sygn: IPD2/415-14/05
Użycie przez ustawodawcę sformułowania ?wszelkie koszty? nie oznacza dowolności w zakresie kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów w ujęciu podatkowym. Ustawa bowiem przewiduje podział na wydatki ?potrącalne ?i ?niepotrącalne? wskazując przepisy art. 23 jako wyjątek od zasady określonej w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym powołanej wyżej.
Konstrukcja gramatyczna przepisu art. 22 ust. 1 ww. ustawy również stawia uwarunkowania dla generalnej zasady, iż kosztami przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, wskazując tym samym w sposób jednoznaczny na bezwzględną konieczność zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego, celowościowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, jak również koniecznością faktycznego poniesienia wydatku.
Cel poniesienia wydatku musi być zatem wyraźnie widoczny, a poniesione wydatki winny go bezpośrednio realizować, by związek przyczynowo-skutkowy uzasadniał ujęcie wydatku do kosztów uzyskania przychodów w sensie podatkowym.
Fakt, iż do wykonywanej pracy, w tym do odczytywania recept, obsługi klientów apteki i pracy przy komputerze Strona zmuszona jest używać szkieł okularowych o odpowiednich parametrach wynika z posiadanej przez Stronę wady wzroku. Korygowanie wady wzroku poprzez stosowanie odpowiednich szkieł należy jednak do przesłanek indywidualnych związanych z ochroną i poprawą wzroku
i spowodowane jest stanem zdrowia danej osoby. Sam fakt używania szkieł okularowych korygujących określoną wadę wzroku należy do sfery osobistej danego człowieka i nie ma jednoznacznego związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej, mimo, iż posiadana wada wzroku może mieć wpływ na ograniczenie możliwości wykonywania niektórych czynności i prowadzenia działalności gospodarczej w niektórych zakresach.
Wśród objętych wspomnianym wcześniej art. 23 wyłączeń z kosztów uzyskania, w ust. 1 pkt. 60 ustawodawca wymienia koszty związane z finansowaniem świadczeń zdrowotnych przez pracodawcę na rzecz pracowników, z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązują pracodawcę przepisy Kodeksu Pracy i innych ustaw.
Zakres podmiotowy przepisu jw. wprawdzie wskazuje na koszty ponoszone przez pracodawcę na rzecz pracownika, w przedmiotowej sprawie jednak Strona wykonując osobiście czynności związane z prowadzoną pozarolnicza działalnością gospodarczą podlega ogólnym zasadom określonym w przepisach traktujących o bezpieczeństwie i higienie pracy, zatem wydatki na ten cel mieszczą się w wydatkach uzasadniających ujęcie ich do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym jw., gdyż mają związek celowościowy ze źródłem przychodów.
Wydane na podstawie delegacji przepisu art. 237 #61489;#61493; § 1 Kodeksu pracy rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dn. 01.12.1998r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973) przewiduje w § 8 ust. 2, iż pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary korygujące wzrok, zgodnie z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, o której mowa w ust. 1, wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego.
Przy czym, przepisy § 2 definiują pojęcie
#61623; pracownika, jako osoby użytkującej w czasie pracy monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy,
#61623; stanowiska pracy jako przestrzeni pracy, wraz z wyposażeniem w środki
i przedmioty pracy, obejmującym :
- wyposażenie podstawowe - w tym monitor ekranowy, klawiaturę lub inne urządzenia wejściowe, jednostkę centralną lub stację dyskietek,
- wyposażenie dodatkowe - w tym drukarkę, skaner, mysz, trackball,
- wyposażenie pomocnicze - w tym stół, krzesło, uchwyt na dokument, podnóżek
Jednocześnie, zgodnie z zastrzeżeniem zawartym w § 3 - przepisów rozporządzenia jw. nie stosuje się do min. systemów przenośnych nie przeznaczonych do użytkowania na danym stanowisku pracy, kalkulatorów, kas rejestrujących i innych urządzeń z małymi ekranami do prezentacji danych lub wyników pomiarów, maszyn do pisania z wyświetlaczem ekranowym.
Przepisy podatkowe nie definiują pojęcia kosztu uzyskania przychodu przypisując rodzajowo ponoszone wydatki do określonego typu prowadzonej działalności, zatem ich znaczenie i charakter związku przyczynowo-skutkowego i celowościowego należy przyjąć zgodnie z wykładnią systemową i logiczną.
Istotą działalności przedsiębiorcy prowadzącego aptekę jest wykonywanie usług sprzedaży określonego rodzaju towaru. Z tej też przyczyny, czynności związane z realizacją świadczonych usług nie wiążą się wprost z koniecznością zakupu okularów spełniających rolę ochronną przed działaniem ekranu monitora komputerowego, a tylko ten zakres przeznaczenia okularów można uznać za uzasadniający kwalifikację wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, pod warunkiem spełnienia minimum warunków określonych w rozporządzeniu jw.
Nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki o charakterze osobistym, a taki charakter ma zdaniem organu podatkowego w przedmiotowej sprawie zakup okularów, o szkłach progresywnych korygujących wadę wzroku i użytkowanych niezależnie od faktu prowadzenia działalności gospodarczej.
Strona nie wykazała by, prócz znacznej funkcjonalności szkieł progresywnych, eliminującej konieczność posiadania odrębnych okularów do bliży lub dali, szkła te posiadały znamiona charakterystyczne dla szkieł ochronnych przed działaniem ekranu monitora komputerowego, a także, iż czas pracy przy użyciu monitora ekranowego przekracza połowę dobowego wymiaru czasu pracy, oraz w związku z tym istnieje wskazanie lekarskie potwierdzające konieczność używania specjalnych okularów ochronnych.
W świetle powyższego, prezentowane w przedmiotowej sprawie stanowisko Strony tut. organ podatkowy uznał za niesłuszne.