Czy przyznanie i wypłata Spółce przez dostawców premii pieniężnych w związku z osiągnięciem (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 07 sierpnia 2008r. (data wpływu 12 sierpnia 2008r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie premii pieniężnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 sierpnia 2008r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług.

Przedstawiono poniżej opis zdarzenia przyszłego.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka będzie nabywać od dostawców artykuły RTV i AGD a następnie dokonywać ich dalszej odsprzedaży w swoim sklepie wielkopowierzchniowym. Z każdym z dostawców zawierana jest stosowna umowa handlowa, zgodnie, z którą w przypadku nabywania określonych ilości danego rodzaju towarów, Spółce wypłacane są następujące bonusy (premie pieniężne):

1. bonus kwartalny warunkowy - pod warunkiem uzyskania lub przekroczenia w kwartale łącznego obrotu w wysokości... PLN
2. bonus roczny warunkowy - pod warunkiem uzyskania lub przekroczenia w roku kalendarzowym łącznego obrotu w wysokości ?PLN, oraz
3. bonus za wzrost obrotu - rozliczany rocznie.

Premie pieniężne (bonusy) przyznawane będą Spółce po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego. Umowy podpisywane przez Spółkę nie zawierają i nie będą zawierać jakichkolwiek zapisów zobowiązujących Spółkę do osiągnięcia określonego poziomu obrotów z danym dostawcą. Wysokość przyznawanego Spółce bonusa jest ?ruchoma? i nie odnosi się bezpośrednio do konkretnej dostawy, lecz jest wynikiem wszystkich dostaw dokonanych w danym okresie, przy czym warunkiem koniecznym wypłaty bonusa jest osiągnięcie określonego pułapu sprzedaży lub wzrostu sprzedaży.

W związku z tak przedstawionym zdarzeniem przyszłym, Strona zwróciła się z prośbą o zajęcie stanowiska w następującej kwestii:

Czy przyznanie i wypłata Spółce przez dostawców premii pieniężnych w związku z osiągnięciem określonego poziomu obrotów lub ich wzrostu w danym okresie rozliczeniowym, jako niespełniające definicji dostawy towarów ani definicji świadczenia usług, określonych w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. nr 54 poz. 535 ze zm. dalej ustawa o VAT) stanowi czynność pozostającą poza zakresem opodatkowania VAT i w konsekwencji powinno być dokumentowane notami obciążeniowymi...

W ocenie Spółki, osiągnięcie lub przekroczenie przez nią jako nabywcy towarów określonego pułapu obrotów lub osiągniecie wzrostu obrotów w danym okresie rozliczeniowym stanowi czynność, która nie podlega regulacjom ustawy o VAT. W związku z powyższym, wypłaty premii pieniężnych na rzecz Spółki nie powinny podlegać opodatkowaniu VAT i powinny być dokumentowane notami obciążeniowymi wystawianymi przez Spółkę.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z definicją świadczenia usług zamieszczoną w ustawie o VAT (art. 8 ust. 1), przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt. 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; zobowiązanie do powstrzymywania od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Ustawodawca zdefiniował pojęcie świadczenia usług w sposób bardzo szeroki wskazując, że świadczenie usług obejmuje nie tylko określone działania podatnika, lecz także, min. zobowiązanie do powstrzymywania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji. Jednakże, zdefiniowanie zakresu pojęcia świadczenia usług w sposób szeroki nie oznacza, iż pojęcie to nie ma żadnych określonych granic. Z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że za usługę należy uznać każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów. Powierzchowna interpretacja powyżej przywołanych przepisów mogłaby prowadzić do konkluzji, iż wszelkie świadczenia niebędące dostawą towarów mieszczą się w definicji świadczenia usług. Należy jednak zauważyć, że aby dane świadczenie mogło zostać uznane za świadczenie usług, warunkiem koniecznym jest aby przedmiotem świadczenia była usługa. Aby zaś dane zachowanie osoby świadczącej (lub ?powstrzymującej się od świadczenia) uznać za usługę muszą być spełnione następujące warunki:

• istnieje stosunek zobowiązaniowy pomiędzy dwoma osobami;
• jedna z osób zobowiązana jest do określonego świadczenia lub powstrzymania się od określonego zachowania;
• druga osoba zobowiązana jest do zapłaty wynagrodzenia za otrzymane świadczenie lub powstrzymanie się kontrahenta od określonego zachowania.

W rezultacie stosunek zobowiązaniowy ma charakter wzajemny, każda z jego stron ma prawo oczekiwać określonego zachowania kontrahenta, jak również obowiązek wypełnienia własnego zobowiązania a więc wystąpienie wzajemności jest najważniejszym warunkiem aby dany stosunek zobowiązaniowy mógł być uznany za świadczenie usługi.

Reasumując, aby dane świadczenie uznać za usługę musi ono zarówno spełniać definicję legalną zamieszczoną w ustawie o VAT jak również posiadać określone cechy, wśród których elementem kluczowym jest wzajemny stosunek zobowiązaniowy pomiędzy kontrahentami.

W świetle powyższych rozważań wypłata premii pieniężnych mogłaby zostać uznana jako wynagrodzenie za świadczenie usług jedynie wówczas gdyby stanowiła ekwiwalent za świadczone przez jej beneficjenta (tu Spółkę nabywcę towarów) usługi np. usługi marketingowe, mające na celu spowodowanie wzrostu sprzedaży produktów dostawcy. W sprawie, która jest przedmiotem wniosku brak jest jednak zarówno ekwiwalentności jak i jakichkolwiek świadczeń ze strony Spółki, której wypłacane są premie tylko w związku z osiągnięciem/przekroczeniem przez nią określonego pułapu obrotów.

Stosownie do przepisu art. 353 par. 1 i 2 Kodeksu Cywilnego (DZ.U.64.1693 ze zm. dalej KC) zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien to świadczenie spełnić. Świadczenie natomiast może polegać na działaniu lub zaniechaniu. Pojęcie świadczenia w ścisłym tego słowa znaczeniu odnosi się do obowiązkowego, zgodnego z treścią zobowiązania zachowania dłużnika. Tymczasem podmiot, który otrzymuje premię pieniężną nie jest zobligowany do dokonywania zakupów u danego kontrahenta, trudno zatem uznać, iż w związku z zakupem towarów, ich nabywca świadczy dodatkowe usługi na rzecz sprzedawcy. Należy podkreślić, iż w przedstawionym stanie faktycznym czynność wypłacania premii pieniężnych jest czynnością jednostronną, pieniężną i nieekwiwalentną wobec czego brak jest podstaw aby uznać, iż podmiot ją otrzymujący realizuje jakiekolwiek świadczenie, z tytułu którego otrzymuje wynagrodzenie w postaci premii. Istotą premii jest gratyfikacja, nagrodzenie nabywcy za dokonanie zakupu towarów określonej ilości lub wartości. W konsekwencji w ocenie Spółki otrzymywane przez nią premie pieniężne nie mogą być uznane za świadczenie usług, a zatem stanowią one zdarzenie neutralne dla opodatkowania VAT.

W przedstawionym stanie faktycznym udzielone premie nie mogą zostać potraktowane także, jako rabat, o którym mowa w art. 29 ust 4 ustawy o VAT, którego udzielenie wiąże się z wystawieniem faktury VAT korygującej. Niemożność zaklasyfikowania tegoż świadczenia, jako rabat wynika z faktu, że faktura korygująca potwierdzająca udzielenie rabatu powinna odnosić się do konkretnej dostawy a więc do konkretnej faktury pierwotnej. W stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę nie ma możliwości dokonania takiego przyporządkowania z uwagi na fakt, iż premie udzielane są po zakończeniu danego okresu a nie wystawieniu konkretnej ilości faktur pierwotnych. W ocenie Spółki rabat udzielany jest tylko wówczas, gdy dostawca obniża cenę sprzedaży towarów w odniesieniu do poszczególnych transakcji, podczas gdy w opisanym stanie faktycznym premie pieniężne odnoszą się do sumy obrotów w okresie rozliczeniowym.

Także na podstawie art. 90 ust. 1 Dyrektywy Rady nr 2006/112/WE (dalej: Dyrektywa) podstawa opodatkowania obniżana jest w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy. Znajduje on zatem zastosowanie wyłącznie do sytuacji, w których sprzedawca obniża cenę dla konkretnych transakcji. Obniżenie ceny dla konkretnej transakcji jest więc udzieleniem rabatu. Po dokonaniu zapłaty z tytułu dostawy towarów, skutek w postaci obniżenia podstawy opodatkowania art. 90 ust 1 Dyrektywy wiąże jedynie z anulowaniem, odmową, całkowitym lub częściowym brakiem zapłaty oraz obniżeniem ceny po dokonaniu dostawy. W stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku cena nie ulega obniżeniu, nie ma bezpośredniego związku między nią a kwotą premii - podstawa opodatkowania nie powinna więc ulec zmianie.

Wyżej opisane stanowisko Spółki odnoszące się do premii pieniężnych, zgodnie, z którym nie stanowią one wynagrodzenia za określone świadczenia nabywców towarów prezentowane było już wielokrotnie przez Sądy Administracyjne. W wyroku z 6 lutego 2007 r. (sygn FSM 94/06) Naczelny Sąd Administracyjny uznał, iż dokonanie określonej wielkości zakupów u danego sprzedawcy nie jest usługą w rozumieniu ustawy o VAT. W związku z powyższym, wypłacana nabywcy towarów przez sprzedawcę premia (bonus) za uzyskany pułap obrotów nie jest wynagrodzeniem za świadczenie usług. Zdaniem Sądu oznacza to, że wypłacanie tego rodzaju premii (bonusu) jest neutralne z punktu widzenia podatku od towarów i usług; nie powoduje również konieczności wystawiania korekt i faktur dokumentujących obniżenie obrotu w drodze udzielenia rabatu.

W wyżej powołanym wyroku (a także w innych wyrokach WSA I S.A./Ke 100/08; III S.A./Wa 1751/06 i interpretacjach urzędowych np. Naczelnika II MUS sygn. 1472/RPPI/443-133/07/BlK) podkreślono także, że nie może wystąpić taka sytuacja faktyczna, która jednocześnie stanowiłaby dostawę towaru i świadczenie usługi. Nie można więc uznać za Świadczenie usługi zrealizowania na rzecz sprzedającego określonego z góry pułapu obrotu. Na określony pułap obrotów składa się bowiem odpowiednia liczba transakcji sprzedaży dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Czynności stanowiące dostawę towaru zgodnie z art. 7, nie mogą poprzez ich zsumowanie jednocześnie stanowić usługi.

Takie podejście do dostawy towarów versus świadczenie usług znajduje także potwierdzenie w orzecznictwie ETS, gdzie w wyroku w sprawie Faaborg-Gelting linien A/S v. Finanzamt Flensburg stwierdzono, iż należy ustalać, czy dana transakcja stanowi dostawę towarów, czy świadczenie usług. Trybunał orzekł, że o tym czy w świetle Szóstej Dyrektywy dana transakcja stanowi dostawę towarów, czy świadczenie usług, powinny decydować wszystkie okoliczności tej transakcji. Z orzeczenia tego można więc wywieść wniosek, że albo mamy do czynienia z dostawą towarów albo ze świadczeniem usług i jedno zdarzenie (transakcja) nie może być uważana jednocześnie za jedno i drugie. W tym miejscu należy podkreślić, iż z chwilą przystąpienia do Unii Europejskiej Polska przejęła dorobek prawny Wspólnoty zarówno w postaci prawa stanowionego (pierwotnego) jak 1 orzecznictwa ETS (tzw. prawa wtórnego). Konsekwencją implementacji prawa wspólnotowego do przepisów krajowych jest obowiązek interpretacji polskiej ustawy o VAT w ?duchu? dyrektyw UE. Wyznaczanie kierunku wykładni przepisów prawa wspólnotowego oraz czuwanie nad prawidłowością ich stosowania jest zasadniczą rolą Trybunału Sprawiedliwości. W związku z tym orzecznictwo ETS powinno być uwzględniane także w postępowaniu przed organami podatkowymi. Potwierdzenie takiego podejścia znajduje się także w orzecznictwie ETS, (orzeczenie z 11 lipca 2002 r. w sprawie C-62 Marks S Spencer) zgodnie, z którym państwa członkowskie zobowiązane są do podejmowania wszelkich środków w celu wykonania zobowiązań wynikających z TWE bądź działań instytucji UE. Tym samym dokonanie przez ETS wykładni przepisów zobowiązuje państwa członkowskie reprezentowane przez organy podatkowe i sądy do ich stosowania.

Przedmiotowe orzeczenie znalazło także, odzwierciedlenie w piśmie Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej z 1 lutego 2007r. (Min.EOT/541/2007/DP/AK) skierowanym do Ministerstwa Finansów, w którym zwrócono uwagę, że państwa członkowskie mają obowiązek przestrzegania prawa wspólnotowego; obowiązek ten dotyczy nie tylko sądów krajowych, ale wszystkich organów państwowych, także organów administracji.

Reasumując, w ocenie Spółki obowiązujące przepisy ustawy o VAT, jak również zaprezentowana w niniejszym wniosku linia orzecznicza Sądów Administracyjnych i ETS oraz ostatnie interpretacje organów podatkowych wskazują iż osiągnięcie przez nabywcę określonego pułapu obrotów jest zdarzeniem, które jako niestanowiące dostawy towarów ani świadczenia usług nie podlega opodatkowaniu na gruncie ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług określają przepisy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, W myśl tegoż przepisu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; eksport towarów; import towarów; wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przy czym zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy VAT przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, iż świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Dostawa towarów oraz świadczenie usług, za wyjątkiem ściśle określonych w art. 7 ust. 2 i 3 oraz w art. 8 ust. 2 przypadków, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za świadczenie odpłatne, musi istnieć pomiędzy świadczącym usługę, a beneficjentem jawny lub zrozumiały stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełnione są świadczenia wzajemne. W doktrynie prawa i orzecznictwie sądowo-administracyjnym przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce, gdy zachodzi bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym. Z bezpośrednim związkiem pomiędzy świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem mamy do czynienia wówczas, gdy istnieje bezpośrednia i jasna zindywidualizowana korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Podstawą do prawidłowego określenia skutków podatkowych, w przedstawionym przez Spółkę zdarzeniu przyszłym tj: czynności polegającej na uzyskaniu uprawnienia do otrzymania premii pieniężnej oraz wypłacenia premii jest określenie jaki charakter mają działania będące przedmiotem pytania.

Należy zauważyć, iż w praktyce życia gospodarczego występują sytuacje, w których podatnicy kształtują wzajemne relacje pomiędzy sobą w ten sposób, że premie pieniężne wypłacane są z tytułu dokonywania przez nabywcę, np. nabyć określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie lub też dokonywania terminowych płatności za zrealizowane dostawy w pewnym okresie i w określony sposób (wypłacane premie nie są związane z żadną konkretną dostawą). W takich przypadku należy uznać, iż wypłacona premia pieniężna związana jest z określonymi zachowaniami nabywcy, a zatem świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taką premię, które to usługi podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Podkreślenia wymaga fakt, iż usługi są traktowane przez ustawodawcę podatkowego bardzo szeroko. Świadczeniem usług jest bowiem każde zachowanie się podmiotu w wykonaniu stosunku zależności, które niekoniecznie polega na fizycznym wykonaniu jakiejkolwiek czynności lub podjęciu działania.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż premie pieniężne związane są z określonym zachowaniem nabywcy np:

• uzyskaniem lub przekroczeniem w kwartale łącznego obrotu w określonej wysokości,
• uzyskaniem lub przekroczeniem w roku kalendarzowym łącznego obrotu w określonej wysokości,
• osiągnięciem wzrostu sprzedaży.

Zdaniem tutejszego organu, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wypłacona premia stanowi rodzaj wynagrodzenia dla Spółki za świadczone na rzecz kontrahentów usługi. Zatem pomiędzy stronami będzie istniała więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi świadczenie usług za wynagrodzeniem, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegających opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Powyższe stanowisko potwierdziła również interpretacja ogólna wydana przez Ministra Finansów z dnia 30.12.2004r. (nr PP3-812-11222/2004/AP/4026), w której stwierdzono, iż ?w praktyce występują również sytuacje, w których podatnicy kształtują wzajemne relacje pomiędzy sobą w ten sposób, że premie pieniężne wypłacane są z tytułu dokonywania przez nabywcę, np. nabyć określonej wartości, czy ilości towarów w określonym czasie, lub też dokonywanie terminowych płatności za zrealizowane dostawy w pewnym okresie i w określony sposób i premie te nie są związane z żadną konkretną dostawą. W takim przypadku należy uznać, że wypłacana premia pieniężna związana jest z określonym zachowaniem nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taką premię, które to usługi podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych?. Ministerstwo Finansów uznało więc, iż w sytuacji, gdy podmiot wypłaca premię pieniężną z tytułu dokonywania przez nabywcę nabyć określonej wartości, czy ilości towarów w określonym czasie, to wypłacona premia pieniężna stanowi wynagrodzenie za świadczoną przez nabywcę usługę.

Ministerstwo Finansów zastrzega jednak, iż powyższą sytuację należy odróżnić od sytuacji, gdy ?wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą, nawet jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty?.

W takim przypadku, zdaniem Ministerstwa Finansów - z czym zasadniczo należy się zgodzić - premia taka powinna być traktowana jak rabat. W analizowanym przypadku Spółka otrzymuje premię na podstawie wyliczeń obrotu, a tym samym nie jest to premia, którą można powiązać z konkretną dostawą. Konsekwentnie, premię wypłaconą przez Spółkę nie można uznać za rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy tj. zmniejszającym obrót.

Należy w tym miejscu wskazać również na regulacje zawarte w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28.11.2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, w szczególności na art. 24 ust. 1 Dyrektywy, zgodnie z którym ?świadczenie usług oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów?. Użycie w treści powyższego aktu sformułowania ?transakcja? jeszcze wyraźniej podkreśla fakt, iż każda umowa skutkująca wzajemną wymianą świadczenia i wynagrodzenia stanowi usługę w rozumieniu przepisów prawa unijnego, a tym samym powinna zostać objęta opodatkowaniem podatkiem od wartości dodanej. Ponadto, w Memorandum Wyjaśniającym do VI Dyrektywy VAT (?poprzedniczki? Dyrektywy 2006/112/WE) stwierdzono, iż głównym celem wprowadzenia tak szerokiej definicji usług w ramach VI Dyrektywy jest zagwarantowanie opodatkowania wszystkich transakcji, które nie stanowią dostawy towarów oraz nie zostały zwolnione lub wyłączone z zakresu podatku od wartości dodanej. W świetle polskich, jak również unijnych przepisów każde świadczenie (czynności), za które świadczeniodawca otrzymuje ekwiwalent w postaci wynagrodzenia wypłaconego przez drugą stronę (o ile nie zostanie uznane za dostawę towarów), należy uznać za usługę w rozumieniu przepisów regulujących opodatkowanie podatkiem od towarów i usług. Wzajemną korelację pomiędzy wynagrodzeniem a otrzymywanym za nie świadczeniem potwierdza także orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. W sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Toisma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia) ETS uznał, iż świadczenie usług realizowane jest za wynagrodzeniem w rozumieniu Dyrektywy i stąd podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy?. Analogiczny wniosek przedstawił ETS w sprawie 102/86 pomiędzy Apple and Pear Deyelopment Coucil a Cornmissioners ot Customs and Excise (Wielka Brytania). W przypadku przedstawionym w opisie stanu faktycznego nie budzi wątpliwości fakt, iż istnieje ekwiwalentność świadczeń pomiędzy stronami, tj. Spółką i jej kontrahentem. W analizowanym przypadku usługą za którą zapłatą jest premia pieniężna, jest realizacja przez wnioskodawcę świadczenia w postaci osiągnięcia określonego poziomu obrotów.

W takiej sytuacji prawidłowym sposobem na dokumentowanie zaistniałego zdarzenia gospodarczego jest faktura VAT, gdzie za podstawę opodatkowania przyjmuje się wartość premii pieniężnej (bez należnego podatku VAT) i nalicza się 22 % podatku. Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy VAT przedmiotowe usługi powinny być udokumentowane fakturami VAT spełniającymi wymogi, o których mowa w § 9 rozporządzenia Ministra Finansów dnia 25 maja 2005 roku w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz.798).

Ponadto wyraźnie należy podkreślić, iż przywołane przez Stronę wyroki oraz interpretacje są rozstrzygnięciami w konkretnych przypadkach i wiążą tylko w tym zakresie i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Bowiem źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczpospolitej Polskiej są z zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 02 kwietnia 1997 roku (Dz. U. Nr 78, poz. 483) Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego ? stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.