Sprzedaż miejsca postojowego stanowiącego udział we współwłasności wspólnej podlegać będzie (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 05.11.2007r. (data wpływu 08.11.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów we współwłasności wspólnej, tj. miejsc postojowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.11.2007r. (data nadania) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów we współwłasności wspólnej, tj. miejsc postojowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Firma ? Sp. z o.o. zamierza wybudować i sprzedać budynek mieszkalny wielorodzinny w Warszawie, przy ulicy ?. W budynku będzie się znajdować 39 lokali mieszkalnych. Na parterze (I kondygnacja budynku) będzie usytuowane pomieszczenie z 39 stanowiskami postojowymi dla samochodów.

Spółka wskazała na różnice w interpretacjach co do zastosowania stawki podatku od towarów i usług. W przypadku gdyby garaż wielostanowiskowy stanowił odrębny lokal użytkowy w rozumieniu ustawy o własności lokali to właściwa jest stawka w wysokości 22%. Kupujący nabywają stosowny udział w lokalu użytkowym i mogą nim swobodnie dysponować. Jednakże wątpliwości pojawiają się gdy garaż wielostanowiskowy jest nieruchomością wspólną tak jak klatka schodowa, kotłownia itp.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do stanowisk postojowych znajdujących się w części nieruchomości wspólnej budynku mieszkalnego wielorodzinnego można zastosować obniżoną stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 7%...

Zdaniem wnioskodawcy do stanowisk postojowych powinien być zastosowany obniżony podatek VAT, tj. w wysokości 7% z następujących powodów:

• pomieszczenie ze stanowiskami postojowymi dla samochodów będzie stanowić element nieruchomości wspólnej. Pojęcie nieruchomości wspólnej zostało określone w art. 3 pkt 1) Ustawy o własności lokali. Zgodnie z ww. artykułem nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli poszczególnych lokali. Każdemu z właścicieli lokali będzie przysługiwać ułamkowy udział we współwłasności gruntu, na którym będzie posadowiony budynek oraz udział we współwłasności elementów budynku służących ogółowi właścicieli. Udział we współwłasności części wspólnych jest prawem związanym z lokalem mieszkalnym i nie może być zbyty ani obciążony.
• zgodnie z obowiązującymi przepisami nie można wybudować budynku mieszkalnego wielorodzinnego bez stanowisk postojowych dla samochodów.
• kupujący nie mogą kupić lokalu mieszkalnego bez stanowiska postojowego.
• miejsca postojowe nie mogą być sprzedawane odrębnie gdyż nie są samodzielnymi lokalami użytkowymi ze względu na fakt, że nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie budynku (w rozumieniu Ustawy o własności lokali)
• kupujący lokal mieszkalny nabędą prawa majątkowe w postaci prawa do używania części pomieszczenia wspólnego (wydzielone z części kondygnacji fragmenty powierzchni).
• z punktu widzenia przepisów podatkowych sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z wydzielonych stanowisk postojowych znajdujących się w przedmiotowym budynku powinna podlegać jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego, gdyż nie można dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki, skoro przepisy cywilnoprawne traktują to jako jeden przedmiot sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zmianami) zwanej dalej ustawą, czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług jest m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez odpłatną dostawę ? w myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy ? rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towar należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 cyt. ustawy).

Stosownie do zapisu art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b cyt. ustawy w okresie od przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007r. w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych stosuje się stawkę w wysokości 7%. W myśl art. 2 pkt 12 ustawy pod pojęciem ?obiektu budownictwa mieszkaniowego? rozumie się budynki mieszkalne i rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111- Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 ? Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 ? Budynki zbiorowego zamieszkania ? wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Zatem w celu zastosowania prawidłowej stawki podatku VAT niezbędnym jest określenie czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług i jakie spełnia funkcje ? mieszkalne czy użytkowe.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do niej, nie precyzują definicji ?lokal mieszkalny? ani ?lokal użytkowy?.

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału. Wg art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 ww. artykułu nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Treść powyższych przepisów wskazuje na wyraźne rozróżnienie pomiędzy pomieszczeniami pomocniczymi, które związane są z izbą lub zespołem izb przeznaczonych na pobyt stały w sposób funkcjonalny, polegający na wykorzystaniu całej przestrzeni bezpośrednio dla zaspakajania mieszkaniowych potrzeb ludzi, a pomieszczeniami przynależnymi, które chociaż w sensie prawnym stanowią część lokalu mieszkalnego, jednak w sensie funkcjonalnym służą do zaspokajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi.

Zatem w świetle powyższych uregulowań, należy stwierdzić, iż wydzielone miejsce postojowe lub garaż nie stanowi lokalu mieszkalnego ani pomieszczenia służącego bezpośredniemu zaspakajaniu potrzeb mieszkaniowych. Mogą one przynależeć do lokalu ale nie zmienia to ich funkcji.

Pojedyncze miejsce parkingowe, jako wyodrębniona jedynie liniami część większego pomieszczenia nie może więc stanowić pomieszczenia przynależnego, o którym mowa powyżej. Pomieszczeniem tym jest hala garażowa, jako całe pomieszczenie, w którym znajdują się poszczególne miejsca postojowe. Jedno miejsce parkingowe stanowi ułamkową część pomieszczenia przynależnego. Ponadto należy wskazać, iż intencją ustawodawcy było objęcie preferencyjną stawką wyłącznie obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, które spełniają funkcje mieszkaniowe. Natomiast sprzedaż pomieszczenia przynależnego, służącego funkcjom innym niż mieszkaniowe podlega wyłączeniu z opodatkowania stawką w wysokości 7%, na co wskazują przepisy art. 146 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zatem sprzedaż jego części ułamkowej również podlega temu wyłączeniu, a w efekcie podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 22%. Bez znaczenia przy tym jest fakt, iż sprzedaż przedmiotowego miejsca postojowego stanowiącego udział we współwłasności nieruchomości wspólnej będzie dokonywana tylko wraz z lokalem mieszkalnym.

Z przedstawionych przez Wnioskodawcę okoliczności wynika, iż przedmiotem dokonywanej przez Podatnika sprzedaży będą lokale mieszkalne wraz z udziałami we współwłasności nieruchomości wspólnej w postaci miejsc parkingowych znajdujących się w jednokondygnacyjnym pomieszczeniu usytuowanym na parterze budynku. Wnioskodawca wskazał, iż miejsca postojowe, o których mowa powyżej, nie będą przedmiotem oddzielnego obrotu ale będą sprzedawane w momencie sprzedaży lokalu mieszkalnego; będą więc stanowić jedną dostawę towarów. Jedna dostawa towarów, co do zasady podlega jednej stawce podatku VAT, jednakże możliwe jest również oddzielne opodatkowanie określonych składników tej dostawy, jeżeli z przepisów wyraźnie wynika taka ewentualność i taka konieczność. Zatem fakt, iż miejsca postojowe i lokale mieszkalne stanowić będą jeden przedmiot dostawy pozostaje bez wpływu na właściwe zastosowanie stawki podatku od towarów i usług. Sprzedaż miejsca postojowego stanowiącego udział we współwłasności wspólnej podlegać będzie opodatkowaniu stawką podstawową, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy, tj. stawką podatku VAT w wysokości 22%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock