Jaką wartość początkową środka trwałego należy zastosować w wyżej opisanej sytuacji? Czy w (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2008 r. (data wpływu 17 listopada 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 stycznia 2009 r. (data wpływu 22 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 listopada 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środka trwałego.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 20 stycznia 2009 r. (data wpływu 22 stycznia 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 10 lipca 2003 r. nabył Pan nowy samochód osobowy xxx, który stanowi wspólność majątkową Pana i żony. Powyższy zakup został udokumentowany fakturą VAT, wystawioną przez sprzedawcę - autoryzowany salon Skody na kwotę 53.670,00 zł łącznie z podatkiem VAT. Kwota zakupu została sfinansowana ze środków własnych (19.670,00 zł) oraz kredytu udzielonego przez V. S.A. (34.000,00 zł.). Kredyt został całkowicie spłacony w dniu 12 lipca 2007 r.

Wyżej wymieniony samochód od momentu zakupu do dnia 30 września 2008 r. był wykorzystywany w prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej bez wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych. Do kosztów uzyskania przychodów były zaliczane kwoty wynikające z ewidencji przebiegu tego pojazdu. Nie był wykorzystywany przez Pana żonę w odrębnie prowadzonej działalności gospodarczej.

Od dnia 30 września 2008 r. postanowił Pan wykorzystywać wyżej wymieniony samochód tylko do celów prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej - samochód wprowadzony został do ewidencji środków trwałych. Jako wartość początkową naliczania amortyzacji przyjął Pan wartość rynkową tego samochodu z września 2008 r.

W celu potwierdzenia słuszności swojego działania w dniu 31 października 2008 r. zwrócił się Pan z pytaniem do Krajowej Informacji Podatkowej, jaką wartość początkową środka trwałego należy zastosować w przedstawionej sytuacji. Z udzielonej informacji wynikało, iż jako wartość początkową naliczania amortyzacji należy zastosować cenę nabycia, wynikającą z faktury VAT dokumentującej zakup zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Jaką wartość początkową środka trwałego należy zastosować w wyżej opisanej sytuacji...
2. Czy w przypadku uznania za wartość początkową ceny nabycia wynikającej z faktury zakupu można powiększyć wartość początkową środka trwałego o poniesione odsetki od udzielonego kredytu na zakup tego samochodu...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przedstawionej sytuacji za wartość początkową samochodu osobowego wprowadzonego do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej, stanowiącego współwłasność Pana i żony, niewykorzystywanego w prowadzonej odrębnie działalności żony, winna zostać uznana cena jego nabycia, wynikająca z faktury VAT zakupu, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1, powiększona o kwotę odsetek kredytu zaciągniętego na zakup tego pojazdu, w myśl art. 22g ust. 3 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 ze zmianami) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
  
  

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, której zasady ustalania zawarte są w art. 22g ustawy. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy, za wartość początkową środka trwałego, z uwzględnieniem ust. 2?18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę jego nabycia. Stosownie do ust. 3 powyższego artykułu za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zezwalają również na ustalenie wartości początkowej w wysokości ustalonej przez podatnika, jednakże wyłącznie w określonej sytuacji. Stosownie do art. 22g ust. 8 ww. ustawy, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środka trwałego nabytego przez podatnika przed dniem założenia ewidencji środków trwałych, o której mowa w art. 22n, wartość początkową tego środka przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji oraz stanu i stopnia jego zużycia.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, iż co do zasady wartość początkową środka trwałego nabytego w drodze kupna, stanowi cena jego nabycia, nie zaś wartość rynkowa.

Z treści złożonego przez Pana wniosku wynika, iż samochód osobowy nabyty został za określoną na fakturze cenę. W przedmiotowej sprawie nie mamy więc do czynienia z sytuacją, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego nie jest możliwe, gdyż cena zakupu powyższego środka trwałego jest wartością znaną. Zatem zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, wartość początkową środka trwałego nabytego w drodze kupna należy ustalić na podstawie ceny jego nabycia.

Jak wskazano powyżej, zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, w tym odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, w przypadku wykorzystania kredytu na zakup środka trwałego, kwota odsetek i prowizja od kredytu naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania podwyższają wartość początkową - ustaloną zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy - będącą podstawą do dokonania odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile podatnik podejmie decyzję o ich amortyzacji.

Reasumując, w świetle przedstawionego przez Pana stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawa, wartość początkową samochodu osobowego nabytego w drodze kupna, stanowi cena jego nabycia podwyższona o odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup przedmiotowego samochodu, naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.