Dla budynków zastępczych ? trwale związanych z gruntem okres amortyzacji nie może być krótszy (...)

UZASADNIENIE

W dniu 10.09.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie okresu amortyzacji budynku magazynowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Na działce stanowiącej własność wnioskodawcy został wybudowany budynek magazynowy o wymiarach 19,5 x 9 x 5 m służący do prowadzenia działalności gospodarczej. Budynek został wybudowany z płyt panelowych blaszanych wzajemnie ze sobą połączonych za pomocą śrub. Konstrukcja nośna ? dźwigary metalowe wzajemnie ze sobą połączone śrubami. Konstrukcja nośna połączona z fundamentami śrubami ? nie na stałe połączona. Całość budynku łatwa do szybkiego demontażu i przeniesienia w inne miejsce.

W uzupełnieniu stanu faktycznego pismem z dnia 23 listopada 2007 r. wnioskodawca nie określił symbolu Klasyfikacji Środków Trwałych mimo wezwania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaki jest okres i stawki rocznej amortyzacji do wprowadzenia przedmiotowego budynku do ewidencji środków trwałych podlegających amortyzacji ...

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art. 22i Ustawy z dn. 26.07.1991 r. odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych w wymiarze stawek i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt. 1.

Wg tego wykazu stanowiącego zał. nr 1 do ustawy w odniesieniu do budynków niemieszkalnych symbol KŚT ? 10, stawka amortyzacyjna wynosi 2,5 %, a okres amortyzacji 40 lat.

Dla budynków zastępczych trwale z gruntem złączonych symbol KŚT ? 109 stawka amortyzacji wynosi 10 %, a okres amortyzacji 10 lat.

Wg definicji zawartej w ustawie z dn. 7.07.1994 Prawo Budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.) przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. W ocenie wnioskodawcy opisany wyżej budynek należy do budynku zastępczego, gdyż jego cechy konstrukcyjne pozwalają w każdych okolicznościach na jego demontaż i ponowne zestawienie w innym miejscu, a zatem okres amortyzacji wynosi 10 lat przy stawce 10%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych uznaje się za prawidłowe.

W oparciu o przepisy art. 14a i art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, dokonując w szczególności jego interpretacji, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów oraz Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (interpretacje ogólne). Na pisemny wniosek zainteresowanego Minister właściwy do spraw finansów publicznych wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Definicja prawa podatkowego zawarta w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji, wydanie opinii statystycznej w przedmiocie klasyfikowania do właściwej grupy, podgrupy i rodzaju Klasyfikacji Środków Trwałych nie jest interpretacją przepisów prawa podatkowego. W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania przepisów w zakresie opinii statystycznych.

Opinie takie, ustalone na podstawie art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 1995 r. Nr 88, poz. 439 z późniejszymi zm.) w zakresie KŚT - Klasyfikacji Środków trwałych (wprowadzona Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. Dz. U. Nr 112, poz. 1317 z późniejszymi zmianami) wydaje Ośrodek Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi. Należy przy tym zważyć, iż zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych, o wskazanie zaklasyfikowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego i wydanie informacji do Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych.

W tym stanie rzeczy należy uznać, iż brak jest podstawy prawnej do wydania interpretacji prawa podatkowego w przedmiocie zaklasyfikowania budynku magazynowego do grupy 109 KŚT, czy innej (np. 104 ? budynki magazynowe).

Przechodząc na płaszczyznę prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl przepisu wyrażonego w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym (art. 22f ust. 3 ustawy).

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. (art. 22i ust. 1 ustawy).

Reasumując, biorąc pod uwagę przedstawiony przez wnioskodawcę stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa, należy uznać, iż wnioskodawca może zastosować roczną stawkę amortyzacji 10% pod warunkiem, że budynek magazynowy został prawidłowo przez niego sklasyfikowany pod symbolem 109 Klasyfikacji Środków Trwałych ? budynki zastępcze ? trwale związane z gruntem, przy czym okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.