Czy mogę zostać zwolniona z zapłacenia kwoty 430 złotych podatku od zakupionych produktów ze środków (...)

Czy mogę zostać zwolniona z zapłacenia kwoty 430 złotych podatku od zakupionych produktów ze środków bezzwrotnego grantu na założenie pierwszej działalności gospodarczej,w programie 'Nowe kwalifikacje, Praca, Przedsiębiorczość dla Bezrobotnych Kobiet'?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 01.11.2008 r. (data wpływu 08.12.2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20.02.2009 r. (data nadania 23.02.2009 r., data wpływu 25.02.2009 r.) złożonym na wezwanie Nr IPPB1/415-1352/08-2/EC z dnia 12.02.2009 r. (data doręczenia 18.02.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z zapłaty podatku od zakupionych produktów ze środków bezzwrotnego grantu na rozpoczęcie działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

Porady prawne

UZASADNIENIE

W dniu 08.12.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z zapłaty podatku od zakupionych produktów ze środków bezzwrotnego grantu na rozpoczęcie działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W zeszłym roku Wnioskodawczyni brała udział w programie ?Nowe kwalifikacje, Praca, Przedsiębiorczość dla Bezrobotnych Kobiet? organizowanym przez X sp. z o.o. Jej biznesplan został pozytywnie oceniony i otrzymała bezzwrotny grant w wysokości 11.500,00 zł na założenie własnej działalności gospodarczej. W marcu 2008 r. zarejestrowała działalność. Wydała środki uzyskane z grantu zgodnie z biznesplanem.

Środki z grantu wydała na rzeczy niezbędne do założenia sklepu internetowego (komputer, drukarka, zrobienie strony internetowej). Część grantu mogła przeznaczyć na środki obrotowe (w tym towar).

Zakupiła 62 opakowania kawy ziarnistej oraz 30 sztuk żarówek energooszczędnych do dalszej sprzedaży oraz torby bawełniane z nadrukiem, jako gadżet reklamowy.

Dnia 01.05.2008 r. sporządziła spis z natury, który zawierał:

  1. kawa ziarnista C, 62 szt ? cena 22,08 zł, wartość 1369,08 zł,
  2. żarówka L 27, 30 szt. ? cena 19,52 zł, wartość 585,60 zł,
  3. torba bawełniana z nadrukiem, 100 szt. ? cena 4,74 zł, wartość 474,28 zł,
  4. razem: 2428,96 zł

Wnioskodawczyni dostała informację z Biura Rachunkowego Y, następującej treści: ?Po wprowadzeniu wszystkich dokumentów, razem ze spisem z natury, podatek wyszedł w wysokości 430,00 zł. Ponieważ towary były zakupione przed rozpoczęciem działalności dlatego też, musieliśmy wprowadzić je przez remanent początkowy i stąd ta kwota podatku do zapłaty?.

Wnioskodawczyni nie mogła zapłacić, ponieważ nie dysponowała taką kwotą. To jej pierwsza działalność gospodarcza, która bardzo powoli się rozwija. Nie mogła też za bardzo pozwolić sobie na wydanie kwoty 75 zł na opłacenie wniosku o interpretację.

Wnioskodawczyni pismem z dnia 20.02.2009 r. (data wpływu 25.02.2009 r.) doprecyzowała stan faktyczny przedstawiony we wniosku ORD-IN poprzez wyjaśnienie, iż:

  1. forma opodatkowania działalności gospodarczej ? podatek liniowy rozliczany miesięcznie,
  2. rodzaj prowadzonej księgowości podatkowej ? książka przychodów i rozchodów,
  3. kwota 430 zł ? dotyczy miesiąca maja 2008 roku i jest to podatek miesięczny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy mogę zostać zwolniona z zapłacenia kwoty 430 złotych podatku od zakupionych produktów ze środków bezzwrotnego grantu na założenie pierwszej działalności gospodarczej, w programie ?Nowe kwalifikacje, Praca, Przedsiębiorczość dla Bezrobotnych Kobiet?...

Zdaniem Wnioskodawczyni, naliczanie podatku od bezzwrotnego grantu na założenie pierwszej firmy jest niesprawiedliwe i krzywdzące. Osoba zakładająca firmę musi ponosić tyle wydatków związanych z prowadzeniem działalności, że nie powinno się jej dodatkowo obciążać podatkami. Trzeba płacić czynsz, rachunki za telefon, prąd, Internet, składki ZUS, itd. i są to w obecnych czasach i w wielkim mieście tak wysokie kwoty, że trudno sobie z nimi poradzić początkującemu przedsiębiorcy o ograniczonym, a często zerowym budżecie. Zdaniem Wnioskodawczyni, po co zatem utrudniać ludziom takim jak ona, rozwijanie firmy podatkami... Za 430 zł mogłaby ona kupić towar i powoli rozkręcać działalność sprzedając produkty w swoim sklepie. Zdaniem Wnioskodawczyni w interesie Państwa jest by firmy się rozwijały i przyczyniały do przyspieszenia wzrostu gospodarczego kraju. Według Wnioskodawczyni nie warto hamować rozwoju małych firm już na samym wstępie niepotrzebnymi kosztami.

Wnioskodawczyni uważa, że naliczenie podatku od zakupów dokonanych z bezzwrotnego grantu jest bezzasadne i niesprawiedliwe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam , co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Przy czym zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym w przypadku zakupienia przez Wnioskodawczynię środków trwałych, odpisy amortyzacyjne, dokonywane od wartości początkowej zakupionych z grantu pieniężnego środków trwałych nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

Pozostałe wydatki, tj. wydatki poniesione tytułem zakupionych środków obrotowych, towarów, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, o ile spełniają przesłanki wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 ww. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej 'księgą', z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Stosownie do § 11 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnik jest obowiązany prowadzić księgę rzetelnie i w sposób niewadliwy. Zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów (§ 12 ust. 1 rozporządzenia).

W myśl § 27 ust. 1 i 2 ww. podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów ( surowców ) podstawowych i pomocniczych, półfabrykatów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej ?spisem z natury? na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Podatnicy mogą także sporządzać spis z natury w innym terminie niż wskazany w § 27 ww. rozporządzenia. W takim przypadku ciąży na nich obowiązek zawiadomienia o zamiarze sporządzenia spisu właściwego naczelnika urzędu skarbowego (§ 28 ust. 4 ww. rozporządzenia). Sposób sporządzenia spisu i jego wyceny regulują przepisy § 28 i 29 ww. rozporządzenia.

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w marcu 2008 roku zarejestrowała działalność gospodarczą. Otrzymała dotację (bezzwrotny grant) na rozpoczęcie działalności. Środki z dotacji wydała na rzeczy niezbędne do założenia sklepu internetowego (środki trwałe) oraz na środki obrotowe (w tym towar). Część towaru zakupiła przed rozpoczęciem działalności gospodarczej.

Zatem zakupione przez Wnioskodawczynię przed rozpoczęciem działalności gospodarczej towary powinny zostać ujęte w remanencie początkowym, który to remanent podlegać będzie wpisowi do podatkowej księgi przychodów i rozchodów na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej. Tak więc, powyższe towary zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, w momencie ustalania dochodu z uwzględnieniem remanentów początkowego i końcowego.

Odnosząc się do możliwości zwolnienia z zapłaty kwoty 430 zł należy zauważyć, że obowiązek zapłaty podatku jest powinnością wynikającą z Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Stosownie do jej art. 84, każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) źródłem przychodów jest między innymi pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W myśl art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 (?), wynosi 19%, podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 44 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

Stosownie do art. 44 ust. 3f, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, opodatkowani na zasadach określonych w art. 30c, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje właściwy naczelnik urzędu skarbowego, zaliczki miesięczne w wysokości różnicy między podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonym zgodnie z art. 30c, a sumą należnych zaliczek za poprzednie miesiące, z uwzględnieniem art. 27b.

