Przychody, które będą uzyskiwane przez spółkę jawną w związku z zawartymi umowami o zarządzanie (...)

UZASADNIENIE

W dniu 24.09.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 19% stawki podatku dochodowego w odniesieniu do przychodów wspólników spółki jawnej uzyskanych z działalności gospodarczej polegającej na zarządzaniu inną firmą.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca będzie wspólnikiem w spółce jawnej, której głównym przedmiotem działalności będzie świadczenie usług zarządzania dla innych spółek. Spółka ta zawierać będzie z kontrahentami umowy o zarządzanie przedsiębiorstwami kontrahentów. Zgodnie z umowami pracownicy jak i wspólnicy Spółki będą mogli być oddelegowani do pracy w zarządach powyższych przedsiębiorstw. Wnioskodawca będzie uzyskiwał przychody z tytułu udziału w spółce jawnej prowadzącej działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu szeroko rozumianych usług zarządzania na rzecz jej kontrahentów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowo na podstawie art. 30c w zw. z art. 5b ust. 2 oraz w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody wspólnika z tytułu udziału w spółce menadżerskiej będą opodatkowane 19% stawką podatku...

Zdaniem wnioskodawcy spółka jawna, w której wspólnikiem jest wnioskodawca prowadzić będzie działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług zarządzania przedsiębiorstwami kontrahentów, którzy podpiszą ze spółką stosowną umowę o zarządzanie. W związku z czym będzie tzw. spółką zarządzającą bądź innymi słowy menadżerską. Działalność spółki jako nie wypełniająca przesłanek negatywnych art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zakwalifikowana winna być na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako pozarolnicza działalność gospodarcza. Podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są poszczególni wspólnicy spółki jawnej. Spółka jawna jako podmiot nieposiadający osobowości prawnej nie jest podatnikiem, zaś uzyskiwany w ramach jej działalności przychód opodatkowany jest na poziomie jej wspólników. Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ?jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3?, czyli przychody z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej. Zakwalifikowanie przychodu z tytułu udziału w spółce prowadzącej pozarolniczą działalność gospodarczą jako przychodu wspólnika tej spółki z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej implikuje opodatkowanie powyższego przychodu na podstawie art. 30c ustawy 19% stawką podatku dochodowego od osób fizycznych. Bezsprzecznym jest, iż w powyższym przypadku wykonywanie przez Spółkę umów zawartych z kontrahentami nie może zostać uznane za działalność wykonywaną osobiście przez jej wspólnika ? stronami umów nie są bowiem wspólnicy - osoby fizyczne mogące działalność taką wykonywać lecz spółka. Wypłata z zysku dla wspólnika w powyższym przypadku stanowi dla niego przychód z tytułu udziału w spółce nieposiadającej osobowości prawnej a prowadzącej działalność gospodarczą. W prowadzonych księgach przez spółkę jawną wykazuje się przychody, koszty uzyskania przychodów i dochód całej spółki łącznie. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przychody z udziału w spółce jawnej u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe, bez względu na zakres zaangażowania w prowadzenie działalności spółki. Zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, a także wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

W konsekwencji ? na podstawie zapisów dokonanych w księdze ? każdy ze wspólników oblicza odrębnie dochód z udziału w spółce jawnej i każdy samodzielnie od tego dochodu opłaca podatek. Co jest istotne, możliwość zastosowania spółki menadżerskiej do obniżenia wysokości opodatkowania jest potwierdzana przez organy podatkowe. Takie stanowisko podatnika znajduje również potwierdzenia w dotychczasowej interpretacji przepisów prawa podatkowego przez organy podatkowe. W interpretacji naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku z 26 czerwca 2007 r. (Nr RO-XV/PDOF-209/210/JB/07) uznano możliwość zastosowania 19-proc. stawki liniowej w przypadku menadżera będącego wspólnikiem spółki menadżerskiej, mającej podpisaną umowę o zarządzanie ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, w której ten sam menadżer był członkiem zarządu oraz udziałowcem W takim przypadku ? zgodnie z postanowieniem organu podatkowego ? należy stwierdzić, że przychody otrzymywane przez spółkę jawną z tytułu świadczenia usług zarządzania dla innych podmiotów gospodarczych, w tym przypadku spółki, nie będą efektem czynności wykonywanych wyłącznie przez podatnika, lecz stanowić będą również efekt działań pozostałych wspólników spółki jawnej. Podstawą dokonywania wypłat przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością na rzecz spółki jawnej nie będzie osobiste i samodzielne wykonywanie przez podatnika usług zarządzania. Tym samym przychód uzyskiwany z tytułu świadczenia usług zarządzania na podstawie umowy zawartej między spółką jawną a spółką z ograniczoną odpowiedzialnością stanowić będzie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej. Co więcej, w opinii naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Białymstoku posiadanie przez menadżera udziałów w spółce zarządzanej nie stoi na przeszkodzie uznania przychodu uzyskanego w spółce menadżerskiej za przychody z działalności gospodarczej opodatkowane 19-proc.

stawką podatku dochodowego. Prawidłowość zastosowania 19-proc. liniowej stawki do dochodów uzyskiwanych z tytułu udziału w spółce menadżerskiej potwierdził również m.in. naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań-Winogrady w interpretacji z 8 stycznia 2007 r. (nr DG/415-87/06). Wobec czego zdaniem podatnika w opisanym powyżej stanie faktycznym, opodatkowanie 19% stawką podatku dochodowego od osób fizycznych przychodu z tytułu udziału w powyższej Spółce jest w pełni uprawnionym i jedynym właściwym sposobem rozliczenia podatkowego tego przychodu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w art. 10 ust. 1 wyróżnia wśród źródeł przychodów: działalność wykonywaną osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy) oraz pozarolniczą działalność gospodarczą (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Pozarolniczą działalnością gospodarczą, w myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy, jest działalność zarobkowa wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzona we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9. Z powyższego jednoznacznie wynika, że przychody z działalności wykonywanej osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2) nie są przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl art. 13 pkt 9 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7. Oznacza to, że przychody uzyskane z tych tytułów stanowią zawsze przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeżeli tego rodzaju umowy zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

W konsekwencji, również wówczas, kiedy przychody z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze osiągane są w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną w formie spółki cywilnej, jawnej czy komandytowej, ich źródłem dla wspólnika jest działalność wykonywana osobiście.

Przy klasyfikowaniu przychodów z tytułu kontraktów menedżerskich do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, bez znaczenia pozostaje także okoliczność, czy przedmiotowe usługi świadczone są samodzielnie czy przy udziale osób trzecich np. sekretarki, zleceniobiorców, asystentów czy też wspólnika spółki osobowej.

Jednocześnie, z uwagi na fakt, iż w przypadku zawarcia umowy powierzającej zarząd przedsiębiorstwem występuje duża dowolność nazewnictwa, przepis art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy nie tylko przychodów uzyskanych na podstawie kontraktu menedżerskiego lecz wszelkich umów o podobnym charakterze, z których wynika, że podatnikowi w drodze umowy cywilnoprawnej zostało zlecone sprawowanie zarządu przedsiębiorstwem, spółką czy instytucją.

Wyjątek, o którym mowa w art. 13 pkt 9 ww. ustawy, oznacza, że przychody podatnika, który na podstawie kontraktu menedżerskiego lub umowy o podobnym charakterze powołany został np. do składu zarządu, rady nadzorczej, komisji lub innych organów stanowiących osoby prawnej, są przychodami w rozumieniu art. 13 pkt 7, a nie art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powołanie bowiem podatnika np. do składu zarządu, bez względu na sposób jego powołania, stanowi okoliczność, która powoduje zmianę kwalifikacji źródła przychodu.

Dochody podatnika osiągającego przychody z osobiście wykonywanej działalności określone w art. 13 pkt 9, jak również pkt 7 ustawy podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych przy zastosowaniu skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy. Wyodrębnienie dla celów podatku dochodowego działalności wykonywanej osobiście, jako odrębnego od pozarolniczej działalności gospodarczej źródła przychodów, znajduje uzasadnienie również w postanowieniach art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którymi podmioty dokonujące wypłaty należności z tytułów określonych w art. 13 pkt 7 i 9 ustawy są obowiązane jako płatnicy pobierać zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19% należności pomniejszonej o koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz pomniejszonej o składki potrącone przez płatnika w danym miesiącu na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b ww. ustawy.

Wnioskodawca w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego wskazuje, iż będzie wspólnikiem w spółce jawnej, której głównym przedmiotem działalności będzie świadczenie usług zarządzania dla innych spółek.

Menedżer to osoba zarządzająca przedsiębiorstwem lub jego częścią na podstawie czasowego kontraktu. Czynności zarządcze dotyczą określonej osoby, tym samym mogą być dokonywane bezpośrednio przez tę osobę. Nie jest możliwe wykonywanie tego rodzaju czynności przez podmiot inny niż osoba fizyczna, np. przez spółkę jawną.

Reasumując, z uwagi na bezspornie osobisty charakter kontraktu menedżerskiego lub umów o podobnym charakterze, ustawodawca zawarł w treści art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych regulację szczególną, stanowiącą, iż przychody z tego tytułu są przychodami z osobiście wykonywanej działalności, nawet gdy umowy te zawierane są przez autonomiczne podmioty gospodarcze, tj. osobę fizyczną prowadzącą działalność, spółkę cywilną, czy spółkę jawną.

Z tych powodów kontrakt menedżerski, nawet wówczas, kiedy zawierany jest z osobami fizycznymi występującymi jako autonomiczne podmioty gospodarcze, czyli przedsiębiorcami prowadzącymi zarejestrowaną działalność gospodarczą na własny rachunek w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej, również w przypadku wykonywania czynności zarządczych przy merytorycznej pomocy osób trzecich, nie traci osobistego charakteru.

Prawnopodatkowej kwalifikacji przychodów z tytułu kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze nie zmienia również okoliczność, że podatnik tego rodzaju przychody osiąga z tytułu udziałów w osobowej spółce cywilnej, jawnej czy komandytowej. Przepis art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wyłączenia w tym zakresie, zatem również w takim przypadku, przedmiotowe przychody zalicza do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Wobec powyższego należy zauważyć, iż przepis art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest regulacją szczególną. Wyłącza zatem, w zakresie swej dyspozycji możliwość zastosowania przepisu ogólnego, jakim jest art. 8 ust. 1 w/w ustawy, dotyczący m. in. przychodów z tytułu udziału w spółce nie będącej osobą prawną.

Przychody uzyskane z tytułu wykonywania usług zarządzania przez osobę będącą wspólnikiem spółki osobowej są więc przychodami tej osoby ze źródła o którym mowa w art. 13 pkt 9 ww. ustawy, nie zaś z tytułu udziału w spółce nie będącej osobą prawną.

Wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego rodzaju umów winno więc być wypłacone osobie, która świadczy usługi, a nie spółce, w której ta osoba jest wspólnikiem, skoro, jak już uprzednio wykazano, usług tych spółka świadczyć nie może.

Mając na uwadze powyższe uregulowania oraz opis zdarzenia przyszłego przedstawiony we wniosku, należy stwierdzić, iż przychody, które będą uzyskiwane przez spółkę jawną w związku z zawartymi umowami o zarządzanie będą traktowane jako przychody z działalności wykonywanej osobiście i jako takie winny być obowiązkowo opodatkowane za pośrednictwem płatnika. Wobec tego wnioskodawca jako wspólnik spółki jawnej nie może opodatkować tak uzyskanego dochodu podatkiem liniowym według stawki 19% - która zgodnie z art. 30 c w/w ustawy przewidziana jest wyłącznie dla dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 cyt. ustawy.

W odniesieniu do powołanych przez wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Zgodnie z art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, dokonując w szczególności jego interpretacji, przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów oraz Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (interpretacje ogólne).

Zgodnie z art. 190 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 ze zm.) orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego mają moc powszechnie obowiązującą i są ostateczne. Oznacza to, że nie istnieje żadna droga odwołania się od orzeczenia, a orzeczenie jest wiążące, czyli rodzi obowiązek wykonywania dla wszystkich adresatów (wywiera skutki erga omnes).

Mając na uwadze powyższe, stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Referencje

RO-XV/PDOF-209/210/JB/07, postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego