Zakup towarów używanych nie może być dla celów dowodowych dokumentowany dowodem wewnętrznym. Bez (...)

UZASADNIENIE

W dniu 20.09.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokumentowania transakcji zakupu towarów używanych - jest nieprawidłowe.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony zaistniały stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie kupna-sprzedaży używanego sprzętu AGD- RTV- FOTO- VIDEO. Podatek dochodowy rozlicza na zasadach ryczałtu od przychodu. Nie jest płatnikiem podatku Vat. Obecnie transakcje dotyczące kupna sprzedaży powyższego rodzaju sprzętu przeprowadza z osobami fizycznymi na terenie Polski po przez sporządzanie z nimi umów cywilno-prawnych na kupowany sprzęt umowa kupna ? sprzedaży. Sprzedaży dokonuje na terenie Polski a wszystkie transakcje rejestruje za pomocą kasy fiskalnej lub wystawienia rachunków. Z uwagi, iż w Polsce ceny nowego sprzętu w sklepach są coraz wyższe, a ich obieg wtórny staje się coraz bardziej ograniczony z powodu zbyt malej różnicy w cenie między nowym a używanym sprzętem wnioskodawca chce jeździć do Niemiec na tamtejsze rynki i bazary na których można kupić różne rzeczy taniej niż w Polsce. Dzięki temu rozwiązaniu będzie w stanie dalej prowadzić działalność gospodarczą w dotychczasowej formie i zakresie.

Na rynkach takich sprzedającymi są Turcy, Chińczycy, Arabowie i Niemcy i inni obcokrajowcy. Z uwagi na barierę językową nie jest możliwe sporządzenie z nimi jakiejkolwiek umowy sprzedaży. Najłatwiej jest tylko ustalić końcową cenę danego towaru, zapłacić i iść kupować dalej. Żaden sprzedający nie podpisze ze mną żadnego dokumentu nie rozumiejąc jego treści. Ponadto, jest tam na rynkach mnóstwo innych kupujących, którzy płacą sprzedającemu za towar, biorą go i odchodzą. Żadna sprzedająca osoba nie będzie zawracała sobie głowy sporządzaniem jakiś umów.

Z uwagi, iż sprzedającymi są osoby prywatne nie otrzymam też żadnego rachunku na zakupiony sprzęt. Niemcy dawniej wyrzucali niepotrzebne im rzeczy, ale od czasu gdy zauważyli, że Polacy mogą za nie zapłacić, to już nie wystawiają ich przed swój dom tylko sprzedają je na tzw. Flokmarktach. Kiedyś Niemiec gdy rozbił swój samochód to oddawał go na szrot, na którym musiał zapłacić aby go tam zostawić. Teraz dla niego opłaca się sprzedać swój rozbity samochód np. polakowi. Tak samo jest ze sprzętem RTV-AGD-FOTO itp.

Ponadto w chwili obecnej żadnego celnika nie interesuje sprzęt używany, który mnóstwo polaków przewozi przez granicę. Na granicy nie otrzymam również żadnego pokwitowania czy zaświadczenia o ilości i asortymencie czy wartości przewożonych rzeczy.

W związku z powyżej opisanym faktami dokumentem potwierdzającym zakup danych przedmiotów mógłby być sporządzony przez wnioskodawcę tak zwany dowód wewnętrzny, w którym opisana była by transakcja na terenie Niemiec. Dokument taki zawierał by datę zakupu, nazwa przedmiotu jego cechy identyfikacyjne, model, numer fabryczny, cenę za którą został zakupiony i miejsce jego zakupu. Dodatkowym dokumentem, który uwiarygodniałby taką transakcję to np. faktura zakupu paliwa na terenie danego państwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wystarczającym dokumentem, który będę mógł zaksięgować może być dowód wewnętrzny, w którym opisana jest transakcja zakup przedmiotu za granicą z uwzględnieniem nazwy rzeczy, modelu, numeru fabrycznego, ceny zakupu, miejsca zakupu. Do dowodów wewnętrznych z zakupów przedmiotów dokonanych za granicą Polski mogę dołączyć fakturę na zakup paliwa na terenie danego kraju...

