Czy Wnioskodawczyni przysługuje prawo zakupu odzieży, obuwia i kosmetyków do realizacji programu ogrodniczego (...)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2014 r. (data wpływu) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W wniosku zostało przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Ewidencja księgowa prowadzona jest w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W ramach działalności Wnioskodawczyni zajmuje się między innymi produkcją programu telewizyjnego o tematyce ogrodniczej. Odcinki produkowane są na zlecenie stacji telewizyjnej. Ze względu na tematykę programu (ogród, warzywnik, sad) nagrania odbywają się w większości w plenerze w różnych miejscach na terenie całego kraju. Nagrania do programu odbywają się 2 razy w tygodniu (premiera odcinka 1 x w tygodniu). Wnioskodawczyni jest autorem programu i pełni także funkcję producenta, kierownika produkcji oraz prowadzącej.

W związku z powyższym jest zobowiązana dostarczyć na plan zdjęciowy wszystkie materiały, tak aby wykonywana przez nią usługa miała jak najlepszą jakość. W tym celu do produkcji odcinków musi dokonać dodatkowego zakupu odzieży, obuwia i kosmetyków niezbędnych do make-up (prowadzącej). Programy nagrywane są przez cały rok, a do nagrania potrzebna jest różna odzież adekwatna do aury i pory roku.

• 4 odcinki w miesiącu - 4 stylizacje x 12 miesięcy = 43 stylizacji w roku w tym między innymi (koszulki, swetry, spodnie, spodenki, kurtki, koszule, obuwie sportowe,marynarki, czapki,szaliki, rękawice, obuwie gumowe), oraz zestawy kosmetyczne:
  • 4 odcinki w miesiącu - 6 dni zdjęciowych = 6 make-up x 12miesięcy = 72 make-up ( puder sypki, podkład, róż, cienie do powiek, tusz do rzęs, pędzle, gąbki, chusteczki do demakijażu, mleczka, płyny do demakijażu). ,
  
  

Prowadząca jako osoba publiczna nie powinna występować kilkakrotnie w tej samej stylizacji, gdyż zmniejsza to atrakcyjność programu i wpływa na mniejszą oglądalność programu, a przez to na jakość świadczonej przez nią usługi. Podobna sytuacja dotyczy kosmetyków, które wpływają na poprawę wizerunku prowadzącej program.

Odzież i obuwie zakupione do programu nie mogą zawierać żadnych znaków towarowych w związku z tym nie mogą to być produkty z widocznym logiem firm (np: adidas), gdyż dochodzi wówczas oo lokowania produktu za co stacja pobiera dodatkowe opłaty (jest to forma reklamy produktu) dlatego też odzież zakupiona przez Wnioskodawczynię w celu produkcji programu nie może zawierać również znaków prowadzącej przez Wnioskodawczynię działalności - G. - Elżbieta S..

W związku z tym Wnioskodawczyni prosi o ocenę zdarzenia przyszłego . Czy przysługuje jej prawo zakupu odzieży, obuwia i kosmetyków potrzebnych do realizacji usługi o należytej jakości oraz czy może stanowić to koszt uzyskania przychodu i zaksięgowanie w koszty działalności gospodarczej co może wpłynąć na pozyskiwanie nowych widzów oraz poprawę wizerunku prowadzącej program (image).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni przysługuje prawo zakupu odzieży, obuwia i kosmetyków do realizacji programu ogrodniczego z możliwością zaewidencjonowania w koszty uzyskania przychodu firmy?

Zdaniem Wnioskodawcy zakup odzieży, obuwia i kosmetyków używanych do realizacji programu ogrodniczego można zaksięgować w koszty uzyskania przychodu, ponieważ bezpośrednio związane są z powstaniem przychodu w działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Przy czym zwrot ?w celu? oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo-skutkowym, że poniesienie go ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. A zatem przy kwalifikowaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanymi w ustawie - wymaga nie tylko oceny pod kątem, czy jego poniesienie miało związek z konkretnym przychodem, ale także z punktu widzenia racjonalności określonego działania dla osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu.

Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku, należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a uzyskiwaniem bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt.

W oparciu o kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Kosztami uzyskania przychodów będą zatem takie koszty, które spełniają łącznie następujące warunki:

• zostały poniesione przez podatnika,
  
• pozostają w związku z prowadzoną przez niego działalnością,
  
• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
  
• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w ramach prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów oraz okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów.

Jak wynika z treści wniosku prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie m.in. produkcji programu telewizyjnego o tematyce ogrodniczej. Wnioskodawczyni jest autorem programu i pełni także funkcję producenta, kierownika produkcji oraz prowadzącej. W związku z powyższym jest zobowiązana dostarczyć na plan zdjęciowy wszystkie materiały, tak aby wykonywana przez nią usługa miała jak najlepszą jakość. W tym celu do produkcji odcinków musi dokonać dodatkowego zakupu odzieży, obuwia i kosmetyków niezbędnych do make-up (prowadzącej). Programy nagrywane są przez cały rok, a do nagrania potrzebna jest różna odzież adekwatna do aury i pory roku.

Odnosząc się zatem do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że aby wydatki na zakup odzieży i obuwia można było uznać za koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej ubiór musi utracić charakter osobisty.

Zakupy odzieży i obuwia pod kątem wykonywania działalności gospodarczej należy więc oceniać na tle przepisów prawa pracy lub innych przepisów branżowych. Generalnie zakupy tego rodzaju stanowią wydatki związane z faktem funkcjonowania danej jednostki w życiu społecznym. Zatem, niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, każda osoba musi nabywać i używać dostosowaną do własnych wymagań odzież i obuwie. Dlatego też zakupy tych rzeczy stanowią spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby fizycznej. Odstępstwa od tej zasady mogą wynikać z nałożonego na prowadzącego działalność gospodarczą prawnego obowiązku używania określonego rodzaju odzieży czy też obuwia a rzeczy te utraciły charakter osobisty na przykład z uwagi na dostosowanie tychże do pełnienia określonych funkcji bądź zawodów.

Odzież potrzebna do nagrania poszczególnych odcinków programu nie stanowi kostiumu scenicznego, ani stroju artystycznego a po nagraniu może służyć Wnioskodawczyni do celów osobistych.

Również kosmetyki używane przez Wnioskodawczynię zdaniem organu nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Obowiązujące zasady współżycia społecznego wymagają aby osoby prowadzące działalność gospodarczą posiadały wygląd adekwatny do wykonywanego zawodu podobnie zresztą jak osoby zatrudnione w innych zawodach np. nauczyciele, urzędnicy, prawnicy itp.

?Poprawa wizerunku? dzięki używanym kosmetykom nie może stanowić przesłanki pozwalającej uznać przedmiotowy wydatek za koszt uzyskania przychodu.

Niewątpliwie w wykonywanym przez Wnioskodawczynię zawodzie dbałość o wygląd zewnętrzny jest bardzo istotna jednakże nie można tu mówić o sytuacji znacząco odbiegającej od ogólnie przyjętych norm społecznych.

Wydatki związane z odpowiednim strojem czy makijażem mają charakter wydatków osobistych związanych z poprawą wizerunku i w konsekwencji nie można ich uznać za ściśle związane z działalnością gospodarczą.

Wprawdzie wydatki te nie zostały ujęte w katalogu wydatków nie uznawanych za koszt uzyskania przychodu, jednakże nie stanowi to wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym, mając na uwadze zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku oraz przytoczone przepisy prawa stwierdzić należy, iż ponoszone przez Wnioskodawczynię wydatki na zakup odpowiednich ubrań, obuwia oraz kosmetyków nie mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, gdyż wydatki te mają charakter wydatków osobistych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu ? do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ? Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach ? art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.