Czy wydatki związane z wniesieniem przedsiębiorstwa osoby fizycznej jako wkładu niepieniężnego do (...)

Czy wydatki związane z wniesieniem przedsiębiorstwa osoby fizycznej jako wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej poniesione przez tę spółkę na usługi konsultingowe i doradcze oraz na opłaty sądowe, rejestracyjne, notarialne i podatek od czynności cywilnoprawnych stanowić będą koszty uzyskania przychodów wspólnika komandytariusza będącego osobą fizyczną w momencie ich poniesienia?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 29.09.2008 r. (data wpływu 06.10.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie uznania wydatków poniesionych przez spółkę komandytową w związku z wniesieniem przedsiębiorstwa osoby fizycznej jako wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej za koszty uzyskania przychodów:

  • w części dotyczącej wydatków poniesionych przez spółkę komandytową na usługi konsultingowe i doradcze - jest prawidłowe,
  • w części dotyczącej wydatków poniesionych przez spółkę komandytową na opłaty sądowe, rejestracyjne, notarialne oraz podatek od czynności cywilnoprawnych ? jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.10.2008 r. został złożony w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat na usługi konsultingowe i doradcze, opłat rejestracyjnych, sądowych, notarialnych oraz podatku od czynności cywilnoprawnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca będący osobą fizyczną, prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych (podatkowa książka przychodów i rozchodów, podatek liniowy) i będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zamierza wnieść swoje przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz.93 ze zm.) w formie wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki komandytowej, w której zostanie wspólnikiem komandytariuszem. Spółka komandytowa będzie ponosić niezbędne i uzasadnione ekonomicznie wydatki na usługi konsultingowe, doradztwa prawnego, finansowego i podatkowego, a także opłaty sądowe, rejestracyjne, notarialne oraz podatek od czynności cywilnoprawnych związane z wniesieniem przedsiębiorstwa osoby fizycznej jako aportu do spółki osobowej. Pismem z dnia 17.12.2008 r. wnioskodawca uzupełnił wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej i wyjaśnił, iż spółka komandytowa będzie ponosić wszystkie w/w wydatki po dniu wniesienia przedsiębiorstwa przez wspólnika komandytariusza.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki związane z wniesieniem przedsiębiorstwa osoby fizycznej jako wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej poniesione przez tę spółkę na usługi konsultingowe i doradcze oraz na opłaty sądowe, rejestracyjne, notarialne i podatek od czynności cywilnoprawnych stanowić będą koszty uzyskania przychodów wspólnika komandytariusza będącego osobą fizyczną w momencie ich poniesienia...

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000r Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94 poz.1037 ze zm.) spółka komandytową jest spółka osobową mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona do wysokości sumy komandytowej. na podstawie art. 28 w związku z art. 103 Kodeksu spółek handlowych. Majątek spółki komandytowej stanowi wszelkie mienia wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia. zgodnie z art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych. Spółka komandytowa może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. Z powyższych przepisów wynika jednoznacznie, że osiągnięty przez spółkę komandytową przychód jest przychodem z działalności gospodarczej. Jednak na gruncie ustaw podatkowych o podatku dochodowym od osób fizycznych i o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest uregulowań prawnych nadających podmiotowość podatkową spółce komandytowej. Nie jest wymieniona jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych i fizycznych. Oznacza to, że podatnikami z tytułu dochodów osiąganych w spółce komandytowej są wspólnicy, będący osobami fizycznymi lub osobami prawnymi, a sama spółka osobowa jest transparentna dla celów podatkowych. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz.176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych enumerątywnie w art. 23 ust. 1 ustawy, stanowiącym katalog zamknięty. Na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów albo akcji w spółce mającej osobowość prawną oraz innych papierów wartościowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu przy ustalaniu dochodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji), wkładów oraz innych papierów wartościowych. Przepis ten nie dotyczy jednak sytuacji wniesienia przez wspólnika wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa osoby fizycznej do spółki komandytowej, ponieważ używa jedynie pojęcia wydatków na nabycie lub objęcie udziałów albo akcji w spółce mającej osobowość prawną a taką nie jest spółka komandytowa. Zatem w/w wydatki należy rozpatrywać przy zastosowaniu normy ogólnej zawartej w art. 22 ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ocenie wnioskodawcy mogą one być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem, że pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskanym lub spodziewanym przychodem, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowaniu źródeł przychodów oraz zostały należycie udokumentowane, a ich poniesienie wykazano w sposób nie budzący wątpliwości. Ustawodawca pozwala podatnikom na uznanie za koszty podatkowe wszelkich wydatków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą (z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) jeżeli pośrednio lub bezpośrednio przyczyniają się one do uzyskiwania przychodu w ramach prowadzonej działalności. W przedstawianym przypadku koszty te są uzasadnione racjonalnie i gospodarczo, a podatnik- osoba fizyczna będąca wspólnikiem komandytariuszem spółki komandytowej przez ich poniesienie zmierza do osiągnięcia przychodów z działalności gospodarczej jakimi na podstawie art. 5b ust 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są przychody z udziału w spółce nie posiadającej osobowości prawnej.

W odczuciu subiektywnym podatnika wydatki te dotyczące całokształtu działalności podatnika, gwarantują powstawanie i utrzymywanie źródeł przychodów i są uzasadnione pod względem ekonomicznym. Są one przejawem dążenia do rozwoju przedsiębiorstwa, jego przekształcenia w celu intensyfikacji dotychczasowej działalności i wypracowania nowych korzystnych strategii rozwoju. Wydatki te spełniają z drugiej strony przesłankę poniesienia w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu ponieważ ich uzasadnieniem jest dążenie do uniknięcia ryzyka wystąpienia ewentualnych strat związanych np. z nietrafnymi decyzjami podatkowymi lub finansowymi. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami jak i koszty pośrednie dotyczące całokształtu działalności podatnika związane z funkcjonowaniem firmy. Nie są to jednocześnie jak wykazano wcześniej wydatki wymienione w zamkniętym katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki na usługi doradcze oraz opłaty sądowe i rejestracyjne związane z wniesieniem wkładu niepieniężnego stanowią wydatki o charakterze ogólnym, których nie można powiązać z konkretnym przychodem mające pośredni wpływ na uzyskanie przychodu ponieważ służą zabezpieczeniu źródeł przychodu w przyszłości (możliwej ekspansji źródeł przychodu przy zachowaniu stanu obecnego) będą się przyczyniały do powstawania przychodów w dłuższym okresie czasu a nie w konkretnym oznaczonym momencie roku podatkowego. Koszty związane z wniesieniem przedsiębiorstwa osoby fizycznej jako wkładu niepieniężnego wspólnika do spółki komandytowej są związane z przyszłym przychodem tej spółki zatem winny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów spółki komandytowej. Wniesienie aportem przedsiębiorstwa zdaniem wnioskodawcy pozwoli prowadzić spółce komandytowej działalność w większym wymiarze a co za tym idzie ma wpływ na zwiększenie przychodów uzyskiwanych przez spółkę. Stąd na podstawie art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami wydatki na usługi doradcze pozostające w związku przyczynowo skutkowym z przychodem i nie wymienione w negatywnym katalogu art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia. Zgodnie z art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dzień poniesienia uważa się dzień na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury, co zrównuje zasady potrącania kosztów w ustawie podatkowej do przepisów bilansowych wynikających z rachunkowości. Ustawodawca tworzący normy prawa podatkowego przyjął założenie, że ilekroć stanowią one o zasadach określania przychodów i kosztów uzyskania, to zasady te dotyczą podmiotu, który przychód uzyskał lub który dany koszt poniósł. oznacza to, że kosztami uzyskania przychodów u podatnika ponoszącego dany koszt są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów przez tego samego podatnika, a nie przez kogokolwiek innego. Dlatego koszty związane z wniesieniem przez wspólnika aportu w postaci przedsiębiorstwa osoby fizycznej, poniesione przez spółkę komandytową stanowią koszty uzyskania przychodu dla wspólników spółki osobowej, będących podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych w rozumieniu art. 22 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowisko takie potwierdzają postanowienia w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Legnicy z dnia 8 stycznia 2008 r. sygn. USPDI/415/1/32/07, Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni z dnia 2 czerwca 2006 r. sygn. I-2/423-0003/06 oraz Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2006 r. sygn. 1472/ROP 1/423-214/262/06/DP.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Ad.1.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W przyszłości zamierza wnieść swoje przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny w formie wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki komandytowej, w której zostanie wspólnikiem komandytariuszem. Jednocześnie to spółka komandytowa będzie ponosić wydatki na usługi konsultingowe, doradztwa prawnego, finansowego i podatkowego, a także opłaty sądowe, rejestracyjne, notarialne oraz podatek od czynności cywilnoprawnych związane z wniesieniem przedsiębiorstwa osoby fizycznej jako aportu do spółki osobowej. Wydatki zostaną poniesione po dniu wniesienia przedsiębiorstwa przez wspólnika komandytariusza.

W konsekwencji art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r., Nr 94, poz. 1037 ze zm.),spółka osobowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody z udziału w spółce osobowej uzyskiwane przez jej wspólników proporcjonalnie do posiadanych przez nich udziałów w zyskach spółki osobowej.

W związku z powyższym, skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółki osobowej a odnoszące się do jej wspólników będących osobami fizycznymi powinny być rozpatrywane w oparciu o ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych

Art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) precyzuje, iż przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Stosownie do treści ust. 2 ww. przepisu zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

  1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,
  2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 cyt. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę zwrotu ?koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów? oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych koniecznych (niezbędnych) wydatków, pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Jednocześnie zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia chyba, że dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Definicję dnia poniesienia kosztu zawiera art. 22 ust. 5d ww. ustawy, zgodnie z którym za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Jak wynika z powyższego przepisu kosztem uzyskania przychodów są wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami. Są to, więc koszty bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, czyli związane z funkcjonowaniem firmy.

W świetle powyższego należy uznać, że prowadząc działalność gospodarczą podatnik ponosi koszty, które nie są powiązane z konkretnymi przychodami lecz ich poniesienie konieczne jest do prawidłowego funkcjonowania podmiotu gospodarczego. Pośredni związek z przychodem mają koszty zwane kosztami ogólnymi funkcjonowania spółki, do których zaliczyć można koszty związane z analizą i oceną zasadności przejęcia przedsiębiorstwa osoby fizycznej w celu umocnienia pozycji spółki komandytowej w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, tj. poniesione na zakup usług konsultingowych, usług doradztwa finansowego, prawnego, i podatkowego w toku planowania i przygotowywania transakcji. Warunkiem koniecznym jest jednak wykazanie przez spółkę komandytową, że poniesione przez nią w przedmiotowej sprawie wydatki ? obiektywnie rzecz ujmując ? były racjonalne co do zasady i co do wielkości, oraz że ich poniesienie uzasadnione jest przyczynami ekonomicznymi. Wydatki poniesione przez spółkę osobową w celu zakupu ww. usług, dla Wnioskodawcy jako osoby fizycznej a jednocześnie komandytariusza spółki komandytowej, będą (przy właściwym uzasadnieniu i udokumentowaniu związku z działalnością spółki osobowej) spełniać będą przesłanki zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodu w dacie poniesienia. Nie zostały one również objęte wyłączeniem na podstawie art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, w części dotyczącej wydatków poniesionych przez spółkę osobową na zakup usług konsultingowych oraz usług doradczych, uznaje się za prawidłowe.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W przyszłości zamierza wnieść swoje przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny w formie wkładu niepieniężnego (aportu) do spółki komandytowej, w której zostanie wspólnikiem komandytariuszem. Jednocześnie to spółka komandytowa będzie ponosić wydatki na usługi konsultingowe, doradztwa prawnego, finansowego i podatkowego, a także opłaty sądowe, rejestracyjne, notarialne oraz podatek od czynności cywilnoprawnych związane z wniesieniem przedsiębiorstwa osoby fizycznej jako aportu do spółki osobowej.