Wnioskodawca, mając na względzie miejsce dokonywania zakupów i osoby obcojęzyczne, z którymi nie ma możliwości sporządzania umowy kupna - sprzedaży na terenie innego państwa, w tym przypadku Niemiec oraz niemożliwość uzyskania rachunku od sprzedających własne używane przedmioty osobistego użytku, rozwiązaniem tego problemu mógłby być dowód wewnętrzny sporządzany przez wnioskodawcę osobiście na zakupione na rynkach od takich osób powyżej opisane przedmioty.

Wnioskodawca proponuje aby w takim dokumencie sporządzonym na terenie innego państwa mógł zapisać nazwę takiego przedmiotu, jego cechy identyfikacyjne, model, numer fabryczny oraz cenę za jaką go zakupił oraz datę zakupu.

Jednocześnie do takich dowodów wewnętrznych wnioskodawca proponuje dołączyć faktury na zakup paliwa na stacjach benzynowych w danym kraju. Tak skompletowane dokumenty i zapisane w powyższy sposób dołączałby wnioskodawca do innych umów kupna-sprzedaży, na podstawie, których rozliczałby się z urzędem skarbowy z prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Na tle przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Na podstawie art. 15 ust.1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 roku o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne ( Dz. U Nr 144, poz. 930 ze. zm.) podatnicy opodatkowani w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, są obowiązani posiadać i przechowywać dowody zakupu towarów (?).

Do udokumentowania zakupu towarów stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (art. 4 ust. 3 ww. ustawy).

Zakres stosowania dowodu wewnętrznego jako dokumentu będącego podstawą wpisów niektórych kosztów (wydatków) został określony w § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475, z późn. zm.). na udokumentowanie niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające przy zakupie nazwę towaru oraz jego ilość, cenę jednostkową i wartość.

Zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 1 ww. rozporządzenia, dowody wewnętrzne mogą dotyczyć wyłącznie:

1. zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt,
2. zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych (PKWiU 01.11.91-00), jagód, owoców leśnych (PKWiU 01.13.23-00) i grzybów (PKWiU 01.12.13-00.43),
3. wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika,
4. zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych,
5. kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących,
6. zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych,
7. wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele,
8. opłat sądowych i notarialnych, 9. wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt. 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.

Tylko koszty wymienione w ww. przepisie mogą być dokumentowane dowodami wewnętrznymi. Z powyższego wynika, że nie przewidziano dokumentowania dowodami wewnętrznymi zakupu od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej rzeczy używanych przeznaczonych do dalszej odsprzedaży przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą. Ponieważ osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej nie mogą wystawić dokumentu w postaci faktury VAT bądź rachunku, wobec tego dowodem dokumentującym transakcję winna być umowa sprzedaży. Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że umowy sprzedaży podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Obowiązek podatkowy z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej i ciąży na kupującym (art. 3 ust. 1 pkt 1 i art. 4 pkt 1 ustawy z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych - Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450). Jeżeli jednak podstawa opodatkowania rzeczy ruchomej nie przekracza 1.000 zł, to taka umowa sprzedaży jest zwolniona od podatku od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie od 1 stycznia 2007 r. nabywcy rzeczy - od umów sprzedaży, nabytych do przerobu lub dalszej sprzedaży zgodnie art. 10 ustawy nie są płatnikami tego podatku, a zatem nie są zobowiązani do prowadzenia rejestru podatku od czynności cywilnoprawnych i do składania deklaracji PCC-2. Natomiast obowiązani są, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych o symbolu PCC-3 oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego.

Reasumują, zakup wskazanych przez wnioskodawcę towarów, jako nie wymienionych w powyższym katalogu nie może być dla celów dowodowych dokumentowany dowodem wewnętrznym. Bez znaczenia jest też czy towar używany został zakupiony na terenie kraju czy też za granicą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.