1.Czy Wnioskodawca będący wspólnikiem spółki komandytowej zobowiązany jest do prowadzenia jakkolwiek (...)

UZASADNIENIE

W dniu 16.02.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku prowadzenia przez wspólnika spółki komandytowej ewidencji dla celów podatkowych oraz w zakresie możliwości wyboru liniowej formy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej (komandytariuszem), jak również obywatelem belgijskim oraz rezydentem podatkowym tego państwa. Wspólnikami tej spółki są dwie osoby fizyczne oraz osoba prawna.

Spółka komandytowa, której Wnioskodawca jest wspólnikiem, ma swoją siedzibę na terytorium Polski. Spółka komandytowa jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Spółka prowadzi ewidencje w postaci ksiąg rachunkowych oraz ewidencje wymagane przepisami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej ?ustawa VAT?). Wnioskodawca osiąga na terytorium Polski przychody podlegające opodatkowaniu jedynie z tytułu uczestnictwa jako wspólnik w wyżej wskazanej spółce komandytowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca będący wspólnikiem spółki komandytowej zobowiązany jest do prowadzenia jakkolwiek ewidencji dla celów podatkowych, w szczególności rejestrów VAT, podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ksiąg rachunkowych...
2. Czy Wnioskodawca osiągający dochód z tytułu uczestnictwa (bycia wspólnikiem spółki komandytowej) w spółce komandytowej może być opodatkowany na zasadach określonych w przepisie art. 30c, w związku z art. 9a updof...

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. Wniosek Pana w zakresie podatku VAT zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją.

Zdaniem Wnioskodawczy nie jest On zobowiązany do prowadzenia jakichkolwiek ewidencji dla celów podatkowych, w szczególności podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ksiąg rachunkowych, rejestrów VAT.

Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych oraz ewidencji VAT (rejestrów VAT) spoczywa na spółce komandytowej, a nie na wspólniku takiej spółki.

Wnioskodawca będący wspólnikiem spółki komandytowej może być opodatkowany na zasadach określonych w art. 30c updof. Fakt, iż Wnioskodawca ma jedynie ograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Polski pozostaje bez wpływu na możliwość wyboru opodatkowania na zasadach określonych w art. 30c updof uzyskiwanego przez niego przychodu z tytułu udziału w spółce komandytowej.

Uzasadnienie

1. Ewidencja dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle art. 24a ust 1 updof osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej ?księgą?, z zastrzeżeniem ust 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o. Tym samym obowiązek prowadzenie podatkowej księgi przychodów i rozchodów albo ksiąg rachunkowych dotyczy m.in. osób fizycznych wykonujących działalność gospodarczą.

Jednocześnie zgodnie z art. 5a pkt 6 updof działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
   - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 updof.style

Stąd jednym z warunków pozwalających uznać daną działalność za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów updof jest prowadzenie takiej działalności we własnym imieniu.

Warto w tym miejscu wskazać na przepis art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2000 r., Nr 94, poz. 1037, z późn. zw., dalej KSH) zgodnie, z którym spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązanie spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Tym samym za podmiot prowadzący działaIność gospodarczą zdaniem Wnioskodawcy może zostać uznana tylko i wyłącznie spółka komandytowa, a nie wspólnik takiej spółki. Wspólnik takiej spółki nie wykonuje bowiem działalności we własnym imieniu (działaIność we własnym imieniu prowadzi spółka komandytowa). Tym samym wspólnik spółki komandytowej nie może zostać uznany za osobę wykonującą działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów updof.

Skoro zatem wspólnik spółki komandytowej nie wykonuje działalności gospodarczej, a w świetle art. 24a updof do prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów albo ksiąg rachunkowych zobowiązane są podmioty taką działalność wykonujące, to tym samym Wnioskodawca jako wspólnik spółki komandytowej mającej swoją siedzibę na terytorium Polski nie jest zobowiązany do prowadzenia ani podatkowej księgi przychodów i rozchodów ani ksiąg rachunkowych.

W ocenie Wnioskodawcy fakt, iż jest on rezydentem belgijskim i podlega jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski pozostaje bez wpływu na okoliczność obowiązku prowadzenia przez Wnioskodawcę jakiejkolwiek ewidencji dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, w szczególności ksiąg rachunkowych bądź podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy zdaniem Wnioskodawcy jedynie spółki komandytowej.

Obowiązek ten wynika, z przepisu art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r., Nr 76, poz. 694, z późn. zm., dalej ?ustawa o rachunkowości?).

Podobne stanowisko w tej sprawie zajął zdaniem Wnioskodawcy Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, który w interpretacji indywidualnej z dnia 26 marca 2008 r. sygn. IBPB1/415-363/07/UB/ KAN-3263/12/07, stwierdził, co następuje:

?Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych (a w konsekwencji ustawa o rachunkowości) wyznaczając obowiązki i wskazując ogólne ramy dotyczące zasad prowadzenia ewidencji rachunkowej przez ogół podatników prowadzących działalność gospodarczą, w tym również w formie spółki nie posiadającej osobowości prawnej wymienia w grupie podmiotów zobowiązanych do prowadzenia ksiąg rachunkowych zagraniczne osoby fizyczne. Dochód z działalności prowadzonej przez zagraniczne osoby fizyczne może zostać ustalony wyłącznie na podstawie właściwej ewidencji księgowej, tj. ksiąg rachunkowych. Jeżeli zatem osoba zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych jest wspólnikiem spółki nieposiadającej osobowości prawnej, to obowiązek prowadzenia tego rodzaju ksiąg będzie dotyczył całej Spółki bez względu na wysokość uzyskanego przychodu.?

Zdaniem Wnioskodawcy identyczne stanowisko w rozpatrywanej kwestii zajął Naczelnik Urzędu Skarbowego w Nowym Tomyślu. W swoim postanowieniu z dnia 12 stycznia 2007 r. sygn. ZD/415-4/BA/1052/07 organ podatkowy wyraźnie stwierdził:

?Podatnik uzyskuje jedynie dochody z tytułu udziału w zyskach tejże spółki (spółka osobowa), a więc nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji dotyczącej przychodów i kosztów zgodnie z art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.?

W ocenie Wnioskodawcy również na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości (Dz.U. z 2002 r., Nr 76, poz. 694, z późn. zm.) nie jest on zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

W świetle art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości przepisy tej ustawy stosuje się do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób zagranicznych, oddziałów i przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych, w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Z kolei w świetle art. 5 pkt 2 lit. a) ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jednolity: Dz. U. z 2007 r. Nr 155 poz. 1095, z późn. zm., dalej ?ustawa o swobodzie działalności gospodarczej?) wynika, że osobą zagraniczną jest osoba fizyczna nieposiadająca obywatelstwa polskiego.

Tym samym poprzez proste złożenie obu wyżej zaprezentowanych przepisów należałoby stwierdzić, iż każda osoba fizyczna nieposiadająca obywatelstwa polskiego (osoba zagraniczna) jest zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych (stosowania przepisów ustawy o rachunkowości). Wniosek taki byłby jednak absurdalny, gdyż oznaczałoby to np. iż każdy zagraniczny turysta (osoba nieposiadająca obywatelstwa polskiego), który odwiedza Polskę lub każda osoba posiadające obywatelstwo kraju innego niż Polska, która ma miejsce zamieszkania w Polsce jest zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Przepisy ustawy o swobodzie działalności gospodarczej odnoszą się m.in do przedsiębiorców, czyli w świetle art. 4 ust. 1 tej ustawy do osób wykonujących we własnym imieniu działalność gospodarczą. Stąd w ocenie Wnioskodawcy pod pojęciem osoby zagranicznej w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej należy rozumieć osobę nieposiadającą obywatelstwa polskiego, która na terytorium Polski wykonuje we własnym imieniu działalność gospodarczą. Tym samym osobą zobowiązaną do prowadzenia ksiąg rachunkowych w świetle przepisu art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości jest obywatel innego niż Polska kraju, który na terytorium Polski prowadzi (wykonuje) we własnym imieniu działalność gospodarczą. Zdaniem Wnioskodawcy podobny wniosek wynika z treści wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie interpretacji indywidualnej z dnia 7 marca 2008 r. sygn. IPPB1/415-529/07-2/PJ.

Zdaniem Wnioskodawcy z treści przytoczonych przepisów oraz z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podatnik jako osoba zagraniczna (podlegająca ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu), prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą w Rzeczypospolitej Polskiej, obowiązany jest do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Podstawę prawną w tym zakresie stanowi art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości w związku z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którego treść nakłada na nierezydentów obowiązek stosowania ksiąg rachunkowych. Zapis art. 24a ust. 1 ww. ustawy wskazuje, iż osoby fizyczne (...) są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów (...) albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami (...).

Skoro bowiem z przepisów art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy o rachunkowości do której odnosi się zapis art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika obowiązek prowadzenia przez osoby fizyczne będące nie rezydentami ksiąg rachunkowych, tym samym z chwilą rozpoczęcia działalności gospodarczej osoba fizyczna będąca nierezydentem zobowiązana jest założyć księgi rachunkowe.? W tym miejscu należy podkreślić: iż jak zostało to wykazane powyżej, wspólnik spółki komandytowej nie prowadzi (nie wykonuje) działalności gospodarczej.

Działalność taką prowadzi (wykonuje) spółka komandytowa. Tym samym należy uznać, iż Wnioskodawca będący tylko i wyłącznie wspólnikiem spółki komandytowej mającej siedzibę na terytorium Polski, nie prowadzi (nie wykonuje) działalności gospodarczej. W konsekwencji Wnioskodawca jako osoba niemająca obywatelstwa polskiego, będąca rezydentem belgijskim: w związku z faktem, iż jest wspólnikiem spółki komandytowej mającej siedzibę w Polsce nie jest zobowiązany, w świetle przepisów ustawy o rachunkowości do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Gdyby Wnioskodawca miał taką ewidencję prowadzić (czy to księgi rachunkowe, czy to podatkową księgę przychodów i rozchodów) i tak nie istniałyby zdarzenia gospodarcze, które mógłby w takiej ewidencji prowadzić. Wysokość osiąganego zysku lub straty z tytułu udziału w spółce nie podlega takiej ewidencji.

Zdaniem Wnioskodawcy podmiotem zobowiązanym do prowadzenia ewidencji w formie ksiąg rachunkowych jest tylko i wyłączenie spółka komandytowa, której wspólnikiem jest Wnioskodawca.ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 updof.

2. Opodatkowanie przychodów Wnioskodawcy na podstawie przepisu art. 30c updof.

W świetle art. 5b ust. 2 updof, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 updof. Tym samym przychód uzyskiwany przez Wnioskodawcę z tytułu udziału w zyskach spółki komandytowej, której jest on wspólnikiem jest przychodem ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Z kolei zgodnie z art. 9a ust. 2 updof podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 3, mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c updof.

Jednocześnie zgodnie z art. 30c ust. 1 updof, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalność gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub ust. 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30, 30d i art. 44 ust. 4, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy mając na uwadze treść wyżej przywołanych przepisów należy stwierdzić, iż możliwość skorzystania z opodatkowania na zasadach art. 30c updof dotyczy, co do zasady podatników podatku dochodowego od osób fizycznych. Tym samym bez wpływu na możliwość dokonania wyboru opodatkowania tzw. podatkiem liniowym pozostaje fakt posiadania przez podatnika nieograniczonego lub ograniczonego obowiązku podatkowego. Gdyby bowiem ustawodawca chciał ograniczyć możliwość wyboru opodatkowania na zasadach liniowych tylko do podatników mających nieograniczony obowiązek podatkowy to wówczas w wyżej zacytowanych przepisach sformułowaniem ?podatnik(cy), o którym mowa w art. 3 ust. 1 updof? tak jak ma to miejsce np. w przepisach art. 6 ust. 2, ust. 4 czy też art. 21 ust. 1 pkt 20, pkt 23 lub art. 27 ust. 8, ust. 9, ust. 9a. Tym samym fakt, iż Wnioskodawca ma ograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Polski nie skutkuje brakiem możliwości wyboru przez Wnioskodawcę zasad opodatkowania osiąganego przez Wnioskodawcę zasad opodatkowania dochodu z pozarolniczej działalności gospodarczej na zadach określonych w art. 30c updof. Okoliczność, iż Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej również nie uzasadnia braku możliwości wyboru zasad opodatkowania podatkiem linowym.

Zgodnie z art. 8 ust 1 updof przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Jednocześnie w świetle treści przepisu art. 8 ust. 1a updof odnoszącego się do podatników osiągających m.in. przychody z tytułu udziału w spółce niemającej osobowości prawnej, przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, lub działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4, osiąganych przez podatników opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Tym samym w ocenie Wnioskodawcy biorąc pod uwagę treść wyżej przywołanych przepisów sam ustawodawca dopuszcza, aby wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej osiągający w związku z tym dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej mógł być opodatkowany na zasadach określonych w art. 30c updof. Podobny wniosek można wysnuć na podstawie treści przepisu art. 9a ust. 3 updof, zgodnie z treścią, którego ?jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 (przyp. Wnioskodawcy - opodatkowanie na zasadach określonych w art. 30c updof), uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub z tytułu prawa do udziału w zysku spółki niemającej osobowości prawnej.?

Wyżej zaprezentowane stanowisko zdaniem Wnioskodawcy znajduje swoje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych.

W interpretacji indywidualnej z dnia 12 lutego 2008 r. Dyrektor izby Skarbowej w Katowicach, sygn. IBPB1/415-251/07/AB KAN-2111/11/07 stwierdził, co następuje: ?Natomiast dochód osiągnięty z tytułu udziału w spółce komandytowo-akcyjnej stanowić będzie, dla jej wspólnika - osoby fizycznej, dochód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust 1 ww. ustawy lub po spełnieniu przez podatnika warunków określonych przepisami art. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może być opodatkowany zgodnie z art. 30c ust. 1 tej ustawy, tj. 19% podatkiem, określanym potocznie jako podatek liniowy.?

Reasumując w ocenie Wnioskodawcy okoliczności, iż jest on wspólnikiem spółki komandytowej mającej siedzibę na terytorium Polski, posiada obywatelstwo belgijskie i jest rezydentem tego kraju nie uniemożliwia mu opodatkowania dochodu osiąganego z tytułu udziału w tej spółce na zasadach określonych w art. 30c updof. W konsekwencji jeżeli Wnioskodawca zawiadomi naczelnika urzędu skarbowego we właściwym terminie o wyborze sposobu opodatkowaniu wskazanego w przepisie art. 30c oraz do Wnioskodawcy nie będą miały zastosowania ograniczenia wskazane w art. 9a ust. 3 updof wówczas Wnioskodawca może opodatkować osiągany przez siebie dochód z tytułu udziału w polskiej spółce komandytowej podatkiem linowym (na zasadach określonych w art. 30c updof).

Mając na uwadze powyższe pełnomocnik w imieniu Wnioskodawcy wnosi o potwierdzenie zaprezentowanego we wniosku stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14 c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Powoływane we wniosku z dnia 10.02.2009 r. interpretacje indywidualne: Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 marca 2008 r. (sygn. IBPB1/415-363/07/UB) oraz z dnia 12 lutego 2008 r.(sygn. IBPB1/415-251/07/AB), Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 marca 2008 r. (sygn. IPPB1/415-529/07-2/PJ) oraz postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nowym Tomyślu z dnia 12 stycznia 2007 r. (sygn. ZD/415-4/BA/1052/07) wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie wiążą tutejszego organu podatkowego.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różni się od zdarzenia przyszłego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje

IPPP2/443-164/09-2/IK, interpretacja indywidualna