wiarygodności
• zwiększeniem zdolności kredytowej
• oraz innymi ekonomicznymi skutkami zostania przez podmiot spółką giełdowa (a więc podmiotem o szczególnym ugruntowanym statusie rynkowym).

  
  
  

Uzyskanie przez Spółkę statusu spółki giełdowej w sposób pośredni będzie skutkować uzyskaniem określonych przychodów. Przedmiotowe przychody, nie będą bezpośrednio generowane w wyniku podniesienia kapitału zakładowego, ale między innymi na skutek podniesienia wiarygodności firmy. Powyższe jest bowiem wypadkową z jednej strony zwiększenia bezpieczeństwa potencjalnych kontrahentów, z drugiej zaś podniesienia pewności co do jego pozycji rynkowej. Nie budzi bowiem wątpliwości, że na skutek wypełnienia przez Spółkę szeregu rygorystycznych procedur niezbędnych by spółka uzyskała status spółki giełdowej zyskuje ona charakter wiarygodnego/rzetelnego partnera. Fakt podwyższenia kapitału zakładowego nie będzie prowadził bezpośrednio do skutku w postaci uzyskania przychodu, należy bowiem pamiętać, że przychodami, z którymi należy powiązać poniesione wydatki nie są kwoty bezpośrednio przekazane na kapitał (tych nie zalicza się do przychodów na podstawie art. 12 ust 4 pkt 4), ale właśnie przychody uzyskane z działalności spółki finansowanej tym kapitałem. Koszty poniesione w związku z procedurą wejścia na Giełdę Papierów Wartościowych, a co za tym idzie podwyższenia kapitału zakładowego będą więc miały charakter ogólny tj. związany z prowadzoną przez Spółkę działalnością a przychody w ten sposób uzyskane (wygenerowane na skutek dokapitalizowania Spółki) będą podlegać opodatkowaniu. Wobec powyższego wydatki związane wprowadzaniem Spółki na giełdę, a co za tym idzie w związku z podwyższeniem kapitału należy uznać jako wydatki pośrednio związane z działalnością Spółki, podobnie jak wydatki niezbędne do jej właściwego funkcjonowania jak na przykład koszty zarządu.

Zdaniem Spółki, należy też dodatkowo podnieść, że w przedmiotowym zakresie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 22.02.2006 r. II FSK 191/05 w tezie którego skład orzekający w sposób wyraźny orzekł, że: ?również wydatki radcy prawnego związane z podwyższeniem kapitału zakładowego spółki z ograniczoną odpowiedzialnością stanową koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?. Powyższe stanowisko zostało rozwinięte w uzasadnieniu wyroku, w którym Sąd w sposób jednoznaczny opowiedział się za zaliczeniem przedmiotowych kosztów do kosztów uzyskania przychodu. Sąd stwierdził, iż: ?w rozpatrywanej sprawie istotą sporu jest nieuznanie za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością na obsługę prawną w zakresie:

1. organizacji osoby prawnej,
2. jej rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym, a nadto
3. doradztwa dotyczącego czynności polegające> na podniesieniu kapitału zakładowego spółki o aport. W tym miejscu należy podnieść, że związek pomiędzy kosztem uzyskania przychodu a przychodem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, winien być bezpośredni z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą Jednakże zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie przewidziany jest również pośredni związek kosztów z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą. Do takich kosztów należą wydatki związane z ogólnymi kosztami funkcjonowania osoby prawnej. Bez wątpienia, wydatki związane z obsługą prawną osoby prawnej wiążą się z jej przychodami.
   
   

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego koszty organizacji osoby prawnej, a więc koszty poniesione przy zakładaniu spółki, a są to: opłata notarialna, opłata skarbowa, adwokacka (radcowska), stanowią koszt bytu prawnego spółki i stanowią koszt uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.p. Najogólniej można stwierdzić, iż gdyby nie powstała osoba prawna, nie byłoby przychodu. Skoro wydatki poniesiono na utworzenie osoby prawnej, to pośrednio poniesiono je w celu osiągnięcia przychodu. W tym stanie rzeczy stwierdzić należy, iż błędny jest wywód Sądu pierwszej instancji łączący koszty obsługi prawnej z przychodem, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 4 cyt. ustawy. Kosztów obsługi prawnej nie można wiązać z konkretnym przychodem, bowiem jest to koszt ogólny związany z funkcjonowaniem spółki.? Powyższe stanowisko znajduje wyraźne potwierdzenie w najnowszych wyrokach wojewódzkich sądów administracyjnych. I tak, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 7 marca 2007 I SA/Lu 82/07 skład orzekający w sposób jednoznaczny opowiedział się za zaliczeniem do kosztów podatkowych wydatków poniesionych w związku z wejściem spółki na giełdę stwierdzając, iż ?Nie można podzielić zapatrywania organów skarbowych utrzymujących, że skoro do przychodów nie zalicza się przychodów uzyskanych na podwyższenie kapitału zakładowego spółki akcyjnej, to poniesione koszty związane z doradztwem prawnym i finansowym, przygotowania prospektu emisyjnego, koszty oferowania papierów wartościowych, kampanii medialnej oraz opłaty notarialne, sądowe i giełdowe nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, o jakim jest mowa w art. 12 ust 1 u.p.d.o.p.?

Podobnie, w wyroku WSA w Gdańsku z dnia 15 listopada 2007r. sygnatura I SA/Gd 753/07 wydanym w analogicznym stanie faktycznym skład orzekający stwierdził, iż wydatki na emisję akcji, których celem jest zdobycie środków finansowych niezbędnych do dalszego rozwoju spółki, można uznać za koszty uzyskania przychodu. Powyższe stanowisko zostało rozwinięte w uzasadnieniu wyroku, którego fragmenty z uwagi na powołane w nim bogate orzecznictwo Spółka postanowiła zacytować: ?Warunkiem zakwalifikowania pewnych wydatków jako tak pojmowanego kosztu jest ich celowe ponoszenie przez podatnika dla osiągnięcia przychodów. Ustawodawca nieprzypadkowo posłużył się pojęciem ?przychodów?, a nie ?przychodu?. Liczba mnoga, w której użyto tego słowa, wskazuje, że aby jakiś wydatek uznać na koszt w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, nie trzeba wykazywać zależności między nim a powstaniem lub powiększeniem konkretnego, poddającego się kwantyfikacji (mierzalnego) przychodu (uchwała 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 18 czerwca 2007 r. sygn. akt II FPS 5/06, publ. ONSAiWSA Nr 5(20)/2007, poz. 109). W myśl dominującego w orzecznictwie sądowym poglądu, który skład orzekający w rozpoznawanej sprawie w pełni podziela, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zmierzającą do stworzenia, zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów - tak np. w wyrokach NSA z 13.3.1998 r., SA/Lu 230/97 (niepubl.) i z 12.9.1999 r., I SA/Wr 482/97 (niepubl.).?

Jednocześnie w wyroku podkreślone zostało, iż związek pomiędzy przychodem i poniesionymi wydatkami należy rozpatrywać jako pośredni. Podkreślić przy tym należy, że związek ten nie musi być bezpośredni. Tak w doktrynie, jak i w judykaturze przewiduje się także pośredni związek kosztów z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą (wyrok NSA z dnia 17 listopada 2005 r.

sygn. FSK 2503/04 Monitor Podatkowy 2005/12/2; wyrok NSA z dnia 4 sierpnia 2005 r. sygn. FSK 2044/04 LEX 172952; wyrok NSA z 22 lutego 2006 r. sygn. II FSK 191/05 POP 2006/5/85; wyrok NSA z dnia 7 marca 2006 r. sygn. I FSK 121/05 LEX 201511). Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z danymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy, np. wydatki na nabycie towarów. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnoadministracyjne. W przypadku tego rodzaju kosztów nie zachodzi bezpośrednia relacja z przychodami. Koszty takie chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Do kosztów o charakterze pośrednim, zdaniem Sądu zaliczyć należy wydatki wymienione przez skarżącą we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji, tj. koszty związane z doradztwem prawnym i finansowym, przygotowania prospektu emisyjnego, :koszty oferowania papierów wartościowych, kampanii medialnej oraz opłaty notarialne, sądowe i giełdowe.?

Według Spółki, podkreślenia również wymaga, iż zaprezentowane wyżej stanowisko pozostaje również w zgodzie z linią orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przykładem może być wyrok ETS z 26.O6.2005 r. sygn. C465/03 w sprawie Kretztechnik AG v. Finanzamt Linz, w którym czytamy: ?Uwzględniając fakt, iż (...) po pierwsze emisja akcji jest czynnością która nie należy do zakresu przedmiotowego szóstej dyrektywy, po drugie, czynność ta została dokonana przez Kretztechnik celem podniesienia kapitału z korzyścią dla jej ogólnie pojętej działalności gospodarczej, należy uznać, iż poniesione koszty świadczeń uzyskanych przez tę spółkę w ramach owej czynności stanowią część kosztów ogólnych, a w konsekwencji stanowią element cenotwórczy jej towarów. Świadczenia takie pozostają w istocie w bezpośrednim i ścisłym związku z działalnością gospodarczą podatnika.?

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powołanego przepisu wynika, że podatnik ma możliwość zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty podatkowe ponoszone przez podmiot gospodarczy można podzielić na koszty bezpośrednie i pośrednie. Koszty bezpośrednie obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z konkretnymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy. Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje prawidłowe funkcjonowanie podmiotu gospodarczego. Jest to wówczas koszt ogólny działalności gospodarczej. Aby określić czy dany koszt jest bezpośrednio związany z przychodem, należy rozstrzygnąć czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z przychodem osiągniętym w roku podatkowym. Przy ocenie tej, decydującym jest moment dokonania tegoż wydatku, a nie moment osiągnięcia przychodu. Gdy związek miedzy poniesionym kosztem a uzyskanym przychodem jest wyraźny, koszt taki jest kosztem bezpośrednio związanym z tym właśnie przychodem.

Jak stanowi art. 431 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks Spółek Handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), podwyższenie kapitału zakładowego spółek akcyjnych wymaga zmiany statutu i następuje w drodze emisji nowych akcji lub podwyższenia wartości nominalnej dotychczasowych akcji. Przy czym emisja nowych akcji sama w sobie nie prowadzi do podwyższenia kapitału zakładowego, niezbędne jest objęcie akcji nowej emisji. Oznacza to, iż wszelkie koszty ponoszone przez spółkę akcyjną przy jej założeniu lub rozszerzeniu pozostają w bezpośrednim związku z podwyższeniem kapitału zakładowego.

W myśl art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela.

Przychodem otrzymanym na podwyższenie kapitału zakładowego w rozumieniu powołanego przepisu mogą być zarówno pieniądze, jak i wkład niepieniężny. W rezultacie środki pieniężne, stanowiący niewątpliwie przysporzenie majątkowe, uznane zostało przez ustawodawcę za przychód nie zaliczany do przychodów, jeżeli prowadzi do podwyższenia kapitału zakładowego. Przychód ten nie powstaje jako efekt 'zwykłej' (bieżącej) działalności gospodarczej podatnika.

Należy zauważyć, iż skoro z przepisu art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy wynika, że przychód otrzymany na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego nie zalicza się do przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem jego celem jest zapewnienie zgromadzenia środków niezbędnych dla funkcjonowania podatnika, nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatków związanych z powiększeniem kapitału zakładowego.

Ponadto stosownie do art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku. Jednocześnie zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 3 tej ustawy, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania, nie uwzględnia się kosztów uzyskania przychodów ze źródeł przychodów, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są wolne od podatku.

Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nie budzi żadnych wątpliwości, że wydatki wymienione przez Spółkę we wniosku o interpretację mają bezpośredni związek z podwyższeniem kapitału zakładowego. Zauważyć należy, iż tak też określa je Strona, przypisując im równocześnie pośredni związek z przychodami z działalności gospodarczej, które dopiero zostaną osiągnięte jako skutek tej działalności.

Przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny wskazuje, iż podwyższenie kapitału zakładowego wynikało z otrzymania przez Spółkę przysporzenia pieniężnego w związku z emisja akcji i to realizacja tych właśnie zdarzeń prawnych spowodowała konieczność poniesienia przedmiotowych wydatków.

Podkreślić należy, iż każdy przedsiębiorca ma prawo oczekiwać, iż w określonej perspektywie czasowej podwyższenie kapitału i związane z tym rozszerzenie działalności będzie generowało zwiększone przychody, ale będą to już przychody z bieżącej działalności gospodarczej. Przychód z tej działalności jest przychodem odrębnym od przychodu otrzymanego na podwyższenie kapitału zakładowego. Z osiągnięciem tego przychodu będą się wiązały odrębne wydatki stanowiące koszt jego uzyskania. W rezultacie jeżeli nawet ponosząc wydatki na podwyższenie kapitału spółki, podatnik ma na myśli dalsze skutki związane z tym zdarzeniem, to nie może zmienić to oceny, że wydatki te poniesiono na podwyższenie kapitału spółki czyli przychody nie zaliczone do przychodów o jakich mowa w art. 7 ust. 2 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym, stosownie do art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ww. ustawy, wyłączonych przy ustalaniu dochodu w zw. z art. 12 ust. 4 pkt 4 cyt. ustawy.

Okoliczność, że dokonując przedmiotowych wydatków Spółka zakładała, iż w efekcie będą one generowały przychody z działalności gospodarczej nie podważa jednak ich bezpośredniego związku z przychodem w postaci przysporzenia finansowego, który Spółka otrzymała na podwyższenie kapitału zakładowego. Tym samym jeżeli określone wydatki w sposób jednoznaczny wiążą się z osiągnięciem przysporzenia zidentyfikowanego przez ustawodawcę jako konkretny rodzaj przychodu, to bez względu na możliwość wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów oceniane być musi w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

W odniesieniu do wydatków bezpośrednio związanych z przychodami nieopodatkowanymi (otrzymanymi na podwyższenie kapitału zakładowego) stwierdzić przy tym należy, iż nie można z uwagi na treść art. 7 ust. 3 pkt 3 zaliczyć ich do kosztów uzyskania przychodów powołując się z kolei na pośredni związek z przychodami innego rodzaju (z bieżącej działalności gospodarczej).

W kwestii powoływanych przez Spółkę we wniosku interpretacji organów podatkowych oraz orzeczeń sądowych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach w odzwierciedleniu do konkretnego stanu faktycznego i nie mają charakteru wiążącej wykładni prawa podatkowego, podobnie jak orzeczenia przeciwne do stanowiska Wnioskodawcy np. wyrok WSA w Warszawie z dnia 14.08.2007 r. sygn. akt III SA/Wa 3917/06; wyrok NSA we Wrocławiu z dnia 31.03.2000 r. sygn. akt I SA/Wr 2285/98; wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 10.10.2007 r. sygn. akt I SA/Bd 546/07., wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 20.05.2008 r. sygn. akt I SA/Bd 91/08, wyrok WSA w Warszawie z dnia 23.04.2008 r., sygn. akt III SA/Wa 46/08, wyrok WSA w Warszawie z dnia 23.04.2008 r. sygn. akt III SA/Wa 2220/07, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 22.04.2008 r. sygn. akt I SA/Bd 73/08, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 8.04.2008 r. sygn. akt I SA/Bd 44/08, wyrok WSA w Gliwicach z dnia 04.12.2007 r., sygn. akt III SA/Gl 793/07, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 25.10.2007 r. sygn. akt I SA/Bd 592/07, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 11.10.2007 r., sygn. akt I SA/Po 829/07, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 11.10.2007 r., sygn. akt I SA/Po 958/07, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 03.07.2007 r., sygn. akt I SA/Rz 464/07, wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 27.05.2007 r., sygn. akt I SA/Rz 297/08, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 20.05.2007 r., sygn. akt I SA/Bd 91/08.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.