Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na usługi telekomunikacyjne tj. telefon w 100% i Internet w 50% (...)

Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na usługi telekomunikacyjne tj. telefon w 100% i Internet w 50% mogą stanowić koszt uzyskania przychodów tej działalności, o ile zostaną właściwie udokumentowane, z uwzględnieniem rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 listopada 2014 r. (data wpływu 4 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów ? jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 20 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.


We wniosku został przedstawiono następujący stan faktyczny.


Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w miejscu zamieszkania, w lokalu spółdzielczym, własnościowym należącym do podatnika. Posiada umowę o świadczenie usług z U na telewizję, telefon oraz Internet jako osoba prywatna. W związku z tym, że telefon stacjonarny wykorzystuje wyłącznie (w 100%) oraz internet w 50% na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, księguje koszty Internetu oraz telefonu na podstawie dowodu wewnętrznego. Koszty związane z wykorzystywaniem telefonu i Internetu zalicza do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie dowodów wewnętrznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Ustawa o PIT nie zawiera wykazu wydatków, które można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zatem podatnik przyjmuje, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Ustawa o PIT nie określa sposobu dokumentowania poniesionych wydatków, odsyłając w tym zakresie do odrębnych przepisów. Należy podkreślić, że podatnik świadczy usługi przez Internet, rozwija aplikacje internetowe, tworzy gry internetowe i dostęp do Internetu jest niezbędny w codziennej pracy.

Jednocześnie, podatnik zanim rozpoczął działalność gospodarczą miał podpisana umowę z U jako użytkownik indywidualny, W miejscu zamieszkania nie ma możliwości zainstalowania usługi innego dostawcy, a cesja nie jest możliwa. Usługodawca (U ) dopuszcza jedynie rozwiązanie dotychczasowej umowy i zawarcie nowej w ramach planów taryfowych dla przedsiębiorców, które finansowo są niekorzystne i zawarcie takiej umowy wiązałoby się ze wzrostem kosztów za Internet o niemal 100% przy założeniu, że dotychczasowe parametry łącza zostałyby zachowane (a jest to konieczne ze względów zawodowych).

U jako iż świadczy usługę osobie fizycznej, wystawia rozliczenie, a na indywidualny wniosek usługobiorcy (Piotra M.) dodatkowo do rozliczenia wystawia fakturę VAT wystawianą na usługobiorcę. Ten dokument, w rozumieniu podatnika jest podstawą do wystawienia Dowodu Wewnętrznego, który następnie jest uwzględniany w Księdze Przychodów i Rozchodów.

W ocenie podatnika poza fakturą VAT najczęściej używanymi dokumentami przy prowadzeniu Księgi Przychodów i Rozchodów są Dowody Wewnętrzne. Dowody te nie są same w sobie wystarczającą podstawą do zaksięgowania jakiegoś kosztu lub przychodu. Muszą być połączone i wynikać z faktur VAT, wyciągu bankowego, rozliczenia, biletu parkingowego itp.

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26.08.2003r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów § 12 ust.3 pkt 2, podstawą zapisu w księgach są dowody księgowe, którymi są inne dowody księgowe stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej. § 14 ust. 2 ww. Rozporządzenia przedstawia zamknięty katalog kosztów, jakie mogą być zaewidencjonowane na podstawie dowodów księgowych, gdzie w pkt 7 miedzy innymi wymieniony jest wydatek związany z opłatami za telefon (§ 14 ust. 2 pkt ). Zdaniem podatnika Internet jest ściśle powiązany z telefonem i jest usługą telekomunikacyjną, dlatego też uznaje, że Internet zalicza się do wskazanego katalogu wydatków.


W związku z powyższym zadano następujące pytania:


  1. Czy dopuszczalnym jest zaliczenie w poczet kup kosztów związanych z dostępem do usług telekomunikacyjnych (telefon, Internet) na podstawie umowy zawartej pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą nieoznaczonym w umowie pomiędzy usługodawcą, a usługobiorcą jako osoba prowadząca działalność gospodarczą.
  2. Czy przyjęty sposób ewidencjonowania ww. kosztów jest prawidłowy i dopuszczalnym jest wystawianie dowodów wewnętrznych przez Podatnika, do których załączone są rozliczenia/faktury wystawione przez usługodawcę ale usługobiorcy, który nie jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania Nr 1. W zakresie pytania Nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, ewidencja księgowa kosztów telefonu i Internetu, na podstawie dowodu wewnętrznego sporządzonego na podstawie rozliczenia do faktury wystawionej łącznie na telewizję, telefon i internet na imię i nazwisko podatnika (a nie na jego działalność gospodarczą) bez wskazania danych związanych z zarejestrowaną działalnością gospodarczą jest kosztem uzyskania przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż wydatki te są konieczne do poniesienia dla zachowania źródła przychodu w prowadzonej działalności gospodarczej.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Ustawodawca wiąże bowiem koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.


Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

  • pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • być właściwie udokumentowany.


Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

W przypadku wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej nieruchomości lokalowej w której prowadzona jest działalnośc gospodarcza, a pomiędzy wydatkami związanymi z usługami telekomunikacyjnymi (telefon, Internet) na podstawie umowy zawartej pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą (Wnioskodawcą) nieoznaczonym w umowie jako osoba prowadząca działalność gospodarczą - istnieje związek przyczynowo - skutkowy, o którym mowa powyżej to wydatki te mogą zatem, co do zasady, stanowić koszt uzyskania przychodów. Należy jednak zaznaczyć, że wydatki związane z używaniem telefonu i Internetu mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej jedynie w takim zakresie w jakim będą wykorzystywana na potrzeby tej działalności.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca telefon stacjonarny wykorzystuje wyłącznie (w 100%) oraz Internet w 50% na cele związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, księguje koszty Internetu oraz telefonu na podstawie dowodu wewnętrznego. .


Mając na uwadze powyższe, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawnych stwierdzić należy, iż wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na usługi telekomunikacyjne tj. telefon w 100% i Internet w 50% mogą stanowić koszt uzyskania przychodów tej działalności, o ile zostaną właściwie udokumentowane, z uwzględnieniem rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych.


Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika