Zakres skutków podatkowych sprzedaży lokali wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej.

28.3.2013

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 21.12.2012 r. (data wpływu 31.12.2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 25.03.2013 r. (data wpływu 27.03.2013 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 14.03.2013 r. Nr IPPB1/415-1595/12-2/KS o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokali wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej:

w części dotyczącej podstawy prawnej ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku zbycia lokali (lokalu) mieszkalnych ? jest nieprawidłowe.

w pozostałej części ? jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31.12.2012 r. złożyła Pani wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokali wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, będącą polskim rezydentem podatkowym. Prowadzi ona na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalność gospodarczą. Działalność gospodarcza prowadzona jest w formie spółki cywilnej. Wspólnikiem Wnioskodawczyni jest jej mąż. Przedmiotem prowadzonej działalności jest m.in. wynajem nieruchomości.

Wnioskodawczyni jest wraz z mężem - na zasadach wspólności ustawowej - właścicielem 2 lokali mieszkalnych oraz 2 lokali niemieszkalnych (użytkowych). Lokale te stanowią odrębne nieruchomości. Lokale te znajdują się w jednym budynku położonym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zwane dalej łącznie ?nieruchomościami?). Przedmiotowe lokale zostały wyodrębnione na skutek częściowego zniesienia wspólności prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz współwłasności budynku dokonanego aktem notarialnym z dnia 8 października 2012 r. Wnioskodawczyni wykorzystywała i wykorzystuje przedmiotowe nieruchomości w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej (są one przedmiotem najmu), dokonywano także odpisów amortyzacyjnych. Wnioskodawczyni (wraz z mężem) zamierza wnieść nieruchomości aportem do spółki mającej osobowość prawną z siedzibą na Cyprze (dalej jako ?spółka cypryjska?). W zamian za wniesione aportem nieruchomości Wnioskodawczyni wraz z mężem obejmą udziały spółki cypryjskiej, których wartość nominalna będzie niższa niż wartość rynkowa nieruchomości.

Nieruchomości wniesione do spółki cypryjskiej zostaną ujęte w jej księgach według wartości rynkowej, od której spółka cypryjska będzie dokonywać odpisów amortyzacyjnych. W dalszej kolejności spółka cypryjska wniesie - tytułem wkładu - nieruchomości do polskiej spółki komandytowej (stając się tym samym wspólnikiem tej spółki). Komandytariuszami polskiej spółki komandytowej będą osoby fizyczne, które uprzednio wniosły przedmiotową nieruchomość do spółki cypryjskiej, a więc również Wnioskodawczyni. Spółka komandytowa będzie wykorzystywać nieruchomości w ramach swojej działalności, która obejmować będzie najem lokali. Zamiarem polskiej spółki komandytowej oraz jej wspólników będzie wykorzystywanie nieruchomości do działalności gospodarczej spółki (ich wynajmowanie) przez okres przekraczający 1 rok. Niewykluczona jest jednak również sprzedaż niektórych lokali, jeżeli pojawiłyby się atrakcyjne oferty w tym zakresie.

Pismem z dnia 25.03.2013 r. (data wpływu 27.03.2013 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 14.03.2013 r. Nr IPPB1/415-1595/12-2/KS Strona uzupełniła przedstawione zdarzenie przyszłe, przeformułowała pytanie oznaczone nr 4 oraz przedstawiła własne stanowisko w odniesieniu do pytania nr 4.

W uzupełnieniu wniosku Strona poinformowała, iż nabyła udział w prawie wieczystego użytkowania gruntu oraz własności budynku, w którym znajdują się przedmiotowe lokale na podstawie umowy sprzedaży z dnia 14 czerwca 2005 r. zawartej w formie aktu notarialnego. Umowa ta została zawarta pomiędzy Wnioskodawczynią oraz jej mężem (w trakcie trwania ich związku małżeńskiego) jako kupującymi oraz ojcem męża Wnioskodawczyni jako sprzedającym.

Na skutek częściowego zniesienia wspólności udziału w prawie użytkowania wieczystego i współwłasności udziału w budynku dokonanego aktem notarialnym z dnia 8 października 2012 r. Wnioskodawczyni wraz z jej mężem nabyli własność lokali o wartości większej niż wynikająca z pierwotnej wartości ich udziału. W związku z powyższym Wnioskodawczyni wraz z mężem byli zobowiązani do dokonania spłaty na rzecz pozostałych współuprawnionych, którzy byli stronami umowy sporządzonej w akcie notarialnym z dnia 8 października 2012 r. Wartość spłaty wynosiła poniżej 0,4% łącznej wartości praw objętych umową z dnia 8 października 2012 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy objęcie przez Wnioskodawczynię udziałów w spółce cypryjskiej będzie skutkowało powstaniem przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych w wysokości wartości nominalnej objętych udziałów
Czy wartość początkowa nieruchomości, wniesionych przez spółkę cypryjską do polskiej spółki komandytowej będzie równa jej wartości ujawnionej w księgach spółki cypryjskiej tzn.: wartości rynkowej?
Czy jako komandytariusz spółki komandytowej, Wnioskodawczyni będzie uprawniona do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpowiadającej jej udziałowi w zysku spółki komandytowej części odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej nieruchomości ustalonej w wysokości wartości nieruchomości ujawnionej w księgach spółki cypryjskiej (równej jej wartości rynkowej)?
Czy w przypadku ewentualnej sprzedaży poszczególnych lokali mieszkalnych lub użytkowych (pojedynczo lub wszystkich na raz) Wnioskodawczyni będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej części wartości początkowej sprzedawanych lokali, w części odpowiadającej jej udziałowi w zysku spółki komandytowej?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytania oznaczone nr 4 W zakresie pozostałych pytań wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawczyni w przypadku ewentualnej sprzedaży przez spółkę komandytową poszczególnych lokali mieszkalnych lub użytkowych Wnioskodawczyni będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezamortyzowanej części wartości nieruchomości, w części odpowiadającej jej udziałowi w zysku spółki komandytowej.

Przychody Wnioskodawczyni (w części przypadającej jej udziałowi w zysku spółki komandytowej) z ewentualnej sprzedaży przez Spółkę przedmiotowych lokali (pojedynczo lub łącznie), powinny zostać zakwalifikowane jako przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o p.d.o.f. tj. jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wynika to z treści art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o.p.d.o.f., w którym stwierdzono, iż przychodem z działalności gospodarczej jest przychód z odpłatnego zbycia środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, które były ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z uwagi na zakwalifikowanie ewentualnego przychodu jako przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, koszty uzyskania przychodów winny być ustalane w oparciu o art. 22 ust. 8a pkt 1 ustawy o.p.d.o.f, w którym ustawodawca expressis verbis postanowił, iż w przypadku odpłatnego zbycia przez spółkę niebędącą osobą prawną rzeczy i praw, będących przedmiotem wkładu do takiej spółki, koszt uzyskania przychodu stanowi wartość początkową środka trwałego przyjęta przez spółkę w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ustaloną zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o.p.d.o,f., pomniejszoną o sumę odpisów amortyzacyjnych. Analizując powyższą normę w świetle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego należy zauważyć, iż do kosztów uzyskania przychodów w przypadku sprzedaży przez spółkę lokali (nieruchomości) ? będzie zatem można zaliczyć wartość początkową poszczególnych sprzedawanych lokali, którą należy pomniejszyć, wyłącznie o dokonane odpisy amortyzacyjne. Tym samym do kosztów uzyskania przychodów będzie mogła zostać zaliczona niezamortyzowana wartość początkowa poszczególnych lokali.

Zważywszy na fakt, iż spółka komandytowa jest podmiotem transparentnym podatkowo, niezamortyzowaną wartość poszczególnych lokali do kosztów uzyskania przychodów będą mogli zaliczyć jej wspólnicy, przy czym stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o.p.d.o.f, rozliczenia na gruncie podatku dochodowego nastąpi proporcjonalnie do udziału Wnioskodawczyni w zysku spółki komandytowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokali wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej:

w części dotyczącej podstawy prawnej ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku zbycia lokali (lokalu) mieszkalnych ? jest nieprawidłowe.

w pozostałej części ? jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 ze zm.), spółka osobowa to ? spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W przypadku prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki niemającej osobowości prawnej, podatnikiem podatku dochodowego nie jest spółka, lecz jej wspólnicy. W przypadku wspólników będących osobami fizycznymi, podlegają oni odpowiednio opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

W związku z powyższym, przychody i koszty związane z działalnością spółki osobowej w tym spółki komandytowej wspólnicy powinni określać proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku spółki.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,

pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,
- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) ? przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wskazać należy, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Podział ten ma istotny wpływ nie tylko na sposób ustalenia źródeł przychodów ale również na sposób ustalenia kosztów uzyskania przychodów i ich wysokość, ponieważ koszty należy odnosić do źródła przychodu, z którym te koszt są powiązane.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Jednakże przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie (art. 10 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

środkami trwałymi,
składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ww. ustawy).

Z treści art. 14 ust. 2c powoływanej ustawy jednoznacznie wynika, iż do przychodów, z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3) nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą m.in. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu. W takim przypadku odpowiednie zastosowanie znajdzie przepis art. 30e ustawy o podatku od osób fizycznych, który określa w jaki sposób należy ustalić koszty w przypadku odpłatnego zbycia lokalu o charakterze mieszkalnym.

Z treści złożonego wniosku oraz jego uzupełnieniu wywieść należy, iż przedmiotem zamierzonej sprzedaży lokali wykorzystywanych w spółce komandytowej, w której Wnioskodawczyni zostanie wspólnikiem będą zarówno lokale mieszkalne jak i niemieszkalne (użytkowe). Zamiarem polskiej spółki komandytowej oraz jej wspólników będzie wykorzystywanie przedmiotowych lokali do działalności gospodarczej spółki (ich wynajmowanie) przez okres przekraczający 1 rok. oraz ewentualna późniejsza ich sprzedaż.

Mając na uwadze powołane regulacje prawne stwierdzić należy, iż co do zasady, przychód ze sprzedaży lokalu stanowiącego odrębny środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej jako przychód ze sprzedaży środków trwałych, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Wyjątek od tej zasady stanowi sytuacja sprzedaży będącego środkiem trwałym budynku lub lokalu o charakterze mieszkalnym. W świetle bowiem cyt. wyżej przepisów, przychód ze sprzedaży tych składników majątku stanowi zawsze przychód ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy. Przy czym, przychód ten powstanie jedynie w przypadku, gdy odpłatne zbycie takiego lokalu mieszkalnego nastąpi przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie lub wybudowanie.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż w przypadku zamierzonej przez spółkę komandytową, w której Wnioskodawczyni zostanie wspólnikiem sprzedaży lokali (lokalu) użytkowych, przychód uzyskany ze sprzedaży będzie przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Koszty uzyskania tego przychodu ustalić należy w oparciu o przepisy art. 22 ust. 8a oraz art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w przypadku gdy sprzedaż lokali mieszkalnych wykorzystywanych w działalności spółki komandytowej nastąpi przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie wówczas przychód uzyskany ze sprzedaży będzie przychodem, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 powoływanej ustawy. Koszt uzyskania tego przychodu należy ustalić na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustalając koszty uzyskania przychodów w sytuacji zbycia przez spółkę osobową (w rozpatrywanym przypadku spółkę komandytową) składników majątku wniesionych uprzednio w formie wkładu do tej spółki i zakwalifikowanych jako środek trwały, wskazać należy, iż zgodnie z art. 22 ust.

8a pkt 1 ww. ustawy, w przypadku odpłatnego zbycia przez spółkę niebędącą osobą prawną rzeczy i praw będących przedmiotem wkładu do takiej spółki za koszt uzyskania przychodu uważa się wartość początkową przyjętą przez spółkę w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ustaloną zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4, pomniejszoną o sumę odpisów amortyzacyjnych - jeżeli rzeczy te lub prawa były zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych spółki.

Przy czym, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną

wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne - jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany,
wydatki poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie - jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany,
wartość określoną zgodnie z art. 19 - jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż na podstawie art. 22 ust. 8a pkt 1 powoływanej ustawy, w przypadku sprzedaży lokali (lokalu) użytkowych wniesionej do spółki komandytowej i zakwalifikowanej w tej spółce jako środek trwały w ramach prowadzonej w formie tej spółki działalności gospodarczej, koszt uzyskania przychodów dla Wnioskodawczyni stanowić będzie niezamortyzowana wartość początkowa sprzedawanych lokali (lokalu), określona proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku spółki.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 8a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezamortyzowanej wartość początkowej sprzedawanych lokali (lokalu), użytkowych należało uznać za prawidłowe.

Nie można jednak podzielić poglądu Wnioskodawczyni w zakresie podstawy prawnej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w oparciu o przepis art. 22 ust. 8a pkt 1 powoływanej ustawy niezamortyzowanej wartości początkowej sprzedawanych lokali (lokalu) mieszkalnych. Wprawdzie niezamortyzowana wartość początkowa sprzedawanych lokali (lokalu) mieszkalnych również będzie mogła być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, w przypadku uzyskania przychodu z ich sprzedaży, jednakże w takiej sytuacji nie będzie miał zastosowania powoływany przez Wnioskodawczynię przepis art. 22 ust. 8a pkt 1 ustawy, gdyż przepis ten odnosi się tylko do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, a nie do źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 8 ustawy.

Wyjaśnić bowiem należy (co uszło uwadze Wnioskodawczyni), iż w przedmiotowej sprawie w przypadku sprzedaży lokali (lokalu) mieszkalnych przed upływem okresu pięciu lat od daty nabycia, przychód z ich zbycia nie będzie stanowić przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, a przychód o których mowa w art. 10 ust. 8 powoływanej ustawy, co wynika z treści wcześniej powoływanego art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na powyższe do ustalenia kosztów uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia przedmiotowych lokali (lokalu), nie będzie miał zastosowania cyt. wyżej art. 22 ust. 8a pkt 1 ustawy, na który Wnioskodawcy powołuje się we własnym stanowisku w sprawie. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 6d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Jak wynika z art. 30e ust. 1 ww. ustawy, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ww. ustawy). Ustalony w powyższy sposób koszt, Wnioskodawczyni winna będzie ustalić stosownie do posiadanego udziału w Spółce zgodnie z treścią art. 8 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni z zakresie podstawy prawnej ustalenia kosztów uzyskania przychodów w przypadku zbycia lokali (lokalu) mieszkalnych należało uznać za nieprawidłowe.

Podkreślić należy, iż tut. Organ podatkowy dokonał oceny prawnej stanowiska Wnioskodawczyni w zakresie objętym zadanym przez nią pytaniem oznaczonym nr 4.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.