Czy należy odprowadzić podatek VAT od sprzedaży lokali mieszkalnych?

Czy należy odprowadzić podatek VAT od sprzedaży lokali mieszkalnych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 30.10.2007r. (data wpływu 31.10.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokali mieszkalnych - jest prawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 31.10.2007r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokali mieszkalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 1990r. wnioskodawca nabył działkę budowlaną. W 1999r. uzyskał pozwolenie i rozpoczął budowę systemem gospodarczym domu jednorodzinnego, wolnostojącego z 4 lokalami mieszkalnymi. W budynku tym zamierzał zamieszkać z rodziną i teściami. W trakcie budowy wykorzystał dużą ulgę budowlaną. W wyniku konfliktu rodzinnego oraz braku środków na spłatę kredytu Pan jest zmuszony sprzedać lokale mieszkalne osobom postronnym. Wnioskodawca oświadczył, że budowę prowadził dla własnych potrzeb, bez zamiaru dalszej odsprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy należy odprowadzić podatek VAT od sprzedaży lokali mieszkalnych...

Zdaniem wnioskodawcy na podstawie unormowań art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług nie powinien być on podatnikiem podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności podlegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jeżeli osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży swojego majątku tj. lokalu mieszkalnego, jeżeli wykonuje to w ramach wskazujących, że działania te nie są czynione z zamiarem ich powtarzania i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, a towary te nie były nabywane jedynie w celu ich zbycia ? czynności te nie mogą być uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust.

2 ustawy, a zatem osoba je wykonująca nie uzyskuje statusu podatnika VAT. Nie jest więc działalnością handlową, a zatem i gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, lecz spożytkowaniu na własne potrzeby. Sprzedaż - nawet kilkukrotna towarów z majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie były nabyte w celu ich odsprzedaży ? nie ma charakteru handlowego, podlegającego opodatkowaniu.

W przedmiotowej sytuacji podstawowe znaczenie ma treść art. 15 ust. 2 ustawy. Stosownie bowiem do uregulowań ww. przepisów nie każda sprzedaż towarów dokonanych we własnym imieniu i na własny rachunek podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ale tylko taka, która była jedynym celem uprzedniego ich nabycia. Wynika z tego, że aby jednorazową dostawę towarów lub jednorazowe świadczenie usług uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystane przy niej towary (usługi) zostały nabyte w celu spożytkowania ich przy tej czynności. Jednorazowa czynność podmiotu nie będącego podatnikiem, spełniająca kryteria dostawy towarów lub świadczenia usług, zrealizowana w warunkach nie wskazujących na zamiar jej powtarzania (lub czynności podobnych) nie kwalifikuje się do uznania jej za działalność gospodarczą i traktowania tego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie podatnik twierdzi, iż w trakcie budowy obiektu nie miał zamiaru go odsprzedać.

Mając na uwadze treść art. 15 ust. 2 ustawy VAT i odnosząc go do stanu faktycznego opisanego przez wnioskodawcę należy stwierdzić, że dla planowanej czynności sprzedaży lokali mieszkalnych wyodrębnionych z budynku stanowiącego osobisty majątek wnioskodawcy i wybudowanego bez zamiaru dalszej odsprzedaży, nie będzie on podatnikiem podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego ? stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika