Czy prawidłowe będzie jednorazowe zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu wartości samochodu używanego, (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko ? przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2014 r. (data wpływu 15 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na nabycie samochodu ? jest prawidłowe,
  
• skutków podatkowych przekazania samochodu na cele osobiste podatnika w części dotyczącej:
  
  • braku konieczności skorygowania kosztów uzyskania przychodu ? jest nieprawidłowe,
  • braku powstania przychodu ? jest prawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na nabycie samochodu oraz skutków podatkowych przekazania samochodu na cele osobiste podatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca rozpoczął indywidualną działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem liniowym oraz zaprowadził podatkową książkę przychodów i rozchodów. Wnioskodawca dysponuje samochodem osobowym używanym, zakupionym w 2011 roku stanowiącym jego majątek prywatny.

Wnioskodawca zamierza przekazać ten samochód na potrzeby wykonywania działalności indywidualnej. Wnioskodawca zamierza wykorzystywać samochód dla celów indywidualnej działalności gospodarczej krócej niż jeden rok. W związku z tym, że posiadany aktualnie samochód będzie użytkowany przez Wnioskodawcę przez okres krótszy niż jeden rok, nie zostanie on zaliczony do środków trwałych indywidualnej działalności.

Samochód zostanie przekazany na potrzeby wykonywanej indywidualnej działalności, jego wartość zostanie jednorazowo zaliczona do kosztów uzyskania przychodu przed upływem jednego roku od dnia przekazania na potrzeby wykonywania indywidualnej działalności samochód zostanie przekazany na cele osobiste Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe będzie jednorazowe zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu wartości samochodu używanego, w momencie przekazania go na potrzeby wykonywanej indywidualnej działalności gospodarczej, przy założeniu, że będzie on użytkowany krócej niż 1 rok?
2. Czy przekazanie samochodu z powrotem na cele osobiste spowoduje powstanie przychodu dla Wnioskodawcy lub konieczność dokonania korekty kosztów uzyskania przychodu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Prawidłowe będzie obciążenie w sposób jednorazowy kosztów uzyskania przychodu w momencie przekazania samochodu na cele związane z wykonywaniem indywidualnej działalności gospodarczej, mając na uwadze założenie, że samochód ten będzie użytkowany na potrzeby tejże działalności krócej niż jeden rok.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 3 updof, amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania inne przedmioty, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą (...) zwane środkami trwałymi.

Samochód będzie używany przez podatnika na potrzeby związane z wykonywaniem indywidualnej działalności gospodarczej przez okres krótszy niż jeden rok licząc od dnia przyjęcia samochodu na potrzeby działalności.

Z uwagi na powyższe, samochód nie spełnia wszystkich warunków niezbędnych do zakwalifikowania go do środków trwałych i dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Natomiast z uwagi na fakt, że samochód ten będzie wykorzystywany na cele związane z prowadzoną indywidualną działalnością gospodarczą spełnia przesłanki do uwzględnienia jego wartości jednorazowo w koszty uzyskania przychodu.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy przekazanie starego samochodu z powrotem na cele osobiste, nie spowoduje przychodu po stronie Wnioskodawcy, ani konieczności dokonania korekty kosztów uzyskania przychodu. W związku z tym, że przekazanie starego samochodu na cele osobiste nie jest równoznaczne z jego sprzedażą, to tym samym nie spowoduje powstania przychodu.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 updof, przychód powstanie, jeżeli ten składnik majątku zostanie sprzedany w okresie 6 lat po wycofaniu go z działalności gospodarczej.

Także i zmiana przeznaczenia składnika majątku, (wcześniej wykorzystywanego w działalności gospodarczej), nie spowoduje wykluczenia jego wartości z kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na nabycie samochodu ? jest prawidłowe,
  
• skutków podatkowych przekazania samochodu na cele osobiste podatnika w części dotyczącej:
  
  • braku konieczności skorygowania kosztów uzyskania przychodu ? jest nieprawidłowe,
  • braku powstania przychodu ? jest prawidłowe.
  
  
  

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

• musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• musi nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• musi być właściwie udokumentowany.
  
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Podkreślić przy tym należy, że ciężar wykazania związku przyczynowo-skutkowego kosztu z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 (art. 22 ust. 8 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Wobec powyższego przy kwalifikowaniu składnika majątku (w przedmiotowej sprawie samochodu) do środków trwałych, jednym z decydujących kryteriów jest przewidywany okres jego używania dłuższy niż rok. Przy czym, o tym jak długo będzie używany ww. składnik majątku (samochód) decyduje sam podatnik. Jeżeli przewidywany okres używania tego składnika majątku, na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jest równy lub krótszy niż rok, to wydatki na jego nabycie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Z kolei zgodnie z art. 22e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnicy nabędą lub wytworzą we własnym zakresie składniki majątku wymienione w art. 22a ust. 1 i art. 22b ust. 1, o wartości początkowej przekraczającej 3.500 zł, i ze względu na przewidywany przez nich okres używania równy lub krótszy niż rok nie zaliczą ich do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, a faktyczny okres ich używania przekroczy rok - podatnicy są obowiązani, w pierwszym miesiącu następującym po miesiącu, w którym ten rok upłynął:

1. zaliczyć te składniki do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, przyjmując je do ewidencji w cenie nabycia albo koszcie wytworzenia,
2. zmniejszyć koszty uzyskania przychodów o różnicę między ceną nabycia lub kosztem wytworzenia a kwotą odpisów amortyzacyjnych, przypadającą na okres ich dotychczasowego używania, obliczonych dla środków trwałych przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy, zwanym ?Wykazem stawek amortyzacyjnych?, a dla wartości niematerialnych i prawnych - przy zastosowaniu zasad określonych w art. 22m,
3. stosować stawki amortyzacji, o których mowa w pkt 2, w całym okresie dokonywania odpisów amortyzacyjnych,
4. wpłacić, w terminie do 20 dnia tego miesiąca, do urzędu skarbowego kwotę odsetek naliczonych od dnia zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie składników majątku do dnia, w którym okres ich używania przekroczył rok, i naliczoną kwotę odsetek wykazać w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1 lub 1a pkt 2; odsetki od różnicy, o której mowa w pkt 2, są naliczane według stawki odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych obowiązującej w dniu zaliczenia składnika majątku do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
   
   

Jeżeli różnica, o której mowa w ust. 1 pkt 2, jest wyższa od kosztów danego miesiąca, nierozliczona nadwyżka kosztów pomniejsza koszty w następnych miesiącach (art. 22e ust. 3 ww. ustawy).

Zasadą jest, że w przypadku składnika majątku trwałego wykorzystywanego w działalności gospodarczej, dla którego przewidywany okres używania jest krótszy niż rok, koszty nabycia ujmuje się bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów tej działalności. Gdyby jednak okres używania był dłuższy niż rok, podatnik ponosi konsekwencje określone w art. 22e ust. 1 ustawy.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca zamierza wykorzystywać samochód dla celów prowadzonej działalności gospodarczej krócej niż rok i przed upływem roku licząc od dnia jego przekazania na potrzeby działalności gospodarczej zostanie on przekazany na cele osobiste, to brak jest podstaw prawnych do zakwalifikowania tego składnika majątku do środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej, a tym samym zaliczania do kosztów uzyskania przychodów tej działalności odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej ww. samochodu.

W świetle cyt. wyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca może zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w momencie przekazania na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatek poniesiony na nabycie wskazanego we wniosku samochodu, który będzie wykorzystywany w tej działalności, a którego okres używania będzie krótszy niż rok i który z tej przyczyny nie zostanie zaliczony do środków trwałych. Zaznaczyć przy tym należy, że zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatku na nabycie ww. składnika majątku, jest możliwe jeżeli Wnioskodawca wykaże, że składnik ten będzie faktycznie wykorzystywany w tej działalności i przyczyni się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Jeżeli bowiem zakupiony składnik majątku (samochód) nie przyczyni się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, gdyż będzie np. służył celom osobistym, to wydatek na jego nabycie nie będzie mógł stanowić kosztu uzyskania przychodów. Ciężar udowodnienia, że zakupu nie dokonano w celach osobistych, jak również wykazania związku poniesionych wydatków z działalnością gospodarczą oraz ich wpływu na wysokość osiągniętych przychodów ciąży na podatniku.

Odnosząc się natomiast do kwestii skutków podatkowych przekazania wskazanego we wniosku samochodu osobowego, przed upływem roku, na cele osobiste podatnika, zgodzić się należy ze stanowiskiem Wnioskodawcy w zakresie nie powstania przychodu z tego tytułu.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, w wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 rzeczy ruchomych, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy stanowi natomiast, że przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi,

ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Mając na uwadze powyższe przepisy stwierdzić należy, że przekazanie na cele osobiste wskazanego we wniosku samochodu osobowego, nie stanowi odpłatnego zbycia składnika majątku. Z przepisów cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wynika aby w przypadku wycofania składnika majątku z działalności gospodarczej i przekazania go na potrzeby osobiste podatnika powstawał obowiązek podatkowy w tym podatku (składnik ten pozostaje bowiem nadal w majątku tej samej osoby - pozostaje nadal jej własnością).

Natomiast w sytuacji kiedy podatnik, który wydatek na zakup rzeczowego składnika majątku zaliczył jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów ze względu na jego przewidywany okres używania krótszy niż rok, przed upływem roku wycofa go z działalności i przekaże na cele osobiste, zobowiązany jest skorygować koszty o całą kwotę zakupu uprzednio zaliczoną do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa, niezaliczanych zgodnie z odrębnymi przepisami do środków trwałych - w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą celom osobistym podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

Zatem w sytuacji przedstawionej we wniosku, późniejsze przekazanie na cele osobiste samochodu osobowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej przez okres krótszy niż 1 rok (niebędącego środkiem trwałym), spowoduje konieczność zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o całą kwotę wydatków poniesionych na jego nabycie, uprzednio zaliczoną w koszty. W świetle powołanych regulacji prawnych stwierdzić należy, że jeżeli zakupiony składnik majątku nie przyczyni się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, gdyż służył będzie celom osobistym podatnika, to nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów. W takich okolicznościach wydatki na zakup takiego składnika majątku należy wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów, jeżeli wcześniej wydatki poniesione na jego nabycie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Wskazać zatem należy, że wykorzystywanie do celów osobistych zużywających się stopniowo rzeczowych składników majątku niezliczonych do środków trwałych (w przedmiotowej sprawie samochodu osobowego), wykorzystywanego w działalności gospodarczej poniżej jednego roku, powoduje konieczność korekty kosztów uzyskania przychodów o kwotę wydatków poniesionych na jego nabycie, które wcześniej zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Trudno bowiem uznać, że wydatek na nabycie rzeczowego składnika majątku zużywającego się stopniowo będzie poniesiony w celu uzyskania przychodów, skoro składnik ten (samochód osobowy) może zostać przed upływem 1 roku wycofany z działalności gospodarczej i przekazany (przeznaczony) na cele osobiste podatnika.

W konsekwencji nie można podzielić poglądu Wnioskodawcy, sprowadzającego się do stwierdzenia, że przekazanie samochodu z powrotem na cele osobiste, nie spowoduje konieczności dokonania korekty kosztów uzyskania przychodu.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że jeżeli wydatki na nabycie rzeczowego składnika majątku zużywającego się stopniowo w postaci samochodu osobowego Wnioskodawca zaliczy ze względu na jego przewidywany okres używania krótszy niż rok bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów, a następnie przed upływem roku wycofa go z działalności gospodarczej i przekaże na cele osobiste, to będzie zobowiązany skorygować koszty uzyskania przychodów o całą kwotę wydatków na jego nabycie, uprzednio zaliczoną w ich ciężar.

Podsumowując powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w momencie przekazania na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatek poniesiony na nabycie samochodu (wykorzystywanego w tej działalności przez okres krótszy niż rok). Przy czym późniejsze przekazanie na cele osobiste podatnika wskazanego we wniosku samochodu osobowego, nie spowoduje powstania po Jego stronie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wystąpi jednak w takim przypadku konieczność dokonania korekty kosztów uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację ? w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.