W przedmiotowej sprawie wydatki, jakie planuje ponieść Wnioskodawca w związku z przyjazdem oraz organizacją (...)

15.1.2014

W przedmiotowej sprawie wydatki, jakie planuje ponieść Wnioskodawca w związku z przyjazdem oraz organizacją pobytu zagranicznych kontrahentów nie stanowią kosztów uzyskania przychodu, gdyż nie spełniają warunku wynikającego z art. 22 ust. 1, to znaczy nie mają związku z osiąganymi przez Wnioskodawcę przychodami, nie wpływają również na zachowanie, ani na zabezpieczenie jego źródła. Podnieść w tym miejscu należy, że w procesie wydawania interpretacji indywidualnych właściwy organ nie dokonuje żadnych własnych ustaleń w ramach postępowania dowodowego, ale przedstawia wyłącznie ocenę stanowiska Wnioskodawcy na tle przedstawionego przez niego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Zaprezentowany przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego nie pozwala przyjąć, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z kosztami ponoszonymi w celu zwiększenia przychodów (zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów), o których mowa w art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko -przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2013 r. (data wpływu 18 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z pobytem kontrahentów ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w związku z pobytem kontrahentów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, jako przedsiębiorca jednoosobowy w Polsce od 16.03.2009 r. Przedmiotem działalności wnioskodawcy są usługi doradcze w zakresie eksportu produktów m.in. lekarstw, kosmetyków, artykułów militarnych na rynek wietnamski przez polskie podmioty, oraz pośrednictwo w sprzedaży ww. towarów.

Działalność ma na celu także utrzymanie stosunków gospodarczych między Polską a Wietnamem, które po zmianie ustroju uległy znacznemu pogorszeniu i doprowadzenie do jak najwyższego poziomu eksportu w najbliższych latach, co daje możliwość uzyskania przez polskie podmioty znacznych przychodów. Współpraca Wnioskodawcy z polskimi podmiotami odbywa się na podstawie zawartych umów agencyjnych, a wynagrodzenie prowizyjne z tytułu zawartych umów (przychód Wnioskodawcy) uzależnione jest od poziomu eksportu produktów danego rodzaju przez polską firmę, (która jest stroną umowy) na rynek wietnamski.

Zgodnie z zawartymi umowami agencyjnymi wszelkie koszty związane z działaniami zmierzającymi do zawarcia kontraktów, zachęceniem do zapoznania kontrahentów wietnamskich z ofertą produktową polskich oferentów, których agentem (pośrednikiem) jest Wnioskodawca leżą po stronie Wnioskodawcy.

Z uwagi na fakt, że rynek wietnamski jest rynkiem chłonnymi panuje na nim duża konkurencja międzynarodowa. Wnioskodawca w celu osiągnięcia przychodów zmuszony jest do zbudowania jak najlepszych kontaktów między przedstawicielami firm polskich i wietnamskich, co realizuje organizując pobyty przedstawicieli polskich firm w Wietnamie oraz wietnamskich firm w Polsce.

Są to delegacje, podczas których odbywa się rozpoznanie możliwości i potrzeb obydwu stron a w szczególności w przypadku delegacji wietnamskich przedstawicieli w Polsce zapoznanie ich z ofertą produktową, gdyż produktów tych (lekarstwa, artykuły zbrojeniowe i militarne) nie można przewieźć, jako próbek i linią produkcyjną towarów, których jakość ma zasadnicze znaczenie.

Zdarza się także, że wnioskodawca organizuje pobyt wietnamskich przedstawicieli w Polsce, aby umożliwić im uczestnictwo w targach na których prezentowane są produkty np. militarne w nadziei na nawiązanie współpracy oraz realizację eksportu.

Organizacja wyżej opisanych spotkań zwłaszcza w fazie zapoznawania potencjalnych odbiorców wietnamskich z produktami wymaga od Wnioskodawcy ponoszenia znacznych wydatków na bilety lotnicze, hotele, usługi gastronomiczne, czy wynajem samochodów, oraz drobnych upominków (przyjęty zwyczaj w kulturze wietnamskiej) dla członków delegacji, gdyż przedstawiciele Wietnamscy wyrażają zgodę na przyjazd tylko pod warunkiem sfinansowania przynajmniej częściowo pobytu w Polsce.