W konsekwencji art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r., Nr 94, poz. 1037 ze zm.), spółka osobowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody z udziału w spółce osobowej uzyskiwane przez jej wspólników proporcjonalnie do posiadanych przez nich udziałów w zyskach spółki osobowej.

W związku z powyższym, skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem spółki osobowej a odnoszące się do jej wspólników będących osobami fizycznymi powinny być rozpatrywane w oparciu o ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych

Art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) precyzuje, iż przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Stosownie do treści ust. 2 ww. przepisu zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

  1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,
  2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 cyt. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę zwrotu ?koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów? oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych koniecznych (niezbędnych) wydatków, pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Jednocześnie zgodnie z art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia chyba, że dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Jak wynika z powyższego przepisu kosztem uzyskania przychodów są wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami. Są to, więc koszty bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, czyli związane z funkcjonowaniem firmy.

W świetle powyższego należy uznać, że prowadząc działalność gospodarczą podatnik ponosi koszty, które nie są powiązane z konkretnymi przychodami lecz ich poniesienie konieczne jest do prawidłowego funkcjonowania podmiotu gospodarczego. Pośredni związek z przychodem mają koszty zwane kosztami ogólnymi funkcjonowania spółki, do których zaliczyć można koszty związane z analizą i oceną zasadności przejęcia przedsiębiorstwa osoby fizycznej w celu umocnienia pozycji spółki komandytowej w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej, tj. poniesione na zakup usług konsultingowych, usług doradztwa finansowego, prawnego, i podatkowego w toku planowania i przygotowywania transakcji. Warunkiem koniecznym jest jednak wykazanie przez spółkę komandytową, że poniesione przez nią w przedmiotowej sprawie wydatki ? obiektywnie rzecz ujmując ? były racjonalne co do zasady i co do wielkości, oraz że ich poniesienie uzasadnione jest przyczynami ekonomicznymi.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż spółka komandytowa będzie ponosiła wydatki na zakup usług konsultingowych i doradczych. Wydatki te będą ponoszone w związku z wniesienie przedsiębiorstwa wnioskodawcy jako aportu do spółki komandytowej. Zatem w momencie poniesienia w/w wydatków wnioskodawca nie będzie jeszcze wspólnikiem spółki komandytowej, bowiem dopiero w momencie wniesienia wkładu i nabycia przez wnioskodawcę ?udziału? stanie się on wspólnikiem spółki komandytowej. Zatem w przypadku wnioskodawcy poniesienie przez spółkę komandytową wydatków na zakup usług konsultingowych i doradczych nie wywołuje żadnych skutków podatkowych, gdyż w momencie poniesienia w/w wydatków nie będzie on wspólnikiem komandytariuszem spółki komandytowej.

Ad.2.

W części dotyczącej wydatków poniesionych przez spółkę osobową na opłaty sądowe, rejestracyjne, notarialne oraz podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z wniesieniem przedsiębiorstwa osoby fizycznej jako wkładu do spółki osobowej podkreślenia wymaga fakt, że Wnioskodawca błędnie powołał stanowisko organów podatkowych zaprezentowane w postanowieniach nr USPDI/415/1/32/07 oraz nr I-2/423-0003/06.

Powołane powyżej stanowiska, w świetle opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, nie znajdują analogii ponieważ dotyczyły one wydatków poniesionych przez spółkę w związku ze zmianą formy prawnej. W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dwoma zdarzeniami, tj. przekształceniem formy prawnej spółki kapitałowej w spółkę osobową oraz z przystąpieniem nowego wspólnika do już istniejącej spółki osobowej. Wydatki poniesione przez spółkę komandytową w związku z dokonanym przekształceniem spółki kapitałowej w osobową jak najbardziej uznane zostaną za koszty uzyskania przychodów. Natomiast wydatki poniesione przez spółkę osobową w związku z przystąpieniem nowego wspólnika nie mogą być kwalifikowane jako również dotyczące ww. przekształcenia. Wniesienie do spółki osobowej przez osobę fizyczną przedsiębiorstwa stanowi pokrycie wkładem niepieniężnym jego udziału kapitałowego określonego w sporządzonej w związku z tym faktem nowej umowie spółki osobowej. Efektem tego zdarzenia jest podwyższenie wartości aktywów spółki osobowej, umocnienie jej pozycji na rynku oraz poprawa płynności finansowej.

Z przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94 poz. 1037 ze zm.) wynika, że własność udziałów przysługuje wspólnikom spółki jawnej. 'Udział' jest to określona wartość wyrażona pieniężnie, odpowiadająca wartości wkładu rzeczywiście wniesionego przez wspólnika do spółki jawnej (art. 50 § 1 Kodeksu spółek handlowych) i określająca prawa majątkowe wspólnika w spółce, tzn. mające wpływ na wartość majątku przypadającego wspólnikowi w przypadku jego wystąpienia ze spółki (art. 65 Kodeksu spółek handlowych), czy też jej rozwiązania (art. 82 § 2 Kodeksu spółek handlowych).

Zastosowanie ww. przepisów w stosunku do spółki komandytowej wynika z dyspozycji art. 103 Kodeksu spółek handlowych, który odsyła w sprawach nieuregulowanych w dziale III w zakresie dotyczącym spółek komandytowych do przepisów o spółce jawnej.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych , źródłami przychodów są odpowiednio pozarolnicza działalność gospodarcza oraz kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych, innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mimo iż posługują się terminem ?prawa majątkowe?, nie definiują tego pojęcia, a katalog tych praw zawarty w art. 18 ma charakter otwarty, na co wskazuje użyte przez ustawodawcę sformułowanie ?w szczególności?, a zatem obejmuje również inne, nie wymienione wprost w tym przepisie prawa majątkowe. Prawem takim jest udział w spółce osobowej (m. in. komandytowej) traktowany jako odrębne - od pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki komandytowej - źródło przychodów, o którym mowa w wyżej powołanym art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Jednocześnie zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę zwrotu ?koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów? oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych koniecznych (niezbędnych) wydatków, pod tym jednak warunkiem, iż wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W konsekwencji w przedmiotowej sprawie, wniesienie do spółki komandytowej tytułem aportu przedsiębiorstwa wnioskodawcy nie generuje dla niego jak też dla pozostałych wspólników przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, zatem wydatki poniesione w związku z powyższym nie spełniają wymogów art. 22 ust.1 tejże ustawy, ponieważ nie wykazują związku przyczynowo-skutkowego z przychodami.

Poniesienie przez spółkę komandytową w/w wydatków należy traktować jako podatkowo obojętne, gdyż zostały one poniesione w związku z przychodami wnioskodawcy z praw majątkowych, nie zaś w związku z przychodami z działalności gospodarczej spółki.

Konkludując - wydatki obejmujące opłaty rejestracyjne, sądowe, notarialne oraz podatek od czynności cywilnoprawnych są to wydatki związane z przystąpieniem wnioskodawcy do spółki komandytowej i wniesieniem przez niego wkładu w postaci przedsiębiorstwa. Zatem nie są to wydatki związane z pozarolniczą działalnością gospodarczą i tym samym nie mogą stanowić dla wspólnika spółki komandytowej kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie będą one również dla wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodu z prawa majątkowego np. w przypadku jego zbycia czy podziału majątku likwidowanej spółki ze względu na fakt, iż opłaty te zostaną poniesione przez spółkę komandytową, a nie przez wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, w części dotyczącej wydatków poniesionych przez spółkę osobową na opłaty sądowe, rejestracyjne, notarialne oraz podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z wniesieniem przedsiębiorstwa osoby fizycznej jako wkładu do spółki osobowej, uznaje się za nieprawidłowe

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika