Czy licencja na wykonywanie usług transportowych musi być potraktowana jako wartość niematerialna (...)

Uzasadnienie

W dniu 12.04.2005 r. do Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Gliwicach wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika, inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe, lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1 następuje w drodze postanowienia na które przysługuje zażalenie.

Z przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego wynika, iż prowadzi on działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportowych na terenie kraju i za granicą. Zgodnie z przepisami ustawy o transporcie drogowym, wystąpił on do Ministerstwa Infrastruktury o wydanie licencji na wykonywanie międzynarodowego i krajowego transportu drogowego. Uzyskanie przedmiotowych licencji wiąże się z poniesieniem wydatków z tytułu opłat licencyjnych. Ministerstwo Infrastruktury wystawiło Spółce rachunek na kwotę 11 400,00 zł opisany jako ?opłata za realizację wniosku przewoźnika?.

Strona zwróciła się więc do tut. organu podatkowego z zapytaniem: ?czy licencja na wykonywanie usług transportowych musi być potraktowana jako wartość niematerialna i prawna, czy też powinna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio po otrzymaniu faktury?.

Zdaniem podatnika licencja uprawniająca do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego nie ma charakteru majątkowego, nie można jej więc zaliczyć do wartości niematerialnych i prawnych. Można ją zatem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio po otrzymaniu rachunku, ponieważ zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ona opłatą, która została poniesiona w celu osiągnięcia przychodu.

Ustosunkowując się do stanowiska Spółki, zawartego w piśmie, Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Gliwicach informuje, iż zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmianami) wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi amortyzacji są m.in. nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania licencje. Jest to więc rodzaj prawa niemajątkowego o charakterze osobistym.

W rozumieniu przepisu art. 16b ust. 1 w ustawy licencje są nabytymi w drodze czynności cywilnoprawnej prawami majątkowymi na czyichś dobrach niematerialnych a więc mają wartość majątkową (cenę) i mogą być przedmiotem obrotu.

Licencja na wykonywanie transportu międzynarodowego jest natomiast decyzją administracyjną, ściśle związaną z podmiotem, któremu została przyznana a co za tym idzie jest niezbywalna, czyli nie podlega obrotowi.

Podstawowym aktem prawnym regulującym kwestię transportu drogowego jest ustawa z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 125, poz. 1371 ze zmianami). Zgodnie z art. 5 ust. 1 tej ustawy podjęcie i wykonywanie transportu drogowego wymaga odpowiedniej licencji na wykonywanie transportu drogowego. Jest ona udzielana na czas oznaczony, nie krótszy niż 2 lata i nie dłuższy niż 50 lat, z uwzględnieniem wniosku w myśl art. 5 ust. 2 ustawy. Użyte w ustawie w art. 4 pkt 17 określenie ?licencja? oznacza decyzję administracyjną wydaną m. in. przez ministra właściwego d/s. transportu, uprawniającą do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego. W licencji określa się m.in. przedsiębiorcę, jego siedzibę i adres (art. 11 ust. 1 pkt 5 ustawy). Nie można jej odstępować osobom trzecim ani przenosić uprawnień z niej wynikających na osobę trzecią (art. 13 ust. 1)

Z uzyskaniem licencji wiąże się konieczność uiszczenia opłat za realizację wniosku przewożnika.

Powołując się na generalną zasadę ponoszenia kosztów w celu osiągnięcia przychodów (art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) należy zauważyć, że konieczność poniesienia płaty licencyjnej wiąże się ściśle z możliwością prowadzenia przez podatnika licencjonowanej działalności gospodarczej. Tym samym wydatki licencyjne są ściśle związane z przychodami uzyskiwanymi z tej działalności.

W/w wydatków nie można powiązać z przychodami konkretnego roku podatkowego, zatem ponoszone opłaty licencyjne podlegają rozliczeniu na zasadzie kasowej, czyli w momencie ich poniesienia. W przypadku jednorazowego uiszczenia opłaty licencyjnej wydatek ten w pełnej wysokości stanowi koszt uzyskania przychodów w roku podatkowym, w którym został faktycznie poniesiony. Jeśli zaś opłata za licencję następuje w ratach, do kosztów można zaliczyć wyłącznie faktycznie zapłacone w danym roku raty.

Reasumując, wydatków związanych z uzyskaniem licencji na prowadzenie usług transportu drogowego nie należy utożsamiać z wartościami niematerialnymi i prawnymi, a tym samym nie można rozliczać tych wydatków poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.