Wnioskodawca w/w koszty zamierza traktować, jako podatkowe koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wydatki związane z przyjazdem i pobytem członków delegacji wietnamskich w Polsce, w szczególności koszty biletów lotniczych, hoteli, wynajmu samochodów, biletów kolejowych, biletów wstępu na targi - stanowią koszty uzyskania przychodów wnioskodawcy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy wydatki na usługi gastronomiczne poniesione na całodzienne wyżywienie członków delegacji stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy wydatki poniesione na zakup drobnych upominków i gadżetów dla kontrahentów stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

AD 1

Wydatki związane z przyjazdem i pobytem członków delegacji wietnamskich w Polsce w szczególności koszty biletów lotniczych, hoteli, wynajmu samochodów, biletów kolejowych, biletów wstępu na targi stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż są konieczne do poniesienia w celu zaprezentowania oferty produktowej i są związane ściśle z możliwością uzyskania przychodów.

AD 2

Wydatki na usługi gastronomiczne poniesione na całodzienne lub częściowe wyżywienie członków delegacji wietnamskich stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ są to wydatki konieczne do poniesienia podczas pobytu delegatów w Polsce (często są warunkiem przyjazdu delegacji). W przedmiotowej sprawie wydatki te nie są ponoszone na kształtowanie dobrego wizerunku firmy Wnioskodawcy. Są ściśle związane z możliwością uzyskania przychodów przez Wnioskodawcę, gdyż bez ich poniesienia nie dojdzie do zawarcia umowy sprzedaży i eksportu towarów oraz uzyskania przychodu przez Wnioskodawcę w formie prowizji.

AD 3

Wydatki poniesione na zakup drobnych upominków i gadżetów dla kontrahentów wietnamskich stanowią koszty uzyskania przychodów wnioskodawcy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych gdyż służą wypełnieniu tradycji i kultury kraju delegatów, przez co wzmacniają szacunek i przychylność wietnamskich kontrahentów, czym przyczyniają się w sposób pośredni do możliwości uzyskania przychodów przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) - kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

został właściwie udokumentowany,

nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust.
1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów.

Wyrażenie ?w celu osiągnięcia przychodu? zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie ?w celu? należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot ?celowości?. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, które Wnioskodawca poniesie w związku z przyjazdem i pobytem kontrahentów. Wnioskodawca ponosiłby takie wydatki jak: zakup biletów lotniczych, koszt hoteli, wynajmu samochodów, biletów kolejowych, biletów wstępu na targi, na usługi gastronomiczne poniesione na całodzienne wyżywienie członków delegacji oraz zakup drobnych upominków i gadżetów dla kontrahentów.

Dokonując oceny charakteru ponoszonych przez Wnioskodawcę wydatków należy rozstrzygnąć, czy spełniają one kryteria określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 tej ustawy. Ocena prawna danego wydatku wymaga, bowiem uwzględnienia unormowań art. 23 ust. 1 ww. ustawy, w którym ustawodawca dokonał enumeratywnego wyliczenia wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, nawet, jeśli ponoszone są w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Wobec powyższego, możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatku, który ? racjonalnie oceniając ? mógłby przyczynić się do powstania przychodu, czy jego zwiększenia, nawet, jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Z przywołanego przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jakkolwiek podmioty gospodarcze mogą dowolnie i swobodnie podejmować decyzje finansowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to jednak kwalifikacja wydatków do kosztów podatkowych winna opierać się na przepisach prawa podatkowego. Nie każdy wydatek z racji tylko samego jego poniesienia jest kosztem podatkowym. Aby tak było, wydatek musi spełniać wskazane kryteria ustawowe. Nie ma w tym względzie dowolności i uznaniowości podyktowanej pozaustawowymi kryteriami.