Zgodnie z brzmieniem art. 44 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczki miesięczne od dochodów wymienionych w ust. 1, za okres od stycznia do listopada, uiszcza się w terminie do dnia 20 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni (?).

W myśl art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 47 § 3 Ordynacji podatkowej jeżeli podatnik jest zobowiązany sam obliczyć i wpłacić podatek, za termin płatności uważa się ostatni dzień, w którym, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, wpłata powinna nastąpić.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem liniowym. Z prowadzonej działalności gospodarczej za miesiąc maj 2008 wyszedł do zapłaty podatek w wysokości 430 zł.

Mając na uwadze powyższe przepisy prawa podatkowego wskazać należy, iż w terminie do 20 następnego miesiąca za miesiąc poprzedni (tj. do 20 czerwca 2008) Wnioskodawczyni miała obowiązek uiszczenia zaliczki na podatek dochodowy za miesiąc maj 2008 r.

Na podstawie art. 53 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), od zaległości podatkowych, z zastrzeżeniem art. 54, naliczane są odsetki za zwłokę.

Przepis § 1 stosuje się również do należności, o których mowa w art. 52 § 1, oraz do nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek, w części przekraczającej wysokość podatku należnego za rok podatkowy (art. 53 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa)

Art. 217 Konstytucji zastrzega, iż nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. W zgodzie z konstytucyjną regulacją, ustawodawca sprecyzował w art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, że przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Szczególny charakter ulg i zwolnień z uwagi na konstytucyjną zasadę powszechności opodatkowania ogranicza zakres ich stosowania do kręgu ulg i zwolnień wskazanych wprost w przepisach ustaw podatkowych.

Przepisy Ordynacji podatkowej w art. 67a § 1 przewidują, że organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:

  1. odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty;
  2. odroczyć lub rozłożyć na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub odsetki określone w decyzji, o której mowa w art. 53a;
  3. umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.

Powyższe uprawnia osoby zobowiązane do zapłaty należności podatkowych a będące w trudnej sytuacji finansowej do wystąpienia ze stosownym wnioskiem do właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Przepisy ustawy Ordynacja podatkowa dają właściwym organom podatkowym prawo do podejmowania niezależnych decyzji o udzieleniu ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych bądź odmowie jej udzielenia.

Każdorazowo właściwy organ podatkowy ? działając na podstawie przepisów prawa ? prowadzi postępowanie podatkowe mające na celu ocenić, czy materiały zgromadzone w sprawie dają podstawę do stwierdzenia, że wnioskujący o ulgę w sposób dostateczny uzasadnił swój ważny interes w danej sprawie lub interes publiczny, przemawiający za potrzebą udzielenia ulgi w spłacie zobowiązań. Dopiero ta analiza pozwala na rozstrzygnięcie sprawy i podjęcie przez organ podatkowy odpowiednich decyzji.

Organem właściwym do złożenia wskazanego wniosku jest Naczelnik Urzędu Skarbowego właściwy wg. miejsca zamieszkania podatnika. Należy jednak pamiętać, że decyzja wydawana na podstawie wskazanego przepisu jest decyzją uznaniową, co oznacza, że organ ją podejmujący może wydać takie rozstrzygnięcie, ale może również odmówić udzielenia ulgi.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni miała obowiązek uiszczenia zaliczki na podatek dochodowy za miesiąc maj 2008 r. Odnośnie możliwości skorzystania z ulg wymienionych w art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej Wnioskodawczyni może złożyć wniosek do Naczelnika Urzędu Skarbowego właściwego wg miejsca zamieszkania podatnika.

Należy jednocześnie dodać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku ? nie prowadzi postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby pełną ocenę możliwości zastosowania w odniesieniu do Wnioskodawczyni przesłanek zawartych w art. 67a § 1. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy ? Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock


Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika