1. Czy planowane na wrzesień 2008 r. transakcje zbycia Hipermarketów stanowią odpłatną dostawę (...)

5.9.2008

1. Czy planowane na wrzesień 2008 r. transakcje zbycia Hipermarketów stanowią odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju, podlegającą opodatkowaniu VAT według stawki właściwej dla danego towaru, przy czym nie będzie miało zastosowania zwolnienie z opodatkowania VAT dla towarów używanych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 06.06.2008 r. (data wpływu 09.06.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania właściwą stawką zbycia hipermarketów na terytorium kraju ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.06.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania właściwą stawką zbycia hipermarketów na terytorium kraju.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest właścicielem hipermarketów zlokalizowanych w centrach handlowych w kilku miastach w Polsce (w W, J, T, S, W, K, B, K i Ł ). Spółka nabyła hipermarkety w 2006 r. od Sp. z o.o. Sprzedaż hipermarketów na rzecz Spółki została opodatkowana podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT). G otrzymała od Sp. z o.o. faktury VAT, z których odliczyła podatek VAT naliczony. Na moment nabycia związek zakupu hipermarketów ze sprzedażą opodatkowaną dokonywaną przez Spółkę uzasadniał bowiem pełne odliczenie podatku VAT naliczonego (hipermarkety zostały oddane w najem Polska Sp. z o.o. ? obecnie najemcą hipermarketów jest Sp. z o.o. i Spółka Sp. k.; pozostałe powierzchnie, np. biurowe, zostały wynajęte innym podmiotom). W związku z tym, że Spółka prowadziła i prowadzi wyłącznie sprzedaż opodatkowaną, prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem tych składników majątkowych nie uległo zmianie (Spółka nie rozlicza podatku naliczonego wg tzw. struktury sprzedaży). W 2007 r. Spółka planowała wniesienie aportem całej prowadzonej przez nią działalności gospodarczej w zakresie najmu i dzierżawy nieruchomości. Przedmiotem planowanego aportu miał być określony zespół składników majątkowych (w skład którego wchodziły wszystkie posiadane hipermarkety), tj.:

prawa własności i użytkowania wieczystego posiadanych nieruchomości (tj. hipermarketów);wartości niematerialne i prawne związane z prowadzoną działalnością (w szczególności oprogramowanie komputerowe);

wyposażenie biurowe wykorzystywane przez pracowników do obsługi działalności gospodarczej Spółki w zakresie najmu i dzierżawy nieruchomości;
wszelkie inne przynależności związane z prowadzeniem przez Spółkę działalności gospodarczej w zakresie najmu i dzierżawy nieruchomości;
prawa i obowiązki z wszelkich umów zawartych przez Spółkę, związanych z działalnością gospodarczą w zakresie najmu i dzierżawy (tj. prawa i obowiązki z umów najmu, z umów na zaopatrzenie nieruchomości w media, z umów na zarządzanie nieruchomościami, z umów pożyczki, z innych umów);
prawa do rachunków bankowych Spółki związanych z działalnością w zakresie najmu.

Ponadto, przyszły nabywca miał wstąpić we wszystkie spory sądowe związane z działalnością Spółki w zakresie najmu i dzierżawy, których stroną była Spółka oraz stać się pracodawcą obecnych pracowników Spółki.

Poza przedmiotem aportu pozostać miały wyłącznie dwa aktywa:

udziały w spółce l Sp. z o.o.,
instrument finansowy w postaci leasingu finansowego nieruchomości położonej w P.

W celu potwierdzenia skutków podatkowych planowanego aportu, G wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej.

30 listopada 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów wydał interpretację (sygn. IP-PP2-443-382/07-2/IB), w której stwierdził, że przedmiot planowanego przez Spółkę aportu nie spełniał warunków pozwalających uznać go za przedsiębiorstwo. W interpretacji wskazano, że wniesienie poszczególnych składników majątku do innej spółki kapitałowej stanowiłoby czynność zwolnioną z VAT, co wiązałoby się z koniecznością dokonania przez Spółkę korekty odliczenia części podatku VAT naliczonego przy nabyciu tych składników.

Spółka zgodziła się z wydaną w imieniu Ministra Finansów interpretacją i na jej podstawie podjęła decyzję o zaniechaniu transakcji wniesienia hipermarketów aportem do innej spółki kapitałowej. Podjęta została natomiast decyzja o odpłatnym zbyciu hipermarketów w formie transakcji sprzedaży.