Wobec powyższego możliwość zaliczenia do podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę w związku z przyjazdem i pobytem kontrahentów do Polski musi wynikać z przepisów prawa.

Wskazać również należy, iż sam fakt nie objęcia ustawowym wykazem wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym art. 23 u.p.d.o.f. nie jest wystarczający do podatkowej kwalifikacji kosztu. Brak takiego wydatku w katalogu kosztów negatywnych, nie skutkuje automatycznym przyjęciem, że stanowi on koszt podatkowy.

Pogląd przeciwny zgodnie, z którym do kosztów podatkowych zalicza się wszelkie koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (z wyłączeniem wymienionych w art. 23 u.p,d.o.f.) jest zbyt daleko idący i abstrahuje od wskazanego w art. 22 ust. 1 ustawy celu poniesienia kosztu, a w rezultacie nie znajduje oparcia w treści tego przepisu. Uprawnione jest bowiem przyjęcie założenia, iż gdyby zamiarem ustawodawcy było uznanie za koszty uzyskania przychodów wszelkich kosztów ponoszonych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej, nadałby temu przepisowi takie właśnie brzmienie.

Zasadność przypisania poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków związanych z przyjazdem i pobytem zagranicznych kontrahentów do kosztów uzyskania przychodów należy, zatem analizować w kontekście ogólnej zasady rozpoznawania kosztów podatkowych ujętej w dyspozycji art. 22 u.p.d.o.f.

Zgodnie z powołanym art. 22 ust.1 kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Dokonując zestawienia przyczyny poniesienia przez Wnioskodawcę przedmiotowych wydatków z ogólną definicją kosztów zyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie sposób ? w ocenie Organu ? znaleźć powiązania tego wydatku z normatywną przesłanką działania ?w celu?, czy też osiągnięcia przychodów, czy to zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. W przypadku tym nie wystąpi ani związek bezpośredni, ani choćby pośredni z potencjalnym przychodem.

Wnioskodawca ponosi koszty za inne podmioty, o czym sam wskazuje przedstawiając opisane przez siebie zdarzenie przyszłe: ? (?) organizuje pobyt wietnamskich przedstawicieli w Polsce, aby umożliwić im uczestnictwo w targach na których prezentowane są produkty np. militarne w nadziei na nawiązanie współpracy oraz realizację eksportu.

Z oczywistych, więc względów, tego rodzaju wydatki nie mogą pozostawać w jakimkolwiek związku z przesłankami działania, które można by uznać za ukierunkowane na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła.

Możliwość zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodów wiązałaby się z przywilejem uzyskiwania przez Podatnika korzyści w postaci prawa zmniejszenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym o wartość kosztów wygenerowanych i co najistotniejsze, kosztów ponoszonych na rzecz innych podmiotów. Konsekwencji tych nie można przerzucać na Skarb Państwa poprzez zmniejszenie obciążeń podatkowych.

Podsumowując, w przedmiotowej sprawie wydatki, jakie planuje ponieść Wnioskodawca w związku z przyjazdem oraz organizacją pobytu zagranicznych kontrahentów nie stanowią kosztów uzyskania przychodu, gdyż nie spełniają warunku wynikającego z art. 22 ust. 1, to znaczy nie mają związku z osiąganymi przez Wnioskodawcę przychodami, nie wpływają również na zachowanie, ani na zabezpieczenie jego źródła.

Podnieść w tym miejscu należy, że w procesie wydawania interpretacji indywidualnych właściwy organ nie dokonuje żadnych własnych ustaleń w ramach postępowania dowodowego, ale przedstawia wyłącznie ocenę stanowiska Wnioskodawcy na tle przedstawionego przez niego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Zaprezentowany przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego nie pozwala przyjąć, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z kosztami ponoszonymi w celu zwiększenia przychodów (zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów), o których mowa w art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Wobec powyższego, mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego i powołane przepisy prawa, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej wydatków związanych z przyjazdem i pobytem zagranicznych kontrahentów do Polski należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi

organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.