możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej (...)

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23.02.2009 r. (data wpływu 02.03.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatku związanego z opłaceniem kursu prawa hiszpańskiego pracownika oraz zwolnienia przedmiotowego ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatku związanego z opłaceniem kursu prawa hiszpańskiego pracownika oraz zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą, której przedmiotem jest świadczenie usług prawniczych. Jej oferta kierowana jest do klientów polskich, a także klientów zagranicznych, w tym hiszpańskich, o czym świadczy treść jej strony internetowej ? dostępna także w języku hiszpańskim. Wnioskodawczyni zatrudnia na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony pracownika, z wykształcenia prawnika, znającego język hiszpański. W listopadzie 2008 r. rozpoczął on odpłatny kurs prawa hiszpańskiego, którego koszty pokryła Wnioskodawczyni, co potwierdza stosowna faktura.

Kurs jest organizowany przez fundację, w formie kształcenia na odległość i jest również formą dokształcania, a także doskonalenia w formie pozaszkolnej w rozumieniu przepisów Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych oraz Rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych.

Pismem z dnia 28.04.2009 r. (data wpływu 04.05.2009 r.) Wnioskodawczyni doprecyzowała, iż pracownik, który w listopadzie 2008 r. rozpoczął kurs prawa hiszpańskiego - został skierowany do podnoszenia kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych przez zakład pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy wydatek poniesiony przez Wnioskodawczynię prowadzącą indywidualną działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług prawniczych na kurs z zakresu prawa hiszpańskiego, odbywany przez jej pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony stanowi jej koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy świadczenie poniesione przez Wnioskodawczynię na rzecz jej pracownika z tytułu zapłaty za przedmiotowy kurs jest zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym Wnioskodawczyni nie musi pobierać zaliczki na podatek jako płatnik...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni zgodnie z art. zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatek poniesiony na kurs prawa hiszpańskiego odbywany przez pracownika Wnioskodawczyni ma taki charakter. Podatniczka, kierując swoją, ofertę do klientów hiszpańskich, musi zapewnić ich obsługę przez osobę znającą nie tylko prawo polskie, ale także prawo hiszpańskie. Tak więc wykształcenie pod tym kątem pracownika służy osiąganiu przychodów z usług prawniczych świadczonych na rzecz klientów hiszpańskich, a także klientów polskich, którzy potrzebują pomocy prawnej w zakresie prawa hiszpańskiego.

Według Wnioskodawczyni, nie musi ona pobierać zaliczki na podatek z tytułu świadczenia na rzecz pracownika, gdyż kurs spełnia wymogi określone w przepisach odrębnych dotyczących podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracowników (tj. Rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych oraz Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych). Organizatorem kursu jest bowiem fundacja (Fundación...), kurs spełnia warunki kształcenia na odległość i jest formą kształcenia, dokształcania, a także doskonalenia w formie pozaszkolnej w rozumieniu przepisów Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych oraz Rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl § 1 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103, poz. 472 ze zm.), przepisy rozporządzenia stosuje się do osób podnoszących kwalifikacje zawodowe i wykształcenie ogólne, zakładów pracy oraz organizatorów oświaty dorosłych prowadzących działalność w formach szkolnych i pozaszkolnych.

Natomiast stosownie do § 1 pkt 4) rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3.

02.2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 31, poz. 216 ze zm.), ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o kształceniu na odległość - należy przez to rozumieć kształcenie ustawiczne w formach pozaszkolnych, w którym przekazywanie treści kształcenia oraz sprawdzanie przebiegu i efektów tego kształcenia odbywa się z zastosowaniem dostępnych technik komunikacyjnych, w szczególności; poczty, poczty głosowej, poczty elektronicznej, telewizji lub Internetu, bez stałego i bezpośredniego kontaktu nauczającego i uczącego się.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W świetle powołanego uregulowania, aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu zaistnieć muszą łącznie trzy warunki:

• celem poniesienia wydatku (bezpośrednim lub pośrednim) powinno być osiągnięcie przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,

• wydatek ten nie może być wymieniony w zawartym w art. 23 ust. 1 ww. ustawy katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów,

• musi być prawidłowo udokumentowany.
  
  

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, określonych w art. 23 ww. ustawy nie przewiduje wykluczenia z kosztów uzyskania przychodów, wydatków ponoszonych za pracownika związanych z jego kształceniem w formie pozaszkolnej. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Dla uzyskania takiego uprawnienia konieczne jest by wydatek mógł przyczynić się do osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła oraz by był prawidłowo udokumentowany. Celowość ponoszenia tego rodzaju kosztów przez przedsiębiorcę jest uzasadniona wynikającą z przepisów prawa pracy możliwością ułatwiania pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych. Zakres wiedzy, jaki pracownicy mogą zdobywać na koszt pracodawcy w ramach wyżej wymienionego obowiązku podnoszenia kwalifikacji nie jest jednak nieograniczony. Wydatki na podnoszenie kwalifikacji pracowniczych ? aby mogły stanowić koszt uzyskania przychodu dla pracodawcy ? muszą mieć ścisły związek z zakresem obowiązków pracownika wynikającym ze stosunku pracy oraz charakterem działalności pracodawcy.

Koszty ponoszone przez Wnioskodawcę należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodu, ale jednocześnie nie jest niezbędne odnoszenie ich do konkretnego przychodu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni zatrudnia na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony pracownika, z wykształcenia prawnika, znającego język hiszpański. W listopadzie 2008 r. rozpoczął on odpłatny kurs prawa hiszpańskiego - został skierowany do podnoszenia kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych przez zakład pracy. Koszty kursu pokryła Wnioskodawczyni, co potwierdza stosowna faktura. Kurs jest organizowany przez fundację, w formie kształcenia na odległość i jest on formą dokształcania, a także doskonalenia w formie pozaszkolnej.

Przyjąć zatem należy, iż spełniona zostanie dyspozycja generalna dotycząca kosztów uzyskania przychodów wynikająca z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, tj. przedmiotowe wydatki poniesione zostaną w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, mogą więc zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem ich należytego udokumentowania. Jednakże zauważyć należy, iż to na Wnioskodawcy spoczywać będzie ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a źródłem przychodu oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu.

W świetle powyższego wydatek poniesiony przez Wnioskodawczynię na kurs z zakresu prawa hiszpańskiego odbywany przez jej pracownika, po spełnieniu wskazanych powyżej warunków, będzie mógł stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Odnosząc się do pytania drugiego należy stwierdzić, że zgodnie z generalną klauzulą zawartą w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy podatkowej, źródłem przychodów jest m. in. stosunek pracy.

W świetle art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 20 ust. 3 są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Odrębne przepisy, o których mowa powyżej zawiera rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. z 1993 r. Nr 103, poz. 472 ze zm.) oraz z nim związane rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 31, poz. 216).

Uprawnienia i zakres świadczeń przysługujących pracownikowi od pracodawcy, zależą od formy kształcenia oraz od tego czy kształcenie odbywa się na podstawie skierowania zakładu pracy, czy też bez takiego skierowania.

W świetle § 9 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r., pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych na podstawie skierowania zakładu pracy przysługuje, o ile umowa zawarta między nim i zakładem pracy nie stanowi inaczej, zwrot kosztów uczestnictwa, w tym zakwaterowania, wyżywienia i przejazdu.

W związku z tym, należy uznać, że wartość świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Natomiast na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r., uzyskiwanie i uzupełnianie przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych odbywa się w następujących pozaszkolnych formach kształcenia:

1. kurs;
2. kurs zawodowy;
3. seminarium;
4. praktyka zawodowa.
   
   

Z powołanego przepisu wynika, że takie formy kształcenia jak kurs, kurs zawodowy, seminarium, praktyka zawodowa kwalifikowane są jako kształcenie w formach pozaszkolnych.

Stosownie do przepisu § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia kurs jest pozaszkolną formą kształcenia o czasie trwania nie krótszym niż 30 godzin zajęć edukacyjnych, której ukończenie umożliwia uzyskanie lub uzupełnienie wiedzy ogólnej, umiejętności lub kwalifikacji zawodowych, realizowaną zgodnie z programem nauczania przyjętym przez organizatora kształcenia.

Zgodnie z treścią § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki kurs zawodowy jest kursem, którego program nauczania obejmuje usystematyzowane treści nauczania wybrane z programu nauczania dla zawodu, dopuszczonego do użytku szkolnego przez ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania. Wyniki kursu zawodowego są zaliczane przy podejmowaniu nauki w szkole dla dorosłych prowadzącej kształcenie zawodowe.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, należy stwierdzić, iż świadczenie poniesione przez Wnioskodawczynię na rzecz jej pracownika z tytułu zapłaty za przedmiotowy kurs jest zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym nie powstanie obowiązek po stronie płatnika (Wnioskodawczyni) w zakresie naliczania i poboru zaliczki na podatek dochodowy z tytułu sfinansowania kursu z zakresu prawa hiszpańskiego odbywany przez jej pracownika.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.