W związku z tym, we wrześniu 2008 r. Spółka planuje zbycie hipermarketów zlokalizowanych w

K, K, W, B i S (dalej łącznie: Hipermarkety lub Obiekty). Każdy Hipermarket będzie oferowany do sprzedaży odrębnie, różnym podmiotom, przy czym krąg potencjalnych nabywców jest z góry znany (pod uwagę branych jest dziesięć różnych podmiotów, dalej zwanych Nabywcami). Zgodnie z założeniami Spółki, w zależności od warunków zaproponowanych przez poszczególnych Nabywców, możliwe są następujące scenariusze sprzedaży:

nabywcą wszystkich Obiektów może okazać się jeden podmiot (jeden nabywca dla pięciu Hipermarketów),
każdy z Obiektów zostanie zakupiony przez innego Nabywcę (pięciu Nabywców dla pięciu Hipermarketów),
dany Nabywca zakupi więcej niż jeden Hipermarket, jednak nie nabędzie wszystkich oferowanych przez Spółkę Obiektów (czyli będzie czterech lub mniej Nabywców dla pięciu Hipermarketów).

Sprzedaż poszczególnych Hipermarketów będzie obejmowała:

prawa własności i współwłasności oraz prawa użytkowania wieczystego nieruchomości należących do Spółki (w tym odrębnych lokali użytkowych, budynków, gruntów, na których te budynki się znajdują oraz innych gruntów, w tym gruntów, na których znajdują się budowle, np. gruntów parkingowych),
wyposażenie związane z tymi nieruchomościami,
wszelkie inne przynależności związane ze sprzedawanymi nieruchomościami.

W wyniku sprzedaży Hipermarketów, na podstawie przepisu art. 678 kodeksu cywilnego (dalej: KC), Nabywcy wstąpią w stosunki najmu na miejsce Spółki w odniesieniu do umów najmu, których stroną jest Spółka, związanych z nieruchomościami będącymi przedmiotem sprzedaży. Na podstawie przedmiotowych umów najmu Spółka wynajmuje te nieruchomości podmiotom trzecim. Nabywcy staną się wynajmującymi w ramach istniejących umów najmu w sprzedawanych Obiektach.

Aktualnie nie została jeszcze podjęta decyzja w sprawie przeniesienia zawartych przez Spółkę umów na zarządzanie nieruchomościami będącymi przedmiotem sprzedaży, w związku z czym możliwe jest, że wraz ze zbyciem nieruchomości na Nabywców każdego z Hipermarketów zostaną przeniesione prawa i obowiązki wynikające z tych umów bądź też nie. Sprzedawane Obiekty nie stanowią oddziałów Spółki, ani też jej wyodrębnionych zakładów. Nie sporządzają one również samodzielnie bilansu. Pytanie Spółki dotyczy wyłącznie Hipermarketów, których sprzedaż planowana jest w 2008 r. Jednakże, w celu zachowania kompletności opisu stanu faktycznego, Spółka pragnie wskazać, że w przyszłości możliwe jest zbycie kolejnych należących do Spółki hipermarketów (nieobejmujące jednakże całego majątku G).

Opisane powyżej, planowane na wrzesień 2008 r. transakcje sprzedaży nie obejmą posiadanych obecnie przez Spółkę:

pozostałych hipermarketów,
budynku biurowego,
umowy leasingu finansowego dotyczącej nieruchomości w P,
udziałów w spółce l Sp. z o.o.,
udziałów w spółce Sp. z o.o.,
udziałów w spółce R Sp. z o.o.
umowy najmu na budynek biurowy Spółki,
pracowników (nie dojdzie również do przejęcia pracowników Spółki przez nabywców),
ksiąg handlowych,
wszystkich bieżących należności i zobowiązań powstałych do dnia sprzedaży poszczególnych hipermarketów,
zobowiązań wynikających z finansowania inwestycji lub działalności bieżącej kapitałem obcym (pożyczki),
środków pieniężnych.

Po dokonaniu sprzedaży Hipermarketów Spółka nie zakończy swojej działalności, lecz będzie ją nadal prowadzić.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy planowane na wrzesień 2008 r. transakcje zbycia Hipermarketów stanowią odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju, podlegającą opodatkowaniu VAT według stawki właściwej dla danego towaru, przy czym nie będzie miało zastosowania zwolnienie z opodatkowania VAT dla towarów używanych...

W opinii Spółki, sprzedaż Hipermarketów oraz związanych z nimi składników majątkowych podlega opodatkowaniu VAT jako sprzedaż towarów, do której zastosowanie będą miały stawki podatku VAT właściwe dla poszczególnych towarów będących przedmiotem zbycia.

Zdaniem Spółki nie ulega wątpliwości, że transakcje sprzedaży Hipermarketów powinny podlegać opodatkowaniu VAT. Nie zachodzą bowiem przesłanki wyłączające zastosowanie do tych transakcji przepisów ustawy o VAT.

W szczególności, w powołanej w stanie faktycznym interpretacji z 30 listopada 2007 r. (sygn. lP-PP2-443-382/07-2/IB), Minister Finansów stwierdził, że nawet czynność mająca za przedmiot wszystkie hipermarkety należące do G, nie może być traktowana jako zbycie przedsiębiorstwa. W uzasadnieniu interpretacji Minister Finansów wyjaśnił, że przedmiot planowanego uprzednio przez Spółkę aportu nie mógł stanowić przedsiębiorstwa, ponieważ:

zgodnie z art. 552 Kodeksu Cywilnego (dalej: KC), ?czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład tego przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności albo z przepisów szczególnych?,

w przedstawionej we wniosku sytuacji aportem miała zostać objęta tylko część posiadanego przez Spółkę majątku trwałego i obrotowego,

transakcja nie obejmowała oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo (tj. firmy, pod jaką działa Spółka).

Na tej podstawie Minister Finansów uznał, że przedmiotem planowanego wkładu niepieniężnego miały być wyłącznie ?elementy? działalności gospodarczej, a nie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 KC. Zdaniem Spółki, stanowisko Ministra Finansów wyrażone w interpretacji z 30 listopada 2007 r. jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa. W szczególności odzwierciedla ono brzmienie art. 551 KC, zgodnie z którym ?przedsiębiorstwo? definiowane jest jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmujący w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Pojęcie ?przedsiębiorstwo lub zakład samodzielnie sporządzający bilans? nie zostało zdefiniowane na gruncie obowiązującej ustawy o VAT. W doktrynie prawa podatkowego (np. Michalik T., ?VAT 2004 - Komentarz?, Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2004, s. 60; Zubrzycki J.,,Leksykori VAT 2004?, Oficyna wydawnicza Unimex, Wrocław 2004, s. 52), jak również w orzecznictwie (wyrok NSA z 6 listopada 2003 r. sygn. III SA 30/02; wyrok NSA z 9 lutego 2000 r.

, sygn. I SA/Gd 2036/97; wyrok SN z 20 grudnia 2000 r., sygn. III RN 163/00) i interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe powszechnie przyjmuje się jednak, że do odczytania tego pojęcia należy zastosować powyższą definicję zawartą w art. 55#185; KC (np. informacja o zakresie stosowania prawa podatkowego z 17 listopada 2004 r. wydana przez Urząd Skarbowy w Przemyślu, sygn. US.IX/443-87/HM/04; informacja o zakresie stosowania prawa podatkowego z 10 listopada 2004 r., wydana przez Urząd Skarbowy w Pabianicach, sygn. USIA/415/30/2004; Interpretacja przepisów prawa podatkowego wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 15 stycznia 2008 r., sygn. ILPP1/443-330/07-2/MK, interpretacja Urzędu Skarbowego w Tucholi z dnia 10 maja 2005 r., sygn. PP-443-010/05). Zarówno organy podatkowe, jak i sądy zgodne są co do tego, że dla kwalifikacji przedmiotu sprzedaży jako przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy o VAT istotne jest, czy zbywany majątek stanowi u zbywcy przedsiębiorstwo w rozumieniu KC (np. wyrok Sądu Najwyższego z 20 grudnia 2001 r. o sygn. III RN 163/00 lub wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 listopada 1999 r. o sygn. I SA/Kr 1189/99).

Ważne jest przy tym, aby przedmiot sprzedaży stanowił całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Zbycie przez podatnika tylko części swoich aktywów z definicji nie może być zaś kwalifikowane jako zbycie przedsiębiorstwa, nawet jeżeli wartość zbywanych składników majątkowych jest znaczna w stosunku do aktywów ogółem (np. wyrok SN z 30 stycznia 1997 r. o sygn. III CKN 28/96 oraz wyrok NSA z 6 października 1995 r. o sygn. SA/Gd 1959/94).

Obszerne odniesienie się do interpretacji Ministra Finansów z 30 listopada 2007 r. - choć odnosi się ona do wniesienia wkładu niepieniężnego, a nie do sprzedaży składników majątkowych - jest o tyle istotne, że przedmiot opisanych w stanie faktycznym transakcji w dużej mierze pokrywa się z zakresem planowanego wcześniej przez Spółkę aportu. Wnioski płynące z powołanej interpretacji powinny mieć zatem zastosowanie również do planowanych obecnie przez Spółkę transakcji sprzedaży.

Co więcej, za tym, że przedmiotem planowanych przez Spółkę umów sprzedaży nie jest przedsiębiorstwo przemawiają dodatkowo następujące fakty:

zakres planowanej transakcji sprzedaży będzie węższy niż w przypadku zaniechanego aportu - w szczególności nie zostaną zbyte:

wartości niematerialne i prawne związane z prowadzoną działalnością (w szczególności oprogramowanie komputerowe);
prawa i obowiązki z niektórych umów zawartych przez Spółkę, związanych z działalnością gospodarczą w zakresie najmu i dzierżawy (tj. prawa i obowiązki z umów na zaopatrzenie nieruchomości w media, z umów pożyczki, z innych umów);
prawa do rachunków bankowych Spółki związanych z działalnością w zakresie najmu;
-ramach planowanych transakcji nie dojdzie do przejścia całości lub części prowadzonego przez Spółkę zakładu pracy na Nabywców - na warunek przejęcia przez nabywcę pracowników wskazywał w swoim wyroku z 4 marca 1996 r. Naczelny Sąd Administracyjny (sygn. SA/Lu 476/95);
- w ramach transakcji nie nastąpi przeniesienie ksiąg handlowych na Nabywców - oznacza to, zgodnie z utrwaloną praktyką władz skarbowych, iż ?nie zostaną spełnione przesłanki warunkujące uznanie, iż dochodzi do sprzedaży przedsiębiorstwa w rozumieniu ustawy?

(interpretacja przepisów prawa podatkowego wydana przez Opolski Urząd Skarbowy z dnia 1 lipca 2007 r., sygn. PP/443-59-1-GK/05).

Powyższe okoliczności, wskazują jednoznacznie, że przedmiotem planowanej sprzedaży nie będzie przedsiębiorstwo.

Skoro zaś sprzedaż poszczególnych hipermarketów Nabywcom nie stanowi sprzedaży przedsiębiorstwa, a hipermarkety nie sporządzają samodzielnie bilansu, do transakcji będących przedmiotem zapytania nie stosuje się przepisów art. 6 ust 1 ustawy o VAT.

Oznacza to, że sprzedaż poszczególnych składników majątkowych (a nie Hipermarketów jako całości) powinna podlegać opodatkowaniu VAT. Stawka podatku powinna zaś zostać ustalona odrębnie dla każdego z przenoszonych w ramach transakcji środków trwałych i obrotowych. Należy przy tym wskazać, że z uwagi na to, iż przy nabyciu Hipermarketów Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, do planowanej na wrzesień 2008 r. transakcji sprzedaży Hipermarketów nie będzie miało zastosowania zwolnienie z opodatkowania VAT dla towarów używanych, przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy ilekroć w przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty;

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ww. ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans.

Pojęcie 'transakcji zbycia' należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu 'dostawy towarów' w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. 'zbycie' obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie aportu.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji ?przedsiębiorstwa?, zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55#185; ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Ponadto, art. 552 Kodeksu cywilnego stanowi, iż czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Należy zwrócić uwagę, iż analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którą minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony (ani zobowiązany) do oceny stanowiska, czy scharakteryzowane we wniosku składniki majątkowe stanowią przedsiębiorstwo, o którym mowa w powołanych wyżej przepisach art. 551 Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Definicja pojęcia ?towary używane? jest zawarta w przepisie art. 43 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy, zgodnie z którym przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się:

budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat;
pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

W myśl art. 86 ust. 1 ww. ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług,

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ww. ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu, albo jest zwolniona od podatku.

Z opisu zdarzenia przyszłego oraz stanowiska własnego wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży Hipermarketów, które nie stanowią przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie stanowią też oddziałów ani wyodrębnionych zakładów. Skoro zatem, przedmiotowe Hipermarkety nie stanowią przedsiębiorstwa, należy uznać, że stanowią one towar w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a ich sprzedaż stanowi odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju, opodatkowaną według stawek właściwych dla poszczególnych składników majątku przedsiębiorstwa.

Dodatkowo z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, iż Sprzedający nabył Hipermarkety w drodze zakupu poszczególnych składników majątkowych. Dostawa tych Hipermarketów na rzecz Sprzedającego została więc opodatkowana podatkiem od towarów i usług i Sprzedającemu przysługiwało prawo w stosunku do tych towarów do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie więc z ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy przedmiotowa transakcja sprzedaży tych Hipermarketów nie będzie stanowiła czynności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.