Czy u Wnioskodawczyni powstanie przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych wynikający z otrzymania (...)

Czy u Wnioskodawczyni powstanie przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych wynikający z otrzymania darowizny w postaci kilku znaków towarowych, wraz z prawami ochronnymi, dokonanej przez Spółkę na rzecz Wnioskodawczyni i jej małżonka, do majątku wspólnego małżonków; a jeżeli przychód ten powstanie, to czy zwolniony jest on z podatku dochodowego od osób fizycznych ?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2014r. (data wpływu 3 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania na podstawie umowy darowizny znaków towarowych- jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 3 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania na podstawie umowy darowizny znaków towarowych.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Pan Janusz P. (dalej jako ?Wnioskodawczyni?) jest wspólnikiem w spółce A. Janusz P. spółka jawna z siedzibą w Warszawie, posiadającej (dalej jako ?Spółka?). Drugim wspólnikiem Spółki jest małżonka Janusza P. - Marianna P. Spółka nie posiada innych wspólników.

Obydwaj wspólnicy wnieśli do spółki wkłady gotówkowe w równej wysokości. Podział zysków Spółki, zgodnie z Umową Spółki, następuje pomiędzy wspólnikami w następującej proporcji: Marianna P. - 66,5%, Janusz P. 33,5%. Umowa Spółki przewiduje ponadto, że w przypadku likwidacji Spółki, majątek pozostały po spłaceniu zobowiązań, pozostawieniu odpowiednich kwot na pokrycie zobowiązań niewymagalnych lub spornych oraz po spłaceniu wspólnikom udziałów, dzieli się po równo między wspólników, to jest 50% na rzecz Marianny P. i 50% na rzecz Janusza P.

Spółce przysługuje kilka znaków towarowych związanych z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Na te znaki towarowe Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej wydal świadectwa ochronne. Podmiotem uprawnionym z praw ochronnych na znaki towarowe jest Spółka, przy czym faktycznie znaki towarowe zostały zaprojektowane przez wspólników Spółki.

Wspólnicy mają poczucie, że znaki towarowe są w pewnym sensie dobrem rodzinnym, dlatego rozważają przeniesienie ich (wraz z prawami ochronnymi) do majątku prywatnego. Czynność ta nie byłaby związana z likwidacją Spółki, która nadal powadziłaby działalność gospodarczą. W ramach jednego ze scenariuszy Spółka dokonałaby darowizny niektórych znaków towarowych, wraz z prawami ochronnymi, na rzecz wspólników Spółki, to jest na rzecz małżonków Janusza i Marianny P., do ich majątku wspólnego.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy u Wnioskodawcy powstanie przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych wynikający z otrzymania darowizny w postaci kilku znaków towarowych, wraz z prawami ochronnymi, dokonanej przez Spółkę na rzecz Wnioskodawczyni i jej małżonka, do majątku wspólnego małżonków; a jeżeli przychód ten powstanie, to czy zwolniony jest on z podatku dochodowego od osób fizycznych ?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powstanie u niej przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych wynikający z otrzymania darowizny w postaci kilku znaków towarowych, wraz z prawami ochronnymi, dokonanej przez Spółkę na rzecz Wnioskodawczyni i jej małżonka, do majątku wspólnego małżonków.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że przysporzenie w postaci darowizny znaków towarowych na rzecz osoby fizycznej nie może podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Zgodnie bowiem z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.), podatkowi temu nie podlega nabycie w drodze spadku, zapisu windykacyjnego lub darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw. Tym samym, darowizna znaków towarowych dla osoby fizycznej może jedynie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy PIT.

W rozpatrywanej sprawie, darowizna na rzecz Wnioskodawczyni i jej małżonka, do ich majątku wspólnego, będzie dokonana przez Spółkę, posiadającą formę prawną spółki jawnej. Spółka taka posiada zdolność prawną w aspekcie cywilnoprawnym, jednakże na gruncie ustawy PIT spółka taka nie ma jakiejkolwiek podmiotowości, a jej przychody i koszty należy rozliczać na poziomie jej wspólników, co wynika z art. 8 ust. 1 i 2 ustawy PIT. W konsekwencji należy uznać, iż w rozumieniu podatkowym przysporzenie w postaci darowizny znaków towarowych (wraz z prawami ochronnymi) do majątku wspólnego Wnioskodawczyni i jej małżonka zostanie dokonane nie przez Spółkę, ale przez jej wspólników. Skoro wspólnikami tymi jest Wnioskodawczyni i jej małżonek, to w sensie podatkowym występuje tożsamość darczyńców i obdarowanych. Jednocześnie cechą charaktery styczną majątkowej wspólności małżeńskiej jest jej niepodzielny charakter. Każdy z małżonków jest bowiem ?niepodzielnie? współuprawniony do całego majątku, a nie tylko do jego ułamkowej części. W konsekwencji przedmiotowa darowizna znaków towarowych wraz z prawami ochronnymi nie może stanowić przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych dla Wnioskodawczyni, skoro na gruncie podatkowym zostanie dokonana niejako dla ?samego siebie?.

Jedynie z ostrożności należy wskazać, że gdyby nawet przedmiotowa darowizna w określonej części stanowiła przysporzenie na rzecz Wnioskodawczyni ze strony jej małżonka, które stanowiłoby przychód, to i tak korzystałby on ze zwolnienia wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy PIT. Zgodnie z tym przepisem, wolna od podatku jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn.

Jak wynika zaś z art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn, do I grupy podatkowej zaliczają się, między innymi, małżonkowie.

Pogląd, iż w przypadku czynności prawnej z udziałem spółki osobowej, jej oceny na gruncie podatku dochodowego należy dokonać przy założeniu, iż stroną takiej czynności prawnej są wspólnicy a nie spółka potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 20 maja 2011 r., nr ITPB1/415-205/11/AD, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 7 maja 2010 r., nr 1PPB2/415-96/10-4/AS oraz z dnia 6 listopada 2012 r., nr IPPB1/415-944/12-2/AM.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od sadków i darowizn.

W myśl natomiast art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn nie podlega nabycie w drodze spadku, zapisu windykacyjnego lub darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw.

Jak z powyższego wynika nabycie m.in. w drodze spadku praw, o których mowa w art. 3 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, czyli m.in. praw do znaków towarowych podlega przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zostało wyłączone spod władztwa ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Stosownie do zapisu art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego ? do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

Świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Zatem podstawowym elementem darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony. Decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania danej czynności podatkiem od spadków i darowizn lub podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma kwalifikacja świadczenia, a zatem treść konkretnej umowy wiążącej strony.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.


Zgodnie z art. 11 ust. 2a ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:


  1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
  2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
  3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
  4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć poprzez pojęcie ?nieodpłatny?. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określają jedynie sposoby i kryteria ustalania wartości nabytych nieodpłatnie rzeczy (praw) albo nieodpłatnych świadczeń.

Internetowy słownik języka polskiego PWN, dostępny na stronie internetowej: http://sjp.pwn.pl określa natomiast, iż ?nieodpłatny? znaczy tyle co: ?niewymagający opłaty?.

W świetle powyższego, uznać należy, iż dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Treść art. 21 ust. 20 powołanej ustawy stanowi, iż ww. zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 125, nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, tj. działalności wykonywanej osobiście.

Do poszczególnych grup podatkowych, zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tj. Dz. U. z 2009 r. Dz. U. Nr 93 , poz. 768 ze zm.) zalicza się:


  • do grupy I - małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
  • do grupy II - zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
  • do grupy III - innych nabywców.

Zaakcentowania w tym miejscu wymaga, iż wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe są wyjątkiem, istotnym odstępstwem od zasady sprawiedliwości podatkowej ? powszechności i równości opodatkowania, a ich zastosowanie nie może odbywać się na podstawie wykładni rozszerzającej, tzn. muszą być interpretowane ściśle.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem są wspólnikami w spółce jawnej. Spółce przysługuje kilka znaków towarowych związanych z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Spółka jawna planuje dokonanie darowizny znaków towarowych wraz z prawami ochronnymi, na rzecz wspólników spółki, to jest na rzecz małżonków Janusza i Marianny P., do ich majątku wspólnego.


Na tle powyższego stwierdzić należy, że w odniesieniu do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku przesłanki dające podstawę do zastosowania omawianego powyżej zwolnienia nie wystąpią.


Jak wynika bowiem z wniosku, stroną umowy darowizny jest spółka jawna (darczyńca), oraz wspólnik spółki (obdarowany). Natomiast przywołane zwolnienie odnosi się bezpośrednio do świadczeń pomiędzy osobami fizycznymi. Zatem w opisanej sytuacji nie sposób wywieść stosunku zależności pomiędzy darczyńcą a obdarowanym, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy. Zwolnienie to explicite określa element podmiotowy w postaci osób zaliczonych do I i II grupy w rozumieniu odrębnych przepisów, którego zaistnienie jest warunkiem sine qua non jego zastosowania.

Zaś w sytuacji rozpatrywanej, darowizna zawarta jest pomiędzy dwoma odrębnymi podmiotami (spółką jawną i wspólnikiem). Nie można więc uznać, iż jest to ?świadczenie samemu sobie?.


Reasumując, mając na uwadze powyższe regulacje prawne i przedstawione zdarzenie przyszłe, należy stwierdzić, że z tytułu darowizny znaków towarowych, w sposób opisany we wniosku, w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osiągnie Pan przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń. Do przychodu tego nie stosuje się zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcęn i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Masz inne pytanie do prawnika?

Potrzebujesz pomocy prawnej?

Zapytaj prawnika